Multidimensional collaboration; reflections on action research in a clinical context

This paper reflects on the challenges and benefits of multidimensional collaboration in an action research study to evaluate and improve preoperative education for patients awaiting colorectal surgery. Three cycles of planning, acting,observing and reflecting were designed to evaluate practice and implement change in this interactive setting, calling for specific and distinct collaborations. Data collection includes: observing educational interactions; administering patient evaluation questionnaires; interviewing healthcare staff, patients and carers; patient and carer focus groups; and examining written and audiovisual educational materials. The study revolves around and depends on multi-dimensional collaborations. Reflecting on these collaborations highlights the diversity of perspectives held by all those engaged in the study and enhances the action research lessons. Successfully maintaining the collaborations recognises the need for negotiation, inclusivity, comprehension, brokerage,and problem-solving. Managing the potential tensions is crucial to the successful implementation of changes introduced to practice and thus has important implications for patients’ well-being. This paper describes the experiences from an action research project involving new and specific collaborations, focusing on a particular healthcare setting. It exemplifies the challenges of the collaborative action research process and examines how both researchers and practitioners might reflect on the translation of theory into educational practices within a hospital colorectal department. Despite its context-specific features, the reflections on the types of challenges faced and lessons learned provide implications for action researchers in diverse healthcare settings across the world

Patient-directed self-management of pain (PaDSMaP) compared to treatment as usual following total knee replacement; a randomised controlled trial

Background Self-administration of medicines by patients whilst in hospital is being increasingly promoted despite little evidence to show the risks and benefits. Pain control after total knee replacement (TKR) is known to be poor. The aim of the study was to determine if patients operated on with a TKR who self-medicate their oral analgesics in the immediate post-operative period have better pain control than those who receive their pain control by nurse-led drug rounds (Treatment as Usual (TAU)). Methods A prospective, parallel design, open-label, randomised controlled trial comparing pain control in patient-directed self-management of pain (PaDSMaP) with nurse control of oral analgesia (TAU) after a TKR. Between July 2011 and March 2013, 144 self-medicating adults were recruited at a secondary care teaching hospital in the UK. TAU patients (n = 71) were given medications by a nurse after their TKR. PaDSMaP patients (n = 73) took oral medications for analgesia and co-morbidities after two 20 min training sessions reinforced with four booklets. Primary outcome was pain (100 mm visual analogue scale (VAS)) at 3 days following TKR surgery or at discharge (whichever came soonest). Seven patients did not undergo surgery for reasons unrelated to the study and were excluded from the intention-to-treat (ITT) analysis. Results ITT analysis did not detect any significant differences between the two groups’ pain scores. A per protocol (but underpowered) analysis of the 60% of patients able to self-medicate found reduced pain compared to the TAU group at day 3/discharge, (VAS -9.9 mm, 95% CI -18.7, − 1.1). One patient in the self-medicating group over-medicated but suffered no harm. Conclusion Self-medicating patients did not have better (lower) pain scores compared to the nurse-managed patients following TKR. This cohort of patients were elderly with multiple co-morbidities and may not be the ideal target group for self-medication

Prevalence of obesity and the influence of exercise on physical fitness and inflammatory markers in individuals with intellectual disability

