Reflections upon the Privacy in the Converged Commercial Radio: A Case Study of Royal Prank

This article focuses on the problematic consequences of shifting boundaries of converged radio practices for individual privacies. Holding that privacy is constructed through the interrelated information practices of both individuals and their mediated surroundings, it addresses radio as a previously intimate and privacy friendly medium. The case of the Royal Prank call by the Australian 2DayFM radio station demonstrates how contemporary converged radio practices affect the privacies of unintended participants in their shows. In December 2012, Jacintha Saldanha, nurse of London’s Royal King Edward VII Hospital committed suicide after two Australian radio presenters had made a prank phone call pretending to be Queen Elizabeth and Prince Charles concerned about the state of Duchess Kate’s health, who was expecting her first child. The case identifies three conditions, each with implications on privacy. First, digitization renders radio content archivable and repeatable. There is a second life of radio programs keeping available information about any people involved. Secondly, the division of radio related labour leads to a lack of journalistic responsibility for respecting privacy standards. Broadcasters feel no need to be sensitive regarding the consequences of disseminated material, as commercial and legal staff decide on that. Finally, legal frameworks continue to apply legacy radio privacy measures and do not correspond to these new working conditions, as the reactions of the Australian supervisory authority show. In consequence, the case of the Royal Prank call demonstrates the impossibility to fight individual privacy when one is unintentionally involved in radio shows

The radio talks, but how? On the art of dynamizing the on-air statements. Tradition and the present day

Mimo że termin „dynamika głosu” funkcjonuje w obszarze działań teoretyków i praktyków dziennikarstwa radiowego od powstania medium, wciąż jest różnie interpretowany w kontekście specyfiki wypowiedzi radiowej. Niniejszy artykuł podejmuje problem dynamiki i antycypowania wypowiedzi radiowej na przestrzeni lat, wskazując najistotniejsze cechy tych zjawisk. Celem jest podkreślenie zależności pomiędzy wspomnianymi elementami emisji głosu a formatowym i gatunkowym zróżnicowaniem przekazu w radiu. Zastosowana metoda analizy materiału źródłowego w perspektywie historycznej wykazuje, że brzmienie radia jest kształtowane spójnie z jego transformacją jako medium, co skutkuje dowolnością ujmowania kategorii dynamiczności wypowiedzi, a spontaniczne i niereżyserowane wypowiedzi stanowią siłę radia jako medium towarzyszącego. W obliczu coraz intensywniejszego depersonalizowania podmiotów dyskursów medialnych radio pozostaje przestrzenią (wciąż) głównie audialnej komunikacji interpersonalnej.Despite the fact that the term ‘voice dynamics’ has been used both by radio theorists and journalists, its meaning is still interpreted differently in the context of radio speech. This article addresses the question of voice dynamics and on-air speech anticipation and points out the most significant features. It aims to outline the dependency between given elements of voice emission and format and genres of radio broadcast. The method of analyzing sources through a historical perspective indicates, that the sound of radio is coherent with its evolution as a medium, which evokes to some degree of latitude of the ‘voice dynamics’ category. Spontaneous and not pre-arranged speech make the radio more attractive as an accompanying medium. In the face of de-personalization of subjects, which take part in the media discourse, radio still seems to be a space of audio interpersonal communication. The dynamics of communicating through voice features is one of the factors which authenticates the real-time communication in the eyes of the listeners. It also determines the radio format as accepted by the ones, who choose it

Głos jako element tożsamości w hybrydycznej rzeczywistości relacji człowiek – asystent głosowy

The article addresses the problem of voice assistants, whose speech synthesis algorithms mimic the natural human voice. Numerous studies show that users of such devices and applications treat them as social beings. This behaviour results from the hybrid nature of the communication reality, in which the characteristics of the natural voice that evoke specific reactions are transposed onto a technologically processed voice. Diagnosis of this issue, which includes aspects of the peculiarities of synthetic speech and the modelling of emotional qualities in the generated voice, allows us to conclude that humans intuitively give the voice of an assistant those qualities that the natural voice signals in interpersonal contacts. Since, from a social point of view, the voice is a carrier of the speaker’s identity (i.e., physical, psychological, and social characteristics), the article shows why the possibility of cloning the voice shatters the cultural order of perceiving the voice as an element of a particular person’s identity, and why it disrupts the awareness of the distinctiveness of one’s own and another’s voice.Artykuł podejmuje problem asystentów głosowych, których algorytmy syntezy mowy imitują głos naturalny. Liczne badania dowodzą, że użytkownicy tych urządzeń oraz aplikacji traktują je jako istoty społeczne. Takie zachowanie jest efektem hybrydycznego charakteru rzeczywistości komunikacyjnej, w której cechy głosu naturalnego wywołujące określone reakcje są transponowane na głos przetworzony technologicznie. Diagnoza tej problematyki obejmująca aspekty specyfiki mowy syntetycznej oraz modelowania walorów emocjonalnych w głosie generowanym pozwala wnioskować, że człowiek intuicyjnie nadaje głosowi asystenta te cechy, które naturalny głos sygnalizuje w kontaktach międzyludzkich. Ponieważ ze społecznego punktu widzenia głos jest nośnikiem tożsamości mówiącego (czyli cech fizycznych, psychicznych i społecznych), artykuł wskazuje, dlaczego możliwość klonowania głosu burzy kulturowy porządek postrzegania głosu jako elementu tożsamości konkretnej osoby oraz dlaczego zakłóca świadomość odrębności własnego i cudzego głosu

