Cultural heritage as a new formation process

Son yıllarda, uluslarası platformda kültürel miras ve koruma anlayışında değişimler izlenmektedir. “Kültürel miras” kavramı günümüzle ilişkilendirilerilerek yeniden tanımlanmakta ve mirasın günümüzdeki kullanımları ve rolleri açılanmaktadır. (Lowenthal, 1998; Harvey, 2001; Graham, 2002; Graham, Ashworth and Tunbridge, 2000; Smith, 2006) Miras, çağdaş sosyo-kültürel bağlamda geliştirilen ve değiştirilen kültürel bir süreç olarak görülmektedir. Smith’e göre bu süreç, özellikle sosyal, politik ve dini açıdan egemen kurumlar tarafından temellendirilmektedir. Özellikle, UNESCO, ICOMOS gibi kurumlar yayınladıkları yasal dökümanlarla koruma ve kültürel miras alanında yaptırım gücünü sürdürmeye yönelik rol sergilemektedir. (2006: 113) Smith, bu belgelerin özellikle miras yapıları ve alanlarının korunmasını gerçekleştirmek için uzmanları işaret ettiğini vurgulamaktadır (2006: 92). Faro Antlaşması ile herkesin yararlanabileceği ve zenginleşmesine katkıda bulunacağı yeni bir miras anlayışı ortaya konur (Avrupa Konseyi, 2005). Belirtilen kapsamda, bu makale süreç olarak “mirasın yapımı”nı anlamaya yönelik bir çabadır. Koruma ve kültürel miras alanında genellikle teknik olgular olarak görülen müdahalelerin, bu süreç içindeki rollerinin incelenmesi üzerine temellenmektedir. Önceki çalışmalardan farklı olarak, arkeolojik yapıların kazı öncesinden günümüze geçirdiği değişiklikler detaylı olarak incelenerek bu sürecin tanımlanması amaçlamaktadır. Böylelikle, Efes antik kentinde Küretler Caddesi üzerindeki beş yapı üzerinden mirasın yeni yaşam döngüsü açıklanmaya çalışılacak ve böylelikle, miras yapım süreci yeniden değerlendirilmeye çalışılacaktır. Sonuç olarak, bu makale miras yapım sürecini, yeni biçimlenme süreci olarak ve müdahaleleri bu sürecin araçları olarak yorumlamaktadır. Özellikle, arkeolojik bilginin zaman içinde değişebilirliği temel alındığında, Venedik Tüzüğü’nde (1964: madde 9) işaret edildiğinin aksine miras yapıları ve alanlarının korunmasında ve yorumlanmasında varsayımının her zaman yeri olabileceğine vurgu yapılmaktadır. Bu çerçevede, neden uzman olmayanları ve toplumdaki diğer aktörleri bu sürecin dışında tuttuğumuzu bir kere daha düşünmemiz gerektiği işaret edilmektedir.In recent years, the understanding of cultural heritage and preservation internationally has changed. The concept of heritage is explained in relation to its “presentness”, and the roles and uses of heritage are described (Lowenthal, 1998; Harvey, 2001; Graham, 2002; Graham, Ashworth and Tunbridge, 2000; Smith, 2006). The heritage, which is always developed and changed according to the contemporary socio-cultural context, is a cultural process. For Smith, the ideas of dominant social, political or religious groups are explained by authorising institutions of heritage (2006: 30) and generally provide a philosophical basis for the process. In particular, authorised institutions, such as United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO) and International Council on Monuments and Sites (ICOMOS) have enacted conventions, charters and other texts that play a role in the maintenance of authority in the discourse (2006: 113). Smith emphasizes that in these documents, the suitability of professional experts to care for and protect monuments and sites is signified (Smith, 2006: 92). Through Faro Convention, a new perspective in heritage based on the right of everyone, alone or collectively, to benefit from the cultural heritage and to contribute towards its enrichment (CE, 2005) is developed. Within this scope, this paper represents an attempt to develop an understanding of how heritage is created. This attempt is based on an examination of the roles of interventions, which are generally viewed as technical issues within the field of preservation, throughout this process. Unlike previous studies, this paper attempts to analyse the process by examining archaeological edifices in detail, starting at the pre-excavation stage. Thus, a new lifecycle of heritage buildings is explained in relation to five archaeological edifices on Curetes Street at Ephesus. The process of heritage making is then re-evaluated. Consequently, this paper interprets a new life cycle of heritage as a “new formation process”, and the interventions (which are presented under the topics of excavation, conservation, interpretation and presentation) are described as tools within this process. Because it has been shown in some cases that archaeological knowledge can be mutable with time, the interpretation and preservation of heritage buildings and sites can based on conjecture, which is contrary to the emphasis given in the Venice Charter (1964: article 9). In this respect, there is a great need to reconsider why non-experts and different actors in community are excluded from this process

