Difficult-to-control secondary hypertension in a patient with history of glioblastoma, and cerebral edema — a case study

We report a history of a patient with difficult-to-control high blood pressure, central nervous system mass and several comorbidities which altogether made the blood-lowering medication particularly challenging. Patient was diagnosed with glioblastoma, renovascular stenosis to a single kidney, and cerebral edema resulting from both cerebral tissue mass and exceedingly high systemic blood pressure. In the presented case we faced several contraindications to the guideline-recommended treatment with RAAS blockers, beta-blockers, and several diuretic classes which were determined by (1) the only remaining kidney’s renal artery stenosis, (2) decreased creatinine clearance and (3) reflex bradycardia secondary to cerebral edema. Evidence-based recommendations do not clarify all clinical aspects related to emergent high blood pressure because the evidence is sparse; therefore, we found it interesting to share our experience

On uniform convergence and some related types of convergence

Udostępnienie publikacji Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego finansowane w ramach projektu „Doskonałość naukowa kluczem do doskonałości kształcenia”. Projekt realizowany jest ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój; nr umowy: POWER.03.05.00-00-Z092/17-00

Rola lekarza rodzinnego w diagnostyce i terapii obturacyjnego bezdechu sennego

Obturacyjny bezdech senny (OSA) jest schorzeniem, którym medycyna zajęła się stosunkowo niedawno. Większość pacjentów nie jest jeszcze objęta opieką i często nieświadoma swojej choroby. Konieczność zmiany tej sytuacji jest poważnym wyzwaniem dla współczesnego lekarza rodzinnego. Artykuł ten zawiera podstawową wiedzę na temat objawów, sposobów postępowania i możliwych następstw OSA. Dostarcza również wielu praktycznych informacji dotyczących opieki nad osobami chorymi. Forum Medycyny Rodzinnej 2008, tom 2, nr 2, 101-11

Modelo bioético para el análisis de la habitabilidad en la vivienda

La habitabilidad se refiere a estas configuraciones del espacio edificado, y se expresa en las diferentes escalas y entornos que el ser humano ha creado para su desarrollo como especie.La habitabilidad, en palabras de Macías, es “la capacidad de los espacios construidos para satisfacer las necesidades objetivas y subjetivas de los individuos, en estrecha relación con los ambientes socioculturales y naturales hacia la mejora de la calidad de vida”. (De Hoyos Martínez, et al., 2014)El ser humano ha modificado la configuración del espacio que lo rodea a lo largo de la historia, con el fin de hacer del mundo un lugar habitable, adaptándolo para proveerse de sitios para vivir, descansar, transitar, en fin, para realizar todas sus actividades cotidianas. Dichas modificaciones tienen lugar en las diversas escalas del espacio construido, entre los que se encuentran la vivienda, el barrio y la ciudad, y que, según Paola Coppola (2004), varían de acuerdo con las características socio-territoriales dentro de las que son creadas

A new method of detecting sleep apnea and hypopnea episodes in airflow signal recordings

Wstęp: W klinikach pneumonologicznych stosuje się komercyjne programy komputerowe dookreślania stopnia nasilenia bezdechu sennego. Poważnym problemem w tych programachjest niewystarczająca czułość zastosowanych algorytmów.Cel pracy: Ocena czułości i swoistości nowo opracowanej metody wykrywania epizodówbezdechu sennego oraz spłycenia oddechu.Materiał i metody: Dokonano szczegółowej analizy 10 badań polisomnograficznych. Zbadanoczułość i swoistość opracowanej metody oraz porównano ją z wynikami analiz uzyskanychz komercyjnych programów komputerowych.Wyniki: Opracowana metoda osiąga czułość powyżej 80% (przy zachowaniu wysokiej swoistości),czułość porównywanego programu komercyjnego uzyskuje poziom 60% poprawnychrozpoznań.Wnioski: Wyniki badań potwierdzają wysoką czułość i swoistość opracowanej metodyoraz wskazują na konieczność poprawy algorytmów w obecnie stosowanych programachkomercyjnych do badań polisomnograficznych.Background: In sleep clinics commercial computer programs are used to determine theseverity of sleep apnea. A major problem is the insufficient se nsitivity of the algorithmsused in these programs.Objectives: Evaluation of the effectiveness of a new method for detecting sleep apnea andhypopnea episodes.Material and methods: A detailed ana lysis of 10 polys omnographic records was carriedout. The sensitivity and specificity of the proposed method was examined and comparedwith the analysis carried out by commercial computer programs.Results: The proposed method has an average sensitivity of over 80% (while maintaininghigh specificity), where the sensitivity of the computer progra m was recorded at 60% ofcorrect detections.Conclusions: The results confirm the high sensitivity and specificity of the new method andindicate the need to improve the algorithms in commercial computer programs which arecurrently used in sleep clinics to analyze polysomnographic records

