Czartoryska-Arłukowicz, Bogumiła

Polish

Via Medica Journals

A17www.opk.viamedica.plBogumiła Czartoryska-ArłukowiczBiałostockie Centrum Onkologii im. Marii Skłodowskiej-CurieChora z rozsianym rakiem piersi z nadekspresją HER2 leczona lapatynibem z kapecytabiną po progresji w trakcie leczenia trastuzumabemOnkol. Prak. Klin. 2011; 7, supl. A: A17–A18OPIS PRZYPADKUAdres do korespondencji: Bogumiła Czartoryska-ArłukowiczBiałostockie Centrum Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie, Oddział Onkologii Klinicznej im. dr Ewy Pileckiej z Pododdziałem Chemioterapii Dziennejul. Ogrodowa, 15–027 BiałystokTel.: +48 (85) 664 67 95, faks: +48 (85) 664 87 83e-mail: barlukowicz@poczta.onet.plChora w wielu lat 55 zgłosiła się do Białostockiego Centrum Onkologii w celu dalszego leczenia z powodu rozsiewu raka piersi prawej. Wcześniej pacjentkę leczo-no w innym ośrodku. Chorobę rozpoznano 18 sierpnia 2005 r., ustalając wyjściowo stopień klinicznego zaawan-sowania na T2N3M0, czyli IIIC. W chwili rozpoznania stan ogólny chorej był dobry, nie występowały u niej choroby współistniejące, wartość frakcji wyrzutowej lewej komory (LVEF, left ventricular ejection fraction) była prawidłowa (68%).Ze względu na stopień klinicznego zaawansowania (IIIC) chorą zakwaliﬁ kowano do chemioterapii neo-adjuwantowej według schematu AT (doksorubicyna, docetaksel) — od sierpnia 2005 r. do stycznia 2006 r. podano sześć cykli leczenia, uzyskując częściową re-gresję zmian. Następnie przeprowadzono leczenie chirurgiczne — mastektomię prawostronną sposobem Pateya (luty 2006 r.). W badaniu histopatologicz-nym materiału pooperacyjnego stwierdzono raka przewodowego inwazyjnego z cechami uszkodzenia po chemioterapii. We wszystkich 25 zbadanych wę-złach chłonnych pachy prawej stwierdzono obecność przerzutów raka z przekroczeniem torebki węzła. W przeprowadzonym badaniu immunohistochemicz-nym uzyskano ujemny odczyn w kierunku obecności receptorów estrogenowych i progesteronowych oraz stwierdzono nadmierną ekspresję receptora HER2 [wynik badania immunocytochemicznego (ICH, immunocytochemistry): +++].Chorą zakwaliﬁ kowano do leczenia adjuwantowego. Zastosowano napromienianie na obszar ściany klatki piersiowej po stronie prawej oraz obszar węzłowy — łącznie podano po 50 Gy w klasycznym frakcjo-nowaniu. Następnie włączono leczenie adjuwantowe trastuzumabem. Od 11 września 2006 r. do 3 września 2007 r. podano 17 wlewów trastuzumabu, standardowo (co 3 tygodnie), z bardzo dobrą tolerancją leczenia.Tuż po zakończeniu leczenia adjuwantowego trastuzumabem pojawiły się niespecyficzne objawy w postaci bólów kostnych, utraty apetytu, osłabienia. Przeprowadzono diagnostykę radiologiczną, w tym badanie pozytonowej tomograﬁ i emisyjnej, i stwier-dzono liczne przerzuty do kości, płuc i wątroby, którym towarzyszyły bóle kostne. Stan ogólny chorej był dobry [stan sprawności według klasyﬁ kacji Światowej Orga-nizacji Zdrowia (WHO, World Health Organization) — 0], LVEF mierzona za pomocą echokardiograﬁ i serca wynosiła 65%. Uwzględniajac obraz kliniczny, wyjściowe zaawansowanie choroby oraz fakt szybkiej progresji po zakończeniu leczenia adjuwantowego tra-stuzumabem, wobec granicznych wskazań do takiego leczenia w stopniu zaawansowania IIIC, podjęto decyzję A18ONKOLOGIA W PRAKTYCE KLINICZNEJ 2011, tom 7, suplement Awww.opk.viamedica.plo zastosowaniu leczenia skojarzonego trastuzumabem z chemioterapią, w tym przypadku z winorelbiną, które prowadzono przez 15 miesięcy, od 22 listopada 2007 r. do 25 marca 2009 r., uzyskano stabilizację zmian. W ba-daniu kontrolnym przeprowadzonym 25 marca 2009 r. na podstawie badań radiologicznych, w tym tomograﬁ i komputerowej jamy brzusznej, stwierdzono progresję zmian przerzutowych w wątrobie, przy utrzymującej się stabilizacji zmian w płucach i w kośćcu. Ze względu na progresję choroby włączono leczenie drugiej linii cho-roby rozsianej — zgodnie ze standardem postępowania — według schematu lapatynib + kapecytabina. Lapa-tynib zastosowano w dawce 1250 mg/dobę w systemie ciągłym, a kapecytabinę w dawce 2000 mg/m2 podawane przez 14 dni w cyklach 21-dniowych. Leczenie rozpo-częto 1 kwietnia 2009 r. i trwa ono nadal. W przepro-wadzonych badaniach kontrolnych stwierdzono znacz-nego stopnia częściową remisję zmian przerzutowych w wątrobie, częściową remisję zmian przerzutowych w płucach oraz stabilizację zmian w kośćcu. Toleran-cja leczenia jest bardzo dobra. W 6. miesiącu terapii u chorej wystąpił zespół ręka–stopa II stopnia, zasto-sowano leczenie miejscowe z dobrym efektem. Obecnie pacjentka kontynuuje leczenie lapatynibem z kapecy-tabiną, jej stan ogólny jest bardzo dobry, nie występują u niej dolegliwości, chora kontynuuje pracę zawodową. W wykonywanych regularnie kontrolnych badaniach obrazowych utrzymuje się częściowa remisja zmian. Jako leczenie wspomagające otrzymuje bisfosfoniany, poza tym nie wymaga żadnej innej terapii.Podsumowanie1. U chorej na raka w znacznym stopniu zaawansowania po rozsiewie uzyskano bardzo dobry efekt leczenia z zastosowaniem terapii celowanych.2. W wyniku leczenia pierwszej linii choroby rozsianej trastuzumabem uzyskano stabilizację zmian trwającą 15 miesięcy, zaś po progresji po zastosowaniu lecze-nia lapatynibem i kapecytabiną nastąpiła znacznego stopnia częściowa remisja zmian w wątrobie i w płu-cach oraz stabilizacja zmian w kośćcu utrzymująca się ponad 22 miesiące.3. Chora kontynuuje leczenie lapatynibem z kapecyta-biną, a jej stan ogólny jest bardzo dobry.

Chora z rozsianym rakiem piersi z nadekspresją HER2 leczona lapatynibem z kapecytabiną po progresji w trakcie leczenia trastuzumabem

https://journals.viamedica.pl/oncology_in_clinical_practice/article/download/9114/7741

Chora z rozsianym rakiem piersi z nadekspresją HER2 leczona lapatynibem z kapecytabiną po progresji w trakcie leczenia trastuzumabem

Abstract

Similar works

Full text

Available Versions

Via Medica Journals