The purpose of the present study was to determine the prevalence of obesity and to evaluate the influence of aerobic exercise intervention on obesity indices, lipid profile and cardiovascular adaptations in individuals with intellectual disability with the Down Syndrome (DS) or without the Down Syndrome (NDS). Forty six institutionalized individuals (n=46), aged 36.02±8.50 yrs, were divided into three groups: DS (n=14), NDS (n=22) and control (n=10). Measurements on anthropometric characteristics (body mass, BMI, percent body fat, waist circumference), plasma blood lipids (TGs: triglycerides, TC: total cholesterol, HDL-C, LDL-C), blood pressure (systolic, diastolic) and heart rate at rest and during the exercise were obtained before and after a 12-week aerobic training program. Mean arterial pressure, pulse pressure and cardiac index were determined using specific equations. The analysis of data revealed that the 32.6% of the total sample was overweight, 60.9% obese, while another 67.4% appeared increased concentrations of abdominal fat, 8.7% appeared excess levels of TC, 4.3% and 19.6% characterized by increased concentrations of TGs and LDL-C, respectively. Also, significant health-related adaptations were observed after a 12-week intervention on anthropometric characteristics in both training groups (DS and NDS; body mass: -1.76 and -2.5%; BMI: -1.76 and -2.63%; waist circumference: -4.07 and -3.3%, p0.05). In addition, when a stepwise multiple regression was applied, using the cardiac index as a dependent variable, the 98% of the total variance was explained by diastolic blood pressure (DP: 55.7%), age (A: 22.2%), heart rate (HR: 6.1%) systolic blood pressure (SP: 5.4%) and body mass (BM: 8.6%), (y=2.405-0.037*DP-0.018*A+0.023*HR+0.019*SP-0.011*BM). The above findings indicate that people with intellectual disability characterized by increased obesity rates and abnormal lipid concentrations. Furthermore, the present study provides a practical model for the prediction of cardiac function and suggests that a 12-week regular aerobic exercise program improves body composition, lipid profile and hemodynamic response in people with intellectual disability with or without the Down syndrome.Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν να μελετήσει τον επιπολασμό της παχυσαρκίας σε άτομα με νοητική υστέρηση με σύνδρομο Down και χωρίς σύνδρομο Down και να αξιολογήσει την επίδραση ενός παρεμβατικού προγράμματος αερόβιας άσκησης στους δείκτες παχυσαρκίας, στο λιπιδαιμικό προφίλ και στην καρδιαγγειακή τους λειτουργία. Στη μελέτη συμμετείχαν 46 άτομα με νοητική υστέρηση (n=46) ηλικίας 36,02±8,50 ετών, τα οποία διέμεναν σε ιδρύματα που φιλοξενούν άτομα με αναπηρία και χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: i) με συνύπαρξη του συνδρόμου Down (ΝΥDOWN, n=14), ii) χωρίς τη συνύπαρξη του συνδρόμου (NY, n=22) και iii) την ομάδα ελέγχου (n=10). Μετρήσεις πραγματοποιήθηκαν, πριν και μετά την εφαρμογή ενός παρεμβατικού προγράμματος αερόβιας άσκησης διάρκειας 12 εβδομάδων, στα ανθρωπομετρικά χαρακτηριστικά (σωματική μάζα, δείκτη μάζας σώματος-ΒΜΙ, σωματικό λίπος, περιφέρεια μέσης), στα λιπίδια (TGs, TC, HDL-C, LDL-C) και τους αθηρωματικούς δείκτες (ΤC/HDL-C, LDL-C/HDL-C), στην αρτηριακή πίεση (συστολική, διαστολική) και στην καρδιακή συχνότητα ηρεμίας και άσκησης. Με ειδικές εξισώσεις προσδιορίστηκαν η μέση αρτηριακή και ο δείκτης καρδιακής λειτουργίας. Επίσης, αξιολογήθηκε το επίπεδο της καρδιοαναπνευστικής αντοχής, μέσω του τροποποιημένου πρωτοκόλλου κατά Bruce καθώς και της δοκιμασίας του ενός μιλίου (1-mile Rockport Fitness Walking Test - 1-mile RFWT). Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το 32,6% του δείγματος ήταν υπέρβαρα άτομα, το 60,9% παχύσαρκα, ενώ το 67,4% εμφάνισαν κοιλιακού τύπου παχυσαρκία, το 8,7% παρουσίασε υπερχοληστεριναιμία, το 4,3% και 19,6% υπερτριγλυκεριδαιμία καθώς και αυξημένες συγκεντρώσεις της LDL-C, αντιστοίχως. Μετά τις 12 εβδομάδες παρέμβασης παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές βελτιώσεις στα ανθρωπομετρικά χαρακτηριστικά και στις δύο ομάδες άσκησης (ΝΥDOWN & ΝΥ, σωματική μάζα: -1,76 και -2,5%, ΒΜΙ: -1,76 και -2,63%, περίμετρος μέσης: -4,07 και -3,33%, p0,05 και -2,62%, p<0,05). Επιπλέον, παρατηρήθηκε αύξηση στα επίπεδα της HDL-C (+7,85 και +10,47%, p<0,001), ενώ οι συγκεντρώσεις της LDL-C μειώθηκαν ελαφρώς (-3,13 και -2,24%). Αναφορικά με το δείκτη καρδιακής λειτουργίας, η πολλαπλή βηματική ανάλυση παλινδρόμισης έδειξε ότι η διαστολική (DP:55,7%) και συστολική (SP:5,4%) αρτηριακή πίεση, η ηλικία (A: 22,2%), η καρδιακή συχνότητα (HR: 6,1%) και η σωματική μάζα (BM: 8,6%) ερμήνευσαν το 98% της συνολικής διακύμανσης για το σύνολο του δείγματος (y=2.405-0.037*DP-0.018*A+0.023*HR+0.019*SP-0.011*BM). Τα παραπάνω αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι ένα σημαντικό ποσοστό των ατόμων με νοητική υστέρηση παρουσίασε αυξημένους δείκτες παχυσαρκίας, υπέρταση, δυσλιπιδαιμία και χαμηλή αερόβια ικανότητα και καθιστούν αναγκαία την εύρεση εύχρηστων δεικτών αξιολόγησης της καρδιαγγειακής τους λειτουργίας με στόχο την άμεση διάγνωση προδιαθεσικών παραγόντων εμφάνισης καρδιαγγειακών παθήσεων. Επιπρόσθετα, η συστηματική και κατάλληλα σχεδιασμένη αερόβια άσκηση διάρκειας 12 εβδομάδων φαίνεται πως επέδρασε σημαντικά στη μείωση του επιπολασμού της παχυσαρκίας, βελτίωσε την ικανότητα παραγωγής έργου και βελτιστοποίησε το λιπιδαιμικό προφίλ και την καρδιαγγειακή λειτουργία των ατόμων με νοητική αναπηρία, ανεξαρτήτως της ύπαρξης του συνδρόμου Down

