Między wyzyskiem a odpornością: praca jako element tożsamości kreolskiej w Grand Café Martinique i L’Hôtel du Bon Plaisir Raphaëla Confianta / Entre exploitation et résistance : Le travail comme prisme de l’identité créole dans Grand café Martinique et L’Hôtel du Bon Plaisir de Raphaël Confiant

This article examines the representation of labour in Raphaël Confiant’s novels Grand Café Martinique (2020) and L’Hôtel du Bon Plaisir (2009) to explore its role in shaping postcolonial Creole identity. Drawing on creolization theory, postcolonial thought, and Domenico Losurdo’s Marxist‐decolonial critiques, it employs a comparative textual analysis. The study contrasts colonial agricultural entrepreneurship with contemporary informal social labour, unveiling structures of exploitation, acts of resistance, and identity transformation. Conclusions highlight that, for Confiant, labour serves as a lens to critique colonial legacies while affirming Creole resilience.This article examines the representation of labor in Raphaël Confiant’s novels Grand café Martinique (2020) and L’Hôtel du Bon Plaisir (2009) to explore its role in shaping postcolonial Creole identity. Drawing on creolization theory, postcolonial thought, and Domenico Losurdo’s Marxist‐decolonial critiques, it employs a comparative textual analysis. The study contrasts colonial agricultural entrepreneurship with contemporary informal social labor, unveiling structures of exploitation, acts of resistance, and identity transformation. Conclusions highlight that, for Confiant, labor serves as a lens to critique colonial legacies while affirming Creole resilience.Abstrakt. Artykuł analizuje przedstawienie pracy w dwóch powieściach Raphaëla Confianta – Grand café Martinique (2020) i L’Hôtel du Bon Plaisir (2009) – aby zbadać jej rolę w kształtowaniu postkolonialnej tożsamości kreolskiej. W oparciu o teorię kreolizacji, myśl postkolonialną oraz marksistowsko-dekolonialne perspektywy Domenico Losurdo, zastosowano komparatystyczną analizę tekstów. Badanie ukazuje z jednej strony rolniczo-przedsiębiorczą pracę kolonialną, z drugiej – współczesną pracę społeczną nieformalną, odsłaniając mechanizmy wyzysku, akty oporu i transformację tożsamości. Wnioski wskazują, że praca w twórczości Confianta staje się soczewką krytyki dziedzictwa kolonialnego i narzędziem kreolskiej odporności. Résumé. Cet article analyse la représentation du travail dans deux romans de Raphaël Confiant – Grand café Martinique (2020) et L’Hôtel du Bon Plaisir (2009) – afin de questionner son rôle dans la constitution de l’identité créole postcoloniale. S’appuyant sur les théories de la créolité et de la pensée postcoloniale, ainsi que sur les perspectives marxistes et décoloniales de Domenico Losurdo, la méthode est une lecture comparée des textes. L’étude met en lumière, d’une part, le travail agricole et entrepreneurial colonial et, d’autre part, le travail social informel contemporain, révélant l’exploitation, la résistance et la transformation identitaire. Les conclusions soulignent que, chez Confiant, le travail devient prisme de critique des héritages coloniaux et instrument de résilience créole

Zaniepokojenie ekologiczne i świat rolnictwa w powieści Humus Gasparda Koeniga / Le souci écologique et le monde agricole dans Humus de Gaspard Koenig

