Κατάθλιψη και μεταβολές σε στεροειδείς ορμόνες και λιπιδαιμικούς παράγοντες: Διερεύνηση της μεταξύ τους σχέσης στην παιδική και εφηβική ηλικία

Σκοποί και Στόχοι: Βάσει των έως τώρα δεδομένων, μελέτες που εστιάζουν στη συσχέτιση των επιπέδων λιπιδίων και στεροειδών ορμονών και καταθλιπτικών συνδρόμων διαπιστώνουν αντιφατικά ευρήματα. Επιπλέον, ελάχιστες έρευνες έχουν λάβει χώρα όσον αφορά την εξεύρεση ενός ιδιαίτερου λιπιδικού και ορμονικού προφίλ σε σχέση με την παρουσία συγκεκριμένων συμπτωμάτων κλινικής κατάθλιψης, την βαρύτητα της καταθλιπτικής συμπτωματολογίας, καθώς και σε σχέση με την λειτουργικότητα των νέων ασθενών. Η συγχρονική αυτή εργασία στοχεύει στην παροχή περαιτέρω πληροφοριών σχετικά με τη σύνδεση της κατάθλιψης, με τα λιπίδια και τις στεροειδείς ορμόνες σε δείγμα κατά τα άλλα υγιών καταθλιπτικών εφήβων. Επιπρόσθετα, ελήφθη μέριμνα ώστε να καταγραφεί η ημερήσια διακύμανση της κορτιζόλης σε σχέση με την παρουσία ή όχι κατάθλιψης στους υπό μελέτη νέους. Μέθοδος: Συνολικά, 98 έφηβοι με ευρύ φάσμα διαγνωστικών υποτύπων κατάθλιψης και υγιείς μάρτυρες εξομοιώθηκαν σε αναλογία 1:1 με βάση την ηλικία και το φύλο. Οι συμμετέχοντες των δύο ομάδων δεν διέφεραν σημαντικά όσον αφορά το βαθμό z του Δείκτη Μάζας Σώματος. Μετά από ολονύκτια νηστεία 12 ωρών, υποβλήθηκαν σε πρωινή αιμοληψία για την μέτρηση των παρακάτω μεταβλητών: Τριγλυκερίδια (TG), Ολική χοληστερόλη, Λιποπρωτεΐνες LDL και HDL, Απολιποπρωτεΐνη Α1 και Β, Λιποπρωτεΐνη Α, Ολική Τεστοστερόνη (ΤΤ), Oιστραδιόλη (Ε2) και Θειική Δευνδροεπίανδροστερόνη (DHEAS). Όλοι οι συμμετέχοντες, την ημέρα της αιμοληψίας, συμπλήρωσαν την κλίμακα παιδικής κατάθλιψης της Κovacs, και εν συνεχεία, εφόσον ικανοποιούσαν τα κριτήρια της διαλογής, αξιολογήθηκαν με την ημιδομημένη ψυχιατρική συνέντευξη K-SADS-PL, προκειμένου να εντοπιστεί η συμπτωματολογία κατάθλιψης. Επίσης, τους ζητήθηκε η ημερήσια συλλογή σιέλου σε έξι συγκεκριμένα χρονικά σημεία, την επερχόμενη Κυριακή στην οικία τους (αφύπνιση, 30΄ μετά την αφύπνιση, στις 12:00, στις 15:00, στις 18:00 και στις 21:00), προκειμένου να καταγραφεί η κορτιζόλη στα δείγματα ασθενών και μαρτύρων. Η αφύπνιση σχεδιάστηκε να λάβει χώρα μεταξύ 8:00 και 9:00. Αποτελέσματα: Όπως εντοπίστηκε από τα αποτελέσματα της λογαριθμιστικής παλινδρόμησης, τα 49 άτομα με Κατάθλιψη εμφάνισαν σημαντικά υψηλότερα επίπεδα TG (p = 0,006), χαμηλότερα επίπεδα Apo Α1 (p = 0,043), υψηλότερες τιμές πρωινής κορτιζόλης ορού (p = 0,011) και ΤΤ (p = 0,001), καθώς και χαμηλότερα επίπεδα Ε2 (p = 0,032) σε σύγκριση με τους μάρτυρες. Σημαντικές θετικές συσχετίσεις, για το συνολικό δείγμα μελέτης, βρέθηκαν μεταξύ της TG (r= 0,24, p = 0,018), της TT (r= 0,35, p <0,001) και της πρωινής κορτιζόλης (r=0,29, p = 0,005) με την βαθμολογία CDI, αντίστοιχα. Δεν βρέθηκε διαφορά για τα υπόλοιπα βιοχημικά δεδομένα μεταξύ των ομάδων κατάθλιψης