Relation Between Leukocytosıs and Myocardial Performance Index in Patients With a First Acute Anterior Myocardial Infarction

Inflammation associated with acute myocardial infarction is frequentlymarked by a peripheral leukocytosis and relative neutrophilia. The objective ofthis study was to examine the association between hospital admissionperipheral total leukocyte count and the left ventricular myocardialperformance index (MPI) in patients with a first acute anterior myocardialinfarction (AMI).The subjects were 129 patients (104 men, 25 women, 59±12 years) with afirst acute AMI. We recorded admission total leukocyte count in the periphericwhole blood. Echocardiograms were used to determine left ventricular MPIwithin 24 hours after the onset of AMI.Left ventricular MPI was greater than 0.45, 89% of the patients who haveleukocytosis (Group 1, n=92). However, left ventricular MPI was lower than0.45, only 11% of the patients who have leukocytosis (Group 2, n=37) Leftventricular MPI was significantly higher group 1 patients than group 2 patients(p<0.05).Leukocytosis on admission to the hospital in patients with acute AMI issignificantly associated with higher MPI and the early development of CHF

Technology adoption in online food orders in the COVID-19 process

COVID-19 sürecinin getirmiş olduğu kısıtlamalarla birlikte evlerinde kalmak zorunda olan tüketiciler alışverişinin çoğunu online olarak yapmaya başlamışlardır. Bu alışverişlerinden biri olan online yemek siparişi ise her geçen gün tüketiciler tarafından daha fazla benimsenmektedir. Sektörde faaliyet gösteren işletmelerden değişen tüketici davranışlarını dikkate alanların rekabet avantajı elde edeceği düşünülmektedir. Bu çalışmanın amacı COVID-19 pandemisinde tüketicilerin online yemek siparişlerini teknoloji kabul modeli çerçevesinde incelemektir. Araştırmada gerekli olan verilerin toplanması online anket formu aracılığıyla gerçekleştirilmiştir. Kolayda örnekleme yöntemiyle 417 kişiye ulaşılmış ve süreç sonlandırılmıştır. Frekans ve faktör analizleri için SPSS 25, doğrulayıcı faktör analizi ve yapısal eşitlik modellemesi için AMOS 21 programı kullanılmıştır. Analiz sonuçlarına göre, tüketicilerin online yemek siparişlerinde algılanan kullanım kolaylığının algılanan fayda ve tutum üzerinde pozitif etkili olduğu belirlenmiştir. Algılanan faydanın tutum üzerinde pozitif etkisinin olduğu belirlenirken davranışsal niyet üzerinde doğrudan pozitif bir etkisinin olmadığı tespit edilmiştir. Bunula birlikte, online yemek siparişlerin yönelik tutumun davranışsal niyet üzerinde pozitif etkisi olduğu sonucuna ulaşılmıştır.With the restrictions imposed by the COVID-19 process, consumers who had to stay at home started to do most of their shopping online. Online food ordering, which is one of these purchases, is more and more adopted by consumers every day. It is thought that taking into account the changing consumer behaviors will provide a competitive advantage for businesses operating in the sector. The aim of this study is to examine the online food orders of consumers in the COVID-19 pandemic within the framework of the technology acceptance model. The data required for the research was collected through an online questionnaire. With the convenience sampling method, 417 people were reached and the process was terminated. SPSS 25 was used for frequency and factor analysis, and AMOS 21 program for confirmatory factor analysis and structural equation modeling. According to the results of the analysis, it was determined that the perceived ease of use in online food orders of consumers has a positive effect on perceived usefulness and attitude. While it was determined that the perceived usefulness had a positive effect on attitude, it was determined that it did not have a direct positive effect on behavioral intention. In addition to this, it was found out that the attitude towards online food orders had a positive effect on behavioral intention

THE EFFICACY OF DICLOFENAC SUPPOSITORY ADMINISTRATED AFTER BIOPSY FOR THE CONTROL OF PAIN AND DISCOMFORT IN TRANSRECTAL ULTRASONOGRAPHY-GUIDED PROSTATE BIOPSY

