Improving the Performance of K-Means for Color Quantization

Color quantization is an important operation with many applications in graphics and image processing. Most quantization methods are essentially based on data clustering algorithms. However, despite its popularity as a general purpose clustering algorithm, k-means has not received much respect in the color quantization literature because of its high computational requirements and sensitivity to initialization. In this paper, we investigate the performance of k-means as a color quantizer. We implement fast and exact variants of k-means with several initialization schemes and then compare the resulting quantizers to some of the most popular quantizers in the literature. Experiments on a diverse set of images demonstrate that an efficient implementation of k-means with an appropriate initialization strategy can in fact serve as a very effective color quantizer.Comment: 26 pages, 4 figures, 13 table

Deneysel akut pankreatit modelinde n-asetil sistein ile metilprednisolon'un akut pankreatit ve akciğer komplekasyonları üzerine etkisi

TEZ6547Tez (Uzmanlık) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2007.Kaynakça (s.52-60) var.x, 61 s. : rnk.res. ; 29 cm.Bu çalışmada, ratlarda cerulein ile oluşturulan deneysel pankreatit modelinde metil-prednisolon ve N-asetilsisteinin, pankreatit ve pankreatite bağlı akciğer komplikasyonlarına etkinliğinin kısa dönem ve uzun dönem amilaz, lipaz değerlerine ek olarak kısa dönem ve uzun dönem histopatolojik pankreatit ve akciğer skorları kullanılarak araştırılması amaçlandı. Bu amaçla, ağırlıkları 175 ve 240 arasında değişen 64 wistar albino rat, kendi içerisinde de iki eşit gruba ayrılan 4 eşit gruba bölündü. Grup 1 deki ratlara subkutan serum fizyolojik enjekte edilerek kontrol grubu oluşturuldu. Grup 2 deki ratlara subkutan cerulein enjekte edilerek deneysel pankreatit modeli oluşturuldu. Grup 3 deki ratlara intraperitoneal N-asetilsistein, grup 4 deki ratlara intramuskuler metil-prednisolon, ceruleinle birlikte verilerek iki farklı tedavi grubu oluşturuldu. Gruplardaki ratların ilk yarısına enjeksiyondan 7 saat sonra, ikinci yarısına ise 24 saat sonra dekapitayon uygulandı. İlk 7 saatte elde edilen amilaz, lipaz, histopatolojik pankreatit ve akciğer komplikasyonlarının skorları kısa dönem sonuçlar, 24. saatteki elde edilen bulgular ise uzun dönem sonuçlar olarak kabul edildi. Histopatolojik ise inceleme gruplardan habersiz bir patolog tarafından yapıldı. Pankreas dokusundaki ödem, inflamasyon, vakualizasyon ve nekroz 0-4 arasında değişen skorlama (schönberg) kullanılarak değerlendirildi.The study was performed Surgical approaches were performed in operation room of fizyololoji deparment and financed by Science Research and Project improvement deparment of Cukurova University. The purpose of this study was to examine the effect of N-asetilsistein and metal-prednisolon on cerulein experimental pankreatitis model by using short and long term results of amylase, lipase and histopathologic scores of pancreatitis and pulmonary complication. The study was conducted with 64 Wistar-Albino adult rats weighing 175 to 240 gr and divided in to four groups which were divided in to two equal groups. Subcutan saline was injected to the rats in Group 1 for control group. Subcutan cerulein was injected to the rats in Group 2 for experimental pancreatitis group. In group 3, rats were injected with intraperitoneal N-asetilsistein and subcutan cerulein and in group 4, rats were injected with ıntramuscular metilprednisolon with subcutan cerulein. Group 3 and 4 were accepted as two different treatment groups. Decapitation was performed 7 hours after injection to the first half of the groups and 24 hours after injection to the second half of the groups. The amylase and lipase values, pancreatitis and pulmonary complication scores at seventh hour were accepted as short-term results. The amylase and lipase values, pancreatitis and pulmonary complication scores at twenty fourth hour were accepted as long-term results. The histopathological evalutions were done by pathology specialist not informed about evaluated groups. The edema, vacuolization, inflammation and necrosis of pancreas were scored with scoring system varying 1 to 4 (schönberg). The edema, inflammation and peribronchitis of lung were scored with scoring system varying 1 to 3Bu çalışma Ç.Ü. Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi Tarafından Desteklenmiştir. Proje No

