Self-care management, knowledge, self-efficacy for medication and Quality of Life in chronic heart failure patients

Background: The management of Heart Failure (HF) is the cornerstone for the appropriate therapy and the knowledge obtained concerning the disease is known to affect self-care behaviours. Aim: The aim was to test the association between self-care management, knowledge, self-efficacy for medication and quality of life in chronic HF patients.Material and Method: A cross-sectional study was conducted and four questionnaires were used: Atlanta Heart Failure Knowledge Test (AHFK), Minnesota Living with Heart Failure (HMLHFQ), Self-Efficacy for Appropriate Medication Use Scale (SEAMS), European Heart Failure Self-care Behaviour Scale (EHFScBS-9). Multiple linear regression analysis was performed to identify independently associated variables with study subscales.Results: The sample consisted of 122 Heart Failure patients (102 men-20 women) with mean age 67.1 years (SD=12.3). Scores on Fluid and sodium management, Physical activity and recognition of deteriorating symptoms were  significantly greater  as compared with scores on Adhering to recommendations (p<0.001), indicating that the needs concerning Adhering to recommendations were greater.  Linear regression analyses showed that score on knowledge-test and New York Heart Association (NYHA) class were predictive of medication adherence factors. Better knowledge was associated with better medication adherence, while worse scores were found in subjects with NYHA class III or IV as compared to those with NYHA class I or II. Additionally, Knowledge and years of Education were associated with Self-care behaviour factors (β=0.44, SE=0.08, p<0.001). Conclusions: Patients at a higher level of HF knowledge show better adherence to the Medication. Self-care behavior and life quality are improved

Épica, crónicas y genealogías. En torno a la historicidad de la Leyenda de los infantes de Lara

[ES] Este trabajo analiza la historicidad de la narración épica conocida como Leyenda de los Infantes de Lara. Frente a la visión tradicional, que atribuía a este relato una gran fidelidad a los hechos históricos, se sugiere una imagen más compleja, que mezcla elementos nuevos y más antiguos: 1) Un posible núcleo histórico consistente en la historia de Ruy Velázquez; 2) Una parte más compacta formada por la trama de la venganza de sangre, que enlaza la traición con la venganza de Mudarra. Frente a la idea tradicional de que la venganza es una completa ficción elaborada mucho tiempo después, se sugiere que traición y venganza constituyen una unidad lógica, aunque no se relacione con hechos históricos concretos. Es muy probable que el núcleo central de la leyenda, tal y como nos ha llegado, sea más bien un conjunto amplio de temas y motivos entretejidos con hechos históricos más o menos desfigurados. Finalmente, todas estas piezas cobran sentido en su contexto geográfico: la leyenda parece estar reflejando un conflicto entre Lara y Salas, leído desde el punto de vista de Salas, con una clara hostilidad hacia Lara.Peer reviewe

The role of educating patients with heart failure and their compliance in therapy and quality of life

