The Effect Of Hla Dpb1 Alleles on The Immune Response In Chronic Hepatitis B

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2014Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2014Kronik Hepatit B hastalığı evrensel bir sağlık problemidir. Hepatit B hastalığına sebep olan Hepatit B virüsünün, tüm dünyada 2 milyardan fazla kişiyi enfekte ettiği bilinmektedir. 400 milyondan fazla kişi ise kronik olarak hepatit B taşıyıcısıdır ve bu taşıyıcılık, kronik hepatit başta olmak üzere, karaciğer kanseri ve karaciğer sirozunun oluşmasına sebep olabilmektedir. Yıllık olarak bakıldığında tüm dünyada, 2 milyon kişinin bu virüsten dolayı hayatlarını kaybettiği kayıtlara geçmektedir. Türkiye’de ise yaklaşık 3 milyon kişinin bu hastalıkla mücadele ettiği biliniyor. Hepatit B virüsü küçük bir DNA virüsüdür ve yaklaşık olarak 3200 baz çiftine sahiptirler. Hepatit B virüsü Hepadonovirus ailesinin bir üyesidir ve kısmi olarak çift sarmallı, dairesel DNA içerir. Genom üzerinde 4 tane protein kodlayacak nükleik asit dizisi vardır. Bunlar S, C, X ve P bölgeleri olarak adlandırılan yüzey, kor, X ve polimeraz proteinleridir. C geni, HBcAg proteinlerini kodlar ve bu kor nükleokapsid oluşumuna sebep olan yapısal proteinleri içerir. Bu proteinler HBeAg antijenine translasyon sonrası dönüşür. S genini içeren Pre S1 ve Pre S2 yüzey proteinleri HBsAg anijenlerini kodlar. P geni DNA polimerazı kodlayan protein, ters transkripsiyon aktivitesine sahiptir ve son olarak X geni hücrenin potansiyel transaktivatörüdür. X geninin görevi ise tamamen bilinmemektedir. Genom üzerinde, 6 başlangıç kodonu, 4 promotör ve 2 tane hızlandırıcı element bulunmaktadır. Hepatit B virüsünün tüm genomik sekansının üzerinde 8 genotipi tanımlanmıştır ve bunlar A’dan H’ye kadar düzenlenmiştir. Bağlantılı olarak, HBV’nin alt tipleri (adw, adr, ayw ve ayr) de mevcuttur. A’dan H’ye düzenlenen bu 8 genotip farklı coğrafik bölgelerde yayılım göstermiştir. xxiv Hepatit B virüsü konak hücreye invaze olduğu zaman, hücre yüzeyine bağlanır ve bu hücreye kendi zarf proteinleri yardımıyla girer. Virüs, hücrenin plazma membranından nükleusa taşınır. Bu şekilde nükleusa giren virüs kısmen sirküler formdan sirküler DNA (cccDNA) formuna dönüşerek öncül RNA ve haberci RNA’ya kalıp oluşturur. Virüsün negatif zinciri neredeyse tamamen halkasal yapıda olmasına rağmen, pozitif zincirin uzunluğu daha kısadır. Negatif zincir virüsün yapısal proteinlerini kodlarken, pozitif zincir bazı yapısal proteinleri kodlar. Translasyon sonucu oluşan viral proteinler nükleokapsid içinde toplanır ve paketlenir. Daha sonra yeni hepatositleri işgal etmek üzere sitoplazmadan salınır. Hayatı tehdit eden bu virüsün bulaşma yolları şu şekildedir: Enfekte olmuş kan temasları, korunmasız olarak yapılan cinsel aktivite, organ nakilleri, yatay olarak meydana gelen bulaşma, hastane yaralanmaları ve intravenöz ilaç kullanımı olarak özetlenebilir. Ayrıca bu hastalık anneden bebeğe doğum esnasında da geçebilir. Yapılan çalışmalar, hepatit B virüs enfeksiyonunun progresyonunda sadece viral genotip ve vireminin değil, aynı zamanda konak genetik faktorlerinin de oldukça önemli rol oynadığını göstermiştir. Aynı zamanda, hem hücresel hem de hümoral immün yanıtın virüsün eredike edilmesi için gerekli olduğu birçok deneysel çalışmada gösterilmektedir. Temel olarak kronik hepatit B hastalığının tedavisinin amacı, viral replikasyonu baskılamak ve geri dönülemez karaciğer zararlarını en aza indirgemektir. Öte yandan, uzun süreli tedavinin amacı