The impact of weight loss after laparoscopic sleeve gastrectomy on early markers of atherosclerotic vascular disease: a prospective study

Background: Considering the emerging role of aortic propagation velocity (APV) in determining the burden of the coronary artery disease, we hypothesized that laparoscopic sleeve gastrectomy (LSG) could improve APV in morbidly obese patients. Aims: The aim of this study was to investigate the impact of LSG on surrogate markers of atherosclerotic vascular disease such as APV, carotid intima‑media thickness (CIMT), epicardial fat thickness (EFT), and ankle‑brachial index (ABI) in patients with morbid obesity. Methods: We prospectively enrolled 71 patients who were scheduled for LSG for standard indications between December 2018 and June 2019 with accordance to the international guidelines. All patients underwent transthoracic echocardiography and carotid ultrasonography. Differences in the variables measured (Δ) were calculated by subtracting 6‑month follow-up results from the baseline results. Results: Laparoscopic sleeve gastrectomy led to a significant reduction in body weight, and at 6‑month follow‑up, there was a reduction in systolic and diastolic blood pressure as well as in levels of triglycerides and low‑density lipoprotein cholesterol. Moreover, a reduction in EFT and CIMT as well as an increase in ABI and APV were noted at 6‑month follow‑up compared with the baseline measurements. The change in APV at 6-month follow-up was correlated with systolic blood pressure, diastolic blood pressure, EFT, ABI, and CIMT. Conclusions: LSG leads to a significant improvement in BMI as well as CIMT, EFT, ABI, and APV, which are the surrogate markers of atherosclerotic vascular disease, in morbidly obese patients at 6‑month follow‑up after the procedure. The improvement in APV is correlated with the improvement in BMI, CIMT, EFT, and ABI

Impact of Laparoscopic Sleeve Gastrectomy on Thrombomodulin Concentration and Early Markers of Atherosclerosis

Background. Thrombomodulin, an integral membrane protein functioning as a cofactor in the anticoagulant pathways, has recently emerged as a marker of endothelial dysfunction. This study aimed to investigate the impact of laparoscopic sleeve gastrectomy (LSG) on thrombomodulin concentration and early markers of atherosclerosis. Methods. Forty-four subjects undergoing LSG were prospectively examined. The change in thrombomodulin concentration from baseline (preoperative) to the sixth postoperative month following the LSG and the relationship between the change in thrombomodulin concentration and BMI, CIMT, ABI, and blood lipids were examined. Results. The medical records were available for 44 patients (mean age: 37.2 ± 10.9 years, 65.9% male). LSG led to significant reductions in total body weight and body mass index (BMI) at postoperative six months (37.0 ± 5.6 kg/m2 vs. 47.1 ± 5.8 kg/m2, p<0.001). Markers of early atherosclerotic events, including carotid intima-media thickness (CIMT) and ABI, improved. The change in thrombomodulin concentration (Δ TMD) was significantly correlated with the change in Δ BMI (r = 0.500, p=0.011), Δ LDL (r = 0.389, p=0.032), Δ systolic blood pressure (r = 0.384, p=0.012), and Δ CIMT (r = 0.327, p=0.012) and was negatively correlated with Δ HDL (r = −0.344, p=0.020) and Δ ABI (r = −0.357, p=0.020). Conclusion. LSG leads to significant improvements in blood lipids, systolic and diastolic blood pressure, and in surrogate markers of atherosclerotic burden and endothelial function, including thrombomodulin, ABI, and CIMT, at postoperative six months. LSG might prevent or reduce atherogenesis in the early stages by stopping endothelial dysfunction

