Effects of hospital facilities on patient outcomes after cancer surgery: an international, prospective, observational study

Background Early death after cancer surgery is higher in low-income and middle-income countries (LMICs) compared with in high-income countries, yet the impact of facility characteristics on early postoperative outcomes is unknown. The aim of this study was to examine the association between hospital infrastructure, resource availability, and processes on early outcomes after cancer surgery worldwide.Methods A multimethods analysis was performed as part of the GlobalSurg 3 study-a multicentre, international, prospective cohort study of patients who had surgery for breast, colorectal, or gastric cancer. The primary outcomes were 30-day mortality and 30-day major complication rates. Potentially beneficial hospital facilities were identified by variable selection to select those associated with 30-day mortality. Adjusted outcomes were determined using generalised estimating equations to account for patient characteristics and country-income group, with population stratification by hospital.Findings Between April 1, 2018, and April 23, 2019, facility-level data were collected for 9685 patients across 238 hospitals in 66 countries (91 hospitals in 20 high-income countries; 57 hospitals in 19 upper-middle-income countries; and 90 hospitals in 27 low-income to lower-middle-income countries). The availability of five hospital facilities was inversely associated with mortality: ultrasound, CT scanner, critical care unit, opioid analgesia, and oncologist. After adjustment for case-mix and country income group, hospitals with three or fewer of these facilities (62 hospitals, 1294 patients) had higher mortality compared with those with four or five (adjusted odds ratio [OR] 3.85 [95% CI 2.58-5.75]; p<0.0001), with excess mortality predominantly explained by a limited capacity to rescue following the development of major complications (63.0% vs 82.7%; OR 0.35 [0.23-0.53]; p<0.0001). Across LMICs, improvements in hospital facilities would prevent one to three deaths for every 100 patients undergoing surgery for cancer.Interpretation Hospitals with higher levels of infrastructure and resources have better outcomes after cancer surgery, independent of country income. Without urgent strengthening of hospital infrastructure and resources, the reductions in cancer-associated mortality associated with improved access will not be realised

Intraperitoneal drain placement and outcomes after elective colorectal surgery: international matched, prospective, cohort study

Despite current guidelines, intraperitoneal drain placement after elective colorectal surgery remains widespread. Drains were not associated with earlier detection of intraperitoneal collections, but were associated with prolonged hospital stay and increased risk of surgical-site infections.Background Many surgeons routinely place intraperitoneal drains after elective colorectal surgery. However, enhanced recovery after surgery guidelines recommend against their routine use owing to a lack of clear clinical benefit. This study aimed to describe international variation in intraperitoneal drain placement and the safety of this practice. Methods COMPASS (COMPlicAted intra-abdominal collectionS after colorectal Surgery) was a prospective, international, cohort study which enrolled consecutive adults undergoing elective colorectal surgery (February to March 2020). The primary outcome was the rate of intraperitoneal drain placement. Secondary outcomes included: rate and time to diagnosis of postoperative intraperitoneal collections; rate of surgical site infections (SSIs); time to discharge; and 30-day major postoperative complications (Clavien-Dindo grade at least III). After propensity score matching, multivariable logistic regression and Cox proportional hazards regression were used to estimate the independent association of the secondary outcomes with drain placement. Results Overall, 1805 patients from 22 countries were included (798 women, 44.2 per cent; median age 67.0 years). The drain insertion rate was 51.9 per cent (937 patients). After matching, drains were not associated with reduced rates (odds ratio (OR) 1.33, 95 per cent c.i. 0.79 to 2.23; P = 0.287) or earlier detection (hazard ratio (HR) 0.87, 0.33 to 2.31; P = 0.780) of collections. Although not associated with worse major postoperative complications (OR 1.09, 0.68 to 1.75; P = 0.709), drains were associated with delayed hospital discharge (HR 0.58, 0.52 to 0.66; P < 0.001) and an increased risk of SSIs (OR 2.47, 1.50 to 4.05; P < 0.001). Conclusion Intraperitoneal drain placement after elective colorectal surgery is not associated with earlier detection of postoperative collections, but prolongs hospital stay and increases SSI risk

