Estrogen- and Progesterone (P4)-Mediated Epigenetic Modifications of Endometrial Stromal Cells (EnSCs) and/or Mesenchymal Stem/Stromal Cells (MSCs) in the Etiopathogenesis of Endometriosis

Endometriosis is a common chronic inflammatory condition in which endometrial tissue appears outside the uterine cavity. Because ectopic endometriosis cells express both estrogen and progesterone (P4) receptors, they grow and undergo cyclic proliferation and breakdown similar to the endometrium. This debilitating gynecological disease affects up to 15% of reproductive aged women. Despite many years of research, the etiopathogenesis of endometrial lesions remains unclear. Retrograde transport of the viable menstrual endometrial cells with retained ability for attachment within the pelvic cavity, proliferation, differentiation and subsequent invasion into the surrounding tissue constitutes the rationale for widely accepted implantation theory. Accordingly, the most abundant cells in the endometrium are endometrial stromal cells (EnSCs). These cells constitute a particular population with clonogenic activity that resembles properties of mesenchymal stem/stromal cells (MSCs). Thus, a significant role of stem cell-based dysfunction in formation of the initial endometrial lesions is suspected. There is increasing evidence that the role of epigenetic mechanisms and processes in endometriosis have been underestimated. The importance of excess estrogen exposure and P4 resistance in epigenetic homeostasis failure in the endometrial/endometriotic tissue are crucial. Epigenetic alterations regarding transcription factors of estrogen and P4 signaling pathways in MSCs are robust in endometriotic tissue. Thus, perspectives for the future may include MSCs and EnSCs as the targets of epigenetic therapies in the prevention and treatment of endometriosis. Here, we reviewed the current known changes in the epigenetic background of EnSCs and MSCs due to estrogen/P4 imbalances in the context of etiopathogenesis of endometriosis

Three-tier regulation of cell number plasticity by neurotrophins and Tolls in Drosophila

Cell number plasticity is coupled to circuitry in the nervous system, adjusting cell mass to functional requirements. In mammals, this is achieved by neurotrophin (NT) ligands, which promote cell survival via their Trk and p75 receptors and cell death via p75 and Sortilin. NTs (DNTs) bind Toll receptors instead to promote neuronal survival, but whether they can also regulate cell death is unknown. In this study, we show that DNTs and Tolls can switch from promoting cell survival to death in the central nervous system (CNS) via a three-tier mechanism. First, DNT cleavage patterns result in alternative signaling outcomes. Second, different Tolls can preferentially promote cell survival or death. Third, distinct adaptors downstream of Tolls can drive either apoptosis or cell survival. Toll-6 promotes cell survival via MyD88-NF-κB and cell death via Wek-Sarm-JNK. The distribution of adaptors changes in space and time and may segregate to distinct neural circuits. This novel mechanism for CNS cell plasticity may operate in wider contexts

Vaginal dilator use and assessment of sexual function after pelvic radiotherapy in patients with gynecological cancer: a prospective study

