Mediatization in the Arab World: A Cross-Cultural Comparison of New Media Use

New media (including online and cellular technologies) are being embraced around the world, and younger people have led the way in their adoption. These technologies have spread particularly quickly in the Middle East as a result of innovations in satellite, cellular, and Internet technology. In addition, the Arab Spring was a major milestone for new media adoption in the Middle East and helped define appropriate uses for these technologies. Although they have been used for activism and expression, evidence suggests that these are not (or perhaps are no longer) the primary uses of these technologies among young Arabs. Drawing on the concept of mediatization in an analysis of surveys of American and Arab young people, this study explores cultural influences in recent online and cellular technology use in the Arab world, as well as cultural consequences of the increasing adoption of these technologies. In particular, it identifies and explores similarities and differences among the two groups regarding ownership of devices, online and cellular activities, and frequency of these activities. Findings reiterate the prominence of new media in the Arab world and suggest a continuing influence of traditional values, as well as an increasing influence of Western culture

Farmakokinetyka kliniczna i skuteczność terapeutyczna esmololu

Esmolol jest wyjątkowym, kardioselektywnym, szybkodziałającym antagonistą receptorów beta1, o krótkim okresie działania. Od czasu poprzedniego przeglądu autorów z 1995 roku farmakokinetykę i skuteczność terapeutyczną esmololu badano na wielu oddziałach intensywnej opieki medycznej (OIOM). W trzech badaniach oceniano farmakokinetykę i bezpieczeństwo stosowania go u dzieci. Okazało się, że dystrybucja leku była wprost proporcjonalna do wzrostu jego stężenia we krwi. Ponadto zaobserwowano krótszy okres półtrwania leku (t1/2 = 2,7–4,8 min) i wyższy klirens (281 ml/kg mc./min) u noworodków i niemowląt niż u dzieci powyżej 2. roku życia i dorosłych. W celu efektywnej kontroli ciśnienia tętniczego (BP) w populacji dzieci po zabiegu koarktacji aorty należało zastosować większe dawki esmololu (średnio 700 μg/kg mc./min) niż u dorosłych pacjentów. Esmolol okazał się skutecznym lekiem w kontroli BP po operacjach kardiochirurgicznych, a także w przerywaniu arytmii nadkomorowych u dzieci. Skuteczność esmololu potwierdzono w różnorodnych grupach pacjentów, włączając chorych z niestabilną dławicą piersiową, zawałem serca, arytmiami nadkomorowymi, około- i pooperacyjną tachykardią, nadciśnieniem tętniczym oraz poddawanych terapii elektrowstrząsowej (ECT). Z uwagi na wyjątkowo krótki okres półtrwania i beta1-selektywność esmolol można bezpiecznie i skutecznie stosować w zastoinowej niewydolności serca i przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc, pod warunkiem ostrożnego zwiększania dawki oraz odpowiedniego nadzoru i monitorowania. Zależnie od stanu klinicznego i postawionej diagnozy stosuje się różne schematy terapeutyczne. Najczęściej podaje się dawkę nasycającą 500 μg/kg mc./ /min lub mniej w czasie przekraczającym minutę, a następnie podłącza się ciągły wlew leku o przepływie 25–300 μg/kg mc./min. Intensywny nadzór nad pacjentem w połączeniu z ostrożnym zwiększaniem dawki leku pozwala uniknąć wystąpienia najczęstszego działania niepożądanego, jakim jest niedociśnienie. Wyniki wielu ostatnich badań wskazują, że zwiększanie dawki esmololu w przebiegu okołooperacyjnym, włączając intubację i ekstubację, do maksymalnie tolerowanej może być skuteczne i bezpieczne, przyczyniając się w rezultacie do zmniejszenia częstości występowania epizodó w niedokrwienia mięśnia sercowego. Najskuteczniejszy schemat postępowania, łagodzący odpowiedź rytmu serca (HR) i BP po intubacji krtaniowo-tchawiczej, obejmuje zastosowanie esmololu w dawce nasycającej 500 μg/kg mc./ /min w ciągu 4 minut, a następnie ciągłego wlewu o przepływie 200–300 μg/kg mc./min. Wykazano, że w grupie pacjentów poddawanych operacjom kardiochirurgicznym, a także pozasercowym, esmolol ograniczał częstość występowania epizodów niedokrwienia mięśnia sercowego oraz arytmii. Chociaż rutynowe stosowanie beta-adrenolityków (antagonistów receptora beta-adrenergicznego) nie jest już obecnie zalecane w okresie okołooperacyjnym po operacjach pozasercowych, to u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka wystąpienia niedokrwienia mięśnia sercowego lub poddawanych operacjom chirurgicznym wysokiego ryzyka esmolol jest najlepszym możliwym do zastosowania lekiem, który z uwagi na właściwości farmakokinetyczne i farmakodynamiczne zmniejsza do minimum ryzyko wystąpienia niedociśnienia i bradykardii. Lek ten podawany pacjentom z migotaniem przedsionków w okresie okołooperacyjnym umożliwia szybką kontrolę częstości HR. Niemniej jednak nie wykazano przewagi esmololu nad innymi beta-adrenolitykami w prewencji migotania przedsionków w okresie okołooperacyjnym. W innych sytuacjach, kiedy należy szybko wdrożyć terapię beta-adrenolitykiem, tak jak w przypadku ECT, esmolol skutecznie kontrolował odpowiedź hemodynamiczną. Mimo upływu ponad 20 lat stosowania pozostaje on ważną opcją terapeutyczną na OIOM