ise virüsü elimine ederek hastalığın progresyonunu önlemek. İnterferon ve lamuvidin kronik Hepatit B hastalığının tedavisinde kullanılan yaygın ajanlardır. Tedavide kullanılan diğer ajanlar ise adefovir dipivoksil (ADV), tenofovir disoproksil fumarat (TDF), entecavir (ETV) and telbivudin(LdT)dir. Kromozomun 6p21.3 bölgesinde yer alan yüksek derecede polimorfik insan lökosit antijen (HLA) geni immün yanıtla çok yakından ilişkilidir.Ayrıca bu polimorfik bölge inflamasyondan, enfeksiyondan ve otoimmüniteden de sorumludur. Genomun tarandığı (genome wide association-GWA) çalışmalar kromozomun 6p21 noktasının yakınında bulunan insan lökosit antijende ki, binlerce tek nükleotid polimorfizmini ortaya çıkartmıştır. Daha önceki çalışmalara göre HLA lokusunda bulunan ve kronik HBV, HCV, hepatik fibroz ve gelişen karaciğer kanser xxv hücreleriyle bağlantılı olabilen aday tek nükleotid polimorfizmleri belirlenmiştir. Genomun tarandığı çalışmalarda HLA-DPB1 gen bölgesinin Hepatit B hastalığı ile ilişkili olabileceği üzerine veriler elde edilmiştir. Bu bölgenin polimorfik bir bölge olmasından dolayı Hepatit B hastalarında hastalık direncine bakarak DPB1 allel tayini yapmak ve elde edilecek verilere göre allellerin hastalık için direnç ya da yatkınlıklarını incelemek bu çalışmanın temel amacıdır.Biz bu çalışma ile Türk populasyonunda, Hepatit B hastalığının immün yanıtta önemli bir rol oynayan HLA sınıf II bölgesi genlerinden HLA-DPB1 polimorfizmleri ile ilişkisini araştırarak, aday alellerin ve koruyucu alellerin belirlenmesini hedefledik. Bu çalışma 94 hasta içermektedir. Bu hastalar Göztepe Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde hepatoloji kliniğinden takipli hastalardır. Yaş ve cinsiyetle eşleşmiş 85 HBsAg negatif, anti- HBs pozitif ve anti-Hbc IgG spontan serokonverted pozitif hastalar katılmıştır. Yerel etik kurulu onayı alınmştır. Kan örneklerinden genomik DNA izolasyonu sonucu HLA-DPB1 bölgesine spesifik primerler ile istenilen bölge polimeraz zincir reaksiyonu (PZR) ile çoğaltılmıştır. Bu çalışmanın ardından PZR-RFLP (Restriction Fragmen Length Polimorpism) metodu uygulanarak restriksiyon enzimi ile kesim gerçekleştirilir. Bu çalışmada 9 farklı restriksiyon endonukleaz kullanılmıştır: Bunlar, Bsp12861, FokI, DdeI, BsaJI, BssHII, Cfrl31, RsaI, EcoNI ve AvaII’dir. Restriksiyon enzim kesiminden sonra kesim bölgeleri incelenerek, allel tayini yapılmıştır. Çalışmaya 94 kronik hepatit B hastası (Grup A) alınmıtır. Bu hastalar Göztepe EAH karaciğer hastalıkları polikliniğinde kayıtlı 6 aydan uzun süredir serum HBsAg (hepatit B yüzey antijeni) pozitif olan hastalardır. Hastaların ortalama yaşı 47,9±14,7 dir. Hastaların %61.7’si (n=58) erkek, %75,5 (n=71) HBeAg (hepatit B early antigen) negatiftir. Hastaların %57,4(n=54) ‘e karaciğer biopsisi yapılmıştır, Biyopsi yapılan hastalarda HAI (hepatik aktivite skoru) 6,5 ±3,3 Fibroz skoru 2±1,5 dir. Hastaların %21,3’ünde (n=20) karaciğer sirozu mevcuttur, %83’ü(n=78) hepatit B’ye yönelik tedavi almaktadırlar. Ortalama serum ALT düzeyleri 102,1±113, AST 70±96 dir. Hastaların ortalama izlem süreleri 76 ±52 aydır. Kontrol grubu olarak (Grup B) hepatit B geçirmiş, spontan HBsAg serokonversiyonu olmuş sağlıklı kişiler alınmıştır (HBsAg negatif, Anti HBs pozitif, Anti HBcIgG pozitif). Kontrol grubunda erkek oranı %54 yaş ortalaması 54±13. xxvi Hastalıkla ilişkili olduğu düşünülen daha önce yapılmış çalışmalardan, Türk ve Alman populasyonlarından oluşan tarihsel kontrol (Grup C) olarak adlandırılan çalışma