This article explores the issue of young people’s professional activity in the agricultural sector in contemporary France amid the ecological crisis and globalized economy, as portrayed in Gaspard Koenig’s novel Humus (2023). The analysis focuses on the representation of philosophical, economic, and social ideas within the discourse and the fictional world of the novel. The study examines the intertextual and narrative strategies by which the author situates the novel within various literary, aesthetic, and genre traditions to represent multiple aspects of the ecological concern experienced by the main characters.Kryzys ekologiczny i świat rolnictwa w powieści "Humus" Gasparda KoenigaPrzedmiotem artykułu jest problematyka aktywności zawodowej młodych ludzi w sektorze rolniczym we współczesnej Francji w dobie kryzysu ekologicznego i ekonomii globalnej, przedstawiona w powieści Humus (2023) Gaspara Koeniga. Analiza skupia się na sposobach reprezentacji idei filozoficznych, ekonomicznych i społecznych na poziomie dyskursu i świata przedstawionego. Przedmiotem badań są strategie narracyjne i intertekstualne, za pomocą których autor wpisuje powieść w liczne tradycje literackie, estetyczne oraz gatunkowe.  Abstrakt. Artykuł omawia problematykę zatrudnienia w sektorze rolniczym młodych ludzi, wkraczających na rynek pracy we współczesnej Francji w kontekście kryzysu ekologicznego i globalizacji gospodarczej, ukazaną przez Gasparda Koeniga w powieści Humus (2023). Analiza koncentruje się na przedstawieniu idei filozoficznych, ekonomicznych i społecznych w dyskursie i diegezie powieści. Przedmiotem badań są strategie intertekstualne i narracyjne, za pomocą których autor sytuuje powieść w różnych tradycjach literackich, estetycznych i gatunkowych, aby poddać wielopłaszczyznowej refleksji ekologiczne zaangażowanie młodego pokolenia. Résumé. Cet article explore la question de l'activité professionnelle des jeunes dans le secteur agricole dans la France d’aujourd’hui, dans le contexte de crise écologique et de mondialisation de l'économie, telle qu'elle est dépeinte dans le roman Humus (2023) de Gaspard Koenig. L'analyse porte sur la représentation des idées philosophiques, économiques et sociales dans le discours et dans l'univers fictionnel du roman. L'étude examine les stratégies intertextuelles et narratives par lesquelles l'auteur inscrit le roman dans diverses traditions littéraires, esthétiques et de genre pour représenter plusieurs aspects du souci écologique éprouvé par les personnages principaux

Nagranie z kamery nasobnej policjanta jako informacja publiczna – glosa do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 22 listopada 2023 r., II SAB/Łd 98/23

The partially critical gloss addresses the issue of access to public information. In the ruling under review, the Voivodeship Administrative Court (WSA) stated that a recording of an intervention made by a police officer using a body-worn camera constitutes public information. When denying a citizen access to this information, the authority should issue a formal decision. While generally agreeing with this ruling, the author highlights circumstances that justified the refusal of access in this particular case. Supporting the proposal to amend the Public Information Access Act to prevent the abuse of the right to public information (already at the stage of request consideration), the author suggests a broad revision of the act. As part of these legislative efforts, provisions should be introduced to explicitly restrict access to certain categories of public information. As an example, the author presents solutions from U.S. law that limit access to public information.Glosa częściowo krytyczna – dotyczy problematyki dostępu do informacji publicznej. W glosowanym orzeczeniu Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że nagranie przebiegu interwencji przez funkcjonariusza policji przy użyciu kamery nasobnej stanowi informację publiczną. Odmawiając obywatelowi dostępu do tej informacji, organ powinien wydać decyzję. Autor (akceptując co do zasady to rozstrzygnięcie) wskazuje na okoliczności, które w przedmiotowej sprawie uzasadniały odmowę dostępu. Przyłączając się do postulatu wprowadzenia do ustawy o dostępie do informacji publicznej przepisów, które pozwoliłyby na ograniczenie nadużywania prawa do informacji publicznej (już na etapie rozpoznawania wniosku), proponuje szeroką nowelizację tej ustawy. W ramach tych prac należałoby wprowadzić do ustawy o dostępie do informacji publicznej przepisy, które wprost ograniczałyby dostęp do określonych kategorii informacji publicznych. Przykładowo autor przedstawia rozwiązania ograniczające dostęp do informacji publicznej na gruncie prawa amerykańskiego