Remodeling of brain morphology in temporal lobe epilepsy.

Mesial temporal lobe epilepsy (TLE) is one of the most widespread neurological network disorders. Computational anatomy MRI studies demonstrate a robust pattern of cortical volume loss. Most statistical analyses provide information about localization of significant focal differences in a segregationist way. Multivariate Bayesian modeling provides a framework allowing inferences about inter-regional dependencies. We adopt this approach to answer following questions: Which structures within a pattern of dynamic epilepsy-associated brain anatomy reorganization best predict TLE pathology. Do these structures differ between TLE subtypes? We acquire clinical and MRI data from TLE patients with and without hippocampus sclerosis (n = 128) additional to healthy volunteers (n = 120). MRI data were analyzed in the computational anatomy framework of SPM12 using classical mass-univariate analysis followed by multivariate Bayesian modeling. After obtaining TLE-associated brain anatomy pattern, we estimate predictive power for disease and TLE subtypes using Bayesian model selection and comparison. We show that ipsilateral para-/hippocampal regions contribute most to disease-related differences between TLE and healthy controls independent of TLE laterality and subtype. Prefrontal cortical changes are more discriminative for left-sided TLE, whereas thalamus and temporal pole for right-sided TLE. The presence of hippocampus sclerosis was linked to stronger involvement of thalamus and temporal lobe regions; frontoparietal involvement was predominant in absence of sclerosis. Our topology inferences on brain anatomy demonstrate a differential contribution of structures within limbic and extralimbic circuits linked to main effects of TLE and hippocampal sclerosis. We interpret our results as evidence for TLE-related spatial modulation of anatomical networks

Dietary fat and not calcium supplementation or dairy product consumption is associated with changes in anthropometrics during a randomized, placebo-controlled energy-restriction trial

Insufficient calcium intake has been proposed to cause unbalanced energy partitioning leading to obesity. However, weight loss interventions including dietary calcium or dairy product consumption have not reported changes in lipid metabolism measured by the plasma lipidome