grubunu inceledik. Bu çalışma grubu Hepatit B hastalığıyla ilintili olan populasyonlarda HLA-DPB1 frekansını karşılaştırmak için kullanıldı. Analizi yapılan 19 DPB1 alelinde, DPB1*15:01 aleli, kontrol grubunda hepatit B’ye sahip olan hastalara göre daha fazla gözlemlenmiştir. DPB1*02:01 ve DPB1*10:01 ise kontrol grubunda fazla görülen diğer alellerdir. Bu iki alel Bonferoni düzeltmesinden sonra önemini kaybetmiştir. Sadece DPB1*15:01 aleli pChronic Hepatitis B Infection is a global health problem that affects more than 2 billion people all around the world. Furthermore, more than 400 million people are chronic carriers of this virus that can lead to chronic hepatitis, liver cirrhosis and hepatocellular carcinoma. Annualy 2 million people die owing to the this virus throughout world. In Turkey, it is known that 3 million people suffer from Chronic Hepatitis B disease. Hepatitis B virus (HBV) is a small DNA virus and is a member of hepadnaviruses that includes a partially double-stranded circular DNA containing approximately 3200 base pairs. Once the Hepatitis B virus invades the body, it binds to the cell surface and penetrates to the host cells with the help of its envelope proteins. The virus is transported in to the nucleus from the plasma membrane of the cell. After that, the partially circular DNA is made into covalently closed circular DNA (cccDNA) to be used as a template for pregenomic RNA and mRNA. Even though, the negative strand of virus is almost a complete circle, the second strand, pozitive strand, is shorter in length. The negative strand encodes the structural proteins of the virus whereas the pozitive strand encodes some of the structural proteins and overlaps with most parts of the negative strand. Hepadnaviruses depends on reverse transcription of negative-strand DNA which is transcribed by the DNA polymerase from a “pregenomic” RNA intermediate. Viral proteins are translated by the mRNA, then the proteins and genome are packaged into virions and transported out of the cell to infect new hepatocytes. This potentially life threatining virus is spread by contact with the infected blood, unprotected sexual activity, organ transplantation, horizontal, nosocomial injury and intravenous drug use. It can also transmitted from mother to infant at birth. Furthermore, host genetic factors play a significant role in the pathogenesis. Mainly, the aim of the treatment for chronic hepatitis B is to supress viral replication and to induce remission before the significant irreversible liver damage. On the other hand, the long-term goal of treatment is to eliminate the virus, prevent disease xx progression and to improve patient survival. Interferon and lamivudine are the most widely used agents for the treatment of chronic hepatitis B diseases. Other used agents are adefovir dipivoxil (ADV), tenofovir disoproxil fumarate (TDF), entecavir (ETV) and telbivudine (LdT). The human leukocyte antigen (HLA) encodes the major histocompatibility complex (MHC) in humans and this region of the genome is critical for inflammation, infection and autoimmunity. Studies have shown that HLA class II molecules, which show high polymorphism, and cytokines are the susceptibility factors of chronic HBV infection. Genome-wide association study (GWAS) can methodically investigate hundreds of thousands of single nucleotide polymorphisms (SNPs) that are located near HLA loci in chromosome 6p21.According to previous studies, GWAS determined candidate SNPs of the