Background/Introduction: Despite published guidelines emphasizing the importance of education in management of Heart Failure (HF), the most effective method of educating remains unknown. Purpose: The purpose of this study was to test the efficacy of Constructivist Teaching Method (CTM) on the patients with HF. Methods: This is a single-center, randomized controlled trial. Patients in the intervention group were educated using the CTM in five phases: orientation, elicitation, restructuring, application and review. For the study outcome measures of five questionnaires were used: Atlanta Heart Failure Knowledge Test (AHFKT), Minnesota Living with Heart Failure (MLHFQ), Self-Efficacy for Appropriate Medication Use Scale (SEAMS), European Heart Failure Self-care Behaviour Scale (EHFScBS-9), Duke Activity Status Index (DASI). Results: A total of 122 adults (83.6% male, mean age ±SD 67.1±12.3 years) were enrolled in the study; 61 in the intervention group and 61 in the control group. The two groups were similar in terms of age, educational level and disease status. Concerning knowledge as measured with Atlanta-HF-Knowledge-Test there was a significant improvement in both control and intervention group but the degree of improvement was greater in the intervention group (p0,05). Αναφορικά με το επίπεδο γνώσεων όπως αυτό μετρήθηκε με το Atlanta-HF-Knowledge-Test υπήρξε σημαντική βελτίωση στους 3 και 6 μήνες και στις δυο ομάδες της μελέτης, ωστόσο ο βαθμός βελτίωσης ήταν σημαντικά υψηλότερος στην ομάδα της παρέμβασης (p<0,001). Σχετικά με την ποιότητα ζωής όπως αυτή μετρήθηκε με τη διάσταση φυσικής και συναισθηματικής υγείας του ερωτηματολογίου Minnesota υπήρξε σημαντική βελτίωση στους 3 και 6 μήνες και στις δυο ομάδες της μελέτης με την ομάδα της παρέμβασης όμως να εμφανίζει σαφή υπεροχή στους 6 μήνες σύμφωνα με τα μοντέλα επαναλαμβανόμενων μετρήσεων (p<0,001). Οι διαστάσεις Συμμόρφωση στην αγωγή, Adhering to recommendations, Fluid and sodium management, Physical activity and recognition of deteriorating symptoms είχαν σημαντική βελτίωση και στις δυο ομάδες της μελέτης κατά τη διάρκεια παρακολούθησης, αλλά ο βαθμός βελτίωσης ήταν υψηλότερος στην ομάδα παρέμβασης, υποδεικνύοντας καλύτερη βαθμολογία για την ομάδα αυτή στο τέλος της μελέτης (p<0,001). Σχετικά με την Κλίμακα λειτουργικής ικανότητας (DASI) είχε σημαντική βελτίωση μόνο στην ομάδα παρέμβασης (p<0,001), ενώ στην ομάδα ελέγχου δεν υπήρξε σημαντική μεταβολή (p=0.455). Στους 6 μήνες παρακολούθησης απεβίωσαν δυο ασθενείς, ένας στην ομάδα ελέγχου και ένας στην ομάδα παρέμβασης. Σημαντικά μικρότερα ποσοστά επανεισαγωγής στον ένα μήνα (8,2% έναντι 23%, p=0,025), και στους 6 μήνες (3,3% έναντι 19,7%, p=0,005) είχε η ομάδα παρέμβασης συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου. Συμπεράσμα: Η εκπαίδευση μέσω του επικοδομητικού μοντέλου βελτιώνει τις γνώσεις, την αυτοφροντίδα, την ποιότητα ζωής των ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια ενώ ελαττώνει σημαντικά τις επανεισαγωγές στο νοσοκομείο λόγω απορρύθμισης

Η επίδραση της αντιμετώπισης των Κρανιογναθικών Διαταραχών στην περιορισμένη κινητικότητα της κάτω γνάθου

Σκοπός: Ο σκοπός της έρευνας ήταν η μελέτη της επίδρασης της αντιμετώπισης των Κρανιογναθικών Διαταραχών στην περιορισμένη κινητικότητα της κάτω γνάθου. Πιο συγκεκριμένα, η διερεύνηση (α) της απαιτούμενης διάρκειας της συντηρητικής θεραπείας των Κρανιογναθικών διαταραχών ώστε να επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή βελτίωση, (β) του ίδιου του ποσοστού της μέγιστης δυνατής βελτίωσης και (γ) της πιθανής ύπαρξης διαφοράς στο απαιτούμενο χρονικό διάστημα έως την ύφεση των συμπτωμάτων και στην τελική κλινική εικόνα ανάμεσα στους ασθενείς με περιορισμένη κινητικότητα της κάτω γνάθου και στους ασθενείς με φυσιολογική κινητικότητα της κάτω γνάθου. Όλοι οι παραπάνω ασθενείς αντιμετωπίστηκαν σύμφωνα με το πρωτόκολλο της Κλινικής της Φυσιολογίας του Στοματογναθικού Συστήματος. Μέθοδος: Πρόκειται για μια αναδρομική μελέτη κοόρτης, όπου το δείγμα αποτέλεσαν οι ασθενείς που προσήλθαν για θεραπεία ΚρΓΔ στην προπτυχιακή κλινική της Φ.