Immobilization of a Bifidobacterial Endo-\u3ci\u3eß-N\u3c/i\u3e-Acetylglucosaminidase to Generate Bioactive Compounds for Food Industry

Conjugated N-glycans are considered next-generation bioactive prebiotic compounds due to their selective stimulation of beneficial microbes. These compounds are glycosidically attached to proteins through N-acetylglucosamines via specific asparagine residue (AsN-X-Ser/Thr). Certain bacteria such as Bifidobacterium longum subspecies infantis (B. infantis) have been shown to be capable of utilizing conjugated N-glycans, owing to their specialized genomic abilities. B. infantis possess a unique enzyme, Endo-ß-N-acetylglucosaminidase (EndoBI-1), which cleaves all types of conjugated N-glycans from glycoproteins. In this study, recombinantly cloned EndoBI- 1 enzyme activity was investigated using various immobilization methods: 1) adsorption, 2) entrapment-based alginate immobilization, 3) SulfoLink-, and 4) AminoLink-based covalent bonding immobilization techniques were compared to develop the optimum application of EndoBI-1 to food processes. The yield of enzyme immobilization and the activity of each immobilized enzyme by different approaches were investigated. The N-glycans released from lactoperoxidase (LPO) using different immobilized enzyme forms were characterized using MALDI-TOF mass spectrometry (MS). As expected, regardless of the techniques, the enzyme activity decreased after the immobilization methods. The enzyme activity of adsorption and entrapment-based alginate immobilization was found to be 71.55% ± 0.6 and 20.32% ± 3.18, respectively, whereas the activity of AminoLink- and SulfoLink-based covalent bonding immobilization was found to be 58.05 ± 1.98 and 47.49% ± 0.30 compared to the free form of the enzyme, respectively. However, extended incubation time recovery achieved activity similar to that of the free form. More importantly, each immobilization method resulted in the same glycan profile containing 11 different N-glycan structures from a model glycoprotein LPO based on MALDI-TOF MS analysis. The glycan data analysis suggests that immobilization of EndoBI-1 is not affecting the enzyme specificity, which enables full glycan release without a limitation. Hence, different immobilization methods investigated in this study can be chosen for effective enzyme immobilization to obtain bioactive glycans. These findings highlight that further optimization of these methods can be a promising approach for future processing scale-up and commercialization of EndoBI- 1 and similar enzymes

Intraperitoneal drain placement and outcomes after elective colorectal surgery: international matched, prospective, cohort study

Despite current guidelines, intraperitoneal drain placement after elective colorectal surgery remains widespread. Drains were not associated with earlier detection of intraperitoneal collections, but were associated with prolonged hospital stay and increased risk of surgical-site infections.Background Many surgeons routinely place intraperitoneal drains after elective colorectal surgery. However, enhanced recovery after surgery guidelines recommend against their routine use owing to a lack of clear clinical benefit. This study aimed to describe international variation in intraperitoneal drain placement and the safety of this practice. Methods COMPASS (COMPlicAted intra-abdominal collectionS after colorectal Surgery) was a prospective, international, cohort study which enrolled consecutive adults undergoing elective colorectal surgery (February to March 2020). The primary outcome was the rate of intraperitoneal drain placement. Secondary outcomes included: rate and time to diagnosis of postoperative intraperitoneal collections; rate of surgical site infections (SSIs); time to discharge; and 30-day major postoperative complications (Clavien-Dindo grade at least III). After propensity score matching, multivariable logistic regression and Cox proportional hazards regression were used to estimate the independent association of the secondary outcomes with drain placement. Results Overall, 1805 patients from 22 countries were included (798 women, 44.2 per cent; median age 67.0 years). The drain insertion rate was 51.9 per cent (937 patients). After matching, drains were not associated with reduced rates (odds ratio (OR) 1.33, 95 per cent c.i. 0.79 to 2.23; P = 0.287) or earlier detection (hazard ratio (HR) 0.87, 0.33 to 2.31; P = 0.780) of collections. Although not associated with worse major postoperative complications (OR 1.09, 0.68 to 1.75; P = 0.709), drains were associated with delayed hospital discharge (HR 0.58, 0.52 to 0.66; P < 0.001) and an increased risk of SSIs (OR 2.47, 1.50 to 4.05; P < 0.001). Conclusion Intraperitoneal drain placement after elective colorectal surgery is not associated with earlier detection of postoperative collections, but prolongs hospital stay and increases SSI risk

Süt dişlerin dışsal renklenmelerinde kullanılan polisaj yöntemlerinin oluşturdukları yüzey pürüzlülükleri açısından karşılaştırılması