HLA loci that are related with chronic HBV or HCV infection, hepatic fibrosis and hepatocellular carcinoma. Moreover, recent GWAS done on chronic hepatitis B infected patients revealed SNPs in HLA class II genes, especially HLA-DPA1 and HLA-DPB1 region. In this line, our work aims to determine alterations in the HLA-DPB1 site of the genome of HBV infected Turkish patients and link these possible polymorphisms to disease associations in Turkish population. In this study, a total of 94 patients (Group A) were included, from Department of Gastroenterology, Goztepe Teaching and Research Hospital. These hepatitis B patients who were followed up at hepatology clinic and, age and gender matched 85 HBsAg negative, anti-HBs positive and anti –Hbc IgG positive spontaneous seroconverted healthy subjects (Group B) were enrolled. We also used historical controls as Group C by taking disease related information directly from the published literature, which includes Turkish and German populations. Group C is used to compare HLA-DPB1 frequencies from general population with the disease population of this study. Local ethics committee approval was taken. Genomic DNA was extracted from peripheral blood samples. HLA DPB1 alleles were determined by restriction fragment length polymorphisms–polymerase chain reaction at medium resolution. 9 different restriction endonucleases were selected for digestion to detect allele-specific cleavage after PCR-amplification of the DPBl alleles.The distribution of the alleles among patients and control subjects were analyzed. xxi Among the 19 analyzed DPB1 alleles in this study, DPB1*02:01 was the most prevalent (genotyped in 30.2% of patient and control groups). DPB1*15:01 allele was more frequent in the spontaneous seroconverted control group compared to chronic hepatitis B patients (15.3% vs. 1.1%, χ2=12.5, OR=0.06, 95% CI=0.08-0.046 p<0.001,pcYüksek LisansM.Sc

Effect of final irrigation with sodium hypochlorite at different temperatures on postoperative pain level and antibacterial activity: a randomized controlled clinical study

Objective: To evaluate the effect of final irrigation of root canals with NaOCl solution at different temperatures on postoperative pain level and antimicrobial activity.&nbsp;Methodology: 45 patients were randomly divided into three groups using a web program according to the irrigation selected: NaOCl 2ºC, NaOCl 25ºC and NaOCl 45ºC. First root canal samples were collected before treatment (S1). After chemo-mechanical preparation, final irrigation was performed with the selected irrigant (NaOCl 2ºC, NaOCl 25ºC and NaOCl 45ºC) and second samples were collected (S2). Samples were subjected to quantitative real-time polymerase chain reaction to evaluate the levels of total bacteria. The root canal treatments were completed and the participants were given instructions to record postoperative pain levels at 24, 48 and 72 hours, 5 days and 1 week after treatment using a visual analog scale (VAS). Results: The reduction in the number of total bacterial cell equivalents from S1 to S2 was statistically significant in all groups (p&lt;0.001). The NaOCl 2˚C group reported significantly less postoperative pain than the NaOCl 45˚C group (p&lt;0.05). Postoperative analgesic intake was significantly higher in the NaOCl 45˚C group than in the NaOCl 2˚C group (p&lt;0.05).&nbsp;Conclusion: We conclude that final irrigation with NaOCl at different temperatures results in similar antibacterial effectiveness. Final irrigation with cold NaOCl (2˚C) is better than NaOCl 45˚C when comparing postoperative pain levels