και ελέγχου. Όσον αφορά την ημερήσια διακύμανση της κορτιζόλης σιέλου, παρατηρήθηκε πως η ομάδα κατάθλιψης παρουσίαζε αυξημένα τα επίπεδα κορτιζόλης σε διάφορες χρονικές στιγμές μέτρησης στη διάρκεια του 24ώρου, ενώ οι μεταβλητές CAR και AUC g επίσης παρουσίαζαν αύξηση (p= 0,030, και p=0,007,αντίστοιχα). Τα πιο συχνά συμπτώματα που εντοπίστηκαν στο καταθλιπτικό δείγμα ήταν η καταθλιπτική διάθεση και η κόπωση (43,5% και 43,2%, αντίστοιχα). Η μέση τρέχουσα βαθμολογία στην κλίμακα CGAS ήταν 50,6± 8,7 μονάδες. Στα παιδιά εκείνα στα οποία διαπιστώθηκε χειρότερη διάθεση το απόγευμα-βράδυ, είχαν σημαντικά μειωμένα επίπεδα αθηρωματογόνων λιποπρωτεινικών παραγόντων (LDL χοληστερόλη και Apo B) σε σύγκριση με τα παιδιά εκείνα που δεν διέθεταν αυτό το χαρακτηριστικό, ενώ η λειτουργικότητά τους βάσει της βαθμολόγησης CGAS, ήταν σημαντικά μειωμένη σε σχέση με τα παιδιά εκείνα που η διάθεση τους δεν εξαρτιόνταν από την φάση της ημέρας. Συμπεράσματα: Στο πλάσμα των καταθλιπτικών παιδιών και εφήβων διαπιστώθηκαν υψηλότερα επίπεδα TG, πρωινής κορτιζόλης και ΤΤ, καθώς και χαμηλότερα επίπεδα Αpo A1 και E2 σε σύγκριση με τους υγιείς μάρτυρες. Επίσης, οι αξιολογήσεις της διακύμανσης της κορτιζόλης σιέλου επέδειξαν την αυξημένη ημερήσια κορτιζολική έκκριση στην ομάδα αυτή. Σε αυτή τη βάση, προτείνονται περαιτέρω μελέτες για να υποστηρίξουν την εφαρμογή των συνήθων μετρήσεων λιπιδίων και κορτιζόλης ως πιθανών βιολογικών δεικτών, σχετιζόμενων με τις διαταραχές κατάθλιψης, καθώς και με τη σοβαρότητα της συμπτωματολογίας. Επιπλέον, τα υψηλότερα επίπεδα κορτιζόλης και TG σε παιδιά με κατάθλιψη υποδηλώνουν αυξημένο μεταβολικό κίνδυνο σε αυτή την ομάδα, με έναρξη νωρίς στην ανάπτυξη. Επίσης, θα είχε ενδιαφέρον να μελετηθεί στο μέλλον, σε μεγαλύτερα και ελεγχόμενα δείγματα, το εάν η παρουσία συγκεκριμένων συμπτωμάτων κατάθλιψης θα μπορούσε να σχετίζεται με ιδιαίτερα πρότυπα (pattern) βιοχημικών μεταβλητών και λειτουργικότητας.Aims and Scope: So far, studies on possible association of lipid and steroid hormone levels and depressive disorders are contradictory. In addition, little research has been done to find a particular lipid and hormonal profile in relation to the presence of specific symptoms of clinical depression, the severity of depressive symptomatology, and the functionality of young patients. This cross sectional study aims to provide further information about the association between depression, lipids and steroid hormones in a sample of otherwise healthy depressed children and adolescents. In addition, care was taken to record the daily variation of cortisol in relation to the presence or not of depression in the study youngsters. Methods: In total, 98 adolescents with wide diagnosis of depression and healthy controls were individually matched at a 1:1 ratio on the basis of age and gender. Participants