Μεταβολίτες μυκήτων με ζιζανιοκτόνο δράση

About 10% of the existed 300,000 plant species are considered weeds. Since a number of 200 weed species can cause serious problems in cultivated plants, effective weed control is very important in crop protection. Today weed control is mainly based on chemicals, therefore the development of new herbicides is of great interest to those involved in crop protection. The discovery of new molecules with phytotoxic activity is made via chemical synthesis based on lead compounds. Although such compounds are obtained through laboratory synthesis, recently bioactive metabolites of organisms, for example of fungi, have been used as lead molecules for the development of new plant protection products. The majority of bioactive metabolites are products of secondary metabolism. Fungi constitute a potential source of bioactive substances because they produce secondary metabolites not only under natural conditions but also in culture media. In this study, six fungi were isolated from infected weeds and maintained on culture media. The isolates S1 and S2 were obtained from Sonchus oleraceus, 01 and 02 from Piptatherum miliaceum and the isolates L1 and L2 from Avena sterilis. The appropriate culture media for the in vitro culture of each of the aforementioned isolates were selected and the, in vitro, production of phytotoxic metabolites was examined. Preliminary testing showed the existence of phytotoxic agents crude preparations from cultures of S1, L1 and L2. Considering that crop fields are more often infested by wild oats than S. oleraceus, the research was further focused on the isolation and identification of phytotoxic metabolites from the fungus LI, isolated from A. sterilis. The isolate L1 was identified as a pathotype of Drechslera avenae. Pathogenesis testing revealed that it had host specificity to A. sterilis, while it was not pathogenic to any of the other monocot and dicot species tested, not even to Avena fatua and Avena sativa. The effect of temperature on mycelial growth and spore production of LI was also determined. Two phytotoxic metabolites which were isolated from cultures of the fungus and chemically characterized (NMR, GC-MS, FT-IR) are the macrodiolides (-)-pyrenophorol and (-)-pyrenophorin. The production of these secondary metabolites in culture was studied in relation to time and incubation temperature. The production of (-)-pyrenophorol reached a maximum in thirty five to forty days but the highest yield of pyrenophorin was obtained in ten days. Temperatures ranging from 15 to 20°C favoured the production of the metabolites. Phytotoxicity testing of the metabolites showed that pyrenophorol was phytotoxic to A. sterilis and A. fatua, causing leaf and stem necroses but also the “green island” effect on the leaves. Symptoms of phytotoxicity were also caused by pyrenophorol in young seedlings of Lycopersicon esculentum. In addition, red discoloration was observed at the contact point of the tissues of Sorghum halepense and the