Knowledge Level of Trakya University Medical School Students About Sexually Transmitted Diseases

DergiPark: 378992tmsjAims: In this study it is aimed to evaluate the knowledge level of Trakya University Medical School Students about sexually transmitted diseases (STDs) and to see the effect of committee education system.Methods: A cross sectional survey was applied to Trakya University Medical School 1st, 2nd, 3rd and 4th grade students. Four-hundred and seven students responded a survey which contained 15 questions. Knowledge level of the students on STDs was described by number (percentage) and chi-square test which are descriptive statistics.Results: : 3rd and 4th grade medical students’ knowledge level was found significantly higher than the 1st and 2nd grade medical students’ (p=0,0001). It was found out that gender doesn’t have any effect on the knowledge level (for 1st and 2nd grades p=0,285, for 3rd and 4th grades p=0,134). Conclusion: It was seen that the lessons that are given in Trakya University Medical School with committee system partially increased the knowledge level on STD

Demographics features, clinical findings and functional status in a group of subjects with cervical myofascial pain syndrome

Servikal bölgede miyofasyal ağrısı bulunan kişiler çeşitli klinik bulgularla karşımıza çıkabilirler. Bu çalışmanın amacı servikal miyofasyal ağrı sendromlu hastalarda demografik özellikler, klinik bulgular ve fonksiyonel durumu incelemektir. Kliniğimize başvuran 94 servikal miyofasyal ağrı sendromlu hasta değerlendirmeye alındı. Hastalarda kısa form-36 yaşam kalitesi (SF-36), ağrı, depresyon, demografik ve fiziksel özellikler değerlendirildi. Son durum ölçütleri; SF-36 yaşam kalitesi, görsel analog skala, Beck Depresyon İndeksi, anamnez ve fizik muayeneydi. Toplamda servikal miyofasyal sendrom tanısı almış 82 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların hepsi genç olup yaş ortalamaları 37.4±9 ve %87.8’ I kadın idi. Hastaların %53.1’ i otonomik fenomen benzeri deri kızarıklığı, lakrimasyon ve vertigo ile birlikte trapezius kasında tetik noktaya sahipti. %58.5’ u önceden geçirilmiş servikal travmaya, %40.2’ si Fibromiyalji sendromuna ve %18.5’ u Benign eklem hipermobilite sendromuna sahipti. Otonomik fenomenler ve erken başlangıçlı servikal yaralanması bulunan genç, bayan hastalar servikal miyofasyal ağrı sendromu ve bu hastalarda da Fibromiyalji sendromu oranı yüksek olduğu için Fibromiyalji sendromu açısından değerlendirilmelidirler.Subjects with myofascial pain of muscles of the neck region may present with various clinical symptoms. The aim of this study was to explore the demographics features, clinical findings and functional status in a group of patients presenting with myofascial pain of the cervical muscles. 94 cervical myofascial pain syndrome patients were recruited from the out-patient clinic. Evaluated of patient short form health survey (SF-36), pain, depression, patient demographics and physical examinations. Outcome measures; SF-36 Health Survey, visual analog scale, Beck Depression Inventory, history, physical examination. A total of 82 patients with a diagnosis of cervical myofascial syndrome were included in the study. All patients were in the young age group 37.4&plusmn;9, and 87.8% were females. 53.1% had trigger points in the trapezius muscle with high percentage of autonomic phenomena like skin reddening, lacrimation, tinnitus and vertigo. 58.5% of the series had suffered from former cervical trauma and 40.2% also had Fibromyalgia syndrome and 18.5% had Benign Joint Hypermobility syndrome. Younger female patients presenting with autonomic phenomena and early onset cervical injury should be examined for cervical myofascial pain syndrome and also for Fibromyalgia syndrome since this study demonstrated a high percentage of Fibromyalgia syndrome in these patients

