Greenhouse gas emissions in The Netherlands 1990-2012 : National Inventory Report 2014

In 2012 is de totale uitstoot van broeikasgassen van Nederland, zoals CO2, methaan en lachgas, met ongeveer 1,7 procent gedaald ten opzichte van 2011. Deze daling komt vooral door een lager brandstofgebruik in de energie- en transportsector. Dit lijkt een gevolg van de economische recessie, waardoor emissies door elektriciteitsproductie en het wegtransport in Nederland zijn afgenomen. Cijfers De totale broeikasgasemissie wordt uitgedrukt in CO2-equivalenten en bedraagt in 2012 191,7 teragram (megaton of miljard kilogram) . Ten opzichte van de uitstoot in het Kyoto-basisjaar (213,2 Tg CO2-equivalenten) is dit een afname van ongeveer 10 procent. Het basisjaar, dat afhankelijk van het broeikasgas 1990 of 1995 is, dient voor het Kyoto-protocol als referentie voor de uitstoot van broeikasgassen. De uitstoot van de overige broeikasgassen zoals lachgas en methaan is sinds het basisjaar met 51 procent afgenomen. De CO2-uitstoot daarentegen is in deze periode met 4 procent gestegen. Landen zijn voor het Kyoto-protocol verplicht om de totale uitstoot van broeikasgassen op twee manieren te rapporteren: met en zonder het soort landgebruik en de verandering daarin. Dit is namelijk van invloed op de uitstoot van broeikasgassen. Voorbeelden zijn natuurontwikkeling (dat CO2 bindt) of ontbossing (waardoor CO2 wordt uitgestoten). In bovengenoemde getallen zijn deze zogeheten LULUCF-emissies (Land Use, Land Use Change and Forestry) niet meegenomen. Overige onderdelen inventarisatie Het RIVM stelt jaarlijks op verzoek van het Ministerie van Infrastructuur en Milieu (IenM) de inventarisatie van broeikasgasemissies op. De inventarisatie bevat trendanalyses om ontwikkelingen in de uitstoot van broeikasgassen tussen 1990 en 2012 te verklaren, en een analyse van de onzekerheid in deze getallen. Ook is aangegeven welke bronnen het meest aan deze onzekerheid bijdragen. Daarnaast biedt de inventarisatie documentatie van de gebruikte berekeningsmethoden, databronnen en toegepaste emissiefactoren. Met deze inventarisatie voldoet Nederland aan de nationale rapportageverplichtingen voor 2012 van het Klimaatverdrag van de Verenigde Naties (UNFCCC), van het Kyoto-Protocol en van het Bewakingsmechanisme Broeikasgassen van de Europese Unie.Total greenhouse gas emissions from the Netherlands in 2012 decreased by approximately 1.7 per cent, compared with 2011 emissions. This decrease is mainly the result of decreased fuel combustion in the Energy sector (increased electricity import) and in road transport. In 2012, total direct greenhouse gas emissions (excluding emissions from LULUCF - land use, land use change and forestry) in the Netherlands amounted to 191.7 Tg CO2 eq. This is approximately 10 per cent below the emissions in the base year (213.2 Tg CO2 eq.). The 51% reduction in the non-CO2 emissions in this period is counterbalanced by 4 per cent increase in CO2 emissions since 1990. This report documents the Netherlands' 2014 annual submission of its greenhouse gas emissions inventory in accordance with the guidelines provided by the United Nations Framework Convention on Climate Change (UNFCCC), the Kyoto Protocol and the European Union's Greenhouse Gas Monitoring Mechanism. The report comprises explanations of observed trends in emissions; a description of an assessment of key sources and their uncertainty; documentation of methods, data sources and emission factors applied; and a description of the quality assurance system and the verification activities performed on the data.Ministerie van I&

Evolutionary diversity is associated with wood productivity in Amazonian forests

Higher levels of taxonomic and evolutionary diversity are expected to maximize ecosystem function, yet their relative importance in driving variation in ecosystem function at large scales in diverse forests is unknown. Using 90 inventory plots across intact, lowland, terra firme, Amazonian forests and a new phylogeny including 526 angiosperm genera, we investigated the association between taxonomic and evolutionary metrics of diversity and two key measures of ecosystem function: aboveground wood productivity and biomass storage. While taxonomic and phylogenetic diversity were not important predictors of variation in biomass, both emerged as independent predictors of wood productivity. Amazon forests that contain greater evolutionary diversity and a higher proportion of rare species have higher productivity. While climatic and edaphic variables are together the strongest predictors of productivity, our results show that the evolutionary diversity of tree species in diverse forest stands also influences productivity. As our models accounted for wood density and tree size, they also suggest that additional, unstudied, evolutionarily correlated traits have significant effects on ecosystem function in tropical forests. Overall, our pan-Amazonian analysis shows that greater phylogenetic diversity translates into higher levels of ecosystem function: tropical forest communities with more distantly related taxa have greater wood productivity

