Odpowiedź na leczenie winorelbiną stosowaną w sposób metronomiczny u chorej po nieskutecznej hormonoterapii hormonozależnego przerzutowego raka piersi

Rak piersi jest najczęstszym nowotworem złośliwym u kobiet w Polsce. Wyniki leczenia tego nowotworu są nadal niezadowalające. Leczeniem z wyboru raka piersi z nadekspresją receptorów stereoidowych jest hormonoterapia. Po niepowodzeniu hormonoterapii lub w przypadku oporności na to leczenie stosuje się chemioterapię. Chemioterapia podawana w sposób metronomiczny może być skuteczną opcją leczenia w tej grupie chorych. W opisywanym przypadku opisano chorą na przerzutowego hormonozależnego raka piersi, która po niepowodzeniu hormonoterapii w pierwszej linii leczenia uzyskała korzyść kliniczną po zastosowaniu chemioterapii trójlekowej (winorelbina, kapecytabina, cyklofosfamid) podawanej w sposób metronomiczny

Leki molekularnie ukierunkowane w terapii raka jasnokomórkowego

Chory w wieku 45 lat, z zawodu rolnik, trafił do BiałostockiegoCentrum Onkologii w dniu 13 maja 2007 r.z powodu patologicznego podkrętarzowego złamaniakości udowej prawej, po wykonanym zespoleniu płytąkątową i uzupełnieniu ubytku cementem

Odpowiedź na leczenie fulwestrantem hormonowrażliwego raka piersi z masywną chorobą przerzutową

The choice of treatment modality in metastatic breast cancer depends on an age, performance status of the patient, comorbidities, disease dynamics, localization and number of metastatic lesions as well as an expression of hormonal receptors and HER2 receptor. Here we present the case of hormone receptor-positive postmenopausal metastatic breast cancer patient with the massive extension of the disease at presentation who were treated with fulvestrant, an estrogen receptor antagonist, after the failure of initial chemotherapy. Treatment with fulvestrant was associated with a significant improvement in physical status of the patient, weight gain, mobility and reduction of bone pain. Moreover, remission of the metastatic disease was durable.Wybór sposobu leczenia przerzutowego raka piersi zależy od wielu czynników, takich jak: stan ogólnej sprawności pacjenta, choroby współistniejące, wiek, lokalizacja i liczba ognisk przerzutowych. Decyzja terapeutyczna zależy przede wszystkim od statusu receptorów hormonalnych i receptora HER2. Prezentowany przypadek dotyczy pomenopauzalnej chorej z masywnymi przerzutami hormonozależnego raka piersi leczonego fulwestrantem, po uprzednim niepowodzeniu chemioterapii. Leczenie fulwestrantem wiązało się ze znaczącą poprawą stanu ogólnego, zwiększeniem masy ciała, poprawą aktywności pacjentki oraz wyraźnym zmniejszeniem nasilenia bólu. Co więcej, odpowiedź na leczenie nadal trwa

Durable disease stabilization associated with octreotide LAR treatment in a patient with metastatic carcinoid of the small intestine

Kobieta w wieku 59 lat zgłosiła się do Białostockiego Centrum Onkologii w październiku 2001 roku w celu leczenia rozpoznanego endoskopowo rakowiaka jelita cienkiego z przerzutami do wątroby. Wykonano hemikolektomię prawostronną oraz częściową resekcję końcowego odcinka jelita cienkiego. Z powodu nasilonych objawów zespołu rakowiaka włączono leczenie oktreotydem LAR. Ponadto chora została 2-krotnie poddana terapii znakowanymi radioizotopowo analogami somatostatyny — 3,65GBq Y-90 DOTA TATE. Stabilizacja choroby utrzymuje się do tej pory. Czas trwania odpowiedzi na leczenie oktreotydem LAR do chwili obecnej wynosi ponad 12 lat.59-year old woman was admitted to the Comprehensive Cancer Center in Bialystok in October 2001. Carcinoid of the small intestine with liver metastases was diagnosed. The patient under went right hemicolectomy and partial resection of the small intestine. Treatment with octreotide LAR was initiated because of severe symptoms related to serotonin syndrome. Moreover, the patient has been treated with two doses of somatostatin analogue radioisotope (3,65GBq Y-90 DOTA TATE). Durable disease stabilization is being observed until now — above 12 years after octreotide LAR therapy initiation. Currently, treatment with octreotide LAR is being continuated

Molekularnie ukierunkowana terapia pacjentki z jasnokomórkowym rakiem nerki

Kobieta w wieku 66 lat zgłosiła się do BiałostockiegoCentrum Onkologii w lipcu 2005 r. z powodu bóluw okolicy lędźwiowej

Adjuvant chemotherapy for early-stage breast cancer patients — daily clinical practice in selected cancer centres in Poland

Background. Adjuvant chemotherapy for high-risk early-stage breast cancer patients significantly improves long-term treatment results. The decision to administer chemotherapy is made based primarily on prognostic factors (defined by the pathological characteristics of the primary tumour and regional lymph nodes) and also on patient-related factors, such as age, menopausal status and comorbidities. The guidelines on adjuvant chemotherapy have been established and reviewed for many years by several medical societies (NCCN, ESMO, PTOK, PUO) and experts of St. Gallen International Breast Cancer Conference. The aim of this study was to assess the pattern of adjuvant chemotherapy administration that had been routinely prescribed in four cancer centres in various regions of Poland (Opole, Krakow, Białystok, Poznań). Methods. 218 early-stage breast cancer patients treated in selected cancer centres during 3 consecutive months of 2014 have been included in the analysis. The medical charts of the patients have been carefully evaluated. Data on the adjuvant chemotherapy administration have been reviewed retrospectively. Results. The percentage of IHC tests in the analysed group was satisfactory. As much as 8 different chemotherapy regimens have been recorded. 98% of patients received anthracycline-based chemotherapy. Almost half of the patients (48.6%; 106/218) received taxanes. However, up to 27% (30/111) of patients with involved lymph nodes (pN+) did not received taxanes in the adjuvant setting. Trastuzumab was most frequently administered sequentially, which may be considered suboptimal.

