Bosjes van Poot : onderzoek eikenclusters en effecten van honden

De Bosjes van Poot is een duingebied in de gemeente Den Haag, dat samen met het Westduinpark in 1990 door het Rijk is aangewezen als “Natuurmonument Westduinpark”. Daarmee werden deze gebieden onder de werking van de Natuurbeschermingswet gebracht. In het gebied bevinden zich een groot aantal eikenclusters. Dit rapport doet verslag van een onderzoek naar de genetische oorsprong, de ouderdom, de ontstaanswijze en de waardestelling van deze eikenclusters. Daarnaast is onderzoek verricht naar de mogelijke effecten van honden op de groei en vitaliteit van de eikenclusters en wordt een beheeradvies gegeve

Clusters of Quercus robur and Q. petraea at the Veluwe (the Netherlands)

In this report three main questions were studied: (1) are oak clusters genetically identical, (2) can leaf morphology be used to identify clonal structures of oak and (3) what is the origin of oak clusters. The study sites were situated in a drift sand area (Maanschoten) as well as in an area with pre-glacial material (Wilde Kamp)

Eikenclusters op de Veluwe

Op de Veluwe worden op verschillende plekken groepen eiken aangetroffen. Mogelijk behoren ze tot oorspronkelijk inheems materiaal, en zijn ze ontstaan uit hakhout. In dat geval is sprake van een cultureel erfgoed. In opdracht van Gelders Landschap worden momenteel eikenclusters onderzocht op hun ontstaansgeschiedenis

Groei en productie van zwarte els in Nederland

In the Netherlands growth and yield research on black alder was done on a limited scale from 1965 to 1990. This regards two studies by the Dorschkamp/IBN research institute; together with the permanent sample plots from the timber prognosis system HOSP, this comprises a dataset of 14 plots with 59 recordings. In addition, the information from 518 stands of the Fourth National Forest Inventory was used. For the development of top height htop with age t Jansen’s et al. polymorphic model with site index h50 and four additional parameters fitted best. The diameter at a height of 7 m (d7) was estimated from data of the Fourth National Forest Inven-tory. The diameter development up to stand height of 7 m was described with a model of Jansen et al., a power function in htop and the estimated value for d7. From a stand height of 7 m upwards, the basal area increment (iG) was also described by Jansen’s et al. model based on a power function with t, year of recording (yor), and the stand density of Hart (S %). For S% > 15.7 the basal area increment decreases non-linear with increasing S %. The model contains a correction factor for yor, although this was not significant, as the year of recording (yor), turned out to be not significant. The effect of thinning on the diameter after thinning was modelled with the La Bastide-Faber model. The models were used to construct a yield table with five site classes and one thinning intensity

Opbrengsttabellen Nederland 2018

In deze bundel zijn opbrengsttabellen van 15 boomsoorten opgenomen. In vergelijking met de tot nu toe geldende opbrengsttabellen uit 1996, bevat deze bundel meer soorten, meer dunningregimes, en zijn alle tabellen gebaseerd op Nederlandse meetgegevens. Voor 10 soorten zijn tabellen met zowel een matige als sterke dunning opgenomen. Voor de Japanse Lariks zijn twee regionale tabellen opgenomen. De populier heeft in deze bundel een tabel voor bomen in lijnbeplanting, naast de tabellen voor bos met diverse plantverbanden. Per soort is het rapport van de onderliggende studie weergegeven. Al deze studies volgden in grote lijnen de studie Groei en productie van douglas in Nederland. Becking's dunningproeven ontsloten. In vergelijking met de studies uit 1996, blijkt enerzijds de hoogtegroei per boniteit te verschillen (slechte boniteiten starten lager dan goede boniteiten, maar halen de groei later deels in). Anderzijds blijk de range tussen de beste en slechtste boniteit vaak ruimer dan in de eerdere studies

Quantifying in situ phenotypic variability in the hydraulic properties of four tree species across their distribution range in Europe

Many studies have reported that hydraulic properties vary considerably between tree species, but little is known about their intraspecific variation and, therefore, their capacity to adapt to a warmer and drier climate. Here, we quantify phenotypic divergence and clinal variation for embolism resistance, hydraulic conductivity and branch growth, in four tree species, two angiosperms (Betula pendula, Populus tremula) and two conifers (Picea abies, Pinus sylvestris), across their latitudinal distribution in Europe. Growth and hydraulic efficiency varied widely within species and between populations. The variability of embolism resistance was in general weaker than that of growth and hydraulic efficiency, and very low for all species but Populus tremula. In addition, no and weak support for a safety vs. efficiency trade-off was observed for the angiosperm and conifer species, respectively. The limited variability of embolism resistance observed here for all species except Populus tremula, suggests that forest populations will unlikely be able to adapt hydraulically to drier conditions through the evolution of embolism resistance.Peer reviewe

oak floodplain forest

Dendrochronological research projec

peatland oaks

Dendrochronological research projec