Σ.Σ. της Οδοντιατρικής Σχολής Αθηνών κατά τα ακαδημαϊκά έτη 2015-2016 και 2016-2017 (συνολικά 227 ασθενείς). Η συμπλήρωση των φακέλων, η κλινική εξέταση και η θεραπεία των ασθενών έγιναν από τους προπτυχιακούς φοιτητές, υπό την καθοδήγηση του διδακτικού προσωπικού της κλινικής και σύμφωνα με το πρωτόκολλο της κλινικής. Η μελέτη του αρχειακού υλικού κατέστη δυνατή με την άδεια της Επιτροπής Δεοντολογίας και δεν χρειάστηκε άλλο έντυπο συναίνεσης από τους ασθενείς, καθώς δεν χρησιμοποιήθηκε κάποια συσκευή ή επεμβατική τεχνική. Τα δεδομένα που αντλήθηκαν από τους φακέλους έλαβαν την κατάλληλη στατιστική επεξεργασία και για τη μελέτη της πορείας και έκβασης της θεραπείας δημιουργήθηκαν νέες μεταβλητές. Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, σύμφωνα με τη μέγιστη κατάσπαση κατά την πρώτη τους εξέταση. Οι ασθενείς με περιορισμένη κατάσπαση (μικρότερη των 40 mm) μπήκαν στην πρώτη ομάδα. Οι ασθενείς με φυσιολογική κατάσπαση στη δεύτερη ομάδα (μεγαλύτερη ή ίση με 40 mm). Τα στοιχεία που μελετήθηκαν ήταν η αρθραλγία, η μυαλγία, η μέγιστη κατάσπαση, η βαρύτητα των αυτοαξιολογούμενων ενοχλήσεων και η κατάσταση της ΚΓΔ σε σχέση με τη λειτουργία του διάρθριου δίσκου. Ο αριθμός των επανεξετάσεων που χρειάστηκαν για την επίτευξη της μέγιστης βελτίωσης του κάθε ένα, καθώς και το ποσοστό αυτής της βελτίωσης ελέγχθηκαν για στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο ομάδων και για συσχετίσεις μεταξύ τους αλλά και με εννέα στοιχεία του ιστορικού. Αποτελέσματα: Το τελικό δείγμα αποτελούνταν από 176 ασθενείς που ήταν στην πλειοψηφία γυναίκες, με μέση ηλικία τα 40 έτη και υπερτερούσαν των ανδρών με αναλογία 7 προς 3. Στη σύγκριση των δύο ομάδων βρέθηκε ότι ο αριθμός των επανεξετάσεων που χρειάστηκαν ώστε η μυαλγία, η μέγιστη κατάσπαση, η ένταση των αυτοαξιολογούμενων συμπτωμάτων και η λειτουργία των ΚΓΔ να βελτιωθούν το μέγιστο ήταν σημαντικά μικρότερος για τους ασθενείς της δεύτερης ομάδας και ότι η αύξηση της μέγιστης κατάσπασης σε χιλιοστά, το ποσοστό της βελτίωσης της έντασης των αυτοαξιολογούμενων συμπτωμάτων και η βελτίωση της λειτουργικότητας των ΚΓΔ ήταν σημαντικά υψηλότερες για τους ασθενείς της πρώτης ομάδας. Συζήτηση: Φαίνεται να υπάρχει σημαντική διαφορά ανάμεσα στους ασθενείς με ΚΓΔ και περιορισμένη κινητικότητα της Κ.Γ. και στους ασθενείς με ΚΓΔ και φυσιολογική κινητικότητα της Κ.Γ.. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι χρειάζεται μεγαλύτερο χρονικό διάστημα για τη βελτίωση των κλινικών σημείων και συμπτωμάτων τους, καθώς και για να αισθανθούν καλύτερα. Απαιτείται όμως περαιτέρω έρευνα για την επιβεβαίωση των ευρημάτων και την αναζήτηση περισσότερων καθοριστικών παραγόντων και της αντιμετώπισής τους.Aims. The aim of this research has been the study of the effect of Temporomandibular Disorder (TMD) management on the restricted mandibular motion. In particular, the study of (a) the necessary duration of the conservative treatment of TMD in order to reach the maximum achievable improvement, (b) the actual percentage of the maximum achievable improvement, and (c) the possible difference between TMD patients with and without restricted