Amaç: Transrektal ultrasonografi eşliğinde prostat biyopsilerinde (TRUS-Bx) işlem bitiminde uygulanan diclofenac supozituarın hastalarda ağrı ve rahatsızlık kontrolü üzerine olan etkisi araştırılmıştır. Gereç ve yöntem: Anormal parmakla rektal inceleme ve/veya yüksek serum PSA değeri nedeni ile TRUS-Bx yapılan 100 olgu çalışmaya alındı. TRUS-Bx, sadece rektum içine intrarektal 20 cc (çift uygulama) %2'lik lidokain jel (5 cc perianal bölgeye, kalan 15 cc rektum içine) uygulamasını takiben TRUS eşliğinde 18 Gauge Tru-cut biyopsi iğnesiyle, 10-12 kadranda gerçekleştirildi. Ellibeş hastaya işlem bitiminde rektal olarak 100 mg diclofenac sodyum (Voltaren® suppozituar) verildi. Kırkbeş hastaya ek ilaç verilmedi. Biyopsi sonrası, vizüel analog skala (VAS) kullanılarak ağrı ve rahatsızlık skorları işlem sonrası ilk 12 saat sonunda diclofenac alan ve almayan gruplarda karşılaştırıldı. Bulgular: Biyopsi sonrası ortalama ağrı ve rahatsızlık skorları diclofenac alan grupta sırasıyla 2 ± 0,9 ve 2,4 ± 0,7 olarak tespit edilirken tedavisiz grupta sırasıyla 1,9 ± 1 ve 2,2 ± 1,1 olarak bulundu. İşlem sonrası ilk 12 saatlik değerlendirmede diclofenac alan grupta ağrı ve rahatsızlık skorlarının (0,9 ± 0,8, 1,1 ± 0,9) tedavisiz gruba (1,3 ± 0,6, 1,4 ± 0,8) göre daha düşük olduğu görüldü. Gruplar karşılaştırıldığında 12. saatteki ağrı skorları arasındaki farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğu saptandı (p=0,01) rahatsızlık skorlarında fark gözlenmesine rağmen istatistiksel olarak anlamlı düzeyde değildi (p= 0,084). Her iki grup arasında yaş, önceki biyopsi sayısı, kor biyopsi sayısı, prostat hacmi, biyopsi öncesi serum PSA düzeyi ve komplikasyonlar bakımından anlamlı farklılık saptanmadı. Voltaren alan gruptaki hastalar biyopsi sonrasında daha rahat bir gün geçirdiklerini ifade ettiler. Sonuç: TRUS biyopsi yapılan hastalarda tek doz diclofenac suppozituar etkin, güvenli bir şekilde işlem sonrası dönemde ağrı kontrolünü sağlamakta, hastaya konfor ve hayat kalitesinde artış sağlamaktadır. SUMMARY Objective: Transrectal ultrasonography-guided prostate biopsy (TRUS-Bx) is the gold standart for the diagnosis of prostate cancer. There are various methods defined in the current literature for the control of pain dring this procedure. In this study we have evaluated the efficacy of intrarectal administration of voltaren suppository administered at the end of biopsy for control of pain and discomfort. Material and method: 100 consecutive men underwent TRUS-Bx prostate biopsies for serum PSA elevation and/or suspicious digital rectal examination findings for prostate cancer were included in this study. TRUS-Bx were performed with 18 G Trucut biopsy needle from 10-12 cores after intrarectal administration of 20 cc (twice) %2 Lidocaine gel (5 cc on perianal region, 15 cc into the rectum). Fifty-five patients received voltaren treatment at the end of biopsy. No additional treatment were given in the second group of 45 patients. After the biopsy; a self-administrated 10-point linear visual scale was used to determine and compare the pain and discomfort scores of the two groups (diclofenac and no treatment) at 12 hour after biopsy. Results: The mean pain and discomfort scores after the biopsy whom were given 100 mg voltaren were 2 ± 0.9 and 2.4 ± 0.72.0; for no treatment group these scores were 1.9 ± 1 and 2.2 ± 1.1 respectively. The 12 hour evaluation showed that pain and discomfort scores in voltaren group (0.9 ± 0.8 and 1.1 ± 0.9) were lower than no treatment group (1.3 ± 0.6 vs 1.4 ± 0.8). When two groups were compared, the difference for pain scores was statistically significant (p=0.01). Although discomfort scores at 12th hour diminished, the difference did not reach statistical significance (p=0.084). There were not any considerable differences between the two groups regarding the age, previously performed biopsies, the core numbers, prostate volume, pre-biopsy serum PSA values and the complications of the procedure. Patients in the voltaren arm expressed a more comfortable day after biopsy. Conclusion: Diclofenac suppository administration after biopsy for relief of pain during TRUS-Bx is an effective, safe and simple method and enhance patient comfort and quality of life

The impact of synapsin III gene on the neurometabolite level alterations after single-dose methylphenidate in attention-deficit hyperactivity disorder patients

