Znaczenie emolientów w codziennej pielęgnacji skóry

Emollients are preparations for topical use and constitute an important element in the prevention and treatment of many skin diseases. In dermatology, emollients have the most stable position in the treatment of atopic dermatitis (AD). Thanks to skin moisturizing it is possible to reduce skin dryness and to avoid AD exacerbations. Emollients may be used alone or as a complement to a more intensive treatment. In addition, during the treatment of acute AD phase, emollients reduce the amount of topical corticosteroids needed to control the disease. Emollients are a mixture of hydrophobic and hydrophilic components. Currently numerous products are available on the pharmaceutical marker. Selecting a particular product we should become familiar with its ingredients, since they decide on the specific properties of the preparation. Key features are occlusive properties and content of humectants and physiological epidermal lipids. Noteworthy components are also beta-glucan and xylitol. They have moisturizing, anti-bacterial and anti-inflammatory properties. In summary, emollients should be widely recommended for patients with chronic inflammatory dermatoses, because their use is an important part of treatment.Emolienty to preparaty do stosowania zewnętrznego będące istotnym elementem profilaktyki i wspomagania leczenia wielu chorób skóry. W dermatologii najbardziej ugruntowaną pozycję mają w leczeniu atopowego zapalenia skory (AZS). Dzięki emolientom możliwa jest redukcja suchości skory oraz zapobieganie zaostrzeniom choroby. Preparaty te można stosować w monoterapii lub jako uzupełnienie bardziej intensywnego leczenia. Dodatkowo w leczeniu zaostrzeń AZS emolienty zmniejszają ilość stosowanych miejscowo glikokortykosteroidow (GKS). Emolienty to mieszaniny składników hydrofobowych i hydrofilowych. Obecnie na rynku farmaceutycznym dostępnych jest bardzo dużo produktów o właściwościach emolientów. Wybierając preparat, powinniśmy zapoznać się z jego składem, gdyż to właśnie on decyduje o szczególnych właściwościach danego preparatu. Istotne są własności okluzyjne, zawartość humektantow, a także fizjologicznych lipidów naskórka. Warto także zwrócić uwagę na składniki dodatkowe, między innymi beta-glukan i ksylitol. Mają one właściwości silnie nawilżające, antybakteryjne i przeciwzapalne. Podsumowując, emolienty powinny być powszechnie rekomendowane pacjentom z przewlekłymi dermatozami zapalnymi, ponieważ ich stosowanie stanowi istotny element terapii dermatologicznej, na równi z innymi rodzajami leczenia specjalistycznego.

Analiza ekspresji receptora aktywowanego proteazami 2 w zmianach łuszczycowych

Wstęp: Uwzględniając sugerowany udział receptora aktywowanego proteazami 2 (PAR-2) w generowaniu neurogennego zapalenia skóry oraz sugestie dotyczące jego roli w powstawaniu świądu towarzyszącego zmianom łuszczycowym, w niniejszej pracy poddano analizie ekspresję receptora PAR-2 w zmienionej i niezmienionej chorobowo skórze pacjentów z łuszczycą w odniesieniu do nasilenia procesu chorobowego oraz odczuwanego przez pacjentów świądu.Materiał i metody: Do badania włączono 31 pacjentów z łuszczycą plackowatą. Nasilenie łuszczycy oceniono za pomocą skali PASI (Psoriasis Area and Severity Index), intensywność świądu zaś — za pomocą 10-centymetrowej wizualnej skali analogowej (VAS, Visual Analogue Scale). Od wszystkich uczestników badania pobrano ze skóry zmienionej i niezmienionej chorobowo dwie biopsje sztancowe o średnicy 4 mm, które następnie wykorzystano do oceny ekspresji PAR-2 w skórze chorych na łuszczycę.Wyniki: W skórze zmienionej chorobowo obserwowano silną ekspresję receptorów PAR-2, natomiast w skórze niezmienionej chorobowo ekspresja była znacznie słabsza (oceniona na 1 pkt w skali 0–3). Ekspresja PAR-2 w skórze zmienionej chorobowo była ponad trzykrotnie wyższa niż w otaczającej skórze niezmienionej chorobowo (średnia: 2,32 ± 0,59 vs 0,72 ± 0,3; p < 0,001). Stopień ekspresji PAR-2 w skórze zmienionej istotnie korelował z nasileniem świądu (r = 0,58; p = 0,01).Wnioski: Uzyskane wyniki sugerują, że świąd w łuszczycy powstaje przynajmniej częściowo w wyniku nadmiernej aktywności proteaz i pobudzenia receptorów PAR-2. Wydaje się, że układ proteaza/PAR-2 jest dobrym kandydatem do uznania go za potencjalnego mediatora świądu przewlekłego w łuszczycy