O sprawiedliwości w sądowym stosowaniu prawa

The article addresses the issue of justice in the judicial application of law. The discussion is focused on justice understood in substantive terms. The traditional formula “to render to everyone his or her own” (suum cuique tribuere) was adopted, filled with the content of natural, innate rights of the human person. The study identifies difficult cases and particularly difficult cases (referred to as truly difficult cases) in the judicial application of law. Difficult cases are situations where the legal provisions (normative act) that are to be the basis for the decision are unjust, immoral, wrong. Various possibilities of reaching a fair decision in such situations are identified, based on “legal instruments”, and therefore within the legal framework, focusing on the validation decision (establishing the normative basis for the law applying decision) and on practical (operative) interpretation. Particularly difficult cases (matters) are situations where a legal regulation is manifestly unjust, and thus morally grossly defective, wrong, while the law (the legal system) lacks “instruments” that would give the possibility of making a just decision. The possibilities available in such extraordinary, particularly exceptional and difficult situations of making a just decision, but which are necessary for the sake of justice, have been pointed out. The question of truth has also been tackled. The judge/court administers justice based on the truth. Learning about what has occurred in reality and establishing the facts in accordance with reality is the starting point, the precondition and basis for a just decision, while the basic (main) purpose of court proceedings is a just decision, which requires, in difficult cases and particularly difficult cases, to include in the legal (juridical) basis of the decision the normative requirements of justice (carriers of a just decision), which value is commitment-generating, obligation-making, and which “demands” that “everyone be given his or her own”.W artykule podjęta została problematyka sprawiedliwości w sądowym stosowaniu prawa. Prowadzone rozważania ukierunkowują na sprawiedliwość rozumianą substancjalnie. Przyjęto tradycyjną formułę „oddać każdemu to, co mu się należy” (suum cuique tribuere), wypełnioną treścią naturalnych przyrodzonych uprawnień/praw człowieka. W opracowaniu modelowo wyróżniono trudne przypadki i szczególnie trudne przypadki (określone jako rzeczywiście trudne sprawy) w sądowym stosowaniu prawa. Trudne przypadki to sytuacje, gdy przepisy prawne (akt normatywny), które miałyby być podstawą decyzji, są niesprawiedliwe, amoralne, złe. Wskazano różne możliwości dochodzenia do decyzji sprawiedliwej w takich sytuacjach w oparciu o „instrumentarium prawne”, a zatem w ramach prawa, koncentrując się na decyzji walidacyjnej (ustalającej podstawę normatywną decyzji stosowania prawa) oraz na wykładni praktycznej (operatywnej). Szczególnie trudne przypadki (sprawy) to sytuacje, gdy regulacja prawna jest oczywiście niesprawiedliwa, a tym samym moralnie rażąco wadliwa, zła, a w prawie (w systemie prawa) nie ma „instrumentów” dających możliwość podjęcia decyzji sprawiedliwej. Wskazano, jakie są możliwości w takich nadzwyczajnych, szczególnie wyjątkowych i trudnych, lecz koniecznych z uwagi na sprawiedliwość sytuacjach podjęcia decyzji sprawiedliwej. Podjęto także problem prawdy. Sędzia/sąd w oparciu o prawdę wymierza sprawiedliwość. Poznanie tego, co zaistniało w rzeczywistości oraz zgodne z rzeczywistością ustalenie faktów jest punktem wyjścia, warunkiem i podstawą decyzji sprawiedliwej, natomiast zasadniczym (głównym) celem postępowania sądowego jest rozstrzygnięcie sprawiedliwe, co wymaga w trudnych przypadkach i szczególnie trudnych przypadkach włączenia w podstawę prawną (jurydyczną) decyzji normatywnych wymogów sprawiedliwości (nośników decyzji sprawiedliwej), która to wartość jest powinnościorodna, zobowiązująca i „domaga się”, by „oddać każdemu to, co mu się należy”

Oświecenie – nawigowanie między Scyllą omnipotencji Boga a Charybdą omnipotencji człowieka