Migrant Stances Among Cultures: "My Erasmus Adventure" Digital Stories

Erasmus Mobility Program provides the funds for university students to visit higher education institutions around European Union and program countries, taking credits to transfer to their home institutions. Although the main objective of the program seems to provide the opportunities for credit transfers between institutions, the primary aim is to contribute to the construction of a collective European identity while enhancing intercultural encounters. Fulfilling the objective of constructing a collective European identity is open to questioning while it is obvious that the program is successful to provide opportunities for intercultural encounters. In this article, we examine the narratives of students who used Erasmus mobility program for studying abroad and then reflected their experiences in one of the three digital storytelling workshops we facilitated under the name “My Erasmus Adventure” since 2011. The narratives about student mobilities that are recently introduced in migration studies are taken into consideration in terms of intercultural encounter basis.</p

Investigation of Cement, Mineral and Chemical Additive Interactions in Micro Scales

Self-compacting concretes (SCC), a new type of concrete, were realized with the development of polycarboxylate-based chemical additives. The interaction of these additives with the powder materials in the nano and micro scales affects the fresh and hardened properties of concrete in meso and macro scales. To change and improve the macro-dimensional properties of concrete, it is necessary to better analyze the nano-micro-dimensional interaction. The aim of this study is to examine the interactions of cement, mineral and chemical additives in micro scale. For this purpose, the zeta potential values of the mixtures consisting of cement, water, calcite and blast furnace slag prepared by using a polycarboxylate based plasticizer additive were analyzed. In addition, SEM analyzes of hardened samples were made on the 28th days

A Rare Cause of Diplopia: Idiopathic Orbital Myositis

Orbital myositis is an entity affecting the ocular muscles, especially the medial rectus. These cases are usually referred to clinics with complaints such as diplopia, orbital/periorbital pain, limitation in ocular movements, increased pain with eye movements, proptosis, swelling of the eyelid and/or hyperemia in the conjunctiva. Orbital myositis is usually idiopathic and autoimmunity is often suspected in etiology. In this article, we present a 15-year-old girl who presented with diplopia, pain in both eyes, anomalous head posture, periorbital edema and was diagnosed with idiopathic orbital myositis through history, clinical findings and imaging methods