Introduction. Over the past few decades, pelvic radiotherapy (RT) is an essential tool in the treatment of endometrial and cervical cancer. More advanced RT techniques can allow dose escalation and improve long-term tumor control rates. However, external beam radiotherapy (EBRT) and brachytherapy (BT) can lead to vaginal stenosis (VS) and sexual dysfunction substantially impairing sexual quality of life (QoL) of patients. Since continuing advances in radiotherapy (RT) technology broaden the role of RT in the treatment of gynecologic malignancies, the use of vaginal dilators (VD) has been introduced in order to mitigate the risk of radiation-induced toxicities like vaginal stenosis (VS) and sexual dysfunction. Objectives. The main aim of this study is to evaluate the effect of VD usage on VS and sexual QoL after RT in endometrial and cervical cancer survivors. Furthermore, we assess the association of radiotherapy with sexual dysfunction. Material-Methods. We studied fifty-three patients with endometrial or cervical cancer treated with radical or adjuvant external beam radiotherapy and/or brachytherapy, from November of 2017 to October of 2019. All patients were oriented to use VD for 12 consecutive months after the end of therapy.They were routinely examined at the end of RT, 3 months, 6 months, and 12 months after the onset of VD use. At the same time, they were asked to fill out a validated sexual function-vaginal changes questionnaire. An SPSS version 20 and Minitab version 16 were used for statistical analysis of the results. A p-value less than 0.05 was considered as statistically significant. Results. The VS grading score was decreased, the size of VD comfortably insertable was gradually increased while radiation-induced vaginal and sexual symptoms were improved throughout the year of VD use. More specifically, all patients with initial grade 3 VS showed a grade 2 after 12 months of VD use and 65.8% of the patients with grade 2 initial VS demonstrated final VS grade 1 while 77.8% of the participants with initial 1st size of VD reached the 3rd size after 12 months (p-value<0.001). Starting time of VD therapy <= 3 months after the end of RT was associated with significant decrease in VS (p-value<0.001). A percentage of 60.9% answered that they did not feel at all their vagina too small during intercourse after 12 months of dilation whereas there was only 11.5% with the same answer before the start of dilation. Furthermore, 47.17% gave a score of 5 out of 7 when they were asked to rate their satisfaction with their sexual and only 3.77% gave a score of 3 at 12-month dilation (p-value=0.000). Strengths & Limitations. The adherence to VD therapy was high. Extensive psychological and practical support was given throughout the 12 months of dilation while all participants were provided with written instructions on VD use and Kegel exercises to relax pelvic muscles. The measuring devices were mainly subjenctive and there was no pre-RT measurement of vaginal dimensions. The absence of control group, the sample size and the 12-month follow up time compromise the power of this study. Conclusion. Endometrial and cervical cancer survivors are encouraged to use VD for the treatment of VS and sexual rehabilitation after RT. Furthermore, this study recommends vaginal dilation with starting time no more than 3 months after treatment at least 2-3 times a week for 10-15 minutes and for 12 months. However, larger well-designed randomized clinical trials should be performed leading to specific international guidelines concerning the use and efficacy of vaginal dilators in vaginal stenosis and sexual QoL after radiotherapy for gynecological cancer.Εισαγωγή. Τα τελευταία χρόνια, η ακτινοθεραπεία πυέλου κατέχει εξέχουσα θέση στην θεραπεία του γυναικολογικού καρκίνου καθώς εξελιγμένες τεχνικές ακτινοθεραπείας επιτρέπουν κλιμάκωση της δόσης βελτιώνοντας τα ποσοστά ελέγχου της νόσου μακροπρόθεσμα. Ωστόσο, η εξωτερική ακτινοθεραπεία πυέλου (ΕΑΠ) και η βραχυθεραπεία (ΒΧΘ) είναι δυνατόν να προκαλέσουν κολπική στένωση και σεξουαλική δυσλειτουργία υποβαθμίζοντας την ποιότητα της σεξουαλικής ζωής των ασθενών. Καθώς η συνεχής τεχνολογική πρόοδος της ακτινοθεραπείας διευρύνει τον ρόλο της ακτινοθεραπείας στην αντιμετώπιση του καρκίνου του ενδομητρίου και του τραχήλου, προτείνεται η χρήση κολπικών διαστολέων για την πρόληψη και αντιμετώπιση της προκαλούμενης από ακτινοβολία κολπικής στένωσης και σεξουαλικής δυσλειτουργίας.