of two groups did not differ significantly with respect to the body mass index z-score. After an overnight fasting state of 12 hours, they underwent blood sampling for triglycerides (TG), total cholesterol, low-density lipoprotein, high-density lipoprotein (HDL)-cholesterol, apolipoprotein A1 (apo A1) and B, lipoprotein A, morning Cortisol, total testosterone (TT), Estradiol (E2), and DHEAS measurements. At the same day, all participants filled out the self-rating CDI scale and were evaluated with a semi-structured psychiatric interview K-SADS-PL in order to identify depressive symptomatology. Salivary cortisol was also determined serially five times a day on a regular Sunday, following the day of blood sampling (on awakening, 30min after awakening, at 12:00h, at 15:00h, at 18:00h and at 21:00h). Awakening was scheduled between 8.00h and 9.00h. Results: As defined from the results of conditional logistic regression analyses, the 49 individuals with depression showed significantly higher plasma TG levels (p=0.006), lower apolipoprotein A1 levels (p=0.043), higher morning cortisol (p=0.011) and TT levels (p=0.001), as well as lower E2 levels (p=0.032) compared to controls. Significant positive correlations for the total sample was found between TG (r=0,24, p = 0.018), TT (r=0,35, p <0.001) and morning cortisol (r=0,29, p=0.005) with the CDI score. No difference was found for the rest of the biochemical data. Regarding the daily fluctuation of salivary cortisol, depression group showed elevated cortisol levels at various time points of measurement over 24 hours, while the CAR and AUC g variables also showed an increase (p = 0.030, and p = 0.007, respectively). Most common symptoms detected in the depressive sample were depressed mood and fatigue (43.5% and 43.2%, respectively). Average current score on the CGAS scale was 50.6 ± 8.7 units. Those children who had a worse mood in the afternoon-evening had significantly reduced levels of atherogenic lipidemic factors (LDL cholesterol and apo B) compared to those who did not have this characteristic, and their functionality based on the CGAS score was significantly reduced compared to those children whose mood did not depend on the phase of the day. Discussion: Higher cortisol and TG levels in children with depression imply an increased metabolic risk in this group, starting early in development. Further research is proposed in order to justify the implementation of routine lipid and cortisol measurements as possible biological indicators for depressive disorders, as well as for the severity of symptomatology. Also, it would be interesting to study in the future, in larger and controlled samples, whether the presence of specific depressive symptoms could be related to particular patterns of biochemical variability and functionality