mandibular motion in regards to the necessary duration and the outcome of the treatment under the protocol of the Clinic of Orofacial Physiology of the Dental University of Athens. Methods. This retrospective study consisted of the entirety of patients that sought TMD treatment in the undergraduate clinic of Orofacial Pain Management of the Dental School of Athens during the academic years of 2015-2016 and 2016-2017 (227 consecutive patients). The examination of the patients, as well as the treatment, were performed by undergraduate dental students under the guidance of the Clinic’s faculty and in adherence to the clinic’s protocol. The study of the patients’ files was approved by the ethics committee for conducting studies on human subjects and since no instruments or invasive procedures were involved, the ethics committee’s approval was considered sufficient with no further requirements of informed consent by the patients. The data collected from the files were studied and analyzed through the use of the proper statistical tests and tools. The patients were divided into two groups; the first group consisted of the patients that had restricted mouth opening upon arrival (&lt;40mm) and the second group included the patients that had normal mouth opening (≥40mm). New variants were created in order to study the progress of the patients during their treatment. The factors tracked were arthralgia, myalgia, maximum mouth opening, self-evaluated symptom severity and the TMJs’ condition in reference to the disc’s place. The number of recalls needed to achieve the optimum result for each one, as well as the percentage of that result were tested for statistically significant differences between the two groups and then against each other and nine factors of the patient’s history. Results. The final 176 patients that this study consisted of were in the majority women of a mean age of 40 years and outnumbered the men by a fraction of 7 to 3. Into the two groups, it was found that the number of recalls needed for the improvement of myalgia, maximum mouth opening, best self-evaluation of symptoms and optimum TMJ function was significantly fewer for the patients of the second group and that the maximum mouth opening gain by mm, the percentage of the most improvement of self-evaluated symptoms, as well as the achievement of optimum TMJ function was significantly higher for the patients of the first group. Discussion. There is a significant difference between patients with restricted mouth opening and those with a normal range of motion in most of the aspects that were studied. In conclusion, it takes longer to improve their clinical signs and for them to feel better. Further study needs to take place in order to confirm these findings, to determine more factors that contribute to this and ultimately how to overcome them

Εκπαίδευση ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια και ο ρόλος της στη συμμόρφωσή τους στη θεραπεία και στην ποιότητα ζωής.