metabolite. The phytotoxicity of pyrenophorol was restricted to the above ground parts of the susceptible plants, whereas it had no effect on seed germination or on the development of the root system. The metabolite did not cause symptoms of phytotoxicity to any of 34 plant species tested. Pyrenophorin which only differs structurally from pyrenophorol only at the substituents of C5 and C13, didn’t show any selectivity, being phytotoxic to all monocot and dicot plants tested. As opposed to pyrenophorol, pyrenophorin affected both above and underground plant parts (“green island” effect, seed germination and root system development). The macrodiolides (-)-pyrenophorol and (-)-pyrenophorin can be used as lead compounds for the development of new wild oats herbicides because they not only exhibit significant phytotoxic activity to A. sterilis and A. fatua but they also differ chemically from the herbicides used in practice for wild oats control, for which cases of resistance have been reported.Ανάμεσα στα περίπου 300.000 είδη των ανώτερων φυτών το 10% είναι ζιζάνια. Από αυτά περίπου διακόσια είδη είναι υπεύθυνα για το 95% των προβλημάτων που προκαλούνται στις καλλιέργειες. Η αποτελεσματική αντιμετώπιση των ζιζανίων αποτελεί σημαντικό παράγοντα επιτυχίας μίας καλλιέργειας και βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στη χρήση χημικών ουσιών (ζιζανιοκτόνων). Έτσι η ανάπτυξη νέων ζιζανιοκτόνων είναι σημαντική για τη φυτοπροστασία και όσους ασχολούνται με διάφορους τομείς στο πεδίο αυτό. Η ανακάλυψη νέων χημικών μορίων με φυτοτοξική δράση γίνεται κυρίως μέσω χημικής σύνθεσης που βασίζεται σε χημικά πρότυπα. Η προέλευση αυτών των προτύπων είναι, κατά κύριο λόγο, η σύνθεση στο εργαστήριο, αλλά τα τελευταία χρόνια ως χημικά πρότυπα για την ανάπτυξη νέων φυτοπροστατευτικών προϊόντων χρησιμοποιούνται ενώσεις που είναι βιοδραστικοί μεταβολίτες οργανισμών, όπως για παράδειγμα μυκήτων. Κατά κανόνα, οι μεταβολίτες που παρουσιάζουν βιοδραστικότητα είναι προϊόντα του δευτερογενούς μεταβολισμού. Επειδή οι μύκητες παράγουν δευτερογενείς μεταβολίτες όχι μόνο σε φυσικές συνθήκες αλλά και σε καλλιέργεια σε θρεπτικό υλικό, τελευταία αποτελούν αξιόλογο αντικείμενο έρευνας για την απομόνωση ενώσεων με ενδιαφέρουσα βιοδραστικότητα. Στην παρούσα μελέτη, από προσβεβλημένα ζιζάνια απομονώθηκαν, σε θρεπτικό υλικό, οι μύκητες που ήταν υπεύθυνοι για τις προσβολές. Συνολικά απομονώθηκαν έξι μύκητες, δύο από το Sonchus oleraceus (S1 και S2), δύο από το Piptatherum miliaceum (Ο1 και Ο2) και δύο από το Avena sterilis (L1 και L2). Αφού εντοπίστηκαν τα κατάλληλα θρεπτικά υλικά για την in vitro καλλιέργεια του καθενός, ελέγχθηκε η παραγωγή φυτοτοξικών στους ξενιστές τους μεταβολιτών. Από τον προκαταρκτικό έλεγχος διαπιστώθηκε η παραγωγή φυτοτοξινών σε καλλιέργεια από τους S1, L1 και L2. Εκτιμώντας ότι η αγριοβρώμη δημιουργεί σοβαρότερα προβλήματα στις διάφορες καλλιέργειες και είναι πιο δυσεξόντωτο ζιζάνιο από το ζοχό, εστιάσαμε την έρευνά μας στην απομόνωση και ταυτοποίηση φυτοτοξικών μεταβολιτών από το