Predyktory zaangażowania ojca zastępczego w rodzinnym domu dziecka

Research background: Foster fatherhood is undoubtedly a specific kind of fatherhood, since the man, often being a husband and father to his biological offspring, makes the decision to play the role of a foster father, the performance of which requires a high level of engagement in the realization of caring-rearing as well as compensatory activities, which – in turn – call for constant raising of the competences of working with an orphaned child.Research aim: To learn about the factors which condition the level of involvement of foster fathers in the realization of parenting activity in family-run children’s homes in both the global and partial dimensions.Research method: In the study, the method of diagnostic survey and that of assessment were applied.Obtained results: The analyses proved that the level of engagement of foster fathers in the realization of parenting activity in family-run children’s homes is to a large extent conditioned by foster fathers’ personality factors; to a smaller degree it is influenced by sociodemographic factors or those which are based in the system of social welfare.Conclusions: The specific nature of tasks set for a family-run children’s home demands that foster fathers should engage in the realization of parenting activity to the highest possible degree. It is thus not only important for men to be prepared to play the role of a foster father, but it is also vital to constantly support them in this role.Tło badań: Ojcostwo zastępcze jest niewątpliwie szczególnym rodzajem ojcostwa, ponieważ mężczyzna, często będąc już mężem i ojcem swych biologicznych dzieci, podejmuje decyzję o odgrywaniu roli ojca zastępczego. Pełnienie roli ojca zastępczego wymaga wysokiego poziomu zaangażowania w realizację działań opiekuńczo-wychowawczych oraz kompensacyjnych, które z kolei wymagają ciągłego podnoszenia kompetencji w zakresie pracy z dzieckiem osieroconym.Cel badań: Poznanie czynników warunkujących poziom zaangażowania ojców zastępczych w realizację rodzicielskiej działalności w rodzinnych domach dziecka w wymiarze zarówno globalnym, jak i parcjalnym.Metoda badawcza: W badaniach zastosowano metodę sondażu diagnostycznego oraz metodę szacowania.Osiągnięte wyniki: Analizy ustaliły, że poziom zaangażowania ojców zastępczych w realizację rodzicielskiej działalności w rodzinnych domach dziecka jest w znacznym stopniu warunkowany czynnikami osobowymi ojców zastępczych; w mniejszym czynnikami socjodemograficznymi i tkwiącymi w systemie wsparcia społecznego.Wnioski: Specyfika zadań rodzinnego domu dziecka wymaga, aby ojcowie zastępczy angażowali się w jak najwyższym stopniu w realizację rodzicielskiej działalności. Ważne jest zatem nie tylko przygotowanie mężczyzn do pełnienia roli ojca zastępczego, lecz również stałe wspieranie ich w tej roli

Metadonowa terapia substytucyjna w opinii pacjentów programu metadonowego z województwa łódzkiego – skuteczność, korzyści, problemy