TÜRKİYE’DEKİ EĞİTİM TEKNOLOJİSİ ARAŞTIRMALARINDA GÜNCEL EĞİLİMLER

Bu çalışmada, Türkiye’deki beşbüyük üniversitede son on yıl içinde eğitim teknolojisi alanında tamamlanmışolan doktora tezlerinin genel bir değerlendirmesi yapılmıştır. Söz konusu tezlerin çok büyük bir bölümünün gerçekleştirildiği Anadolu, Ankara, Ortadoğu Teknik, Hacettepe ve Marmara üniversitelerinin yanısıra, Yükseköğretim Kurulu’nun kütüphanesinde tarama yapılarak amaca uygun toplam 64 tez belirlenmiştir. Bu tezlerin çoğuna doğrudan erişim sağlanmış; bunun olanaklıolmadığıdurumlarda, tezler araştırmacıların kendilerinden ya da danışmanlarından elde edilmiştir. Ayrıca, ilgili üniversitelerde görev yapan eğitim teknolojisi alanındaki öğretim üyeleriyle de görüşülerek herhangi bir tezi inceleme kapsamıdışında bırakmamaya özen gösterilmiştir. Ulaşılan tezler biçim, içerik ve yöntem boyutlarıyla değerlendirilmiştir. Sonuçlar göstermektedir ki, eğitim teknolojisi araştırmalarının nicelik ve niteliği üniversitelere göre ciddi biçimde farklılaşmaktadır. Yaklaşık her dört tezden üçü yalnızca Ankara ve Anadolu üniversitelerinde tamamlanmıştır. Her üç araştırmadan ikisi deneysel modelde yapılmışve orta düzey istatistiksel teknikler kullanılmıştır; geriye kalan araştırmalar ise genel tarama modeline ve başlangıç düzeyindeki istatistiksel tekniklere dayanmaktadır. Araştırmaların tamamına yakın bir bölümü örgün eğitim sisteminde öğrenim görmekte olan denek ya da katılımcılar üzerinde yapılmıştır, yalnızca birkaç araştırma örgün eğitim sisteminin dışındaki eğitsel ortamlarda tamamlanmıştır. Bilgi toplama aracıolarak deneysel modeldeki araştırmalarda çoğunlukla başarıtestleri ve tutum ölçekleri kullanılmışve bunlar için genellikle orta düzeyde güvenirlik katsayılarırapor edilmiştir. Tarama araştırmalarıise anket uygulaması, örnekolay incelemesi ve içerik çözümlemesini temel almıştır. Eğitim teknolojisi içinde alt çalışma konusu olarak bilgisayarlısistemlerde öğrenme ağırlıklıgörünmekte, bunu öğretim tasarımıdeğişkenleri ve öğrenme yaklaşımlarıyla ilgili araştırmalar izlemektedir. İncelenen tezler; Türkiye'de eğitim teknolojisi alanıyla ilgili birçok konuda henüz çalışma yapılmadığını, varolan çalışmalarda da özellikle iç ve dışgeçerlik bakımından ciddi sorunlar bulunduğunu ortaya koymuştur

Mineral chemistry and petrographic compositions of the gabbroic enclaves in the plagiogranites; evidence on supra-subduction zone type magma genesis in Mersin ophiolite (South Turkey)

Bu çalışmada İç Toros Kenet Kuşağında gözlenen Mersin ofiyolitini kesen plajiyogranitler içerisinde bulunan Mafik Mikrogranuler Anklavlar (MME) ilk kez çalışılmış olup, (Pamukluk barajı ve çevresi) mineral kimyası analizleri sunulmuştur. Bölgeden elde edilen MME’lerin detaylı petrografi incelemeleri sonucunda bunların gabroyik karakterde olmakla beraber bir kısım örneklerin diyoritik oldukları ortaya konulmuştur. Plajiyogranitik kayalar içerisinde boyutları 5 cm’den 50 cm’e kadar değişen Mafik Mikrogranular Anklavlar (MME) gözlenmektedir. Çalışılan MME’lerden elde edilen klinopiroksen analizlerinin Mg# numaraları 73.60 ile 86.28 arasında ve plajiyoklazların Anortit (An) içerikleri 88.5 ile 90.8 arasında değişmektedir. Kimyasal analizler sonucunda MME’lerden elde dilen plajiyoklazların çoğunlukla anortit-bitovnit karakterinde oldukları ve Wo-En-Fs üçlü diyagramında değerlendirilen veriler ışığında klinopiroksenlerin diyopsit oldukları ortaya konulmuştur. Çalışılan MME’lerin Mersin ofiyolitine ait mafik kümülatlara benzer özellikler sundukları ve ada yayı ortamında oluştukları belirlenmiştir.As a result of the detailed petrographic studies of the Mafic microgranular enclaves (MMEs) obtained from the region, it was revealed that some of the samples were dioritic with gabbroic character. In this study, MMEs in the plagiogranites cutting Mersin ophiolite observed in the Inner Taurus Suture Zone were studied for the first time and the mineral chemistry analyses were presented. MMEs are varying in size from 5 cm to 50 cm were observed within the plagiogranitic rocks of Mersin ophiolite. The clinopyroxene analyses obtained from the studied MMEs presented Mg# numbers ranging from 73.60 to 86.28 and also anorthite (An) contents of plagioclases ranging from 88.5 to 90.8. The chemical analysis revealed that the plagioclases obtained from MMEs are mostly anorthite-bitovnite and the clinopyroxenes are diopsides according to Wo-En-Fs triple diagram. It is determined that the studied MMEs presented similar properties to the mafic cumulates of the Mersin ophiolite and formed in the island arc environment