Στόχοι. Κύριος στόχος της παρούσας μελέτης είναι η εκτίμηση της επίδρασης της χρήσης των κολπικών διαστολέων στην αντιμετώπιση της κολπικής στένωσης και στην ποιότητα της σεξουαλικής ζωής μετά από ακτινοθεραπεία σε ασθενείς που επιβίωσαν από καρκίνο ενδομητρίου και τραχήλου. Περαιτέρω, αξιολογήσαμε την συσχέτιση της ακτινοθεραπείας με την σεξουαλική δυσλειτουργία. Υλικό-Μέθοδοι. Στην παρούσα μελέτη συμμετείχαν 53 ασθενείς με καρκίνο ενδομητρίου ή τραχήλου που υποβλήθηκαν σε ριζική ή επικουρική ΕΑΠ με ή χωρίς ΒΧΘ στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας από τον Νοέμβριο του 2017 έως και τον Οκτώβριο του 2019. Σε όλες τις ασθενείς εδόθησαν οδηγίες για χρήση κολπικών διαστολέων κατά το χρονικό διάστημα των 12 συνεχών μηνών μετά το τέλος της θεραπείας. Οι ασθενείς εξετάστηκαν στο τέλος της ακτινοθεραπείας, στους 3, 6 και 12 μήνες μετά την έναρξη των ασκήσεων με κολπικούς διαστολείς ενώ κατά τις ίδιες χρονικές στιγμές απάντησαν σε επικαιροποιημένο ερωτηματολόγιο σχετικά με την σεξουαλική λειτουργία και αλλαγές του κόλπου. Η στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων πραγματοποιήθηκε με την χρήση των στατιστικών προγραμμάτων SPSS έκδοση 20 και Minitab έκδοση 16. Στατιστικά σημαντικό θεωρήθηκε το p-value που ήταν μικρότερο του 0.05.Αποτελέσματα. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης, κατά την χρονική διάρκεια των 12 διαδοχικών μηνών χρήσης κολπικών διαστολέων παρατηρήθηκε μείωση του βαθμού κολπικής στένωσης και σταδιακή αύξηση του μεγαλύτερου μεγέθους διαστολέα που είναι δυνατό να εισαχθεί στον κόλπο χωρίς ενόχληση. Επιπλέον διαπιστώθηκε ότι ενώ υπήρξε επιδείνωση της ποιότητας της σεξουαλικής ζωής των ασθενών μετά την ακτινοθεραπεία, οι ασκήσεις με κολπικούς διαστολείς βελτίωσαν την σεξουαλική λειτουργία και τα συμπτώματα από τον κόλπο. Ειδικότερα, όλες οι ασθενείς με βαθμό κολπικής στένωσης 2 μετά από 12 μήνες χρήσης κολπικών διαστολέων εμφάνισαν βαθμό κολπικής στένωσης και 65.8% των ασθενών με αρχικό βαθμό στένωσης 2 είχαν τελικό βαθμό στένωσης 1 ενώ το 77.8% των ασθενών με αρχικό μέγεθος κολπικού διαστολέα το 1ο έφθασαν στο 3ο μέγεθος μετά από 12 μήνες (p-value<0.001). Χρόνος έναρξης των ασκήσεων με διαστολείς μικρότερος ή ίσος των 3 μηνών μετά το τέλος της ακτινοθεραπείας συσχετίστηκε με σημαντική ελάττωση της κολπικής στένωσης (p-value<0.001). Μετά από 12 μήνες χρήσης κολπικών διαστολέων το 60.9% των ασθενών που συμμετείχαν στην μελέτη απάντησε ότι δεν είχε καθόλου το αίσθημα ότι ο κόλπος είναι πολύ μικρός κατά την επαφή συγκριτικά με μόλις το 11.5% που έδωσε την ίδια απάντηση πριν την έναρξη χρήσης διαστολέων. Περαιτέρω όταν οι ασθενείς κλήθηκαν να βαθμολογήσουν από το 1 έως το 7 τη ικανοποίησή τους από την σεξουαλική τους ζωή, σε ποσοστό 47.17% έδωσαν βαθμολογία 5 στα 7 και μόνο το 3.77% βαθμολόγησε με 3 στα 7, μετά τους 12 μήνες ασκήσεων με διαστολείς (p-value=0.000). Ισχυρά σημεία και Περιορισμοί. Η συμμόρφωση των ασθενών που συμμετείχαν στην παρούσα έρευνα ήταν υψηλή. Κατά την διάρκεια των 12 μηνών ασκήσεων με κολπικούς διαστολείς προσφέρθηκε εκτεταμένη υποστήριξη σε ψυχολογικό και πρακτικό επίπεδο ενώ σε όλες τις ασθενείς χορηγήθηκαν γραπτές οδηγίες σχετικά με την χρήση των διαστολέων και ασκήσεις Kegel με σκοπό την χαλάρωση των μυών του πυελικού εδάφους. Ωστόσο, τα ερευνητικά εργαλεία ήταν κυρίως υποκειμενικά και δεν υπήρχε μέτρηση των διαστάσεων του κόλπου προ ακτινοθεραπείας. Επιπλέον, η στατιστική ισχύς της μελέτης μας επηρεάστηκε αρνητικά από παράγοντες όπως η απουσία ομάδας ελέγχου (control group), το μέγεθος του δείγματος και ο περιορισμός της παρακολούθησης ελέγχου (follow up) στους 12 μήνες. Συμπεράσματα. Οι ασθενείς με καρκίνο ενδομητρίου ή τραχήλου που επιβίωσαν πρέπει να ενθαρρύνονται να χρησιμοποιούν κολπικούς διαστολείς για την αντιμετώπιση της κολπικής στένωσης και την αποκατάσταση της σεξουαλικής λειτουργίας μετά από ακτινοθεραπεία. Ειδικότερα, η παρούσα έρευνα συστήνει τις ασκήσεις με κολπικούς διαστολείς με χρόνο έναρξης όχι μεγαλύτερο των 3 μηνών μετά την λήξη της θεραπείας, με συχνότητα τουλάχιστον 2-3 φορές την εβδομάδα διάρκειας 10-15 λεπτών και για 12 μήνες. Ωστόσο, μεγαλύτερες, πολυκεντρικές και τυχαιοποιημένες μελέτες είναι απαραίτητο να διεξαχθούν προκειμένου να δημιουργηθούν διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες σχετικά με την χρήση των κολπικών διαστολέων μετά από ακτινοθεραπεία για γυναικολογικό καρκίνο