Εισαγωγή: Η µείωση των επανεισαγωγών στο νοσοκοµείο είναι δυνατή µε την έγκαιρη διάγνωση της κλινικής επιδείνωσης των ασθενών, µέσω της εκπαίδευσής τους. Σκοπός: Σκοπός της μελέτης ήταν η διερεύνηση της επίδρασης του εποικοδομητικού μοντέλου εκπαίδευσης σε ασθενείς µε καρδιακή ανεπάρκεια, όσον αφορά τις γνώσεις για τη νόσο, την ποιότητα ζωής, τις επανεισαγωγές και την αυτοφροντίδα τους, 3 και 6 μήνες μετά την παρέμβαση. Υλικό &amp; Μέθοδος: Τυχαιοποιήθηκαν 122 ασθενείς (61 στην ομάδα ελέγχου και 61 στην ομάδα παρέμβασης) με μέση ηλικία 67,1 έτη (SD=12,3), σε Ιατρείο Καρδιακής Ανεπάρκειας Γενικού Νοσοκομείου της Αθήνας. Έγινε εκπαιδευτική παρέμβαση μέσω του εποικοδομητικού μοντέλου. Χρησιμοποιήθηκαν τα ερωτηματολόγια: ΄΄Atlanta Ηeart Failure Knowledge Test΄΄, ΄΄Minnesota Living with Heart Failure΄΄, και ΄΄The European Heart Failure Self-care Behaviour Scale΄΄. Η ανάλυση διασποράς για επαναλαμβανόμενες μετρήσεις (ANOVA) χρησιμοποιήθηκε προκειμένου να ελεγχθούν διαφορές στις μετρήσεις μεταξύ των δύο ομάδων. Στατιστική σημαντικότητα p≤0.05 Χρήση SPSS 22.0. Αποτελέσματα: Οι δυο ομάδες ήταν παρόμοιες στο φύλο, στην ηλικία, στο επίπεδο εκπαίδευσης και στην βαρύτητα της νόσου (p&gt;0,05). Αναφορικά με το επίπεδο γνώσεων όπως αυτό μετρήθηκε με το Atlanta-HF-Knowledge-Test υπήρξε σημαντική βελτίωση στους 3 και 6 μήνες και στις δυο ομάδες της μελέτης, ωστόσο ο βαθμός βελτίωσης ήταν σημαντικά υψηλότερος στην ομάδα της παρέμβασης (p&lt;0,001). Σχετικά με την ποιότητα ζωής όπως αυτή μετρήθηκε με τη διάσταση φυσικής και συναισθηματικής υγείας του ερωτηματολογίου Minnesota υπήρξε σημαντική βελτίωση στους 3 και 6 μήνες και στις δυο ομάδες της μελέτης με την ομάδα της παρέμβασης όμως να εμφανίζει σαφή υπεροχή στους 6 μήνες σύμφωνα με τα μοντέλα επαναλαμβανόμενων μετρήσεων (p&lt;0,001). Οι διαστάσεις Συμμόρφωση στην αγωγή, Adhering to recommendations, Fluid and sodium management, Physical activity and recognition of deteriorating symptoms είχαν σημαντική βελτίωση και στις δυο ομάδες της μελέτης κατά τη διάρκεια παρακολούθησης, αλλά ο βαθμός βελτίωσης ήταν υψηλότερος στην ομάδα παρέμβασης, υποδεικνύοντας καλύτερη βαθμολογία για την ομάδα αυτή στο τέλος της μελέτης (p&lt;0,001). Σχετικά με την Κλίμακα λειτουργικής ικανότητας (DASI) είχε σημαντική βελτίωση μόνο στην ομάδα παρέμβασης (p&lt;0,001), ενώ στην ομάδα ελέγχου δεν υπήρξε σημαντική μεταβολή (p=0.455).Στους 6 μήνες παρακολούθησης απεβίωσαν δυο ασθενείς, ένας στην ομάδα ελέγχου και ένας στην ομάδα παρέμβασης. Σημαντικά μικρότερα ποσοστά επανεισαγωγής στον ένα μήνα (8,2% έναντι 23%, p=0,025), και στους 6 μήνες (3,3% έναντι 19,7%, p=0,005) είχε η ομάδα παρέμβασης συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου. Συμπεράσμα:Η εκπαίδευση μέσω του επικοδομητικού μοντέλου βελτιώνει τις γνώσεις, την αυτοφροντίδα, την ποιότητα ζωής των ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια ενώ ελαττώνει σημαντικά τις επανεισαγωγές στο νοσοκομείο λόγω απορρύθμισης.Background/Introduction: Despite published guidelines emphasizing the importance of education in management of Heart Failure (HF), the most effective method of educating remains unknown. Purpose: The purpose of this study was to test the efficacy of Constructivist Teaching Method (CTM) on the patients with HF. Methods: This is a single-center, randomized controlled trial. Patients in the intervention group were educated using the CTM in five phases: orientation, elicitation, restructuring, application and review. For the study outcome measures of five questionnaires were used: Atlanta Heart Failure Knowledge Test (AHFKT), Minnesota Living with Heart Failure (MLHFQ), Self-Efficacy for Appropriate Medication Use Scale (SEAMS), European Heart Failure Self-care Behaviour Scale (EHFScBS-9), Duke Activity Status Index (DASI). Results: A total of 122 adults (83.6% male, mean age ±SD 67.1±12.3 years) were enrolled in the study; 61 in the intervention group and 61 in the control group. The two groups were