Subversion of T lineage commitment by PU.1 in a clonal cell line system

Specification of mammalian T lymphocytes involves prolonged developmental plasticity even after lineage-specific gene expression begins. Expression of transcription factor PU.1 may maintain some myeloid-like developmental alternatives until commitment. Commitment could reflect PU.1 shutoff, resistance to PU.1 effects, and/or imposition of a suicide penalty for diversion. Here, we describe subclones from the SCID.adh murine thymic lymphoma, adh.2C2 and adh.6D4, that represent a new tool for probing these mechanisms. PU.1 can induce many adh.2C2 cells to undergo diversion to a myeloid-like phenotype, in an all-or-none fashion with multiple, coordinate gene expression changes; adh.6D4 cells resist diversion, and most die. Diversion depends on the PU.1 Ets domain but not on known interactions in the PEST or Q-rich domains, although the Q-rich domain enhances diversion frequency. Protein kinase C/MAP kinase stimulation can make adh.6D4 cells permissive for diversion without protecting from suicide. These results show distinct roles for regulated cell death and another stimulation-sensitive function that establishes a threshold for diversion competence. PU.1 also diverts normal T-cell precursors from wild type or Bcl2-transgenic mice to a myeloid-like phenotype, upon transduction in short-term culture. The adh.2C2 and adh.6D4 clones thus provide an accessible system for defining mechanisms controlling developmental plasticity in early T-cell development

Image guidance in neurosurgical procedures, the "Visages" point of view.

This paper gives an overview of the evolution of clinical neuroinformatics in the domain of neurosurgery. It shows how image guided neurosurgery (IGNS) is evolving according to the integration of new imaging modalities before, during and after the surgical procedure and how this acts as the premise of the Operative Room of the future. These different issues, as addressed by the VisAGeS INRIA/INSERM U746 research team (http://www.irisa.fr/visages), are presented and discussed in order to exhibit the benefits of an integrated work between physicians (radiologists, neurologists and neurosurgeons) and computer scientists to give adequate answers toward a more effective use of images in IGNS

Chemical genomics reveals histone deacetylases are required for core regulatory transcription

Identity determining transcription factors (TFs), or core regulatory (CR) TFs, are governed by cell-type specific super enhancers (SEs). Drugs to selectively inhibit CR circuitry are of high interest for cancer treatment. In alveolar rhabdomyosarcoma, PAX3-FOXO1 activates SEs to induce the expression of other CR TFs, providing a model system for studying cancer cell addiction to CR transcription. Using chemical genetics, the systematic screening of chemical matter for a biological outcome, here we report on a screen for epigenetic chemical probes able to distinguish between SE-driven transcription and constitutive transcription. We find that chemical probes along the acetylation-axis, and not the methylation-axis, selectively disrupt CR transcription. Additionally, we find that histone deacetylases (HDACs) are essential for CR TF transcription. We further dissect the contribution of HDAC isoforms using selective inhibitors, including the newly developed selective HDAC3 inhibitor LW3. We show HDAC1/2/3 are the co-essential isoforms that when co-inhibited halt CR transcription, making CR TF sites hyper-accessible and disrupting chromatin looping

Identifying Ligand Binding Conformations of the β2-Adrenergic Receptor by Using Its Agonists as Computational Probes

Recently available G-protein coupled receptor (GPCR) structures and biophysical studies suggest that the difference between the effects of various agonists and antagonists cannot be explained by single structures alone, but rather that the conformational ensembles of the proteins need to be considered. Here we use an elastic network model-guided molecular dynamics simulation protocol to generate an ensemble of conformers of a prototypical GPCR, β2-adrenergic receptor (β2AR). The resulting conformers are clustered into groups based on the conformations of the ligand binding site, and distinct conformers from each group are assessed for their binding to known agonists of β2AR. We show that the select ligands bind preferentially to different predicted conformers of β2AR, and identify a role of β2AR extracellular region as an allosteric binding site for larger drugs such as salmeterol. Thus, drugs and ligands can be used as "computational probes" to systematically identify protein conformers with likely biological significance. © 2012 Isin et al