AbstractIntroductionAt present the most effective method of opioid addiction treatment is methadone substitution therapy. Its efficacy is dependent on patients’ satisfaction. The aim of this study was to explore the patients’ opinion of the effectiveness of methadone treatment. Respondents also evaluated the incidence of methadone side effects and their influence on daily life.MethodThe survey was conducted at the Substitution Treatment Point at the Specialistic Psychiatric Healthcare Centre in Łódź on opioid-dependent patients enrolled to the methadone programme in March 2013. All patients were asked to fill in an anonymous questionnaire, containing three sections: demographic, drug dependence and therapy and side effects of methadone.ResultsSixty one out of 73 patients completed the questionnaire. Respondents appreciated the benefits of their participation in the methadone programme, however, as many as 54% relapsed during therapy. Ninety three percent felt reduced craving during the therapy. However, among the examined group, total abstinence from other psychoactive substances is a rarity. Patients experienced few methadone side effects which were not obstacles in their daily life. In patients’ opinion, participation in methadone programme helped them return to normal life, though it was often embarrassing.ConclusionsMethadone therapy is an effective method of opioid dependence treatment, which helps maintain abstinence. In terms of side effects, it has proven to be inconsiderably burdensome.StreszczenieWprowadzenieTerapia substytucyjna metadonem jest obecnie uważana za najskuteczniejszą metodę leczenia uzależnienia od opioidów. Celem przedstawionej pracy było badanie opinii pacjentów na temat skuteczności tej terapii. Uczestnicy ocenili również częstość występowania działań niepożądanych metadonu oraz ich wpływ na życie codzienne.MetodaBadanie przeprowadzono w marcu 2013 r. w Punkcie Leczenia Substytucyjnego w Specjalistycznym Psychiatrycznym Zespole Opieki Zdrowotnej w Łodzi. Posłużono się anonimową ankietą, którą przeprowadzono wśród osób uzależnionych od opioidów uczestniczących w programie leczenia substytucyjnego metadonem. Pytania podzielono na kategorie: dane demograficzne, charakterystykę uzależnienia i ocenę terapii oraz występowanie działań niepożądanych.WynikiAnkietę wypełniło 61 spośród 73 uczestników programu. Pacjenci wysoko ocenili korzyści, jakie daje im uczestnictwo w programie metadonowym, jakkolwiek aż 54% badanych miało nawroty podczas terapii. Zmniejszenie głodu narkotykowego podczas leczenia odczuwało 93% uczestników. Niestety, całkowita abstynencja od innych substancji psychoaktywnych była wśród badanych rzadkością. Działania niepożądane metadonu, odczuwane w niewielkim stopniu, nie utrudniały codziennego funkcjonowania. Według pacjentów udział w programie metadonowym pomaga im w powrocie do normalnego życia, często jednak jest dla nich powodem skrępowania.WnioskiW opinii pacjentów terapia metadonowa jest skuteczną metodą leczenia uzależnienia od opioidów. Pomaga w utrzymaniu abstynencji. Metadon wykazuje niewiele działań niepożądanych o małej uciążliwości dla pacjentów

Shear deformation and failure modes of the GFRP reinforced concrete beams without stirrups

The various shear-transfer actions due to: aggregate interlock effect, dowel action of the flexural reinforcement, the uncracked concrete in the compressive zone and the direct strut action for the point load close to the support, may provide different crack pattern in the shear span of the concrete beams without stirrups. The aim of this paper is to investigate the shear failure mechanisms in T-shape, single span and simply supported beams exclusively reinforced with longitudinal glass fiber reinforced polymer (GFRP) bars. The research of concrete beams flexurally reinforced with GFRP bars without stirrups indicated the possibility of occurring, besides the conventional shear-compression failure mode, another type of failure governed by the loss of bond between the ordinary reinforcement and concrete. Usually the critical shear crack in RC beams without stirrups develops through the theoretical compression strut preventing a direct transfer of the shear force to the support. The main parameter affecting the crack pattern and the shear strength of the beams is the shear span to depth ratio. However, the test results presented in this paper showed the formation of an arching effect due to the bond losing between the GFRP flexural reinforcement and concrete. This failure mode revealed unexpected critical crack pattern and failure mode. Digital image correlation (DIC) technique was used to better capture and analyse the cracking process up to the formation of the shear failure crac

Słowo wstępu

XIV Sympozjum Studenckich Kół Naukowych odbyło się w dniach 17-20 października 2019 roku w miejscowości Małe Ciche. Wzięli w nim udział przedstawiciele 7 kół naukowych naszego Wydziału oraz reprezentacji Wydziałowej Rady Samorządu i Koła Młodej Kadry przy PZITB.Uczestnicy sympozjum przedstawiali swoje referaty podczas 4 sesji trwających od rana do późnego wieczora. Łącznie zaprezentowano 17 referatów o zróżnicowanej tematyce, obejmującej zarówno działalność poszczególnych kół, sprawozdania z wydarzeń, jak i poruszane w ramach pracy kół problemy naukowe

Wspomaganie procesu organizacji uczenia się dziecka w okresie zdalnej edukacji w doświadczeniu rodziców zastępczych