Objective: To investigate the neurometabolite level changes according to synapsin III gene rs133945G.A and rs133946C.G polymorphisms by using magnetic resonance spectroscopy (MRS) in patients with attention-deficit hyperactivity disorder (ADHD). Methods: Fifty-seven adults diagnosed with ADHD were recruited for the study. The participants were examined by single-voxel1H MRS when medication naïve and 30 minutes after oral administration of 10 mg methylphenidate (Mph). Those who had been on a stimulant discontinued the medication 48 hours before MRS imaging. Spectra were taken from the anterior cingulate cortex, dorsolateral prefrontal cortex, striatum, and cerebellum, and N-acetylaspartate (NAA), choline, and creatine levels were examined. For genotyping of the synapsin III gene polymorphisms, DNA was isolated from peripheral blood leukocytes. The effects of age, sex, and ADHD subtypes were controlled in the analyses. Results: After a single dose of Mph, choline levels increased significantly in the striatum of rs133945G.A polymorphism-GG genotypes (P=0.020) and NAA levels rose in the anterior cingulate cortex of rs133946C.G polymorphism-CG genotypes (P=0.014). Both rs133945G.A and rs133946C.G polymorphisms were found to statistically significantly affect the alteration of NAA levels in response to Mph in dorsolateral prefrontal cortex with two-way repeated measure of analysis of variance. Post hoc comparisons revealed a significant difference between CG and GG genotypes of rs133946C.G polymorphisms after Bonferroni adjustment (P=0.016). Conclusion: Synapsin III gene polymorphisms may be affecting the changes in neurometabolite levels in response to Mph in adult ADHD patients. Future studies are needed to confirm our findings. © 2016 Başay et al

Recurrent and Massive Life Threatening Epistaxis due to Nasal Heroin Usage

Epistaxis, active bleeding from the nose, is a common ear nose and throat emergency, and can be severe or even fatal. We report a severe life threatening recurrent massive nasal bleeding caused by intranasal heroin use that has not hitherto been reported in the English literature. A 24-year-old male who took heroin several times nasally presented with massive nasal bleeding. A blood transfusion and an operation to halt nasal bleeding were required. The patient did not experience a bleeding attack 2 months following cessation of nasal heroin use

Relation between Apolipoprotein E Gene Polymorphism and Severity of Coronary Artery Disease in Acute Myocardial Infarction

Apolipoprotein E (ApoE) is a plasma protein and associated with cholesterol transport system. In several studies, the relationship between ApoE gene polymorphism and severity of coronary artery disease (CAD) has been shown. However, the relationship between ApoE gene polymorphism and severity of CAD in patients with acute myocardial infarction (MI) has not been well known. The aim of this study is to investigate the relation between ApoE polymorphism and severity of CAD in patients with acute MI by using the Gensini Score. In this study, 138 patients were admitted to cardiology clinic with diagnosis of acute MI, and angiographic assessment was performed using the Gensini Score. Blood samples were obtained from all patients in the first day. The patients with ApoE34 genotype had high Gensini scores. Besides, the patients with E4 allele carriers were associated with high Gensini score compared with the patients without E4 allele carriers (p:0,22). The patients with E4 allele carriers were associated with higher LDL cholesterol and total cholesterol compared with the patients without E4 allele carriers (p:0,001 and p:0,03, resp.). There were no statistically significant differences between ApoE genotypes and severity of CAD by using the Gensini Score. But, the patients with E4 allele carriers were associated with high lipid levels

Yaygın gelişimsel bozukluk tanılı çocuklarda yaşam kalitesinin değerlendirilmesi, kontrol grupları ile karşılaştırılarak yaşam kalitesine etki eden faktörlerin belirlenmesi