Başarısız bel cerrahisi sendromlu olgularda sempatik deri yanıtının değerlendirilmesi

AMAÇ: Bu çalışmada, başarısız bel cerrahisi sendromlu (BBCS) olgularda sempatik sinir sisteminin etkilenip etkilenmediği araştırıldı. GEREÇ-YÖNTEM: Polikliniğimize başvuran ve BBCS tanısı konulan 29 hasta çalışmaya alındı. Tüm olguların bel operasyonu sonrası bir yıl veya aylar içerisinde başlayan, bel, bacak veya bel-bacak ağrısı vardı. Kontrol grubu ise 13 sağlıklı hastane personelinden oluşturuldu. Elektrofizyolojik sinir iletim çalışmaları ve sempatik deri yanıtı (SDY) ölçümleri hasta grubun semptomatik olan (29 bacak) ve kontrol grubunun ise her iki bacağında (26 bacak) yapıldı. Hasta grubunun SSR değerleri cinsiyet ve yaşları eşleştirilmiş 13 sağlam kontrol grubunun SSR değerleri ile karşılaştırıldı. Periferik sinir sıkışması, periferik dolaşım yetersizliği, nörolojik veya psikiyatrik hastalıklar, alkol veya kötü ilaç kullanımı olan hastalar çalışmaya dahil edilmedi. Hastalarda ağrı şiddeti Visuel Analog Skala (VAS) ile ve depresyon varlığı Beck Depresyon İndeksi (BDİ) ile araştırıldı. BULGULAR: Sağlıklı kontroller ile karşılaştırıldığında, SDY elde edilen latans sürelerinde hasta grubunda istatistiksel olarak anlamlı bir artış saptandı (p=0.006). BBCS’li hastaların 4’ünde SDY alınamadı ve BDİ ile SDY’nin arasında pozitif korelasyon belirlendi (r=0.46). SONUÇ: Başarısız bel cerrahisi sendromlu hastalarda sempatik sistemin etkilendiği, SDY değişikliklerin olduğu saptandı. Sempatik sinir sistemi tutulumunun BBCS’de görülen kronik ağrı gelişimine katkıda bulunabileceği düşünüldü.OBJECTIVES: The aim of this study was to investigate whether sympathetic skin response (SSR) was affected in cases with failed back surgery syndrome (FBSS). METHODS: Twenty-nine cases admitted to our department and diagnosed as FBSS were recruited for the study. All the cases had back, leg or back and leg pain in the months or in one year following spinal surgery. The control group consisted of 13 healthy hospital personnel. Electrophysiologic nerve conduction studies and SSR recordings were applied on the symptomatic side (29 legs) in study cases and both sides (26 legs) in the control group. SSRs of the study group were compared with those of the sex-, body mass index- and age-matched control group of 13 people. Patients having peripheral nerve entrapment syndromes, peripheral vascular disease, neurologic or psychiatric disease, alcoholism, or drug abuse were excluded from the study. Pain intensity was recorded by visual analog scale (VAS) and depression was recorded by Beck Depression Inventory (BDI). RESULTS: Latency duration in SSR in the study group was significantly higher (p=0.006) when compared with the healthy controls. There was no SSR in 4 patients and there was a positive correlation between BDI and SSR (r=0.46). CONCLUSION: It was concluded that the sympathetic nervous system is affected in FBSS patients with changes in SSR, and that the dysfunction of the sympathetic nervous system may contribute to the intensity and chronicity of pain states in this group of patients