Bullous-hemorrhagic facial erysipelas as a complication of poorly controlled diabetes

Róża jest schorzeniem o ostrym przebiegu, związanym z zakażeniem skóry paciorkowcem β-hemolizującym z grupy A, powodującym zmiany rumieniowo-obrzękowe, krwotoczne, pęcherzowe, a nawet martwicze. Przypadek dotyczy 59-letniej kobiety z cukrzycą typu 2, leczonej nieregularnie lekami doustnymi, nieprzestrzegającej diety cukrzycowej, która została przyjęta do kliniki z powodu nagłego pojawienia się rozległych zmian rumieniowo-obrzękowych i pęcherzowych na skórze twarzy. W większości przypadków róża zajmuje skórę podudzi, jednak występowanie zmian na twarzy nie jest rzadkie. Mimo stosunkowo charakterystycznego obrazu klinicznego rozpoznanie róży twarzy w jednostkach podstawowej opieki zdrowotnej wciąż budzi wątpliwości. Wielokrotnie bierze się pod uwagę ostre kontaktowe zapalenie skóry, zmiany skórne w przebiegu układowego tocznia rumieniowatego czy trądzik różowaty. Przypadek róży twarzy zwraca uwagę na prawidłowe rozpoznanie schorzenia oraz konieczność właściwego uregulowania chorób współistniejących, które mogą sprzyjać zakażeniom paciorkowcowym skóry.Erysipelas is an acute cutaneous infection with the β-hemolytic Streptococcus group A, causing erythemo-edematous, hemorrhagic, bullous or even necrotic lesions. In this case a 59-year-old woman with type 2 diabetes irregularly treated with oral antidiabetic drugs and with poorly controlled diet, who was admitted to the department because of an acute onset of extensive erythema-edematous and bullous lesions on the face. In most cases erysipelas is present on lower extremities, however, involvement of the face is also not rare. Despite typical presentation, erysipelas of the face may be problematic for general practitioners. In many cases the disease is misdiagnosed with acute contact dermatitis, lupus erythematosus or rosacea. Demonstrating our patient we would like to point out the necessity of the correct diagnosis of erysipelas and proper controlling of concomitant disorders, which may promote streptococcal infections of the skin

IL-31 Is Overexpressed in Lichen Planus but Its Level Does Not Correlate with Pruritus Severity

Background. Pruritus is one of the major features of lichen planus (LP); however, its pathogenesis remains largely unknown. Objective. The aim of our study was to analyze the role of IL-31 in the pathogenesis of pruritus in LP. Materials and Methods. The study group included 22 patients with LP. Control group consisted of 14 healthy volunteers. All subjects underwent thorough examination. Pruritus severity was evaluated with the visual analogue scale (VAS) and the 12-item Itch Questionnaire. IL-31 expression in the skin was assessed using semiquantitative immunofluorescence analysis. Results. Pruritus maximal intensity according to VAS was 6.5±2.7 points and according to the 12-item Itch Questionnaire 6.9±2.8 points. Lesional LP skin showed significantly higher IL-31 expression compared to healthy skin (P<0.001). The most abundant immunofluorescence was observed within granular layer. However, there was no correlation between expression of IL-31 and pruritus intensity assessed according to VAS (VASmax: ρ=−0.08, P=0.73), as well as 12-item Itch Questionnaire: ρ=−0.11, P=0.65. Conclusions. Pruritus is a very common symptom of LP. For the first time we have demonstrated that IL-31 is overexpressed in the lesional skin of LP but its expression does not correlate with intensity of pruritus