Carbon uptake by mature Amazon forests has mitigated Amazon nations' carbon emissions

BACKGROUND: Several independent lines of evidence suggest that Amazon forests have provided a significant carbon sink service, and also that the Amazon carbon sink in intact, mature forests may now be threatened as a result of different processes. There has however been no work done to quantify non-land-use-change forest carbon fluxes on a national basis within Amazonia, or to place these national fluxes and their possible changes in the context of the major anthropogenic carbon fluxes in the region. Here we present a first attempt to interpret results from ground-based monitoring of mature forest carbon fluxes in a biogeographically, politically, and temporally differentiated way. Specifically, using results from a large long-term network of forest plots, we estimate the Amazon biomass carbon balance over the last three decades for the different regions and nine nations of Amazonia, and evaluate the magnitude and trajectory of these differentiated balances in relation to major national anthropogenic carbon emissions. RESULTS: The sink of carbon into mature forests has been remarkably geographically ubiquitous across Amazonia, being substantial and persistent in each of the five biogeographic regions within Amazonia. Between 1980 and 2010, it has more than mitigated the fossil fuel emissions of every single national economy, except that of Venezuela. For most nations (Bolivia, Colombia, Ecuador, French Guiana, Guyana, Peru, Suriname) the sink has probably additionally mitigated all anthropogenic carbon emissions due to Amazon deforestation and other land use change. While the sink has weakened in some regions since 2000, our analysis suggests that Amazon nations which are able to conserve large areas of natural and semi-natural landscape still contribute globally-significant carbon sequestration. CONCLUSIONS: Mature forests across all of Amazonia have contributed significantly to mitigating climate change for decades. Yet Amazon nations have not directly benefited from providing this global scale ecosystem service. We suggest that better monitoring and reporting of the carbon fluxes within mature forests, and understanding the drivers of changes in their balance, must become national, as well as international, priorities

Sensitivity of South American tropical forests to an extreme climate anomaly

This is the final version. Available on open access from Nature Research via the DOI in this recordData availability: Publicly available climate data used in this paper are available from ERA5 (ref. 64), CRU ts.4.03 (ref. 65), WorldClim v2 (ref. 66), TRMM product 3B43 V7 (ref. 67) and GPCC, Version 7 (ref. 68). The input data are available on ForestPlots42.Code availability R code for graphics and analyses is available on ForestPlots42.The tropical forest carbon sink is known to be drought sensitive, but it is unclear which forests are the most vulnerable to extreme events. Forests with hotter and drier baseline conditions may be protected by prior adaptation, or more vulnerable because they operate closer to physiological limits. Here we report that forests in drier South American climates experienced the greatest impacts of the 2015–2016 El Niño, indicating greater vulnerability to extreme temperatures and drought. The long-term, ground-measured tree-by-tree responses of 123 forest plots across tropical South America show that the biomass carbon sink ceased during the event with carbon balance becoming indistinguishable from zero (−0.02 ± 0.37 Mg C ha−1 per year). However, intact tropical South American forests overall were no more sensitive to the extreme 2015–2016 El Niño than to previous less intense events, remaining a key defence against climate change as long as they are protected