Sekonder peritonitte prokalsitonin, CRP ve tiroit hormonlarının prognostik değeri; ileriye yönelik çalışma

AMAÇ: Enfeksiyon ve sepsis, sekonder peritonitli hastalarda morbidite ve mortalitenin en önemli sebeplerinden biri olmaya devam etmektedir. Klinisyenler helen septik komplikasyonların erken ve güvenilir tanı yöntemini bulma konusunda çaba sarfetmektedir. Bu çalışmada sekonder peritonitin şiddetini belirlemede enflamatuvar markır olarak Prokalsitonin (PKT), C-reaktif protein (CRP) ve tiroit hormonlarının yerini değerlendirmeyi amaçladık. GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 2008-Ocak 2010 tarihleri arasında, sekonder peritonit nedeniyle ameliyat olan 84 ardışık hasta üzerinde ameliyat öncesi ve sonrası 1-3-5-7-14. günlerde PKT, CRP ve tiroit hormaon seviyeleri incelendi. Veriler Statistical Package for Social Sciences 15.0 (SPSS 15.0) programında analiz edildi. BULGULAR: Organ perforasyonu (peptik ülserperforasyonu, ince bağırsak ve kolon perforasyonu) olan olgular değerlendirildiğinde, PKT anlamlı olarak düşük seyretti. Ameliyat sonrası komplikasyonu olan veya ölen hastalara göre ameliyat sonrası dönemi sorunsuz olan veya taburcu olan hastalarada yüksek tiroit hormon düzeyler gözlendi. PKT düzeyleri ise CRP düzeylerleri ve beyaz küre sayısıyla anlamalı olarak ilişkili bulundu. TARTIŞMA: Ameliyat sonrası komplikasyonların yokluğunda PKT, sekonder peritonit tanısında CRP'den daha iyi bir belirliyicidir. Çalışmamız sekonder peritonitin şiddetini belirlemede düşük tiroit hormon düzeylerinin önemli bir prognostik faktör olduğunu ortaya koymuştur.AMAÇ: Enfeksiyon ve sepsis, sekonder peritonitli hastalarda morbidite ve mortalitenin en önemli sebeplerinden biri olmaya devam etmektedir. Klinisyenler helen septik komplikasyonların erken ve güvenilir tanı yöntemini bulma konusunda çaba sarfetmektedir. Bu çalışmada sekonder peritonitin şiddetini belirlemede enflamatuvar markır olarak Prokalsitonin (PKT), C-reaktif protein (CRP) ve tiroit hormonlarının yerini değerlendirmeyi amaçladık. GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 2008-Ocak 2010 tarihleri arasında, sekonder peritonit nedeniyle ameliyat olan 84 ardışık hasta üzerinde ameliyat öncesi ve sonrası 1-3-5-7-14. günlerde PKT, CRP ve tiroit hormaon seviyeleri incelendi. Veriler Statistical Package for Social Sciences 15.0 (SPSS 15.0) programında analiz edildi. BULGULAR: Organ perforasyonu (peptik ülserperforasyonu, ince bağırsak ve kolon perforasyonu) olan olgular değerlendirildiğinde, PKT anlamlı olarak düşük seyretti. Ameliyat sonrası komplikasyonu olan veya ölen hastalara göre ameliyat sonrası dönemi sorunsuz olan veya taburcu olan hastalarada yüksek tiroit hormon düzeyler gözlendi. PKT düzeyleri ise CRP düzeylerleri ve beyaz küre sayısıyla anlamalı olarak ilişkili bulundu. TARTIŞMA: Ameliyat sonrası komplikasyonların yokluğunda PKT, sekonder peritonit tanısında CRP’den daha iyi bir belirliyicidir. Çalışmamız sekonder peritonitin şiddetini belirlemede düşük tiroit hormon düzeylerinin önemli bir prognostik faktör olduğunu ortaya koymuştur