Stakeholder Engagement in Mega Transport Infrastructure Projects

AbstractMega transport infrastructure projects (MTIP) which inherent uncertainty and complexity, are in practice all overall the world. These projects concerning their nature show political sensitivity and involve diverse group of stakeholders with conflicting interests. In such situations, decision-making becomes extremely difficult, as the necessary knowledge base for making adequate decisions is lacking due to both uncertainty and conflict of interests. This study aims to identify the stakeholders and their interests, analysing stakeholders’ relationships, assessing stakeholders’ influences, and practicing stakeholder engagement (SE) in MTIP. In SE there are diverse approaches like operational, practical, and conceptual which will be reviewed in the literature. A model of framework will be proposed to provide new perspectives for identifying the precise interrelationships between the SEs, facilitate the complex processes and guide senior management in meeting project objectives. The proposed framework will also provide an effective SE approach to accommodate stakeholder analysis in MTIP for the planning, decision making and implementation of the project, so as to establish clear project priorities

Arteriyovenöz fistül mü kalıcı tünelli katater mi?Hangisini öncelikli tercih edelim?

Hemodiyaliz erişim yolları[SS-071]Arteriyovenöz fistül mü kalıcı künelli kateter mi? Hangisiniöncelikle tercih edelim?Engin Akgül, Sinan Erkul, Gülen Sezer Alptekin Erkul,İbrahim Fevzi Özdomaniç, Ahmet Hakan VuralDumlupınar Üniversitesi Kütahya Evliya Çelebi Eğitim ve Araştırma HastanesiKalp ve Damar Cerrahisi Kliniği, KütahyaGiriş ve Amaç: Kronik böbrek yetmezlikli hastaların diyaliz tedavisinin devam edebilmesi için arteriyovenöz fistül (AVF) veya kalıcıtünelli kateter (KTK) seçeneklerinden birinin tercih edilmesi gerekir.Hangi yöntemin tercih edileceği hasta isteği ve genel durumuna görebelirlenebilir.Yöntem: The National Kidney Foundation klavuzuna göre AV fistülöncelikli tercih edilmeliTürkiye’de AVF oranı %84 (Türk Nefroloji Derneği verileri)Japonya’da %91, Almanya’da %80, İngiltere’de %67Bulgular: Arteriovenöz Fistül (AVF)Cerrahi işlem lokal anestezi altında yapılırOtolog işlem olduğu için allerji riski yok, enfeksiyona direnç yüksekAnevrizmatik dilatasyon olmadığı sürece hastayı rahatsız edecek dışgörünüm olmazKalıcı Tünelli Kateter (KTK)Damara erişim zor olabilirDoppler USG gerekebilirİşlem sırasında mortalite riski mevcutHayat kalitesini düşürür.KTK mı AVF mi?420 hasta ile yapılan çalışmadaAVF açıklık oranı:ilk 12 ay %65.1İlk 24 ay %52,4İlk 36 ay %37,4282 hasta ile yapılan çalışmadaAVF açıklık oranı:İlk 12 ay %68İlk 24 ay %54İlk 36 ay %44429 hastayı kapsayan bir çalışmadaİlk 12 ay açıklık %74üç yıllık açıklık %64KTKRandomize, kateter çalışmayınca düşük doz trombolitik verilerek tekrar çalışması sağlanan vakaların da dahil edildiği 302 hastayı içerençalışmadaBir yıllık açıklık %72İki yıllık açıklık %71Aynı şekilde yeni nesil kateterler ile yapılan başka bir çalışmadaBir yıllık açıklık %78İki yıllık açıklık %44Tartışma ve Sonuç: KTK mı AVF mi?Yeni nesil kateterlerin açıklık oranı iyiAVF hasta uyumu daha kolay, enfeksiyon riski çok daha düşük, yabancımadde reaksiyonu gelişmezAVF li hastalarda kalp yetmezliği riskiKalıcı kateterde resirkülasyon ihtimali?Kalıcı kateterde mortalite riskiAnahtar sözcükler: Arteriyovenöz fistül, kalıcı tünelli kateter, hemodiyaliz.</p