Značaj antioksidantnog statusa u gastrične intestinalne metaplazije

Background: Oxidative stress status in different cancer types was investigated before, but not studied in gastric intestinal metaplasia to the best of our knowledge. Purpose of this study is to examine whether there is a difference between oxidative stress status in patients with intestinal metaplasia (IM) compared to individuals without IM, we compared the serum levels of disulfide (SS), total thiol (TT) and native thiol (NT). Methods: This was a prospective, non-randomized casecontrol study including 67 patients with histopathologically confirmed IM and 60 individuals demographically matched in terms of age, gender, BMI, smoking status, and chronic diseases as control group. Results: The mean NT, TT and NT to TT (NT/TT) ratios were statistically significantly higher in IM group compared to controls ((351.71 ± 81.9 _mol/L vs. 271.82 ± 54.13 _mol/L, p=0.000), (391.5 ± 92.69 _mol/L vs. 308.59 ± 55.53 _mol/L, p=0.000) and (0.89 ± 0.6 vs. 0.87 ± 0.29, p=0.022), respectively). The mean SS to TT (SS/TT) ratio was significantly lower in IM group than control group (0.050 ± 0.31 vs. 0.060 ± 0.014, P=0.022). Median SS and mean SS/NT ratio was similar in both groups (16.3 (3.3-78) vs. 18.3 (10-32.7), p=0.271 and 0.055 ± 0.041 vs. 0.070 ± 0.019, p=0.068, respectively). In ROC analysis, cut off value of SS/NT for IM was found 0.062, in regression analysis, SS/NT <0.062 was found as an independently prognostic marker for IM (OR, 2.38; 95%CI: 1.168-4.865, P=0.017). Conclusions: SS/NT ratio lower than 0.062 was found as an independently prognostic marker for IM. This ratio could help to distinguish which patients should be followed closely for gastric cancer.Uvod: Status oksidativnog stresa kod različitih vrsta karcinoma istražen je ranije, ali nije proučavan u intestinalnoj metaplaziji želuca prema našem najboljem znanju. Svrha ove studije je da ispita da li postoji razlika između statusa oksidativnog stresa kod pacijenata sa intestinalnom metaplazijom (IM) u poređenju sa osobama bez IM, tako što su upoređeni nivoi serumskog disulfida (SS), ukupnog tiola (TT) i nativnog tiola (NT). Metode: Ovo je bila prospektivna, nerandomizirana studija slučaja i kontrole, koja je obuhvatala 67 pacijenata sa histo patološki potvrđenim IM i 60 osoba demografski podudarnih u pogledu starosti, pola, BMI-a, statusa pušenja i hroničnih bolesti kao kontrolna grupa. Rezultati: Srednji odnosi NT, TT i NT prema TT (NT/TT) bili su statistički značajno veći u IM grupi u poređenju sa kontrolama (351,71 ± 81,9 mol/L naspram 271,82 ± 54,13 mol/L, p=0,000), (391,5 ± 92,69 mol/L na - suprot 308,59 ± 55,53 mol/L, p=0,000) i (0,89 ± 0,6 naspram 0,87 ± 0,29, p=0,022), respektivno. Srednji odnos SS prema TT (SS/TT) bio je značajno niži u IM grupi od kontrolne grupe (0,050 ± 0,31 naspram 0,060 ± 0,014, P=0,022). Medijana SS i srednji odnos SS/NT bili su slični u obe grupe 16,3 (3,3-78) naspram 18,3 (10-32,7), p=0,271 i 0,055 ± 0,041 naspram 0,070 ± 0,019, p=0,068, respektivno). U ROC analizi utvrđena je granična vrednost SS/NT za IM 0,062, u regresionoj analizi SS/NT <0,062 kao nezavisno prognostički marker za IM (OR, 2,38; 95% CI: 1,168-4,865, P=0,017). Zaključak: SS/NT odnos niži od 0,062 pronađen je kao nezavisno prognostički marker za IM. Ovaj odnos bi mogao da pomogne da se dijagnostikuju pacijenti kod kojih treba pažljivo pratiti rak želuca