Der Artikel ist ein Versuch, die Philosophie und Kultur der Aufklärung auf sehr allgemeine Weise (aus großer Distanz) und gleichzeitig im vergleichenden Kontext zu betrachten: Ich werde die vorangegangene und die nachfolgende Epoche berücksichtigen. Inspiriert bin ich dabei von den Überlegungen Jerzy Stempowskis, einem herausragenden Kenner und Liebhaber der Aufklärung. Diese Betrachtung erfolgt vor allem unter einem „einzigen Blickwinkel”: dem Verhältnis zu den menschlichen Möglichkeiten, zur „Macht des Menschen”. Ich behaupte, dass die Aufklärung eine Epoche war, in der Mäßigung und Besonnenheit sowie der Glaube an einen „allmählichen” Fortschritt (als Reaktion auf den Fanatismus der Religionskriege) dominierten, und daher war die Aufklärung in ihrem Mainstream eine Zwischenepoche zwischen dem mittelalterlichen Glauben an die Allmacht Gottes (ausgerichtet auf die Erhaltung der scala naturae) und dem in der Moderne verbreiteten Glauben an die Allmacht des Menschen. In der Aufklärung war Freiheit nicht mehr Mittel zum Zweck, sondern wurde zu einem Selbstzweck. In der Moderne verwandelte sich der Glaube an die Allmacht des Menschen oft in den Glauben an die Allmacht eines einzelnen Menschen, der eine Klasse, eine Nation oder die Menschheit verkörperte: einen Anführer, einen spirituellen Führer, einen Quasi-Messias. Dieser Übergang vollzog sich auf radikalem ideologischem Boden, sowohl auf der rechten als auch auf der linken Seite des ideologischen Spektrums: im radikalen Nationalismus, in wissenschaftlichen Utopien und insbesondere unter egalitären Utopisten und Kommunisten. Dies war verbunden mit der Ablehnung des liberalen Freiheitsbegriffs und der Rückkehr zum Freiheitsbegriff als „Zustimmung zur guten Notwendigkeit”; Freiheit als „Akzeptanz des Willens des Führers”.This article is an attempt to look at the philosophy and culture of the Enlightenment in a very general way (from a great distance) and at the same time in a comparative context: I will take into account the eras preceding it and following it. I am inspired by the reflections of Jerzy Stempowski, an outstanding expert and an enthusiast of this era. This view is primarily from “one angle”—the attitude to human possibilities, to “human power.” I claim that the Enlightenment was a foundation governed by moderation and prudence as well as faith in “gradual” progress (as a reaction to the fanaticism of religious wars), and therefore that—in its mainstream—the Enlightenment was an intermediate era between the medieval belief in the omnipotence of God (focused on preserving the scala naturae) and the not uncommon belief in the omnipotence of man in modernity. In the Enlightenment, freedom ceases to be a means to good, but becomes an autotelic value. In modernity, the belief in human omnipotence is often transformed into the belief in the omnipotence of one man personifying a class, nation, or humanity: a leader, a spiritual guide, a quasi-Messiah. This transition takes place on a radical ideological ground, both on the right and on the left side of the ideological spectrum: in radical nationalism, in scientistic utopias, and especially among egalitarian utopians and communists. It involves the rejection of the liberal concept of freedom and a return to the concept of freedom as “consent to a good necessity,” freedom as “acceptance of the will of the leader.”Artykuł jest próbą spojrzenia na filozofię i kulturę oświecenia w sposób bardzo ogólny (z dużego dystansu) i zarazem w kontekście porównawczym: będę miał na uwadze epokę poprzedzającą i po nim następującą. Inspiracją są dla mnie refleksje Jerzego Stempowskiego, wybitnego znawcy i miłośnika oświecenia. Owo spojrzenie jest przede wszystkim pod „jednym kątem”: stosunku do ludzkich możliwości, do „potęgi człowieka”. Twierdzę, że oświecenie było opoką, w której dominował umiar i roztropność oraz wiara w „gradualny” postęp (jako reakcja na fanatyzm wojen religijnych), a przeto – w swoim mainstreamie – oświecenie było epoką pośrednią między średniowiecznym przekonaniem o omnipotencji Boga (nastawionym na konserwowanie scala naturae), a częstym w nowoczesności przekonaniem o omnipotencji człowieka. W oświeceniu wolność przestała być środkiem do dobra, a stała się wartością autoteliczną. W nowoczesności zaś wiara w omnipotencję człowieka przekształcała się nierzadko w wiarę w omnipotencję jednego człowieka uosabiającego klasę, naród lub ludzkość: wodza, przewodnika duchowego, quasi-Mesjasza. Przejście to dokonywało się na radykalnym gruncie ideowym, zarówno po prawej, jak i po lewej stronie ideowego spektrum: w radykalnym nacjonalizmie, w utopiach scjentystycznych, a szczególnie wśród egalitarnych utopistów i komunistów. Wiązało się z odrzuceniem liberalnej koncepcji wolności i powrotem do koncepcji wolności jako „zgody na dobrą konieczność”; wolności jako „akceptacji woli wodza”

Examining the Relationships Between Leadership Attributes and Organisational Trust in Companies in Innovative Industries