Background: Foster parenting is a particular form of parenthood which requires engagement, devotion, patience and relevant skills. Distance learning in the period of the Covid-19 pandemic posed a challenge to both children-students and their guardians, regarding the new situation. The article is a recording of the subjective awareness of the time of plague years 2020–2022.Study aims: Finding out about foster parents’ experience in the situation of responsibilities set to them by the education system, meant to facilitate the functioning of children during online learning.Research method: The article presents results of pilot research conducted with the use of interview, partly structured, carried out among a group of foster parents in March 2022.Results: The analysis of the collected empirical material proved that as regards their experience and the roles set to them by the education system, foster parents mainly pointed to the shortcomings of cooperation with teachers and the general school in supporting the child’s learning process during the remote education periodConclusions: The awareness of changes, which has arisen in the examined foster parents, as determined by external factors of the arisen situation, indicated the personal need for adjustment to the current educational situation with the aim to aid the young remaining in their care.Tło badań: Rodzicielstwo zastępcze jest szczególnym rodzajem rodzicielstwa, które wymaga zaangażowania, poświęcenia, cierpliwości oraz odpowiednich umiejętności. Zdalne nauczanie w okresie Covid-19 było nową sytuacją zadaniową dla uczniów i ich opiekunów. Artykuł jest pewnym zapisem podmiotowej świadomości czasu zarazy lat 2020–2022.Cel badań: Poznanie doświadczeń rodziców zastępczych w sytuacji wyznaczonych im przez system edukacyjny zachowań ułatwiających funkcjonowanie dzieci w czasie nauki zdalnej.Metoda badawcza: Artykuł prezentuje rezultaty pilotażowych badań metodą wywiadu częściowo ustrukturyzowanego, przeprowadzonych na grupie rodziców zastępczych w marcu 2022 roku.Osiągnięte wyniki: Analiza zebranego materiału empirycznego ukazała, że w swoich doświadczeniach i wyznaczonych im zachowaniach przez system edukacyjny – rodzice zastępczy wskazywali głównie na niedostatki współdziałania z nauczycielami i uogólnioną placówką szkoły we wspomaganiu procesu uczenia się dziecka w okresie zdalnej edukacji.Wnioski: Świadomość zmian u badanych rodziców zastępczych uwarunkowana czynnikami zewnętrznymi zaistniałej sytuacji wskazywała na osobistą potrzebę dopasowania się do zaistniałej sytuacji edukacyjnej w celu pomocy wychowankom poddanym ich opiece

Research of the flexural reinforcement effect on the shear strength of concrete beams without transverse reinforcement