similar in terms of age, educational level and disease status. Concerning knowledge as measured with Atlanta-HF-Knowledge-Test there was a significant improvement in both control and intervention group but the degree of improvement was greater in the intervention group (p&lt;0.001). Minnesota dimensions for quality of life were also significantly improved in both study groups but at 6 months the intervention group reached better levels at both physical and emotional subscales (p&lt;0.001). Furthermore, adherence to treatment and dimensions of Adhering to recommendations, Fluid and sodium management, Physical activity and recognition of deteriorating symptoms were improved in both groups but the degree of change was greater in the intervention group as indicated from the results of repeated measurements ANOVA (p&lt;0.001). The Duke Activity Status Index (DASI) was improved only in the intervention group (p&lt;0.001) and no significant change was found in the control group (p=0.455). Significantly lower proportion of readmission at hospital at one month (8.2% vs.24.6%, p=0.014) and six months (3.3% vs.19.7%, p=0.005) were found for the intervention group. Conclusions: These data support the use of an intervention with CTM to improved clinical outcomes. This study will be an important step in creating an evidence base for the relative benefits of different educational strategies for management of HF

Διατροφικές συνήθειες παιδιών ηλικίας 10 έως 12 ετών

Εισαγωγή: Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται βαθμιαία απομάκρυνση από το παραδοσιακό Μεσογειακό Πρότυπο και υιοθέτηση του Δυτικού πρότυπου διατροφής. Σκοπός: Να διερευνηθούν οι διατροφικές συνήθειες παιδιών, ηλικίας δέκα έως δώδεκα ετών στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής. Μεθοδολογία: Κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους 2016-2017, μελετήθηκαν 200 παιδιά ηλικίας 10-12 ετών με τυχαία δειγματοληψία από σχολεία της Αττικής. Για τη διατροφική αξιολόγηση χρησιμοποιήθηκε ανώνυμο, ημι-ποσοτικό Ερωτηματολόγιο Συχνότητας Κατανάλωσης - 78 τροφίμων, αυτο-συμπληρούμενο από τους μαθητές. Η ανθρωπομετρική αξιολόγηση βασίστηκε σε σωματομετρήσεις από τη ερευνήτρια. Για τη στατιστική επεξεργασία των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε το στατιστικό πακέτο SPSS 22.0. Για τη σύγκριση ποσοτικών μεταβλητών μεταξύ δυο ομάδων χρησιμοποιήθηκε το μη παραμετρικό κριτήριο Mann-Whitney. Για τον έλεγχο της σχέσης δυο ποσοτικών μεταβλητών χρησιμοποιήθηκε ο συντελεστής συσχέτισης του Spearman (r). Τα επίπεδα σημαντικότητας είναι αμφίπλευρα και η στατιστική σημαντικότητα τέθηκε στο 0,05. Αποτελέσματα: Το δείγμα μας αποτέλεσαν 200 παιδιά ηλικίας 10-12 ετών με μέση ηλικία τα 11,2 έτη (SD=0,8 έτη). Το 54,5% των μαθητών ήταν κορίτσια. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι το 7,4% ήταν υπέρβαροι και το 1,6% παχύσαρκοι, με το 94,4% των μαθητών να είναι Ελληνικής καταγωγής. Η μέση ηλικία των πατέρων ήταν 46,3 έτη (SD=4,9 έτη) και των μητέρων 42,8 έτη (SD=4,3 έτη). Το 30,3% των πατέρων ήταν απόφοιτοι γενικού λυκείου όπως και το 35,5% των μητέρων. Το 52,7% των γονιών κάπνιζε. Ακόμα, το 71,0% των μητέρων ήταν φυσιολογικού ΒΜΙ, το 20,7% ήταν υπέρβαρες και το 8,3% ήταν παχύσαρκες. Το 67,0% των μαθητών έτρωγε καθημερινά πρωινό. Οι συχνότερες επιλογές για πρωινό ήταν το γάλα και τα δημητριακά με ποσοστά 66,3% και 62,3% αντίστοιχα. Το 60,0% των μαθητών κάνει περισσότερα από 3 γεύματα την ημέρα συνήθως. Η διατροφή των