The effects of pulmonary rehabilitation on the quality of life in patients with COPD

Wstęp: Spośród chorób układu oddechowego przewlekła obturacyjna choroba płuc jest jedną z najczęstszych przyczyn zachorowalności, hospitalizacji i inwalidztwa. Jej przewlekły, postępujący charakter oraz okresowe zaostrzenia mają istotny niekorzystny wpływ na jakość życia chorych na POChP i na rokowanie. W ostatnich latach znacznie wzrosła rola rehabilitacji w leczeniu chorych na POChP. Stała się ona skutecznym i coraz bardziej rozpowszechnionym narzędziem w leczeniu zarówno choroby podstawowej, jak i jej powikłań. W niniejszej pracy przedstawiono 3-tygodniowy program rehabilitacji chorych na POChP i jego wpływ na jakość życia tych pacjentów. Materiał i metody: Analizą objęto 132 chorych na POChP; do badania zakwalifikowano 70 osób (53%). Program rehabilitacji trwał 15 dni treningowych. Skuteczność rehabilitacji oceniano na podstawie kwestionariusza Szpitala Św. Jerzego, badania spirometrycznego i próby wysiłkowej. Wyniki: Stwierdzono znamienną poprawę jakości życia u chorych oraz wydłużenie czasu trwania testu wysiłkowego, zarówno bezpośrednio po zakończeniu rehabilitacji, jak i 3 miesiące później. Nie stwierdzono istotnej różnicy parametrów ocenianych na podstawie badania spirometrycznego. Wnioski: Trzytygodniowy program rehabilitacji chorych na POChP poprawił ich wydolność fizyczną i jakość życia, a poprawa ta utrzymywała się przynajmniej przez 3 miesiące.Introduction: Chronic obstructive pulmonary disease (COPD) is a leading cause of morbidity, hospitalization and disability among lung diseases. Its chronic, progressive nature and acute exacerbations influence the quality and expectancy of life of COPD patients. The pulmonary rehabilitation is a basic non-pharmacological intervention in COPD and its role is increasing in recent years. The goal of this work was to evaluate the impact on quality of life patients undergoing 3 weeks pulmonary rehabilitation program. Material and methods: 132 patients with COPD were admitted to pulmonary rehabilitation program; 70 completed the 3 weeks long program. Pulmonary function tests, exercise endurance, quality of life (St. George’s Respiratory Questionnaire) were measured at baseline, 3 weeks, and 3 months. Results: There was significant improvement in quality of life in St. George’s Respiratory Questionnaire and exercise endurance (treadmill) measured at 3 weeks and at 3 months. Parameters of lung function tests did not improved after completion of rehabilitation. Conclusions: 3 weeks pulmonary rehabilitation program of patients with COPD was effective in improving exercise endurance and the quality of life. The improvement was noted as well at 3 months post rehabilitation

Izolowana sarkoidoza górnych dróg oddechowych - opis 2 przypadków

Sarkoidoza jest chorobą ziarniniakową o nieznanej etiologii. W jej przebiegu może dojść do zajęcia praktycznie wszystkich narządów, ale najczęściej zmiany występują w obrębie płuc i węzłów chłonnych klatki piersiowej. Izolowane zajęcie narządów pozapłucnych jest bardzo rzadkim zjawiskiem. Przedstawiono dwa przypadki sarkoidozy ograniczonej do górnych dróg oddechowych - młodą kobietę z sarkoidozą krtani, skarżącą się na nawracające bóle gardła, oraz kobietę z sarkoidozą zatok przynosowych i gardła, z klinicznym obrazem przewlekłego zapalenia zatok, niereagującego na konwencjonalne leczenie.Sarcoidosis is a granulomatous disease of unknown etiology. In sarcoidosis almost all organs can be involved but the disease most often affects the lungs and intrathoracic lymph nodes. Isolated extrapulmonary organs involvement occurs very seldom. We present two cases of sarcoidosis limited to upper respiratory tract - a young women with laryngeal sarcoidosis and recurrent throat pain and the women with the disease of the sinuses and pharynx and clinical symptoms of chronic sinusitis poorly responsive to conventional treatment