Podcasting as an audio technology. Prospects for development

Artykuł prezentuje zagadnienie podcastingu jako jednej z technologii przemysłu audio. Rozważania zmierzają do wskazania czynników wpływających na rozwój podcastingu, w tym narzędzi umożliwiających rozpowszechnianie podcastów i zwiększanie ich audytoriów. Przeprowadzone analizy dotyczą także przyczyn stosunkowo małej popularności podcastingu w Polsce, szczególnie w porównaniu do dużych rynków USA czy Kanady.The paper presents the podcasting as one of the audio industry’s technologies. It aims to map the key factors in the development of podcasting, with special emphasis on tools that enable distribution and the audience enlargement. It also points out low popularity of podcasting in Poland in comparison to the larger markets in USA or Canada

Public radio and the problem of demographic change. The presenters’ perspective on senior citizens’ well-being factors in Polish Radio programmes

Poland is an ageing society, a fact that has social repercussions. Government programmes point to the necessity of improving the quality of life of senior citizens in various domains. An important objective in gerontology is to increase the activity of senior citizens, which renders ageing a less arduous process. This objective has been postulated to involve the media. Given its public service remit and the specificity of audial communication, which enables a non-stereotypical treatment of old age, Polish Radio is tasked with including in its programming issues concerning the social inclusion of senior citizens. The aim of this study is to test the hypothesis that presenters of public radio, broadly accessible and popular among senior citizens as it is, address their well-being in its regular programmes.Poland is an ageing society, a fact that has social repercussions. Government programmes point to the necessity of improving the quality of life of senior citizens in various domains. An important objective in gerontology is to increase the activity of senior citizens, which renders ageing a less arduous process. This objective has been postulated to involve the media. Given its public service remit and the specificity of audial communication, which enables a non-stereotypical treatment of old age, Polish Radio is tasked with including in its programming issues concerning the social inclusion of senior citizens. The aim of this study is to test the hypothesis that presenters of public radio, broadly accessible and popular among senior citizens as it is, address their well-being in its regular programmes

Rytuał w wykonaniu kobiet „Radio Majdanek”

The article provides insight into the historical phenomenon of performed „radio broadcasts” conducted by the female prisoners of the Nazi concentration camp at Majdanek, Poland. Every day over a period of a few months, women played the role of radio announcers and recreated from memory the communication formulas of Polish Radio broadcasts. The prisoners associated the pre-war Polish Radio with a strong message of cultural heritage and humanist values. The re-enactment and listening of the broadcasts evoked positive emotions and stirred the imagination of the women. The „radio” united them and gave them the strength to survive the reality of the concentration camp, promoted adherence to cultural norms, brought back the works of poets and writers, and provided entertainment. The broadcasts became a ritual ordering the mental universe of the women, which gave meaning to the everyday, provided a sense of the continuity of time that confirmed the women’s identities, their sense of dignity and belonging to a community. The memory of the structure and aesthetics of an electronic broadcast gave the women a communication tool to construct and to preserve their own culture in a death camp. In the broadcasts they performed, the Polish female prisoners constructed a space where they were able to preserve their dignity and humanity.Artykuł daje wgląd w bezprecedensowe w historii obozów koncentracyjnych zjawisko odgrywania z pamięci „audycji radiowych” przez więźniarki nazistowskiego obozu koncentracyjnego na Majdanku. Twórczynie tego szczególnego medium utożsamiały przedwojenne audycje Polskiego Radia z utraconym i niedostępnym dziedzictwem kulturowym oraz wartościami humanistycznymi. Odtwarzanie z pamięci radiowych programów wywoływało u nich pozytywne emocje i poruszało wyobraźnię, jednocząc i dając siłę do przetrwania obozowej rzeczywistości. „Audycje” wygłaszane i wysłuchiwane we wspólnocie baraku stały się rytuałem porządkującym mentalny świat kobiet. Ich systematyczny charakter nadawał sens przepełnionej cierpieniem codzienności: powtarzany schemat audycji wprowadzał poczucie ciągłości czasu, potwierdzał tożsamość kobiet, które w audycjach odnajdywały swoją historię sprzed wojny. Pamięć o strukturze i estetyce przekazu przedwojennego radia dała kobietom niezwykłe narzędzie komunikacji umożliwiające zachowanie podstawowych wartości humanistycznych w obozie zagłady

Radio kontra tabloid?