1. Amaç: Yaptığımız araştırmada YGB grubu olguların YK’ leri ile; kronik ruhsal hastalık olarak DEHB olgularının, kronik bedensel hastalık olarak astım olgularının ve sağlıklı kontrol olgularının YK’ leri karşılaştırılmıştır. YGB olgularında hastalık şiddeti ile yaşam kalitesi arasındaki ilişkiye bakılmış ve YGB alt gruplarının YK’ leri karşılaştırılmıştır. Ayrıca YGB olguları ve ailelerine ilişkin sosyodemgrafik değişkenler ve hastalığa ait özelliklerle olguların yaşam kalitesi arasındaki ilişki araştırılmıştır. Son olarak YGB grubunda annelerin depresyon ve anksiyete düzeyleri ile hastaların yaşam kalitesi arasındaki olası bağlantı incelenmiştir. 2. Yöntem: Çalışmamıza 3-18 yaş aralığında 102 YGB, 40 DEHB, 43 astım ve 39 sağlıklı kontrol olgusu dahil edilmiştir. Tüm olgularımıza sosyodemografik bilgi formu, çocuklar için yaşam kalitesi ölçeği, ÇDDÖ, Dikkat eksikliği ve yıkıcı davranış bozuklukları için DSM-IV’ ye dayalı tarama ve değerlendirme ölçeği uygulanmıştır. Olgularımızın annelerine Beck depresyon ölçeği ve STAI durumluluk ve süreklilik kaygı envanteri uygulanmıştır. YGB olgularında hastalık şiddetini belirlemek üzere yarı yapılandırılmış görüşme formatında CARS uygulanmıştır. Sonuçlar uygun istatsistik analizlerle değerlendirilmiştir. 3. Sonuçlar: Çalışmamızda YGB olgularının fiziksel sağlık, psikososyal sağlık ve ölçek toplam puanı açısından yaşam kaliteleri DEHB, astım ve sağlıklı kontrol olgularının yaşam kalitelerinden anlamlı olarak daha düşük bulunmuştur. YGB grubu hastalarda hastalık şiddeti ile YK arasında ilişki bakıldığında; hastalık şiddetinin fazla olduğu hastalarda yaşam kalitesi puanlarının daha düşük olduğu görülmüş olup hastalık şiddeti ile YK arasında negatif yönlü ve yüksek düzeyde bir korelasyon saptanmıştır. YGB alt grupları arasında YK’ leri karşılaştırılmış ve ölçek toplam puanı ile psikososyal sağlık puanları açısından otistik bozukluk grubu en düşük puanı alırken BTA-YGB ve AB/YFO benzer puanlar aldığı görülmüştür. Fiziksel sağlık puanı açısından ise OB ve BTA-YGB benzer ve her ikiside AB/YFO’ dan anlamlı olarak düşük skorlar almışlardır. Genel olarak bakıldığında OB olguları hem BTA-YGB’ den hem AB/YFO’ dan daha düşük yaşam kalitesi puanları alırken, BTA-YGB ile AB/YFO benzer puanlar almışlardır. Sosyodemografik değişkenler ve hastalığa ait özelliklerle yaşam kalitesi arasındaki ilişki değerlendirilmiş ve sonuç olarak; annesi düzenli sigara içen YGB grubu hastaların psikososyal sağlık toplam puanının, anneleri sigara içmeyenlerden anlamlı olarak düşük olduğu, ailelerin çocuklarında düzelmesini beklediği ilk sıra hedef semptomu hiperaktivite-stereotipi olanların hedef semptomu iletişim sorunu olanlardan anlamlı olarak yüksek psikososyal sağlık toplam puanı ve ölçek toplam puanına sahip oldukları; ilaç kullanmayan hastaların, ilaç kullanan hastalardan anlamlı olarak yüksek psikososyal sağlık toplam puanı ve ölçek toplam puanı aldıkları; özel eğitime gitmeyen YGB olgularının gidenlere göre tüm alanlarda YK’ lerinin daha iyi olduğu; bunun tersine örgün eğitime gidenlerin yaşam kalitelerinin tüm alanlarda gidemeyenlere göre daha iyi olduğu belirlenmiştir. Ayrıca ÇDDÖ’de belirlenen sorun davranış puanları ve DEYDB DSM-IV DÖ ile değerlendirilen dikkat eksikliği ve hiperaktivite puanlarıyla yaşam kalitesi puanları arasında negatif yönde bir korelasyon tespit belirlenmiştir. Bulgular kısmında belirtilen diğer sosyodemografik değişkenlerle ve hastalık özellikleri ile olguların yaşam kalitesi arasında her hangi bir ilişki belirtlenmemiştir. Annelerin anksiyete ve depresyonu ile YGB olgularının YK arasındaki ilişkiye bakılmış olup annelerin depresyonu ile olguların fiziksel sağlık puanı arasında, durumluluk kaygıları ile hem psikososyal sağlık hem ölçek toplam puanları arasında, süreklilik kaygıları ile ölçek toplam puanları arasında negatif yönlü bir korelasyon bulunmuştur. Annelerin depresyon ve anksiyetelerinin YGB hastalarının yaşam kalitesi üzerine etkisinin olup olmadığına bakılmış ve bunların YK üzerinde bir etken olmadığı görülmüştür. 4. Tartışma: Sonuç olarak çalışmamızda YGB grubu yaşam kalitesinin karşılaştırma gruplarından daha düşük olduğu, olguların yaşam kalitelerinin hastalık şiddetinin artması ile olumsuz etkilendiği; otistik bozukluğun değerlendirilen diğer YGB alt gruplarından daha düşük yaşam kalitesine sahip olduğu görülmüştür. Bunların yanında olguların yaşam kaliteleri ile; annelerde sigara içme alışkanlıkları, düzelmesi beklenen hedef semptomlar, olguların medikal tedavi alıp almaması, dikkat eksikliği ve hiperaktivite puanları, sorun davranışlar puanları, örgün ve özel eğitime gidip gitmeme durumları, ailelerin çocukları ile ilgili düzelme beklentileri, annelerin depresyon ve anksiyete düzeyleri arasında ilişki olduğu, fakat annelerin depresyon ve anksiyete düzeylerinin olguların yaşam kalitesi üzerine etkilerinin olmadığı anlaşılmıştır. Bu bulguların genel olarak hipotezlerimizi doğrular nitelikte ve literatürle uyumlu olduğu görülmüştür