Οπτικοακουστικές και έντυπες διαφημίσεις του συριζα κατά την διάρκεια των ετών 2009-2015 σε επίπεδο βουλευτικών εκλογών και ευρωεκλογών. μια συγκριτική επισκόπηση.

Στην παρούσα εργασία πραγματοποιείται μια συγκριτική επισκόπηση όσον αφορά στην εξέλιξη της πολιτικής διαφήμισης του ΣΥΡΙΖΑ από το έτος 2009 όταν ακόμη δεν θεωρούνταν ισχυρό πολιτικό κόμμα μέχρι και το 2015, όταν και τελικά κατάφερε να επικρατήσει στην πολιτική ζωή της χώρας. Έτσι, έχουμε την δυνατότητα να ερευνήσουμε όλα τα πολιτικά δεδομένα που οδήγησαν στην αλλαγή της χάραξης της πολιτικής διαφήμισης του κόμματος και να οδηγηθούμε σε κάποια ασφαλή συμπεράσματα.In this study, we try to make a comparative study which has to do with the way that political party SYRIZA make its political advertisements during the years 2009- 2015

Vaginal dilator use to promote sexual wellbeing after radiotherapy in gynecological cancer survivors

AbstractThis study investigated the efficacy of a vaginal dilator (VD) for the treatment of radiation-induced vaginal stenosis (VS) and the effect of a VD on sexual quality of life.Fifty three patients with endometrial or cervical cancers participated in this prospective observational study. All participants were treated with radical or adjuvant external beam radiotherapy and/or brachytherapy. They were routinely examined 4 times after radiotherapy (RT) and were also asked to complete a validated sexual function-vaginal changes questionnaire. SPSS version 20 and Minitab version 16 were used for the statistical analysis. The statistical significance was set at P < .05.The VS grading score decreased and the comfortably insertable VD size gradually increased throughout a year of VD use; all patients with initial grade 3 showed a VS of grade 2 after 12 months of VD use and 65.8% of the patients with initial grade 2 demonstrated a final VS of grade 1, while 77.8% of the participants who started with the first size of VD reached the third size after 12 months. Starting VD therapy ≤3 months after the end of RT was associated with a significant decrease in VS. A total of 60.9% of participants reported that they did not feel their vaginas were too small during intercourse after 12 months of dilation, whereas only 11.5% gave the same answer before starting dilation. Furthermore, 47.17% rated their satisfaction with their sexual life 5 out of 7 and only 3.77% gave a score of 3 after 12 months of dilation.Endometrial and cervical cancer survivors are encouraged to use VD to treat VS and for sexual rehabilitation after RT. This study recommends starting vaginal dilation no more than 3 months after treatment at least 2 to 3 times a week for 10 to 15 minutes over 12 months. However, larger, well-designed randomized clinical trials should be conducted to develop specific guidelines for VD use and efficacy in VS and sexual sexual quality of life after RT. © 2022 Lippincott Williams and Wilkins. All rights reserved