παιδιών χαρακτηρίζεται από υψηλή συχνότητα κατανάλωσης γαλακτοκομικών, επεξεργασμένων δημητριακών και των προϊόντων τους, ελαιόλαδου, κόκκινου κρέατος, πουλερικών, οσπρίων, αβγών, γλυκών, από μέτρια συχνότητα κατανάλωσης ψαριού και από χαμηλή συχνότητα κατανάλωσης φρούτων, λαχανικών και ξηρών καρπών. Το φύλο δεν επηρεάζει ιδιαίτερα τη συχνότητα κατανάλωσης των περισσότερων τροφίμων. Τα αγόρια κατανάλωναν αμυλώδεις τροφές συχνότερα από τα κορίτσια (p=0,176). Οι μαθητές που ήταν υπέρβαροι/παχύσαρκοι έτρωγαν φρούτα λαχανικά και ξηρούς καρπούς με χαμηλότερη συχνότητα σε σύγκριση με τους μαθητές με φυσιολογικό ΒΜΙ (p=0,012). Υπήρξε σημαντική αρνητική συσχέτιση της συχνότητας κατανάλωσης φρούτων (p=0,034, r=-0,15), και ξηρών καρπών (p=0,003, r=-0,22) με την ηλικία και αντίθετα σημαντική θετική συσχέτιση με την συχνότητα κατανάλωσης αναψυκτικών/χυμών (p=0,045, r=0,14). Οι μαθητές που ήταν άλλης εθνικότητας κατανάλωναν με σημαντικά μεγαλύτερη συχνότητα γαλακτοκομικά (p=0,027), αμυλώδεις τροφές (p=0,013), αναψυκτικά/χυμούς (p=0,019), γλυκά/σνακς (p=0,037), και ξηρούς καρπούς (p=0,022), σε σύγκριση με τους μαθητές που ήταν Έλληνες. Οι μαθητές των οποίων η μητέρα ήταν υπέρβαρη/παχύσαρκη έτειναν να καταναλώνουν με μεγαλύτερη συχνότητα γαλακτοκομικά (p=0,077) καθώς επίσης εάν είχαν υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης πατέρα (p=0,023).Τα παιδιά που οι γονείς τους κάπνιζαν έτειναν να καταναλώνουν με μεγαλύτερη συχνότητα γλυκά και σνακς (p=0,076). Οι μαθητές των οποίων το οικογενειακό εισόδημα ήταν άνω των 18.000 ετησίως κατανάλωναν σε σημαντικά μεγαλύτερη συχνότητα γαλακτοκομικά (p=0,021), ψάρια (p=0,005), αμυλώδεις τροφές (p=0,015) και λαχανικά (p=0,046) σε σύγκριση με τους μαθητές των οποίων το οικογενειακό εισόδημα ήταν κάτω των 18.000 ετησίως. Συμπεράσματα: Βάσει των αποτελεσμάτων της παρούσας μελέτης και σύμφωνα και με τα ευρήματα άλλων ερευνών παρατηρούμε ότι οι διατροφικές συνήθειες των μαθητών υιοθετούν στοιχεία του δυτικού τρόπου διατροφής. Οι επαγγελματίες υγείας έχουν χρέος σε συνεργασία με το σχολείο και την οικογένεια, μέσω του θεσμού της Αγωγής Υγείας, να διαδραματίσουν κομβικό ρόλο ώστε να διαμορφώσουν στα παιδιά υγιή διατροφικά πρότυπα βασισμένα στην παραδοσιακή μεσογειακή διατροφή.Introduction: In recent years there has been a gradual distancing from the traditional Mediterranean Standard, leading toward the adoption of the Western standard of diet. Purpose: To explore the eating habits of children aged ten to twelve years in the wider region of Attica. Methodology: During the school year 2016-2017, 200 children aged 10 to 12 years with random sampling of schools in Attica were studied. For the nutritional evaluation, an anonymous, semi- quantitative Food Frequency Questionnaire - 78 foods were used, self –completed by students. The anthropometric assessment was based in body measurementsconducted by the researcher. For statistical processing of data,the statistical package SPSS 22 .0 was utilized. The non-parametric Mann - Whitney criterion was used to compare quantitative variables between two groups. The correlation coefficient of Spearman (r) was used to control the relationship of two quantitative variables. Significance levels are bilateral and the statistical significance is set to 0.05. Results: Our sample consisted of 200 children aged 10-12 years with an average age of 11.2 years (SD = 0.8 years). 