Amaç: Parlatma sonrası pürüzlülüğün artması nedeniyle tekrarlayan diş renklenmeleri hastaları ve diş hekimlerini endişelendirmektedir. Bu çalışma, atomik kuvvet mikroskobu (AFM) aracılığıyla farklı polisaj yöntemlerinden sonra süt azı dişlerinin yüzey pürüzlülüğünü değerlendirmektir.Yöntem: Her grupta 22 diş olmak üzere toplam 88 süt dişi rastgele 4 gruba ayrıldı. Polisaj öncesi, AFM ile pürüzlülük ölçümleri ve görselleştirmeleri yapılmıştır. Üreticinin önerileri doğrultusunda dişler dört farklı polisaj pastası (Imipomza®, Septodent Détartrine®, Kerr Cleanic®, Shofu MersaageRegular ®) ile parlatıldı. Parlatma işleminden sonra, yeniden taranan dişlerin yüzey pürüzlülüğünü ifade eden ortalama pürüzlülük değerleri (Ra) ölçüldü. Ra değerleri genelleştirilmiş lineer modeller ile istatiksel olarak test edildi.Bulgular: Gruplarda; grup içinde pürüzlülük değerleri (Ra) açısından anlamlı bir fark bulunmazken (p&gt; 0.05), tüm gruplarda cilalama sonrası numune yüzeylerinde başlangıca göre istatistiksel olarak anlamlı bir pürüzlülük (Ra) azalması gözlemlendi (p &lt; 0.05).Sonuçlar: Süt dişlerinde renklenme tedavisinde kullanılan tüm polisaj yöntemleri, yüzey pürüzlülüğünü benzer düzeyde azaltarak plak oluşumun ve dolayısıyla yeniden renklenmeyi azaltabilir. Daha ekonomik ve daha kolay ulaşılabilen geleneksel polisaj yöntemi (pomza polisaj fırçası), süt dişlerindeki renklenmelerin giderilmesinde mevcut polisaj pastalarının yerine kullanılmaya devam edilebilir.Anahtar Kelimeler: atomik kuvvet mikroskopisi, parlatma, süt dişAim: Recurrent tooth discoloration due to the increase in roughness after polishing is a concern for patients and dentists. This study evaluated the surface roughness of primary molars after different polishing methods through atomic force microscopy (AFM).Methods: A total of 88 primary teeth were randomly assigned to 4 groups, 22 teeth in each group. Before polishing, roughness measurements and visualizations were performed with AFM. The teeth were polished with four different polishing pastes (Imipomza®, Septodent Détartrine®, Kerr Cleanic®, Shofu Mersaage Regular ®) in line with the manufacturer’s recommendations. After polishing, the average roughness values (Ra), which expresses the surface roughness of the re-scanned teeth, were measured. Ra values were tested statistically with generalized linear models.Results: In the groups; while there was no significant difference in terms of roughness values (Ra) within the group (p&gt; 0.05), a statistically significant reduction in roughness (Ra) was observed on the sample surfaces after polishing in all groups compared to the baseline (p &lt;0.05).Conclusions: All polishing methods used in the treatment of primary tooth discoloration can reduce the plaque formation and thus the amount of recoloring by reducing the surface roughness at a similar level.The traditional polishing method (pumice polishing brush), which is more economical and easy to reach, can continue to be used instead of existing polishing pastes in removing discoloration on primary teeth.Keywords: atomic force microscopy, polishing, primary teeth</p

Horizontal Kök Kırığının Kalsifiye Doku İle İyileşmesi

Amaç: K.k kırıkları daimi dentisyondaki yaralanmaların % 0,5-7’sini oluşturmaktadır. Travma sonrası, hasarlı dokuların iyileşme sürecive tedavi yaklaşımı; hastaların yaşı, dişin mobilitesi, k.k oluşum derecesi, k.k kırığının yeri ve travma ile tedavi arasında ge.ensüreye bağlıdır. Koronal segmentte pulpa nekrozu vakaların yaklaşık%25’inde g.rülür. Apikal segmentte ise pulpa nekrozu nadir olarakg.zlenir. Apikal par.anın vital olduğu k.k kırığı vakalarının .oğunda, koronal par.aya k.k kanal tedavisi uygulanmaktadır. Bu vakaraporundamaksiller daimi santral keser dişin horizontal k.k kırığı hattının kalsifiye doku ile iyileşmesinin sunumu ama.lanmıştır.Olgu: 2017 yılının Aralık ayında rutinmuayene i.in Erciyes .niversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Pedodonti kliniğine başvuran sağlıklı12 yaşındaki kız hastada rutin radyografik muayene sırasında 21nolu dişinde horizontal k.k kırığı tespit edilmiştir. Dişin klinikmuayenesinde perküsyona pozitif yanıt alınmış ve dişte renk değişikliği g.zlenmiştir. K.k kırığı tespit edilen 21’nolu diştesadece soğuk hassasiyeti şikayeti olan hastanın, bu dişine uygulanan elektirikli pulpa testine yanıt alınamamamıştır. Vitaliteninkesinleştirilmesi amacıyla teşhis kavitesi a.ılmış ve dişin aslında devital olduğu g.zlenmiştir,devital koronal fragmanın k.k kanaltedavisine başlanmıştır. Kemomekanik enstrümantasyondan sonra kalsiyumhidroksit pansumanı 12 ay i.inde 4 kez uygulanmış,12 ay sonra apikal b.lgede kalsifik bariyer oluşumu g.zlenmiş ve koronal k.k kanalının daimi kanal dolgusu yapılmıştır. Apikalfragmana hastanın rezeksiyon tedavisini kabul etmemesi üzerine herhangi bir tedavi uygulanmamış takip edilmesine karar verilmiştir.9 ay sonunda yapılan klinik ve radyografik değerlendirmede periodontal dokularda herhangi patolojik değişim g.zlenmediği,vitalitesi değerlendirilemeyen apikal fragmanın ise kapalı steril bir ortamda sorunsuz bir şekilde kalabildiği g.zlenmiştir.Sonuç: Daimi dişlerde k.k kırıklarının tedavi planlamasının dikkatli bir şekilde yapılması gerekmektedir. Koronal par.anın vitalitesininbelirlenmesi tedavi planlaması i.in .ok .nemlidir. Ayrıca k.k kırıklarında apikal fragmanın rezeksiyonu gibi tedaviler.oğu hasta i.in zorlayıcı tedavilerdir.Mevcut vakamızda olduğu gibi hastanın tedaviyi reddetmesi gibi durumlarında rutin kontrolleryapılması şartıyla apikal fragmanın bırakılmasının doğru bir tedavi se.eneği olabileceği görülmüştür.p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 9.0px Helvetica}</style