Vaginal stenosis after radiation therapy for pelvic cancer: Prevention and treatment options - A review of the current literature

Purpose: Pelvic radiotherapy holds a vital role in the management of gynaecological and pelvic gastrointestinal cancers. However, radiotherapy can result in shortening and narrowing of the vagina which is known as vaginal stenosis. The objective of this paper is to review the prevention and treatment options of radiation-induced vaginal stenosis and discuss their benefits and side-effects as well. Materials and Methods: A literature search was performed (1972-2017) on PubMed, Cochrane Database of Controlled Trials, and SCOPUS with no language restrictions. Cross references from the included studies were hand-searched. The criteria for the included studies were any and every measure for preventing radiation-induced vaginal stenosis. Results: The use of vaginal dilators, sexual intercourse, and topical therapies are the current options for the management of vaginal stenosis after pelvic radiotherapy. Conclusion: Vaginal dilation should be encouraged in cancer survivors after pelvic radiotherapy, with counseling by expertized medical and paramedical personnel. Limited evidence exists in favor of the use of vaginal lubricating creams for radiation-related vaginal irritation. © 2019 S.O.G. CANADA Inc. All rights reserved

Gastrointestinal and Urinary Tract Endometriosis: A Review on the Commonest Locations of Extrapelvic Endometriosis

Extrapelvic endometriosis is a rare entity that presents serious challenges to researchers and clinicians. Endometriotic lesions have been reported in every part of the female human body and in some instances in males. Organs that are close to the uterus are more often affected than distant locations. Extrapelvic endometriosis affects a slightly older population of women than pelvic endometriosis. This might lead to the assumption that it takes several years for pelvic endometriosis to “metastasize” outside the pelvis. All current theories of the pathophysiology of endometriosis apply to some extent to the different types of extrapelvic endometriosis. The gastrointestinal tract is the most common location of extrapelvic endometriosis with the urinary system being the second one. However, since sigmoid colon, rectum, and bladder are pelvic organs, extragenital pelvic endometriosis may be a more suitable definition for endometriotic implants related to these organs than extrapelvic endometriosis. The sigmoid colon is the most commonly involved, followed by the rectum, ileum, appendix, and caecum. Most lesions are confined in the serosal layer; however, deeper lesion can alter bowel function and cause symptoms. Bladder and ureteral involvement are the most common sites concerning the urinary system. Unfortunately, ureteral endometriosis is often asymptomatic leading to silent obstructive uropathy and renal failure. Surgical excision of the endometriotic tissue is the ideal treatment for all types of extrapelvic endometriosis. Adjunctive treatment might be useful in selected cases

Blimp1 regulates development of the posterior forelimb, caudal pharyngeal arches, heart and sensory vibrissae in mice.

The zinc-finger transcriptional repressor Blimp1 (Prdm1) controls gene expression patterns during differentiation of B lymphocytes and regulates epigenetic changes required for specification of primordial germ cells. Blimp1 is dynamically expressed at diverse tissue sites in the developing mouse embryo, but its functional role remains unknown because Blimp1 mutant embryos arrest at E10.5 due to placental insufficiency. To explore Blimp1 activities at later stages in the embryo proper, here we used a conditional inactivation strategy. A Blimp1-Cre transgenic strain was also exploited to generate a fate map of Blimp1-expressing cells. Blimp1 plays essential roles in multipotent progenitor cell populations in the posterior forelimb, caudal pharyngeal arches, secondary heart field and sensory vibrissae and maintains key signalling centres at these diverse tissues sites. Interestingly, embryos carrying a hypomorphic Blimp1gfp reporter allele survive to late gestation and exhibit similar, but less severe developmental abnormalities, whereas transheterozygous Blimp1(gfp/-) embryos with further reduced expression levels, display exacerbated defects. Collectively, the present experiments demonstrate that Blimp1 requirements in diverse cell types are exquisitely dose dependent