Urban Landscapes

The issue focuses on philosophies and designs that shape our cities on a broader scale; exploring different approaches between architecture, built environment, and nature; from material to medicinal plants, from plant scale to urban and social sciences. The issue examines the natural and built environment in Istanbul through the relationship between urban planning, urban space, architecture, and landscape architecture. It focuses on designs made in different parts of Istanbul between natural areas and built areas in the city. The urban landscape is an effective and important design process that includes the interaction of architecture, city planning, and landscape architecture disciplines and creates the living environment of people within and between buildings. It has a complementary and important effect in the process of providing and maintaining the physical, physiological, psychological, and social needs of its users. It covers structural design and furniture location selection and design as well as planting. The special issue on Urban Landscape covers this concept; It has a content setup that starts from the upper scale and shrinks towards the building scale.info:eu-repo/semantics/publishedVersio

U-pb dating of different rocks from the Göksun ophiolite and esence granitoid (Kahramanmaraş).

TEZ11197Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2018.Kaynakça (s. 155-169) var.xii, 169 s. : res. (bzs. rnk.), tablo ; 29 cm.Yüksek lisans tez çalışması kapsamında zirkon/titanit U-Pb LA-SF-ICP-MS yöntemi ile Göksun (Kahramanmaraş) ofiyolitine ait okyanusal kabuk kayaçları ve bunları kesen Esence granitoyidine ait kayaçların yaşlandırılması amaçlanmıştır. Göksun (Kahramanmaraş) ofiyoliti, Türkiye'de iyi korunmuş okyanusal litosfer kalıntılarından birini oluşturmaktadır. Göksun (Kahramanmaraş) ofiyoliti Güneydoğu Anadolu orojeninde KD-GB yönelimli, metamorfik Toros karbonat platformu (Malatya metamorfik birimi) tarafından sınırlanan bir tektonik pencere içerisinde yüzlekler sunmaktadır. Göksun ofiyoliti ve Malatya metamorfik birimi Esence granitoyidi tarafından kesilmektedir. Tüm bu birimler Geç Kretase’den itibaren Güney Neotetis okyanusunun kapanmasına bağlı olarak güneye doğru hareket etmiş ve Geç Eosen döneminde Maden kompleksi üzerine bindirmişlerdir. Kabuksal kayalarda gerçekleştirilen yeni zirkon U-Pb yaşlandırması ile Göksun ofiyolitine ait kabuksal kayaların kristallenme yaşları ve magmatizmanın oluşum aralığının belirlenmesi hedeflenmiştir. Göksun ofiyolitine ait kabuksal kayalardan elde edilen zirkon mineral fazlarında gerçekleştirilen U-Pb yaşlandırması ile ~89-82 My yaş aralıkları elde edilmiştir. Esence granitoyidinin kristallenme yaşı ve Göksun ofiyoliti ile olan ilişkisini tespit etmek amacıyla yeni zirkon-titanit U-Pb yaşlandırması gerçekleştirilmiştir. Esence granitoyidlerine ait kayalardan ise ~85-77 My aralığında yaşlar elde edilmiştir. Bu veriler Güney Neotetis’te Geç Kretase’de okyanus içi yitime bağlı okyanusal kabuk oluşumu ve üzerleyen ensimatik ada yayı volkanizmasının zamanlamasının ~5-6 My olduğunu işaret etmektedir. Ofiyolit ve yay volkanizmasının oluşumundan sonra Toros platformu altına daldıkları ve sonrasında And-tipi kıta kenarında Esence granitoyidi tarafından kesildikleri anlaşılmaktadır.The aims of this study are to date oceanic crustal rocks of the Göksun (Kahramanmaraş) ophiolite as well as the intruding Esence granitoid rocks by zircon / titanite U-Pb LA-SF-ICP-MS method. The Göksun (Kahramanmaras) ophiolite constitutes one of the best preserved remnants of oceanic lithosphere in Turkey. It is exposed in a NESW trending tectonic window, bounded by the metamorphosed Tauride platform (Malatya metamorphic unit) in the nappe zone of the SE Anatolian orogeny. The Göksun ophiolite and the Malatya metamorphic unit were intruded by the Esence granitoid. These units were tectonically transported towards south due to closure of the Southern Neotethyan oceanic basin since Late Cretaceous and thrusted onto the Maden Complex in Late Eocene. Zircon U-Pb dating has been applied to the crustal rocks in order to find out crystallization age and uration of the magmatic activity for the genesis of the Göksun ophiolite. The age ranges obtained by zircon U-Pb for the crustal rocks of the Göksun ophiolites are from 89 to 82 Ma. Zircon/apatite U-Pb dating has been applied to the Esence granitoid rocks in order to find out their crystallization age and relation to the Göksun ophiolite. The ages range from 85 to 77 Ma. This evidence suggests that the suprasubduction zone-type crust and the following ensimatic island arc volcanism on top of SSZ-crust formed around 5-6 Ma time period within the southern Neotethys. After the genesis of oceanic crust and arc volcanism, they thrusted beneath the Tauride platform and all the units were intruded by Esence granitoid along the Andean type active margin.Bu çalışma Ç.Ü. Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi tarafından desteklenmiştir. Proje No: FYL-2015-4774