Does voter polarisation induce party extremism? The moderating role of abstention

This article contributes to the literature on representation by examining how the ideological polarisation of the electorate affects parties’ programmatic positions in multiparty systems. The main argument is that parties face incentives to adopt more extreme positions when the electorate becomes more ideologically polarised and the share of non-moderate voters is higher. The reason is that by adopting moderate positions parties will prompt their non-moderate core constituents to sit out the election. This risk is conditioned by voters’ propensity to abstain. A higher (lower) propensity to abstain means that parties alienate a larger (smaller) share of their core constituents when adopting a moderate position. Parties therefore respond to greater voter polarisation by adopting more extreme positions, but the effect declines as voters’ propensity to abstain decreases. An empirical analysis of parties’ programmatic positions in 11 Western European countries between 1977 and 2016 strongly supports this expectation

Kardiopulmonalno oživljavanje: povijesni pregled od početka do kraja XIX. stoljeća

Social laws and religious beliefs throughout history underscore the leaps and bounds that the science of resuscitation has achieved from ancient times until today. The effort to resuscitate victims goes back to ancient history, where death was considered a special form of sleep or an act of God. Biblical accounts of resuscitation attempts are numerous. Resuscitation in the Middle Ages was forbidden, but later during Renaissance, any prohibition against performing cardiopulmonary resuscitation (CPR) was challenged, which finally led to the Enlightenment, where scholars attempted to scientifically solve the problem of sudden death. It was then that the various components of CPR (ventilation, circulation, electricity, and organization of emergency medical services) began to take shape. The 19th century gave way to hallmarks both in the ventilatory support (intubation innovations and the artificial respirator) and the open- and closed chest circulatory support. Meanwhile, novel defibrillation techniques had been employed and ventricular fibrillation described. The groundbreaking discoveries of the 20th century finally led to the scientific framework of CPR. In 1960, mouth-to-mouth resuscitation was eventually combined with chest compression and defibrillation to become CPR as we now know it. This review presents the scientific milestones behind one of medicine’s most widely used fields.Društveni zakoni i religijska vjerovanja tijekom povijesti ogledalo su skokovitog razvoja znanosti oživljavanja od starine do danas. Pokušaji oživljavanja idu daleko u povijest, kada se smrt smatrala posebnim oblikom sna, odnosno Božjom voljom. Brojni su biblijski primjeri pokušaja oživljavanja. U srednjem je vijeku, međutim, oživljavanje bilo zabranjeno da bi posloje u renesansi takve zabrane kardiopulmonalnog oživljavanja bile stavljene pod pitanje te da bi konačno u doba prosvjetiteljstva znanstvenici pokušali riješiti problem nagle smrti. Upravo su se u to doba prvi put osvijestili različiti dijelovi kardiopulmonalnog oživljavanja poput ventilacije, cirkulacije, struje i organizacije hitnih službi. U XIX. se stoljeću naglo razvila ventilacijska potpora (inovacijama u intubaciji i umjetnim plućima) te potpora za otvorenu i zatvorenu cirkulaciju u prsnom košu. U međuvremenu su se razvile nove tehnike defibrilacije te je opisana ventrikulska fibrilacija. Dvadeseto stoljeće pak donosi važna otkrića koja su napokon dala znanstveni okvir kardiopulmonalnom oživljavanju. Godine 1960. sjedinjeni su disanje usta na usta s kompresijom prsnog koša i defibrilacijom, tj. onim što danas smatramo kardiopulmonalnim oživljavanjem. Ovaj se pregled osvrće na najvažnija mjesta u povijesti razvoja jednoga od najviše korišteni polja medicine

COVID-19 Unmasked Global Collaboration Protocol: longitudinal cohort study examining mental health of young children and caregivers during the pandemic

Background: Early empirical data shows that school-aged children, adolescents and adults are experiencing elevated levels of anxiety and depression during the COVID-19 pandemic. Currently, there is very little research on mental health outcomes for young children. Objectives: To describe the formation of a global collaboration entitled, ‘COVID-19 Unmasked’. The collaborating researchers aim to (1) describe and compare the COVID-19 related experiences within and across countries; (2) examine mental health outcomes for young children (1 to 5 years) and caregivers over a 12-month period during the COVID-19 pandemic; (3) explore the trajectories/time course of psychological outcomes of the children and parents over this period and (4) identify the risk and protective factors for different mental health trajectories. Data will be combined from all participating countries into one large open access cross-cultural dataset to facilitate further international collaborations and joint publications. Methods: COVID-19 Unmasked is an online prospective longitudinal cohort study. An international steering committee was formed with the aim of starting a global collaboration. Currently, partnerships have been formed with 9 countries (Australia, Cyprus, Greece, the Netherlands, Poland, Spain, Turkey, the UK, and the United States of America). Research partners have started to start data collection with caregivers of young children aged 1–5 years old at baseline, 3-months, 6-months, and 12-months. Caregivers are invited to complete an online survey about COVID-19 related exposure and experiences, child’s wellbeing, their own mental health, and parenting. Data analysis: Primary study outcomes will be child mental health as assessed by scales from the Patient-Reported Outcomes Measurement Information System–Early Childhood (PROMIS-EC) and caregiver mental health as assessed by the Depression Anxiety Stress Scale (DASS-21). The trajectories/time course of mental health difficulties and the impact of risk and protective factors will be analysed using hierarchical linear models, accounting for nested effects (e.g. country) and repeated measures