Inskrypcje na najstarszych dzwonach gminy Trzciel w powiecie międzyrzeckim

artykuł zamieszczony w "Ziemia Międzyrzecka szkice z dziejów pogranicza : materiały z II sesji historycznej zorganizowanej w Muzeum w Międzyrzeczu 15 kwietnia 2004 r."

Uwag kilka o dzwonach Friedricha Gottholda Körnera z dawnego kościoła mariackiego w Kostrzynie

Niniejszy tekst jest fragmentem wyników inwentaryzacji prowadzonych przez Pracownię Epigraficzną Uniwersytetu Zielonogórskiego w ramach programu badawczego pt.: "Inskrypcje na terenach Polski Zachodniej".

Keslahr von Stuttgart - Kesler von Kisterin. Przyczynek do dziejów kostrzyńskiego ludwisarstwa

artykuł zamieszczony w "Küstrin - Kostrzyn. Z dziejów miasta i twierdzy = Küstrin - Kostrzyn. Aus der Geschichte der Stadt und Festung"

Wielka wiara, wielka miłość… Sacrum w kinie na przykładzie Matki Joanny od Aniołów Jerzego Kawalerowicza (1960)

The theme of the text is the film Mother Joan of the Angels by Jerzy Kawalerowicz (1960) based on the novel by Jarosław Iwaszkiewicz (ed. Warsaw, 1943). The director’s name is part of the mainstream “psychological-existential” Polish film school, together with Wojciech Has and Tadeusz Konwicki. The purpose of the text is to consider the way in which Jerzy Kawalerowicz “describes” the sacrum in the film.Tematem artykułu jest film Matka Joanna od Aniołów w reżyserii Jerzego Kawalerowicza z 1960 roku, zrealizowany na podstawie opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza (wyd. 1943). Nazwisko tego reżysera jest przywoływane przy okazji mówienia o nurcie psychologiczno-egzystencjalnym „polskiej szkoły filmowej”. Historycy filmu umieszczają je w jednym szeregu z działalnością artystyczną: Wojciecha Jerzego Hasa i Tadeusza Konwickiego. Celem tekstu jest zastanowienie się nad sposobem „opisywania” / przedstawiania przez Jerzego Kawalerowicza sacrum we wskazanym powyżej filmie

Wykorzystanie tekstów z łódzkiej prasy w nauczaniu języka polskiego jako obcego

Zadanie pt. „Digitalizacja i udostępnienie w Cyfrowym Repozytorium Uniwersytetu Łódzkiego kolekcji czasopism naukowych wydawanych przez Uniwersytet Łódzki” nr 885/P-DUN/2014 zostało dofinansowane ze środków MNiSW w ramach działalności upowszechniającej naukę

Zofia Wojnarowska. Poetka dla dzieci – poetka miłości – poetka rewolucji

The article discusses Zofia Wojnarowska’s (1881-1967) biography and poetry which were representative of the life path and artistic career of many other active Polish poetesses at the turn of the 19th  century. The output of Wojnarowska, who made her debut in the period of Young Poland and reached her artistic maturity in the interwar period, expresses a typical situation of an artist–epigone whose mediocre talent looks for its own expression and place in the literary Parnassus in the time of, important for the national community, political, economic and cultural changes. Political facts like the country’s occupation, World War I and a difficult process of the restoration of an independent country influenced the judgments of Polish critics who rarely applied esthetic criteria to the evaluation of poetesses’, including Wojnarowska’s, output and instead appreciated their subordination to the following functions: didactic (in children’s poetry), expressive (in love poetry) and ideological (in the poetry of proletarian revolution). The situation in which systemic and individual factors like the emancipation of women, the crystallization of literary professions literary critics’ lenient approach to the artistic output of women and the ease of writing overlapped, the need of success and ideological engagement, on the one hand, made it difficult for women writers to improve their own work, to function in higher mainstream and to play the roles of culture creators and, on the other hand, made it easier for them to function in the popular mainstream and play a role of literary craftsmen.The article discusses Zofia Wojnarowska’s (1881-1967) biography and poetry which were representative of the life path and artistic career of many other active Polish poetesses at the turn of the 19th  century. The output of Wojnarowska, who made her debut in the period of Young Poland and reached her artistic maturity in the interwar period, expresses a typical situation of an artist–epigone whose mediocre talent looks for its own expression and place in the literary Parnassus in the time of, important for the national community, political, economic and cultural changes. Political facts like the country’s occupation, World War I and a difficult process of the restoration of an independent country influenced the judgments of Polish critics who rarely applied esthetic criteria to the evaluation of poetesses’, including Wojnarowska’s, output and instead appreciated their subordination to the following functions: didactic (in children’s poetry), expressive (in love poetry) and ideological (in the poetry of proletarian revolution). The situation in which systemic and individual factors like the emancipation of women, the crystallization of literary professions literary critics’ lenient approach to the artistic output of women and the ease of writing overlapped, the need of success and ideological engagement, on the one hand, made it difficult for women writers to improve their own work, to function in higher mainstream and to play the roles of culture creators and, on the other hand, made it easier for them to function in the popular mainstream and play a role of literary craftsmen

Vilniaus lietuvių spaudiniai 1919–1939 m.

 &nbsp

ПРОСТІР ЗАНЕДБАНИХ КОСТЕЛІВ ЯК НОСІЙ ПАМ'ЯТІ ЛОКАЛЬНОЇ СПІЛЬНОТИ. (Abandoned churches as a media memory of local community.)

У статті представлено простір занедбаних римо-католицьких та євангелістських костелів як носія пам'яті локальних спільнот. Стаття написана на основі етнографічних досліджень, які проводилися у селах Тернопільської та Івано-Франківської областей. Простір є одним із найважливіших чинників збереження колективної пам'яті, а кожен наратив про минуле повинен бути пов'язаний із якимось місцем. Занедбані костели є встановленням колективної пам'яті локальної спільноти. Наратив про місце відображає значення пережитого часу. (The article shows the spaces of abandoned roman catholic and protestant churches as Media Memory of the local population. The article based on ethnographic research conducted with local people in the villages in Western Ukraine (Tarnopil and Ivano-Frankivsk Region). Space is one of the most importantfactors in preserving the collective memory, and each narrative of the past must be set in some place. Narrative is a vital human activity which structures experience and gives it meaning. These abandoned churches are generally defined as those locations - both topographical and metaphorical - which are assigned a collective «memory function)) by a given community.