Uterus: Low-grade endometrial stromal sarcoma with t(X;17)(p11.2;q21.33) MBTD1/CXorf6

Short communication on t(X;17)(p11.2;q21.33) MBTD1-CXorf67 in low-grade endometrial stromal sarcoma

Second language anxiety among Latino American immigrants in Australia

Research into second language anxiety (SLA) has largely focused on second language learners rather than immigrants. However, living in an environment where the target language (TL) is the language of everyday communication may constitute a significant source of anxiety that generalizes beyond the language classroom [Pappamihiel, N. E. 2001. “Moving from the ESL Classroom into the Mainstream: An Investigation of English Language Anxiety in Mexican Girls.” Bilingual Research Journal 25: 31–39. doi:10.1080/15235882.2001.10162783; Rose, Glenda. 2008. “Language Acculturation Anxiety in Spanish Apeaking Adult Immigrants Learning English in the United States.” PhD diss., University of Texas. Available from ProQuest Dissertations and Theses database (UMI No. 3315370); Woodrow, L. 2006. “Anxiety and Speaking English as a Second Language.” RELC Journal 37: 308–328. doi:10.1177/0033688206071315]. This study explored SLA across different social contexts in a sample of 190 adult immigrants from Latin America to Australia who spoke Spanish as their first language (L1) and English as their second language (L2). The aims were to (a) investigate the presence and severity of SLA among L2 long-term immigrants, and (b) examine sources of individual differences in SLA. Results indicated that SLA exists among L2 immigrants at moderate, high and very high levels, and that levels of anxiety vary significantly across social contexts. Self perceived L2 proficiency was found to be the strongest predictor of SLA followed by extroversion and age, with higher scores on all three variables associated with lower SLA. Gender, education level, duration of residency in Australia, and emotional stability did not predict SLA in any of the contexts. These findings suggest that SLA is a significant problem for adult immigrants, permeating most aspects of their everyday lives. Practical implications and recommendations for future research are discussed

The relation between multilingualism and basic human values among primary school children in South Tyrol

Cook (2002) argued that the learning of a new language leads to a state of multi-competence, with the learner’s mind changing in ways that go beyond the linguistic realm. The present study follows Dewaele’s (2016) suggestion that multilingualism is linked to both cognitive and psychological changes. It explores one particular under-researched relationship, namely the link between bi- and multilingualism and human basic values (Schwartz, 1992). Participants were 398 primary school children (incipient bilinguals and functional bi- and multilinguals) in South Tyrol. They filled out a questionnaire on background information and the Picture Based Value Survey for Children (PBVS-C, Döring et al., 2010). Multidimensional scaling was used to understand the value structures and hierarchies among these pupils. Results suggest that, contrary to expectations, incipient bilinguals scored significantly higher on openness to change than their multilingual peers. Multilingualism was linked to higher scores on conservation, while children from a migrant background scored higher on conservation and self-enhancement, and lower on openness to change. Children with two migrant parents rated openness to change significantly lower

Neurolinguistic aspects of attrition

International audienceThe aim of this paper is to provide the reader with a general overview of the field of attrition. Having situated this relatively new research domain with respect to related fields and approaches, a brief summary of the most important research questions and preliminary findings is given. The discussion then focuses on two issues that are of particular interest with respect to neurolinguistics: the role of the subject's age and of the influence of L2. Concerning the former, a summary of research on the critical period hypothesis is given and discussed in the light of findings from attrition research. Another issue concerns the principal mechanisms involved in L1 attrition, i.e. whether attrition occurs because of lack of L1 use or because of its replacement by the competing L2 structures. Research issues of such scope need integrative approaches and greatly benefit from comparisons with related fields such as normal aging, acquisition and aphasia

