همبستگی عزت نفس با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان دانشکده‌ی پرستاری و مامایی زنجان 1388

زمینه و هدف: یکی از بزرگترین معضلات آموزشی، افت تحصیلی دانشجویان است. بنابراین توجه به بهداشت روانی و پیشرفت تحصیلی این گروه اهمیت به‌سزایی دارد. پاره‌ای از مطالعات بیانگر ارتباط مستقیم بین عزت نفس و پیشرفت تحصیلی است، لیکن بعضی از صاحب نظران رابطه‌ی مستقیم این دو را مورد تردید قرار داده‌اند. این پژوهش با هدف تعیین همبستگی عزت نفس با پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشکده‌ی پرستاری و مامایی زنجان انجام شده است. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه‌ی همبستگی بود، کلیه‌ی دانشجویان دانشکده‌ی پرستاری و مامایی زنجان که حداقل دو نیم‌سال سابقه‌ی تحصیلی داشتند، (182 نفر) در مطالعه شرکت کردند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسش‌نامه بود. پرسش‌نامه از دو بخش شامل: ویژگی‌های فردی و تحصیلی واحدهای پژوهش و آزمون 58 سوالی عزت نفس کوپراسمیت تشکیل شده بود. یافته‌ها: ضریب همبستگی پیرسون رابطه‌ی معنی‌داری بین عزت نفس و پیشرفت تحصیلی دانشجویان نشان داد (31/0= r ). ولی عزت نفس با سن و جنسیت ارتباط آماری معنی‌داری نداشت (05/0 P ). نتیجه‌گیری: با توجه به وجود همبستگی مثبت بین عزت نفس و پیشرفت تحصیلی دانشجویان، به نظر می‌رسد استفاده از روش‌های تقویت عزت نفس می‌تواند در جلوگیری از افت تحصیلی دانشجویان نقش داشته باشد

Hormone receptor conversion in metastatic breast cancer

Background/Objective: Hormone receptor (HR) status is one of the key factors in determining the treatment of breast cancer. Previous studies suggested that HR status may change in metastatic tissue. However, available studies focused mainly on primary biopsies and there are only few trials comparing HR status in the primary tumour and the metastasis using material from complete resection. The aim of the study was to determine the frequency of HR alterations in metastatic breast cancer. Materials and methods: The study retrospectively examines a total of 50 patients who underwent brain, lung, or liver metastasectomy for metastatic breast cancer between January 2000 and January 2019. Results: HR conversion was observed in a total of 30 cases (60.0%), while HER-2/neu (human epidermal growth factor receptor 2) discrepancy surprisingly occurred only in one case (2.0%). A change in immunophenotype occurred in 28% of cases. Triple-negativity was more frequent in brain metastases (p = 0.039). Conclusions: We have confirmed that HR conversion between the primary tumour and its metastases occurs in a significant number of cases, which has important implications for further treatment decisions

Změny kognitivních funkcí měřené pomocí ERPs v časném a pozdním pooperačním období po intravenózní nebo inhalační anestezii

Cíl: Studie zkoumala změny kognitivních funkcí po intravenozní (TIVA) a inhalační (IA) anestézii měřené pomocí sluchových kognitivních evokovaných potenciálů (ERPs). Metoda: Jeden den před operací, první, šestý a čtyřicátý druhý den po operaci byly pacienti vyšetřeni pomocí sluchových ERPs s registrací N1, P3a a P3b komponenty. Výsledky u obou skupin s rozdílnou anestézií byly porovnány. Výsledky: První den po operaci byla prodloužena latence vlny N1 u skupiny po IA anestézii. Signifikantní snížení amplitudy vlny P3a šestý pooperační den s přetrváváním až do čtyřicátého druhého dne bylo zaznamenáno po obou typech anestézie. Snížení amplitudy vlny P3b první pooperační den s normalizací šestý pooperační den bylo zaznamenáno po obou typech anestézie. Závěr: Intravenozní i inhalační anestézie vedou k podobným změnám kognitivních funkcí měřených pomocí ERPs v časném i pozdním pooperačním období. Nemohlo být jasně potvrzeno, zda tyto změny jsou vyvolány anestézií nebo jinými nemonitorovanými perioperačními faktory. Význam: Postanestetické změny reprezentují subklinické poškození, nicméně představují potenciální riziko pro rozvoj následným kognitivním problémům.This study investigated modification in cognitive function following inhalation (IA) and total intravenous (TIVA) anaesthesia measured using auditory ERPs (Event Related Potentials). Methods : Auditory ERPs examination with N1, P3a and P3b component registration was carried out one day before surgery (D-1) and on the first (D+1), sixth (D+6) and 42nd (D+42) days after surgery. Results were compared between two anaesthetic groups. Results: On D+1, N1 latency was increased in the IA group. A significant reduction was observed in amplitude of the P3a component on D+6, which persisted up to D+42 for both IA and TIVA groups. A reduction in the amplitude of P3b on D+1 with normalization by D+6 was found in both groups as well. Conclusions: Intravenous and inhalation anaesthesia lead to similar changes in cognitive function as determined by ERPs, both during the early and late postoperative periods. It cannot be clearly confirmed whether the observed effects are due to anaesthesia or other unmonitored perioperative factors. Significance: Post anaesthetic changes represent a subclinical impairment; nevertheless, they represent a potential risk for subsequent development of cognitive difficulties