The therapy interfering EGFR activation in breast cancer patients

Nadmierna ekspresja receptora HER2, stwierdzana u około 20% chorych na raka piersi, wiąże się z agresywnym przebiegiem choroby, skróceniem czasu przeżycia do nawrotu choroby po radykalnym leczeniu chirurgicznym oraz czasu całkowitego przeżycia chorych. Jednocześnie nadmierna ekspresja tego receptora lub amplifikacja genu HER2 jest czynnikiem predykcyjnym, związanym z możliwością uzyskania odpowiedzi na leczenie z zastosowaniem trastuzumabu. Trastuzumab jest przeciwciałem monoklonalnym, którego celem molekularnym jest zewnątrzkomórkowa domena receptora HER2. Połączenie się trastuzumabu z tym receptorem na powierzchni komórki nowotworowej powoduje zahamowanie szlaku przekaźnictwa wewnątrzkomórkowego związanego z funkcją receptorów HER2. Stosowanie trastuzumabu w skojarzeniu z chemioterapią u chorych na HER2-dodatniego raka piersi w zaawansowanych stadiach klinicznych choroby wiąże się z istotną poprawą odsetka odpowiedzi na leczenie oraz znamiennym wydłużeniem czasu całkowitego przeżycia chorych. Dołączenie trastuzumabu do chemioterapii neoadiuwantowej doprowadza u znacznego odsetka chorych na HER2-dodatniego miejscowo zaawansowanego raka piersi do uzyskania całkowitej remisji patologicznej. Ponadto stosowanie trastuzumabu w skojarzeniu z chemioterapią uzupełniającą u chorych na wczesnego HER2-dodatniego raka piersi wiąże się ze zmniejszeniem ryzyka nawrotu choroby o około 50% oraz zmniejszeniem ryzyka zgonu o około 30%. Istotne jest, iż wprowadzenie trastuzumabu do praktyki klinicznej otworzyło nowe kierunki badań nad terapią ukierunkowaną na cele molekularne zlokalizowane w komórce nowotworowej. Szlak przekazywania sygnałów do wnętrza komórki nowotworowej związany z receptorami HER2 stał się przedmiotem tysięcy badań, zarówno eksperymentalnych, jak i klinicznych, których ostatecznym celem jest poprawa wyników leczenia chorych na tę agresywną, obciążoną niekorzystnym rokowaniem, postać raka piersi. W efekcie do praktyki klinicznej wprowadzane są nowe leki wykazujące aktywność w leczeniu chorych, u których stwierdzono niepowodzenie uprzedniej terapii z zastosowaniem trastuzumabu. Wiele nowych cząsteczek znajduje się aktualnie w końcowych fazach badań klinicznych. W niniejszej pracy dokonano przeglądu danych uzyskanych w ostatnich latach w ramach kontrolowanych badań klinicznych, dotyczących najważniejszych aspektów terapii interferujących z receptorem HER2 u chorych na HER2-dodatniego raka piersi. Onkol. Prak. Klin. 2011; 7, 4: 159–176HER2 receptor overexpression is present in about 20% of breast cancer patients and is associated with aggressive course of the disease and shortening of disease-free and overall survival. Simultaneously, overexpression of this receptor or HER2 gene amplification is a predictive factor for treatment with trastuzumab. Trastuzumab is a monoclonal antibody directed against extracellular domain of HER2 receptor. Trastuzumab binding with this receptor on the cancer cell’s surface results in an inhibition of intracellular signaling pathway associated with HER2 receptor. It has been shown that trastuzumab in combination with chemotherapy significantly improved response rate and prolonged overall survival of advanced HER2-positive breast cancer patients, compared to patients treated exclusively with chemotherapy. Moreover, addition of trastuzumab to neoadjuvant chemotherapy leads to pathological complete remission in a significant proportion of HER2-positive locally advanced breast cancer patients. Furthermore, use of trastuzumab in combination with adjuvant chemotherapy in HER2-positive early breast cancer patients was associated with about 50% reduction of risk of disease recurrence and about 30% decrease in the risk of death. Most importantly, introduction of trastuzumab into clinical practice has opened a new avenue of research focused on targeted therapy directed against molecular targets located in cancer cell. Since than, intracellular signaling pathway associated with HER2 receptor has been the subject of thousands of experimental and clinical studies. The ultimate aim of these studies is a steady improvement in treatment results and prolongation of survival of patients suffering from this aggressive form of breast cancer. As a result, introduction into clinical practice of new drugs that are active in the treatment of trastuzumab- refractory patients is anticipated in the near future. A plethora of new drugs are at various stages of clinical development at that moment. In this paper we present a review of data that were obtained in controlled clinical trials in recent years, regarding the most important aspects of therapies interfering with HER2 receptor in HER2-positive breast cancer patients. Onkol. Prak. Klin. 2011; 7, 4: 159–17