PDGF receptors as therapeutic targets in sarcomas

Kankercellen ontsnappen aan de normale fysiologische begrenzingen van celgroei en -overleving. Eén van de belangrijkste mechanismen hierbij is de deregulering van de eiwitactiviteit van tyrosine kinasen (TK). Platelet derived growth factor receptors (PDGFR) werden voor het eerst opgezuiverd uit bloedplaatjes. Het zijn celmembraanoverspannende receptoren met tyrosine kinase activiteit die betrokken zijn bij de pathogenese van verscheidene maligniteiten bij de mens. Hun liganden (PDGF) zijn krachtige mitogenen voor cellen van mesenchymale of neuro-ectodermale oorsprong. Ze trekken deze cellen bovendien chemisch aan. Aangezien sarcomen uit het mesoderm voortkomen, wordt er een functionele rol verwacht voor PDGFR in de pathogenese van bepaalde sarcomen. Er zijn steeds meer therapeutische stoffen gericht tegen deze PDGFR klinisch beschikbaar. Daarom onderzochten wij de relevantie van PDGFR als therapeutisch doel in drie types van zeldzame sarcomen waarvoor er, naast chirurgie, geen efficiënte therapie bestaat: resistente gastro-intestinale stromale tumoren (GIST), intima sarcomen (IS) en chordomen. Men kan de ongecontroleerde PDGF signaalcascaden in de tumorcellen bij de mens, toeschrijven aan verscheidene soorten genetische wijzigingen zoals activerende mutaties, amplificaties of translocaties in de genen die coderen voor PDGF of PDGFR. Het merendeel van de sporadische GIST (70-85%) wordt gekenmerkt door activerende mutaties in het TK KIT. In ongeveer één derde van de GIST patiënten met wild type KIT komen activerende mutaties in PDGFR alfa (PDGFRA) voor. Imatinib, een krachtige TK inhibitor van zowel KIT als PDGFRA, vormt momenteel de standaardbehandeling voor patiënten met gevorderde GIST. Toch is 10-20% van de patiënten met GIST direct resistent tegen imatinib. Bovendien worden de patiënten die oorspronkelijk gevoelig zijn voor imatinib, uiteindelijk ook resistent tegen deze therapie. De activerende KIT en PDGFRA mutaties verschillen in type en beïnvloeden verschillende receptordomeinen. De gevoeligheid voor imatinib hangt af van het soort KIT en PDGFRA mutatie. De meest voorkomende PDGFRA mutatie bij patiënten met GIST is de missense mutatie PDGFRA-D842V. Deze resulteert in de substitutie van asparaginezuur voor valine in codon 842 van de activeringslus van PDGFRA. Imatinib remt efficiënt de mutaties in het juxta-membraan domein van PDGFRA. Vele van de mutaties in de activeringslus van het TK domein van PDGFRA, zoals de mutatie PDGFRA-D842V, zijn echter primair resistent tegen imatinib. In deze thesis hebben wij de hoge doeltreffendheid van dasatinib tegen deze mutatie aangetoond. Dit deden we, gebruik makend van primaire tumorcellen en Ba/F3 cellijnen die de imatinib-resistente PDGFRA-D842V mutatie tot expressie brengen. De PDGFRA-D842V mutant bleek echter resistent tegen de andere geteste multikinase inhibitoren: sorafenib en nilotinib. Dasatinib zou dus een therapeutisch alternatief kunnen zijn voor GIST patiënten van wie de tumoren de imatinib-resistente PDGFRA-D842V mutante isovorm dragen. Verdere bevestiging van deze resultaten in de kliniek is essentieel. Om imatinib resistentie in GIST te onderdrukken zijn er behandelingen nodig, minder onderhevig aan het specifieke moleculair oncogenetisch mechanisme. Een goed voorbeeld van zo n strategie is de remming van chaperonne proteïnen zoals ondermeer hitteschok proteïne 90 (HSP90). Een nieuwe orale inhibitor van HSP90 is IPI-504. Deze richt zich preferentieel tegen tumorweefsel en accumuleert hierin. In deze thesis toonden wij aan dat IPI-504 werkzaam is tegen primaire GIST cellen met mutaties in PDGFRA. Aangezien de HSP90 inhibitoren hun activiteit kunnen uitoefenen ongeacht de aanwezige KIT of PDGFRA mutaties, zijn zij belangrijke alternatieve therapieën voor patiënten met imatinib resistente GIST. Intima sarcomen (IS) zijn zeldzame, kwaadaardige en agressieve tumoren die voorkomen in de tunica intima