μύκητα L1 που ήταν παθογόνος του A. sterilis. Αφού εντοπίστηκε η πιθανή παραγωγή φυτοτοξινών από τον L1, ο μύκητας ταυτοποιήθηκε και διαπιστώθηκε ότι πρόκειται για στέλεχος του μύκητα Drechslern avenae. Από τις δοκιμές παθογένεσης που έγιναν διαπιστώσαμε ότι το στέλεχος αυτό ήταν εξειδικευμένο παθογόνο για το Α. sterilis, ενώ δεν ήταν παθογόνο σε κανένα από τα υπόλοιπα αγρωστώδη και πλατύφυλλα είδη στα οποία δοκιμάστηκε, ούτε καν στα Avena fatua και Avena sativa. Για το στέλεχος αυτό μελετήθηκε η επίδραση της θερμοκρασίας στην ανάπτυξη και στην παραγωγή των καρποφοριών του. Από καλλιέργειες του μύκητα σε θρεπτικό υλικό απομονώθηκαν δύο φυτοτοξικοί μεταβολίτες και ταυτοποιήθηκαν με φασματοσκοπικές μεθόδους (NMR, GC-MS, FT-IR). Ανήκουν στα μακροδιολίδια και έχουν τα συμβατικά ονόματα (-)-pyrenophorol και (-)- pyrenophorin. Μελετήθηκε η παραγωγή των δευτερογενών αυτών μεταβολιτών από το μύκητα σε καλλιέργεια, σε σχέση με το χρόνο και τη θερμοκρασία επώασης. Η παραγωγή της pyrenophorol να φτάνει στο μέγιστο σημείο της τριανταπέντε με σαράντα ημέρες ενώ της pyrenophorin δέκα ημέρες από την έναρξη της επώασης του μύκητα σε στερεό θρεπτικό υλικό. Η παραγωγή και των δύο μεταβολιτών ευνοήθηκε σε θερμοκρασίες επώασης των καλλιεργειών από 15 ως 20°C. Κατόπιν μελετήθηκε η φυτοτοξικότητα των μεταβολιτών. Η pyrenophorol ήταν εκλεκτικά φυτοτοξική στα είδη της αγριοβρώμης A. sterilis και A. fatua, προκαλώντας συμπτώματα όπως νεκρώσεις φύλλων και στελεχών και σχηματισμό έντονα πράσινων νησίδων στα φύλλα (green islands). Συμπτώματα φυτοτοξικότητας προκάλεσε, επίσης, σε νεαρά σπορόφυτα Lycopersicon esculentum ενώ και στο Sorghum halepense δημιούργησε κόκκινο μεταχρωματισμό στα σημεία επαφής των ιστών με το μεταβολίτη. Η φυτοτοξικότητα της pyrenophorol περιορίστηκε στα υπέργεια τμήματα των φυτών, ενώ δεν είχε καμία επίδραση στη βλάστηση των σπόρων ή στην ανάπτυξη του ριζικού συστήματος. Σε κανένα άλλο από τα 34 αυτοφυή και καλλιεργούμενα φυτά στα οποία δοκιμάστηκε ο μεταβολίτης δεν προκάλεσε κάποιο σύμπτωμα φυτοτοξικότητας. Αν και τα μόρια των δύο μεταβολιτών παραλλάσσουν μόνο στους υποκαταστάτες στις θέσεις C-5 και C-13, η έκφραση της φυτοτοξικότητας της pyrenophorin διέφερε σημαντικά από αυτήν της pyrenophorol. Η pyrenophorin, εν αντιθέσει με την pyrenophorol, δεν έδειξε εκλεκτικότητα καθώς ήταν φυτοτοξική σε όλα τα φυτά, μονοκότυλα και δικότυλα, στα οποία δοκιμάστηκε. Ακόμη, είχε επίδραση και σε υπέργεια και σε υπόγεια μέρη των φυτών, καθώς επηρέασε τη βλαστικότητα των σπόρων, την ανάπτυξη του ριζικού συστήματος και προκάλεσε τη δημιουργία “green islands” στα φύλλα. Τα μακροδιολίδια (-)-pyrenophorol και (-)-pyrenophorin επειδή διαφέρουν χημικά από τα χρησιμοποιούμενα στην πράξη ζιζανιοκτόνα για την καταπολέμηση της αγριοβρώμης για τα οποία έχουν καταγραφεί περιπτώσεις ανθεκτικότητας και έχοντας αξιόλογη φυτοτοξική δράση στο A. sterilis κυρίως και στο A. fatua συγκεντρώνουν 8 ενδιαφέρουσες ιδιότητες για να αποτελέσουν πρότυπα για την ανάπτυξη νέων ζιζανιοκτόνων για την αντιμετώπιση της αγριοβρώμης