Tłumaczenie / Translation: Kotynia, RenataSkład tekstu / Preparing of text: Filipczak, JacekPraca poświęcona jest tematyce ścinania smukłych belek betonowych bez zbrojenia poprzecznego, z podłużnym zbrojeniem na zginanie, wykonanym z dwóch typów prętów: stalowych i kompozytowych z włókien szklanych (glass fiber reinforced polymer – GFRP). Motywacją do podjęcia badań w tym zakresie była chęć określenia wpływu niskiego modułu sprężystości podłużnej prętów GFRP oraz anizotropowej budowy tych prętów na mechanizm zniszczenia i nośność ścinania. Głównym celem pracy była analiza mechanizmu niszczenia belek z podłużnym zbrojeniem, wykonanym z włókien szklanych lub zbrojeniem stalowym bez zbrojenia poprzecznego oraz analiza nośności na ścinanie i odkształcalności takich elementów. Pozostałe cele obejmowały analizę wpływu następujących parametrów zmiennych na nośność belek i sposób zniszczenia: stopnia zbrojenia podłużnego (1,0%, 1,4%, 1,8%), liczby poziomów prętów (jeden, dwa), liczby i średnicy prętów odpowiadających stopniom zbrojenia oraz grubości betonowej otuliny (15 mm, 35 mm). Do analizy rozwoju zarysowania elementów badawczych użyto systemu cyfrowej korelacji obrazu Aramis, który pozwolił na szczegółową rejestrację mechanizmu niszczenia od chwili zarysowania, przez jego rozwój, do momentu zniszczenia. Korzystając z kinetycznego modelu ścinania opisano proces niszczenia belek, ze wskazaniem różnic dotyczących położenia i nachylenia ukośnych rys niszczących dla poszczególnych belek. Program badawczy obejmował trzydzieści trzy jednoprzęsłowe, swobodnie podparte belki o przekroju teowym (beff = 400 mm, bw = 150 mm, hf = 60 mm, htot = 400 mm) i rozpiętości w osiach podpór (1800 mm)bez zbrojenia poprzecznego. Belki obciążano jedną siłą skupioną położoną w odległości 1100 mm od osi podpory, co od-powiadało smukłości ścinania a/d w granicach 2,9-3,0 i spełniało warunek belek smukłych. Badania ujawniły dwa sposoby zniszczenia. Pierwszy, ścinająco-rozciągający, wystąpił w większości elementów (wszystkich elementach żelbetowych i części elementów zbrojonych prętami GFRP) oraz drugi, związany z utratą przyczepności zbrojenia, który wystąpił w trzech elementach II serii, zbrojonych prętami GFRP. Badania potwierdziły wyraźny wpływ rodzaju zbrojenia podłużnego na zachowanie się belek bez zbrojenia poprzecznego. Czterokrotnie niższy moduł sprężystości zbrojenia szklanego ujawnił łagodnie postępujące zniszczenie ścinająco-rozciągające w porównaniu do gwałtownego zniszczenia belek żelbetowych. Różnica modułów sprężystości obu typów zbrojenia skutkowała od 30% do 66% wyższą nośnością na ścinanie belek żelbetowych niż zbrojonych prętami GFRP o tym samym stopniu zbrojenia. Wraz ze wzrostem stopnia zbrojenia podłużnego zarysowanie belek było mniej intensywne, podobnie jak malała szerokość rozwarcia rys, rosła sztywność elementów po zarysowaniu, malały ugięcia belek oraz rosła nośność na ścinanie. Dwuwarstwowy układ zbrojenia był szczególnie korzystny w elementach zbrojonych prętami GFRP, gdyż znacząco ograniczył szerokość rozwarcia rys, podczas gdy w znacznie sztywniejszych belkach żelbetowych ten efekt nie był tak wyraźny. Wpływ zmiany średnicy zastosowanych prętów głównych był szczególnie widoczny w elementach o niskim stopniu zbrojenia (ok. 1%). Wpływ grubości betonowej otuliny był dość mały, co potwierdza opinię o braku efektu siły klockującej w elementach bez zbrojenia poprzecznego.The research is devoted to the shear of slender concrete beams without transverse reinforcement flexurally reinforced with two types of bars: steel and composite (glass fiber reinforced polymer - GFRP). The motivation to undertake research program was desire to determine an effect of the low elasticity modulus of the longitudinal GFRP bars and their anisotropic structure on the failure mechanism and shear capacity. The main purpose of the work was to analyse the failure mechanism with the flexural GFRP or steel reinforcement without transverse reinforcement and to compare the shear capacity and deformability of the beams. The remaining objectives included: the influence of the following variable parameters on the ultimate loads and failure modes: degree of the longitudinal reinforcement (1.0%, 1.4% and 1.8%), number of bar levels (one, two), number and diameter of bars selected for specified reinforcement ratio and the thickness of the concrete cover (15 mm, 35 mm). To analyse the cracking pattern of the beams, the digital image correlation system Aramis was used, what allowed a detailed registration of the failure mechanism the flexural cracking, through crack development until to the fail-ure. Using the kinetic shear model, the process of beams' failure was precisely described, with the indication of differences regarding to the location and inclination of the diagonal critical cracks in the all beams. The research program included thirty three single-span, simply supported T-section beams (beff = 400 mm, bw = 150 mm, hf = 60 mm, htot = 400 mm) with the axis span of 1800 mm without transverse reinforcement. The three point loaded beams (with the load located at a dis-tance of 1100 mm from the support) had the shear span to depth ratio a/d in the range of 2.9-3.0 referring to the slender beams. Research revealed two failure modes. The first, shear-tension occurred in most of the beams (all RC elements and parts of the GFRP reinforced elements) and the second one relating to the bond loss between GFRP reinforcement and concrete, which occurred in three beams of the II series, reinforced with GFRP rods. The research confirmed the influence of a type of the longitudinal reinforcement on the behaviour of beams without transverse reinforcement. The four times lower modulus of elasticity of the GFRP reinforcement revealed a gentle, progressive shear-tension failure mode, opposite to the to the abrupt failure mode of the RC beams. The difference in the elasticity modulus of both types of reinforcement resulted in increase in the shear capacity of the RC beams in the range between 30% and 66% comparing to the shear capacity of the GFRP reinforced beams with the same reinforcement ratio. The increase in a the longitudinal reinforcement ratio reduced cracking pattern, the crack width, increased of beams stiffness and shear capacity. The two-layer reinforcement levels occurred more beneficial only for the GFRP reinforced beams. The influence of the diameter change was more pronounced in the beams with the low reinforcement ratio (about 1%). The influence of the concrete cover thickness was quite small, which confirmed a negligible effect of the dowel action in the elements without transverse reinforcement