van de grote slagaderlijke bloedvaten, hoofdzakelijk in de longslagader en de aorta. Deze sarcomen groeien in het lumen en obstrueren zo het bloedvat. IS is kwaadaardig en aangezien momenteel geen efficiënte behandeling beschikbaar is, is de overlevingskans laag. In deze studie werden 21 gevallen van IS intensief geanalyseerd op het niveau van het genoom en het proteoom, hierbij werd er gebruik gemaakt van een reeks diverse methoden. Wij toonden aan dat amplificatie van het PDGFRA gen karakteristiek is voor IS, en dat deze amplificatie als een moleculaire merker van deze maligniteit beschouwd moet worden. Bovendien onthulden wij de recurrente coactivering van de PDGFRA en de epidermale groeifactor receptor (EGFR) tyrosine kinasen in alle onderzochte IS. Geactiveerde PDGFRA en EGFR kinasen komen vaak samen voor met amplificatie en overexpressie van het MDM2 oncogen. Gebruik makend van ex vivo immunoproeven op primaire tumorcellen van IS, toonden we aan dat dasatinib een krachtige inhibitor is van PDGFRA. Bovendien inhibeert dasatinib zeer sterk de signaalcascades stroomafwaarts van PDGFRA in IS. Deze gegevens verstrekken een rationale voor het onderzoeken van therapieën gericht tegen PDGFRA, EGFR of MDM2 in intima sarcomen. Aangezien wij de klonale heterogeniteit van dit tumortype hebben aangetoond, stellen wij voor om patiënten met IS te behandelen met therapieën die gericht zijn tegen meerdere TK tegelijk, tegen MDM2 en tegen afwijkende stroomafwaartse partners in de signaalcascaden van deze TK. Chordomen zijn zeldzame botsarcomen, die ontstaan in resten van de foetale notochord langs de middenlijn van de skeletas. Momenteel is er buiten chirurgie geen efficiënte behandeling beschikbaar voor deze tumoren. Recente rapporten en preliminaire klinische studies doen vermoeden dat TK receptoren van essentieel belang zouden kunnen zijn voor de overleving of de proliferatie van chordoomcellen. Dit zou kunnen betekenen dat therapieën gericht tegen TK efficiënt blijken voor patiënten met chordomen. Men heeft aangetoond dat imatinib een antitumor activiteit vertoont bij patiënten met chordomen. Bovendien werd reeds geopperd dat de PDGFRB signaalcascaden het doelwit zouden kunnen zijn van imatinib in deze tumoren. Niettemin zijn de gepubliceerde gegevens tegenstrijdig, hoogst waarschijnlijk doordat geassorteerde tumorspecimens gebruikt werden voor de studies, en wegens de heterogene methodologische benaderingen. In de huidige studie zochten wij intensief naar relevante therapeutische doelwitten in chordomen. We hebben ons hierbij gefocust op de rol van TK en hun signaalwegen in de biologie van deze zeldzame entiteit. Onze gegevens wezen op EGFR als het meest significant geactiveerde TK in chordomen. Verder vertoonden de tumoren in het algemeen coactivering van alternatieve TK naast EGFR. Aangezien de PI3K/AKT cascade op meerdere punten gewijzigd was in de tumoren, kunnen we de PI3K/AKT cascade beschouwen als een belangrijke factor voor de transformatie in chordomen. Voor een succesvolle behandeling van patiënten met chordomen, lijkt inhibitie van meerdere TK en hun stroomafwaartse effectoren nodig. Rekening houdend met de waargenomen heterogeniteit bij de tumoren, lijkt ons een gepersonaliseerde therapie met zorgvuldige selectie van de patiënten, gebaseerd op het moleculaire profiel van de specifieke tumor, de beste behandelingsstrategie. Samengevat toonden wij aan dat de PDGF receptoren inderdaad belangrijke doelwitten zijn voor de behandeling van zeldzame types van sarcomen. Bovendien wezen onze gegevens op het belang van EGFR als een therapeutisch doel in dergelijke tumoren. Verder zou de coactivering van TK een vaak terugkomend fenomeen kunnen zijn in zeldzame sarcomen. De geïntegreerde signaalnetwerken van dergelijke TK moeten verder onderzocht worden. Het zal van groot belang zijn om goede biomerkers te identificeren die het selecteren van patiënten voor een gepaste therapie mogelijk maken.status: publishe