Damar Yaralanmalarında Açık Cerrahi ve Endovasküler Tedavi Yaklaşımımız

Deneyim ve Hedefler: Damar yaralanmaları tüm yaş gruplarını etkileyen ve damar cerrahlarının sıkça karşılaştığı patolojilerdir. Özellikle son yirmiyıldır damar yaralanmalarının tedavisinde endovasküler yöntemlerden de faydalanılabilmektedir. Kliniğimizde son beş yılda karşılaştığımız damaryaralanmalarındaki tedavi yaklaşımımızı sunmayı amaçladık.Metot: Mayıs 2014-Ağustos 2019 tarihleri arasında iyatrojenik ve non-iyatrojenik nedenlere bağlı majör vasküler yaralanma nedeniyle açık cerrahiveya endovasküler tedavi uyguladığımız hastaları retrospektif olarak inceledik.Sonuç: Damar yaralanması nedeniyle girişim yaptığımız hasta sayısı 95 oldu. Ortalama yaş, iyatrojenik grupta 68.7±11.9 (27-93) ve non-iyatrojenikgrupta 32.3±14.6 (6-69) oldu. Açık cerrahi uyguladığımız iyatrojenik gruptaki 30 hastada (%93,7) ve kesici delici alet yaralanması grubundaki 33hastada (%80,4) primer tamir uygulanırken, ateşli silah yaralanması ve iş-trafik kazası gruplarında toplam yedi hastada (%50) birden fazla damarayönelik veya otojen/ non-otojen greft ile baypas yapılarak tamir gerçekleştirilebildi. Endovasküler tedavi uyguladığımız 4 hasta oldu. Bir hastadaateşli silah yaralanmasına bağlı arteriyovenöz fistül, bir hastada iyatrojenik damar yaralanması ve iki hastada kesici delici alet yaralanmasına bağlıpsödoanevrizma mevcuttu. Bu hastaların tümü başvuruda hemodinamik olarak stabildi ve tümünde endovasküler girişim başarıyla gerçekleştirildi.Mortalite, açık cerrahi grupta yer alan ve arrest halde ameliyathaneye alınan 4 hastada görüldü. Ateşli silah yaralanmasına bağlı trifurkasyon yaralanması olan bir hastada diz altı ampütasyon gerekti. İki hastada iş kazasına bağlı ek tendon ve sinir yaralanmaları nedeniyle, ekstremite kurtarılmasınarağmen, uzamış rehabilitasyon ihtiyacı gelişti.Karar: İyatrojenik damar yaralanmaları daha yaşlı hasta grubunda görüldü ve çoğu primer tamir edilebildi. Non-iyatrojenik yaralanmalar isedaha genç yaş grubunda görüldü. Özellikle ateşli silah yaralanmaları ve iş-trafik kazalarında daha komplike vasküler girişimlere ihtiyaç duyuldu.Endovasküler tedavi ise ancak başvuruda hemodinamik olarak stabil durumdaki hastalara uygulanabildi. Damar yaralanmalarında hemodinamikyaklaşım son derece önemli olduğundan özellikle olay yerinden ameliyathaneye kadarki sürecin sağ kalımı belirleyen en önemli faktörlerden biriolduğunu düşünmekteyiz.</p

Ekstremite Akut Arter Tıkanıklığında İleri Yaş Bir Risk Faktörü müdür?

Deneyim ve hedefler: Ekstremite akut arter tıkanıklığı, erken müdahale edilmediğinde ekstremitenin kaybı ve hatta mortalite ile sonuçlanabilenakut bir patoloji ve bir damar cerrahisi acilidir. Farklı yaş gruplarında görülebilen ekstremite akut arter tıkanıklıklarında yaşın bir risk faktörü olarakönemini incelemeyi amaçladık.Metot: Ekim 2014 - Temmuz 2019 tarihleri arasında ekstremite akut arter tıkanıklığı nedeni ile kliniğimizde opere edilmiş hastalar retrospektif olarak incelendi. 70 yaş altı hastalar A grubunu, 70 yaş ve üstü hastalar B grubunu oluşturdu. İki gruptaki eşlik eden hastalıklar, başvuruanındaki klinik bulgular, cerrahi prosedür, komplikasyonlar, ek cerrahi girişim ihtiyacı, amputasyon ve mortalite oranları retrospektif olarakdeğerlendirildi.Sonuç: Kliniğimizde belirtilen tarihlerde ekstremite akut arter tıkanıklığı nedeniyle opere ettiğimiz 60 hasta olurken A grubunda 26 hasta (9 kadın,17 erkek, ortalama yaş 55.4±12.5) ve B grubunda 34 hasta (21 kadın, 13 erkek, ortalama yaş 79.5±8.2) yer aldı. A grubunda 12 saatten geç başvuranhasta sayısı 5, B grubunda 16 olarak saptanmıştır. A grubunda 10 hastada atrial fibrilasyon, 1 hastada paroksismal atriyal fibrilasyon ve iki hastadapopliteal arter anevrizması saptanmıştır. A grubundaki dört hastaya embolektomiye ek olarak greft baypas operasyonu uygulanmış ve iki hastada&nbsp;amputasyon gerekmiştir. B grubunda 22 hastada atriyal fibrilasyon, üç hastada paroksismal atrial fibrilasyon saptanmıştır. B grubunda bir hastayaembolektomiye ek olarak greft baypass, bir hastaya reembolektomi, iki hastada kompartman sendromu nedeni ile fasyotomi uygulanmış, bir hastadaintrakraniyal kanama, bir hastada gastrointestinal kanama görülmüştür. A grubunda mortalite görülmezken, B grubunda yer alan ve 12 saatten geçdönemde başvuran iki hastada mortalite görülmüştür.Kararlar: Genç yaş grubunda daha fazla sayıda ek girişime ihtiyaç duyulurken, atriyal fibrilasyona ileri yaş grubunda daha fazla rastlanmıştır. Yaşlıhastalar da en az genç hastalar kadar cerrahiden fayda görmüştür. Erken dönemde başvuran ileri yaş grubundaki hastaların en fazla genç gruptakihastalar kadar riske sahip olduklarını düşünmekteyiz.</p