Numerial analysis of flow in micromixer of type T up series with internal configuration of line of diaphragms and investigation of most optimal geometry

118 σ.Σε αυτή την διπλωματική εργασία παρουσιάζονται διάφορα συστήματα και τεχνικές μικροανάμιξης που εμφανίστηκαν και χρησιμοποιούνται έως και σήμερα με παραλλαγές και βελτιώσεις. Γίνεται εμβάθυνση στην διαδικασία ανάμιξης, όπου αξιοποιείται η μοριακή διάχυση ή το φαινόμενο Dean, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζονται τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της κάθε δομής. Επιπλέον, εντοπίζεται η αποδοτικότητα του κάθε μικροαναμίκτη, με στόχο την χρήση του σε υβριδικά μοντέλα μικροανάμιξης τα οποία συνδυάζουν νέες τεχνολογίες με συμβατικές. Στο δεύτερο μέρος της εργασίας, επιχειρείται αριθμητική επίλυση της ροής σε μικροαναμίκτη τύπου T, με έναν γνωστό εμπορικό κώδικα CFD, με σκοπό την σύγκριση των διαφορετικών δομών που δημιουργούνται με διαμόρφωση εμποδίων – διαφραγμάτων στο μικροκανάλι ανάμιξης και τη μελέτη της συμπεριφοράς και της απόδοσής τους σε ένα ευρύ φάσμα αριθμού Reynolds. Επίσης, διερευνάται η βέλτιστη εσωτερική διάταξη των διαφραγμάτων (βέλτιστο μήκος τους κάθετα στη ροή και βέλτιστη μεταξύ τους απόσταση), με κριτήριο τη μεγιστοποίηση του βαθμού ανάμιξης και την ταυτόχρονη ελαχιστοποίηση των απωλειών ενέργειας (πτώση πίεσης).In this dissertation we present various systems and techniques of micromixing that initially were presented and still being used until today with some variants even improvements. We get deeper into the mixing process, byexploiting the molecular diffusion or Dean phenomenon, while simultaneously we present the advantages and the disadvantages of each structure. Moreover, the efficiency of each micromixer is being located, aiming to be used in hybrid micromixing models, were new technologies are being combined with conventional. On the second part of this dissertation, a numerical solution of flow in a micromixer type T (know with the commercial code CFD), isbeing attermpted in order to compare the different structures that are created with configuration of obstacles - diaphragms in the microchannel of mixture. We also examine the dehavior and the performance of those structures, into a wide renge of the Reynolds number. In addition, we examine the optimal internal provision of diaphragms (diaphragms optimal length vertical at the flow and optimal from each other distance), with criterion at the same time the maximization of the degree of mixing and the minimization of energy losses (pressure drop).Κωνσταντίνος Π. Καστανιά