Theoretical background: Discussions on the search for factors to increase the company's market position increasingly focus on intangible assets. One of them is trust, which supports the management of organisations. The most important trust creator is the leader who, through organisational trust-building activities, influences the growth of employee innovation.Purpose of the article: Adopting the assumption that the manager influences the level of trust allowed us to formulate the aim of the article, which is to identify the relationship between leadership attributes and horizontal and vertical trust supporting the creation of innovation. Research methods: The aim was achieved by using the survey method, employing CAWI technique. The survey frame was innovative industry companies employing more than 50 people. Based on a random selection method, a research sample of 575 employees working in innovative companies in the pharmaceutical, energy, automotive and IT industries was established.Main findings: The research identified the impact of leadership attributes on vertical and horizontal trust, in particular establishing positive relationships with other employees, sharing ideas and information, being accountable for the tasks at hand, providing constructive advice, being helpful to other employees, receiving help from colleagues, and an atmosphere of genuine mutual trust between employees and supervisors. The findings provide insights into the application of leadership attributes for building a trust-based organisational culture

Trends in Logistics – Future Plans

Theoretical background: Based on available literature and additional sources of information, an analysis of the directions of development and the most important innovations, technologies, and processes shaping logistics areas was made. The analyses were carried out based on available scientific publications, industry reports, and current information available on websites and business portals, as well as on scientific websites and on the websites of companies and organizations operating in logistics areas.Purpose of the article: Logistics is currently one of the fastest growing branches of the economy. Megatrends, including climate change, armed conflicts, the COVID-19 epidemic, digitalization, and urbanization, have contributed to the intensification of the pace of transformations taking place in the area of logistics. This study refers to the distinction and discussion of current and future development trends in the logistics industry. The final part presents a project of a quantitative study aimed at obtaining information on the strength and time of the impact of individual trends on logistics and the economy.Research methods: Below consideration  to use general methodology in the field of management sciences as well as descriptive methodology in the area of issues related to logistics. The monographic method, observation and document analysis were also used.Main findings: Isolating and distinguishing logistics areas with the greatest development potential. Indicating future trends in logistics. Defining key competencies and skills in the functioning and development of logistics. Highlighting threats and actions that need to be taken to appropriately respond to changing conditions and market trends

Właściwość wojewody w zakresie zarządzania kryzysowego

The voivode is appointed to satisfy public needs at the regional level. One such need is ensuring security, and this is achieved through mechanisms specific to crisis management. In this sphere, the voivode plays a prominent role. The article aims to determine the legal status of the voivode in the area of crisis management, specifically the tasks and responsibilities of the voivode with respect to counteracting crisis situations and mitigating the consequences they entail. This objective required an analysis of the legal provisions regulating the voivode’s position as a representative of the Council of Ministers in the field, as well as the voivode’s responsibilities in crisis management. Two research methods were used to conduct the study under consideration in this paper: the dogmatic-legal and theoretical-legal methods.Wojewoda został powołany do zaspokajania potrzeb publicznych występujących na szczeblu regionu. Jedną z takich potrzeb jest zapewnienie bezpieczeństwa, a służyć temu mają również mechanizmy właściwe zarządzaniu kryzysowemu. W tej sferze ważne miejsce zajmuje właśnie wojewoda. Celem artykułu jest określenie statusu prawnego wojewody w obszarze zarządzania kryzysowego, a w szczególności jego zadań i kompetencji związanych z przeciwdziałaniem sytuacjom kryzysowym i usuwaniem skutków, jakie za sobą niosą. Cel ten wymagał przeanalizowania przepisów prawnych regulujących nie tylko jego pozycję jako przedstawiciela Rady Ministrów w terenie, lecz także jego właściwość w zakresie zarządzania kryzysowego. Do przeprowadzenia badań będących przedmiotem artykułu wykorzystano dwie metody badawcze: dogmatyczno-prawną oraz teoretyczno-prawną

Kształtowanie tolerancji jako składnika kompetencji zawodowych współczesnego pedagoga