54.5% of students were girls. The results of the survey showed that 7.4% were overweight and 1.6% obese, with 94.4% of students having Greek origins. The average age of fathers was 46.3 years (SD = 4.9 years) and of mothers 42.8 years (SD = 4.3 years). 30.3% of the fathers were high school graduates as well as 35.5% of the mothers. 52.7% of parents smoked. Furthermore, 71.0% of mothers had normal BMI, 20.7% were overweight and 8.3% were obese. 67.0% of the students ate breakfast on a daily basis. The most frequent breakfast options were milk and cereals with 66.3% and 62.3% respectively. 60.0% of students usually have more than 3 meals a day. Children&apos;s diet is characterized by high frequency consumption of dairy, processed cereals and their products, olive oil, red meat, poultry, legumes, eggs, sweets, moderate fish consumption and low consumption of fruits, vegetables and nuts. Gender does not particularly affect the eating habits of most foods. The boys consumed starchy foods more often than girls (p = 0.176). Students who were overweight / obese ate fruit and vegetables and nuts with a lower incidence compared to normal BMI students (p = 0.012). There was a significant negative correlation of the frequency of fruit consumption (p = 0.034, r = -0.15), and nuts (p = 0.0 03, r = -0.22) with age and an important positive correlation with the frequency of consumption of beverages / juices (P = 0,0 45, r = 0.14). Students who were of another nationality consumed significantly more dairy products (p = 0.027), starchy foods (p = 0.013), soft drinks / juices (p = 0.019), sweets / snacks (p = 0.037), and nuts (p = 0.022), compared to the students who were Greeks. Students whose mother was overweight / obese tended to consume more dairy (p = 0,0 77) as well as if they had a high level of father education (p = 0,023). The children whose parents smoked tended to consume more frequently sweets and snacks (p = 0.076). Students whose family income was over 18,000 a year consumed significantly more dairy products (p = 0.021), fish (p = 0.005), starchy foods (p = 0.015) and vegetables (p = 0.046) compared to students whose family income was below 18,000 per year. Conclusions: Based on the results of this study and in line with the findings of other surveys, we observe that eating habits of students adopt elements from the Western diet standard. Health professionals have debt, in cooperation with the school and the family, through the Health Education Institution to play a key role, to impartto children healthy eating habits which are based in the traditional Mediterranean diet

Mass production of carbon nanotube-reinforced polyacrylonitrile fine composite fibers

A facile and large-scale production method of polyacrylonitrile (PAN) fibers and carboxyl functionalized carbon nanotube reinforced PAN composite fibers was demonstrated by the use of Forcespinning® technology. The developed polymeric fibers and carbon nanotube-reinforced composite fibers were subsequently carbonized to obtain carbon fiber systems. Analysis of the fiber diameter, homogeneity, alignment of carbon nanotube and bead formation was conducted with scanning electron microscopy. Thermogravimetric analysis, electrical, and mechanical characterization were also conducted. Raman and FTIR analyses of the developed fiber systems indicate interactions between carbon nanotubes and the carbonized PAN fibers through π–π stacking. The carbonized carbon nanotube-reinforced PAN composite fibers possess promising applications in energy storage applications