Taşınmaz arkeolojik mirasa uygulanan müdahalelerin yeni biçimlenme sürecinin araçları olarak tanımlanması.

In the preservation discourse, interventions are generally viewed as technical issues. Considering that interventions cause variety of changes in the characteristics of archaeological edifices starting from the excavation, these changes constructs and shapes the archaeological edifices in terms of its appearance and meaning. In that respect, interventions act as tools for making changes in archaeological edifices by causing transformation of existing characteristics, loss of some others and adding new ones. Based on this, the study aims to evaluate interventions by putting change at the center in order to understand how interventions affect archaeological edifice in constructing its appearance and meaning. The study is based on evaluation of intervention through a ‘new formation process’, which is based on two phases. The first phase deals with evaluation of changes in values through the ‘value formation process’. The second phase is related with the assessment of changes in the characteristics of archaeological edifice as a whole, in terms of its physical, functional and semantic characteristics. This approach enables the examination of the process of change starting from prior to excavation and the assessment of interventions through the principles of change (reliability, consistency, legibility) and the ‘value formation process’. The evaluation method is sampled on certain intervened archaeological edifices on the Curetes Street in Ephesus. The study concludes that the interventions are significant tools for making changes in archaeological edifices throughout its new lifecycle. The ‘value formation process’ and the ‘new formation process’ approach can make it possible to predict changes in archaeological edifices, prevent value conflicts caused by interventions and improve the quality of change shaped by interventions. Approaching the intervention process as a change management problem necessitates to develop appropriate change strategies and to define this process as a ‘new formation process’.Ph.D. - Doctoral Progra

Residential Buildings of the Turkish Republican Period as Architectural Heritage in Aydın

At the end of the 19th century, Aydın was both a sanjak center and an important commercial center. It was connected to Izmir via Anatolia’s first railway line and was the commercial center through which the produce of central Anatolia was transferred to the port of İzmir. During the War of Independence, most of Aydin’s structures were destroyed and the center left almost entirely abandoned. After the foundation of the Turkish Republic, many efforts were made to rebuild and revitalize the settlement according to a new city plan. In the years following the war, as residential numbers increased, new housing was built as required. In this context, the current study aimed to define the architectural characteristics, value, potential and preservation problems of those registered residential buildings built between 1923 and 1950 in the city. The study presents a comprehensive look at the architectural characteristics of residential buildings in Aydın, and reveals how difficulties in identifying and registering architectural products of the Turkish Republican period is exemplified in the case of the city’s residential buildings. The study also shows that the architectural characteristics of residential buildings constructed between 1923 and 1950 represent both the new face of the Turkish Republic and the traditional living styles of the people of Aydın