Adenosine A2A receptors in Parkinson’s disease treatment

Latest results on the action of adenosine A2A receptor antagonists indicate their potential therapeutic usefulness in the treatment of Parkinson’s disease. Basal ganglia possess high levels of adenosine A2A receptors, mainly on the external surfaces of neurons located at the indirect tracts between the striatum, globus pallidus, and substantia nigra. Experiments with animal models of Parkinson’s disease indicate that adenosine A2A receptors are strongly involved in the regulation of the central nervous system. Co-localization of adenosine A2A and dopaminergic D2 receptors in striatum creates a milieu for antagonistic interaction between adenosine and dopamine. The experimental data prove that the best improvement of mobility in patients with Parkinson’s disease could be achieved with simultaneous activation of dopaminergic D2 receptors and inhibition of adenosine A2A receptors. In animal models of Parkinson’s disease, the use of selective antagonists of adenosine A2A receptors, such as istradefylline, led to the reversibility of movement dysfunction. These compounds might improve mobility during both monotherapy and co-administration with L-DOPA and dopamine receptor agonists. The use of adenosine A2A receptor antagonists in combination therapy enables the reduction of the L-DOPA doses, as well as a reduction of side effects. In combination therapy, the adenosine A2A receptor antagonists might be used in both moderate and advanced stages of Parkinson’s disease. The long-lasting administration of adenosine A2A receptor antagonists does not decrease the patient response and does not cause side effects typical of L-DOPA therapy. It was demonstrated in various animal models that inhibition of adenosine A2A receptors not only decreases the movement disturbance, but also reveals a neuroprotective activity, which might impede or stop the progression of the disease. Recently, clinical trials were completed on the use of istradefylline (KW-6002), an inhibitor of adenosine A2A receptors, as an anti-Parkinson drug

Opportunities for the Development of Neuroimmune Therapies in Addiction

Studies have implicated neuroinflammatory processes in the pathophysiology of various psychiatric conditions, including addictive disorders. Neuroimmune signaling represents an important and relatively poorly understood biological process in drug addiction. The objective of this review is to update the field on recent developments in neuroimmune therapies for addiction. First, we review studies of neuroinflammation in relation to alcohol and methamphetamine dependence followed by a section on neuroinflammation and accompanying neurocognitive dysfunction in HIV infection and concomitant substance abuse. Second, we provide a review of pharmacotherapies with neuroimmune properties and their potential development for the treatment of addictions. Pharmacotherapies covered in this review include ibudilast, minocycline, doxycycline, topiramate, indomethacin, rolipram, anakinra (IL-1Ra), peroxisome proliferator-activated receptor agonists, naltrexone, and naloxone. Lastly, summary and future directions are provided with recommendations for how to efficiently translate preclinical findings into clinical studies that can ultimately lead to novel and more effective pharmacotherapies for addiction