This article examines the issue of the quality of pedagogue preparation for professional activity, particularly tolerance as a behavioral social competence, psychological character trait, and educational worldview position. The relevance of the research topic is outlined from the standpoint of the importance of regulating social interactions between pedagogues and participants in the educational process, the public, and as a necessary personal quality of character. The problem of self-development of the individual on the path of developing professional competencies using innovative methods is presented for consideration. The modern requirements for the process of forming a pedagogue who is able to think independently, owns emotions and adequately demonstrates feelings, and demonstrates constructive relationships in professional activities are emphasized. This research delves into a refined understanding of “pedagogical tolerance” by incorporating insights from contemporary scientists and practicing educators. The article outlines avenues for fostering tolerance as a character trait of modern teachers, emphasizing self-development, refinement of personal value convictions, and organizational and image-related manifestations during interactions in educational activities. This article explores the significance of tolerance as a psychological readiness for professional interaction among future educators. It highlights the development of empathy skills and the ability to engage in constructive criticism without causing offense. The article also emphasizes the importance of pedagogical preparation grounded in a humanistic worldview, the practical implementation of a partnership model of behavior, and the ability to combat bullying. The authors endorse Vasyl Sukhomlynsky’s pedagogy of facilitation, which adopts a child-centered approach. The paper presents methods for cultivating tolerant relationships and outlines educational tasks for teacher preparation, where external and internal manifestations of tolerance are interconnected and become personal convictions. This article presents a perspective on enhancing pedagogue professionalism through the integration of psychological theory, active refinement of communication style, and the implementation of innovative educational practices to create a supportive learning environment. Finally, the article highlights the need for further exploration of societal perspectives on the significance of fostering constructive tolerant relationships in a diverse society where individuals hold varying religious, political, and gender beliefs.W artykule zanalizowano kwestię jakości przygotowania pedagogów do działalności zawodowej, w szczególności tolerancji jako behawioralnej kompetencji społecznej, psychologicznej cechy charakteru i edukacyjnej pozycji światopoglądowej. Istotność tematu badawczego została nakreślona z punktu widzenia znaczenia regulacji interakcji społecznych między pedagogami a uczestnikami procesu edukacyjnego, społeczeństwem oraz jako niezbędna osobista cecha charakteru. Przedstawiono problem samorozwoju jednostki na drodze rozwoju kompetencji zawodowych z wykorzystaniem innowacyjnych metod. Podkreślono współczesne wymagania dotyczące procesu kształtowania pedagoga, który jest w stanie myśleć niezależnie, posiada emocje i adekwatnie demonstruje uczucia oraz wykazuje konstruktywne relacje w działaniach zawodowych. Badanie to zagłębia się w wyrafinowane rozumienie „tolerancji pedagogicznej” poprzez włączenie spostrzeżeń współczesnych naukowców i praktykujących pedagogów. Artykuł nakreśla sposoby wspierania tolerancji jako cechy charakteru współczesnych nauczycieli, kładąc nacisk na samorozwój, doskonalenie osobistych przekonań o wartościach oraz przejawy organizacyjne i wizerunkowe podczas interakcji w działaniach edukacyjnych. Niniejszy artykuł bada znaczenie tolerancji jako psychologicznej gotowości do profesjonalnej interakcji wśród przyszłych nauczycieli. Podkreśla rozwój umiejętności empatii i zdolności do angażowania się w konstruktywną krytykę bez wywoływania urazy. Artykuł podkreśla również znaczenie przygotowania pedagogicznego opartego na humanistycznym światopoglądzie, praktycznej realizacji partnerskiego modelu zachowania oraz umiejętności zwalczania mobbingu. Autorzy popierają pedagogikę facylitacji Wasyla Suchomłynskiego, która przyjmuje podejście skoncentrowane na dziecku. W artykule przedstawiono metody kultywowania tolerancyjnych relacji i nakreślono zadania edukacyjne w zakresie przygotowania nauczycieli, w których zewnętrzne i wewnętrzne przejawy tolerancji są ze sobą powiązane i stają się osobistymi przekonaniami. W artykule przedstawiono perspektywę zwiększania profesjonalizmu pedagogów poprzez integrację teorii psychologicznej, aktywne doskonalenie stylu komunikacji oraz wdrażanie innowacyjnych praktyk edukacyjnych w celu stworzenia wspierającego środowiska uczenia się. Artykuł podkreśla potrzebę dalszego badania perspektyw społecznych dotyczących znaczenia wspierania konstruktywnych, tolerancyjnych relacji w zróżnicowanym społeczeństwie, w którym jednostki mają różne przekonania religijne, polityczne i płciowe