Propozycje modyfikacji programów lekowych dotyczących stwardnienia rozsianego. Stanowisko Grupy Ekspertów Polskiego Towarzystwa Neurologicznego

Leczenie immunomodulujące jest standardem w terapii stwardnienia rozsianego. Wcześnie rozpoczęte zmniejsza aktywność choroby, spowalnia jej przebieg oraz poprawia jakość życia pacjenta. W Polsce leczenie immunomodulujące stwardnienia rozsianego opiera się głównie na programach terapeutycznych finansowanych przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Obejmują one wyłącznie pacjentów z postacią przebiegającą z rzutami i remisjami, z ograniczeniem czasu leczenia do 60 miesięcy. Obowiązujące programy mają umożliwić wczesne leczenie pacjenta, jak również zapewnić zmianę leczenia w przypadku braku odpowiedzi na leki I linii. Nie jest to jednak w pełni możliwe, ponieważ stosowane programy nie są spójne i zawierają wiele nieścisłości. W związku z powyższym Grupa Ekspertów Polskiego Towarzystwa Neurologicznego opracowała propozycje uaktualnienia i modyfikacji programów leczenia stwardnienia rozsianego, tak aby były one zgodne z aktualnymi standardami

Effect of natalizumab on disease progression in secondary progressive multiple sclerosis (ASCEND). a phase 3, randomised, double-blind, placebo-controlled trial with an open-label extension

Background: Although several disease-modifying treatments are available for relapsing multiple sclerosis, treatment effects have been more modest in progressive multiple sclerosis and have been observed particularly in actively relapsing subgroups or those with lesion activity on imaging. We sought to assess whether natalizumab slows disease progression in secondary progressive multiple sclerosis, independent of relapses. Methods: ASCEND was a phase 3, randomised, double-blind, placebo-controlled trial (part 1) with an optional 2 year open-label extension (part 2). Enrolled patients aged 18–58 years were natalizumab-naive and had secondary progressive multiple sclerosis for 2 years or more, disability progression unrelated to relapses in the previous year, and Expanded Disability Status Scale (EDSS) scores of 3·0–6·5. In part 1, patients from 163 sites in 17 countries were randomly assigned (1:1) to receive 300 mg intravenous natalizumab or placebo every 4 weeks for 2 years. Patients were stratified by site and by EDSS score (3·0–5·5 vs 6·0–6·5). Patients completing part 1 could enrol in part 2, in which all patients received natalizumab every 4 weeks until the end of the study. Throughout both parts, patients and staff were masked to the treatment received in part 1. The primary outcome in part 1 was the proportion of patients with sustained disability progression, assessed by one or more of three measures: the EDSS, Timed 25-Foot Walk (T25FW), and 9-Hole Peg Test (9HPT). The primary outcome in part 2 was the incidence of adverse events and serious adverse events. Efficacy and safety analyses were done in the intention-to-treat population. This trial is registered with ClinicalTrials.gov, number NCT01416181. Findings: Between Sept 13, 2011, and July 16, 2015, 889 patients were randomly assigned (n=440 to the natalizumab group, n=449 to the placebo group). In part 1, 195 (44%) of 439 natalizumab-treated patients and 214 (48%) of 448 placebo-treated patients had confirmed disability progression (odds ratio [OR] 0·86; 95% CI 0·66–1·13; p=0·287). No treatment effect was observed on the EDSS (OR 1·06, 95% CI 0·74–1·53; nominal p=0·753) or the T25FW (0·98, 0·74–1·30; nominal p=0·914) components of the primary outcome. However, natalizumab treatment reduced 9HPT progression (OR 0·56, 95% CI 0·40–0·80; nominal p=0·001). In part 1, 100 (22%) placebo-treated and 90 (20%) natalizumab-treated patients had serious adverse events. In part 2, 291 natalizumab-continuing patients and 274 natalizumab-naive patients received natalizumab (median follow-up 160 weeks [range 108–221]). Serious adverse events occurred in 39 (13%) patients continuing natalizumab and in 24 (9%) patients initiating natalizumab. Two deaths occurred in part 1, neither of which was considered related to study treatment. No progressive multifocal leukoencephalopathy occurred. Interpretation: Natalizumab treatment for secondary progressive multiple sclerosis did not reduce progression on the primary multicomponent disability endpoint in part 1, but it did reduce progression on its upper-limb component. Longer-term trials are needed to assess whether treatment of secondary progressive multiple sclerosis might produce benefits on additional disability components. Funding: Biogen