Stanford tip A aort diseksiyonlarının cerrahisinde anatomik yayılım ve klinik prezentasyonun önemi

Giriş: Stanford Tip A aort diseksiyonlarının (TAAD) cerrahi tedavisinde hastalığın anatomik yayılımı ve hastanın operasyonagiriş kliniğinin sonuçlara etkisini incelemeyi amaçladık.Yöntemler: Ekim 2018-Temmuz 2020 tarihleri arasında kliniğimizde TAAD nedeniyle opere ettiğimiz olgularımızı inceledik.Bulgular: 24 hasta TAAD nedeniyle opere edildi. İki hasta izole asendan aort tutulumu, 2 hasta asendan aort+arkusdamarlarının tutulumu (nonA- nonB), 4 hasta suprarenal seviyeye uzanan diseksiyon, 12 hasta bilateral ana iliyak arterlereuzanan diseksiyon, 2 hasta geçirilmiş koroner cerrahi sonrası dissekan aort anevrizması, 1 hasta rüptüre tip B aort diseksiyonuoperasyonu (TBAD) sonrası retrograd asendan aort diseksiyonu (rAAD), 1 hasta TBAD nedeniyle geçirdiği torasik endovasküleraort tamiri sonrası rAAD nedeniyle opere edildi. 8 hasta rüptür veya tamponad nedeniyle kardiyopulmoner resüsitasyon altındaveya bozuk hemodinamik durumda operasyona alındı. Bental prosedürü (rAAD vakaları hariç tutulduğunda) ve hemiarkusreplasmanı yapılan hastalarda, bu prosedürlerin uygulanmadığı hasta grubuna göre erken dönem mortalite daha düşük saptandı(sırasıyla, %30, %58,3; 28,5, %58,8). Sağkalımın olduğu hastalarda subklaviyen kanülasyon tercih edilmişti (n=12/13).Sonuç: Subklaviyen kanülasyonun özellikle antegrad serebral perfüzyon imkanı sağlamasıyla sağ kalımı olumlu etkilediğinidüşünmekteyiz. Ancak farklı supraaortik ve visseral damar tutulumları veya kötü preoperatif klinik durum TAAD’ın oldukçafarklı alt grupları olduğuna işaret etmektedir. Dolayısıyla kanülasyon stratejisi ve sağkalım da bu durumdan etkilenmektedir.Artan kardiyak cerrahiler, endovasküler girişimler ve TBAD’ın retrograd yayılımı nedeniyle gelişen asendan aort diseksiyonlarıtüm olguların içerisinde azımsanmayacak bir grubu oluşturmaktadır. Bu durum ilerleyen yıllarda halihazırda cerrahisi komplikeolan aort diseksiyon vakalarının daha da komplike olacağını düşündürmektedir.Anahtar sözcükler: Bentall, hemiarkus replasmanı, retrograd asendan aort diseksiyonu, subklaviyen kanülasyon, tip A aortdiseksiyonu.</p

Increased cardiac troponin I concentration in diabetic ketoacidosis

Objective: To examine the hypothesis that diabetic ketoacidosis may be associated with some degree of induced injury to heart muscle, related either to acidosis or hyperglycemia