Knowledge transfer: bridging the other gap

Knowledge transfer (KT) refers to transmission and dissemination of scientific findings developed at universities to commercial, industrial or social institutions with the aim of developing new products, tools and services that become available to the public. In our knowledge-based economy, the importance of academic output grows. Simultaneously, the role of academic KT in improving quality- of-life, health and well-being becomes increasingly meaningful. Additionally, close involvement of social and commercial institutions in research focuses research towards the needs of society. However, for most in clinical psychology researchers, KT is unknown territory. This workshop initiates participants in this inspiring domain. First, there will be an introduction on KT, dissemination and valorization in general. A large IWT funded KT project on healthy food choices (Reward) will be used an example. We will discuss an example of how results of applied psychological research (i.e., on the electronic cigarette) are being disseminated, not only to (potential) students in training, people working in the field, but also through the media to everyone that could possibly benefit from this intervention. There will be a lively testimonial of a Flemish SME (The Human Link) with more than 10 years of experience on KT in psychology. Additionally, we will elaborate on the inherent multidisciplinary nature of KT. In the second part of the workshop, participants can elaborate on their own KT ideas in four brainstorm sessions, on well-being, healthy lifestyle, mental health and applied psychology

Study of the time course of the clinical effect of propofol compared with the time course of the predicted effect-site concentration : performance of three pharmacokinetic-dynamic models

In the ideal pharmacokinetic-dynamic (PK-PD) model for calculating the predicted effect-site concentration of propofol (Ce-PROP), for any Ce-PROP, the corresponding hypnotic effect should be constant. We compared three PK-PD models (Marsh PK with Shuttler PD, Schnider PK with fixed ke0, and Schnider PK with Minto PD) in their ability to maintain a constant bispectral index (BIS), while using the respective effect-site-controlled target-controlled infusion (TCI) algorithms. We randomized 60 patients to Group M (Marsh's model with k(e0)=0.26 min(-1)), Group S1 or Group S2 (Schnider's model with a fixed k(e0)=0.456 min(-1) or a k(e0) adapted to a fixed time-to-peak effect=1.6 min, respectively). All patients received propofol at a constant rate until loss of consciousness. The corresponding Ce-PROP, as calculated by the respective models, was set as a target for effect-site-controlled TCI. We observed BIS for 20 min. We hypothesized that BIS remains constant, if Ce-PROP remains constant over time. All patients in Group M woke up, one in Group S1 and none in Group S2. In Groups S1 and S2, BIS remained constant after 11 min of constant Ce-PROP, at a more pronounced level of hypnotic drug effect than intended. Targeting Ce-PROP at which patients lose consciousness with effect-site-controlled TCI does not translate into an immediate constant effect

Noninvasive prenatal testing detected acute myeloid leukemia in paucisymptomatic pregnant patient

To the authors' best knowledge, this is the first report of acute myeloid leukemia (AML) detected by noninvasive prenatal testing. This was an aggressive case that otherwise would have been difficult to characterize due to disadvantages of "gold-standard" techniques.status: publishe