Radio versus tabloids The paper analyses the question of tabloidization in relation to the radio broadcast. It indicates some typical phenomena of that process which occur in radio, and on the other hand it stresses its certain properties, which allow radio to avoid some of the aspects which are typical for tabloid media. The author considers some essential features of radio communication due to which it may become, though not entirely free from the negative influence of infotainmet, but still a medium more “noble” and more audience-friendly than television or internet. Apparent weakness of radio — the lack of picture — in this case may become a powerful antidote against ‘dumbing down’ of the tabloid-style visual culture. Radio has a great potential in performing integrational, indexing and informing functions, which added to proper broadcasting offer or format may result in a station which is both frequently listened to and non-tenuous, non-tabloid.Radio versus tabloids The paper analyses the question of tabloidization in relation to the radio broadcast. It indicates some typical phenomena of that process which occur in radio, and on the other hand it stresses its certain properties, which allow radio to avoid some of the aspects which are typical for tabloid media. The author considers some essential features of radio communication due to which it may become, though not entirely free from the negative influence of infotainmet, but still a medium more “noble” and more audience-friendly than television or internet. Apparent weakness of radio — the lack of picture — in this case may become a powerful antidote against ‘dumbing down’ of the tabloid-style visual culture. Radio has a great potential in performing integrational, indexing and informing functions, which added to proper broadcasting offer or format may result in a station which is both frequently listened to and non-tenuous, non-tabloid

Rozmawiając, by wygrać. Dialog Macro Game Theory jako rama do analizy dialogu w konkursach radiowych

The paper attempts to analyse a sample game show (quiz show) dialogue according to dialogue macro game patterns. The theoretical approach is provided by Dialogue Macro Game Theory (DMT) by William C. Mann, while the analysed content comes from the most popular production of the Polish radio station RMF FM, Szczęśliwa trzynastka (“Lucky Thirteen”). The main objective is to evidence the patterns of goal structure in radio game show dialogues. The qualitative research shows the presence of the hidden metaintention that influences all individual intentions and discourse obligations of the dialogue’s participants.Artykuł podejmuje próbę analizy radiowego game show (konkursu radiowego) w oparciu o formułę dialogue macro game (dialogowej makrogry). Teoretyczne ramy ujęcia tworzy Dialogue Macro Game Theory (teoria dialogowej makrogry) Williama C. Manna. Analizowany materiał pochodzi z audycji zatytułowanej Szczęśliwa trzynastka, emitowanej w najpopularniejszej polskiej stacji radiowej RFM FM. Głównym celem pracy jest zbadanie wzorców struktury celów w radiowym dialogu konkursowym. Analiza jakościowa pokazuje ponadto obecność ukrytej dialogowej metaintencji, która wpływa na intencje indywidualne oraz dyskursywne zobowiązania uczestników dialogu

Pojęcie „misji” w polskiej radiofonii

International audienceUstawa o Radiofonii i Telewizji uchwalona w grudniu 1992 roku dała podwaliny nowegoporządku medialnego w Polsce po upadku komunizmu. Mimo kilku nowelizacji, jest wciąż obowiązującymaktem. Jedną z istotnych regulacji wprowadzonych ustawą jest pojęcie „misyjności”nadawców publicznych; jednak artykuł 21 nie definiuje precyzyjnie tego pojęcia. Zamiast tego nakładajedynie na publicznych nadawców obowiązek realizowania licznych zadań. Ustawa opisujedziewięć ogólnych zaleceń dotyczących obszarów realizacji misji. Chociaż dotyczą tylko nadawcówpublicznych, niektóre z nich można odnaleźć u nadawców społecznych i (w pewnym stopniu)komercyjnych. Artykuł analizuje pojęcie „misji publicznej” w polskim radiu nie tylko w aspekcieprawnym, ale też poprzez refleksję nad zawartością programową stacji radiowych w kontekściewspółczesnego dyskursu publicznego. Pojawienie się niepublicznych nadawców w latach dziewięćdziesiątychzaowocowało głównie rozrywkowymi strategiami programowymi adresowanymido precyzyjnie definiowanych, dobrze sytuowanych, przedsiębiorczych odbiorców. Skutkowało towykluczeniem niektórych grup słuchaczy (np. rolników, emerytów, dzieci) ze sfery zainteresowańkomercyjnych stacji. Z drugiej zaś strony media publiczne (oraz do pewnego stopnia społeczne)zostały związane narzuconym im obowiązkiem wypełniania misji. Problem „misyjności” (lub jejbraku), jej zakresu oraz sensu, był dyskutowany w ciągu ostatnich dwóch dekad. Niniejszy artykułprzybliża te kwestie