Numerial analysis of flow in micromixer of type T up series with internal configuration of line of diaphragms and investigation of most optimal geometry

118 σ.Σε αυτή την διπλωματική εργασία παρουσιάζονται διάφορα συστήματα και τεχνικές μικροανάμιξης που εμφανίστηκαν και χρησιμοποιούνται έως και σήμερα με παραλλαγές και βελτιώσεις. Γίνεται εμβάθυνση στην διαδικασία ανάμιξης, όπου αξιοποιείται η μοριακή διάχυση ή το φαινόμενο Dean, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζονται τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της κάθε δομής. Επιπλέον, εντοπίζεται η αποδοτικότητα του κάθε μικροαναμίκτη, με στόχο την χρήση του σε υβριδικά μοντέλα μικροανάμιξης τα οποία συνδυάζουν νέες τεχνολογίες με συμβατικές. Στο δεύτερο μέρος της εργασίας, επιχειρείται αριθμητική επίλυση της ροής σε μικροαναμίκτη τύπου T, με έναν γνωστό εμπορικό κώδικα CFD, με σκοπό την σύγκριση των διαφορετικών δομών που δημιουργούνται με διαμόρφωση εμποδίων – διαφραγμάτων στο μικροκανάλι ανάμιξης και τη μελέτη της συμπεριφοράς και της απόδοσής τους σε ένα ευρύ φάσμα αριθμού Reynolds. Επίσης, διερευνάται η βέλτιστη εσωτερική διάταξη των διαφραγμάτων (βέλτιστο μήκος τους κάθετα στη ροή και βέλτιστη μεταξύ τους απόσταση), με κριτήριο τη μεγιστοποίηση του βαθμού ανάμιξης και την ταυτόχρονη ελαχιστοποίηση των απωλειών ενέργειας (πτώση πίεσης).In this dissertation we present various systems and techniques of micromixing that initially were presented and still being used until today with some variants even improvements. We get deeper into the mixing process, byexploiting the molecular diffusion or Dean phenomenon, while simultaneously we present the advantages and the disadvantages of each structure. Moreover, the efficiency of each micromixer is being located, aiming to be used in hybrid micromixing models, were new technologies are being combined with conventional. On the second part of this dissertation, a numerical solution of flow in a micromixer type T (know with the commercial code CFD), isbeing attermpted in order to compare the different structures that are created with configuration of obstacles - diaphragms in the microchannel of mixture. We also examine the dehavior and the performance of those structures, into a wide renge of the Reynolds number. In addition, we examine the optimal internal provision of diaphragms (diaphragms optimal length vertical at the flow and optimal from each other distance), with criterion at the same time the maximization of the degree of mixing and the minimization of energy losses (pressure drop).Κωνσταντίνος Π. Καστανιά

Patient-controlled oral analgesia for postoperative pain management following total knee replacement

PURPOSE: To investigate whether patient-controlled oral analgesia (PCOA) used by individuals receiving a total knee replacement could reduce pain, increase patient satisfaction, reduce opioid use and/or reduce opioid side effects when compared with traditional nurse (RN)-administered oral analgesia