Emissies van broeikasgassen tussen 1990 en 2021

Total greenhouse gas (GHG) emissions in the Netherlands in 2021 increased by 1.8 percent, in comparison with 2020 emissions. This increase was mainly the result of an increase in natural gas combustion of households due to a relatively cold winter. In 2021, the share of renewable energy is 13 percent of total energy consumption. In 2020, this share was 11.5 percent. In 2021, total GHG emissions (including indirect CO2 emissions and including emissions from Land use, land use change and forestry (LULUCF)) in the Netherlands amounted to 172 Tg CO2 eq. This is approximately 24.9 percent below the emissions in the base year 1990 (228.9 Tg CO2 eq.). CO2 emissions in 2021 were 14.8 percent below the level in the base year. The total of the emissions of methane, nitrous oxide and fluorinated gases (CH4, N2O and F-gases) was reduced by 53.7 percent over this period. This report documents the Netherlands’ annual submission for 2023 of its GHG emissions inventory 1990-2021 in accordance with the 2006 IPCC Guidelines for National Greenhouse Gas Inventories (IPCC, 2006) prescribed by the United Nations Framework Convention on Climate Change (UNFCCC) and the Paris Agreement (PA). The report contributes to fulfilling the reporting requirements under the Governance Regulation of the Energy Union (EU 2018/1999) and implementing regulations. This report includes explanations of observed trends in emissions, an assessment of the sources with the highest contribution to total national emissions (key sources) and a description of the uncertainty in the emissions estimates. Estimation methods, data sources and emission factors (EFs) are described for each source category, and there is also a description of the quality assurance system and the verification activities performed on the data. The report also describes changes in methodologies since the previous submission (NIR 2022), the results of recalculations and planned improvements.In 2021 zijn in Nederland in totaal 1,8 procent meer broeikasgassen uitgestoten dan in 2020. Deze stijging komt vooral doordat huishoudens meer aardgas verstookt hebben door de relatief koude winter. In 2021 ligt het aandeel onuitputtelijke bronnen, zoals zon- en windenergie, op 13 procent van het totale energieverbruik. In 2020 was dit 11,5 procent. De totale hoeveelheid broeikasgassen die naar de lucht is uitgestoten, wordt uitgedrukt in CO2(carbon dioxide)-equivalenten en bedroeg in 2021 172 miljard kilogram. Het jaar 1990 is het referentiejaar (basisjaar) voor de te halen doelen. In 1990 was de uitstoot 228,9 miljard kilogram CO2-equivalenten. Ten opzichte van het basisjaar is de uitstoot gedaald met 24,9 procent. De uitstoot van CO2 alleen ligt 14,8 procent onder het niveau van het basisjaar. De uitstoot van de andere broeikasgassen (methaan, distikstofoxide en gefluoreerde gassen) is sinds 1990 met 53,7 procent gedaald. Dit blijkt uit de definitieve inventarisatie van broeikasgasemissies die het RIVM elk jaar op verzoek van het ministerie van Economische Zaken en Klimaat (EZK(Economische Zaken en Klimaat)) opstelt. Met deze inventarisatie voldoet Nederland aan de nationale rapportageverplichtingen voor 2023 van het Klimaatverdrag van de Verenigde Naties (UNFCCC), van het Akkoord van Parijs en van het Bewakingsmechanisme Broeikasgassen van de Europese Unie. De voorlopige emissiecijfers over 2021 zijn al in het najaar van 2022 gepubliceerd. De inventarisatie bevat verder analyses van ontwikkelingen in de uitstoot van broeikasgassen tussen 1990 en 2021. Ook bevat het een analyse van de belangrijkste bronnen die broeikasgassen uitstoten (sleutelbronnen), net als de onzekerheid in de berekening van deze uitstoot. Daarnaast zijn de gebruikte berekeningsmethoden en databronnen beschreven. Ten slotte bevat het een overzicht van het kwaliteitssysteem en de manier waarop de Nederlandse Emissieregistratie de berekeningen controleert

National Inventory Report 2013

Alleen digitaal verschenen<br>In 2011 is de totale emissie in Nederland van broeikasgassen, zoals CO2, methaan en lachgas, met ongeveer 7 procent gedaald ten opzichte van 2010. De daling komt vooral door een lager brandstofgebruik in de energiesector en de petrochemische industrie. Dit lijkt een gevolg van de economische recessie en van een geringere elektriciteitsproductie in Nederland. Daarnaast is in 2011 ten opzichte van 2010 minder energie verbruikt om huizen en kantoren te verwarmen. Dat kwam vooral doordat in 2010 zowel de eerste als de laatste maanden relatief koud waren. Totale uitstoot 9 procent lager dan basisjaar KyotoDe totale uitstoot van broeikasgassen wordt uitgedrukt in CO2-equivalenten en bedroeg in 2011 voor Nederland 194,4 miljard kilogram (megaton of teragram). Ten opzichte van de uitstoot in het Kyoto-basisjaar (213,2 miljard kilogram CO2-equivalenten) is dit een afname van ongeveer 9 procent. Het basisjaar, dat afhankelijk van het broeikasgas 1990 of 1995 is, dient voor het Kyoto-protocol als referentie voor de uitstoot van broeikasgassen. Deze getallen zijn exclusief de zogeheten LULUCF-emissies (Land Use, Land Use Change and Forestry). Landen zijn voor het Kyoto-protocol verplicht om de totale uitstoot van broeikasgassen op twee manieren te rapporteren: met en zonder het soort landgebruik en de verandering daarin. Dit is namelijk van invloed op de uitstoot van broeikasgassen. Voorbeelden zijn natuurontwikkeling (dat CO2 bindt) of ontbossing (waardoor CO2 wordt uitgestoten). Overige onderdelen inventarisatieHet RIVM stelt jaarlijks op verzoek van het ministerie van Infrastructuur en Milieu (IenM) de inventarisatie van broeikasgasemissies op. De inventarisatie bevat trendanalyses om ontwikkelingen in de uitstoot van broeikasgassen tussen 1990 en 2011 te verklaren, en een analyse van de onzekerheid in deze getallen. Ook is aangegeven welke bronnen het meest aan deze onzekerheid bijdragen. Daarnaast biedt de inventarisatie documentatie van de gebruikte berekeningsmethoden, databronnen en toegepaste emissiefactoren. Met deze inventarisatie voldoet Nederland aan de nationale rapportageverplichtingen voor 2012 van het Klimaatverdrag van de Verenigde Naties (UNFCCC), van het Kyoto-Protocol en van het hiermee vergelijkbare Bewakingsmechanisme Broeikasgassen van de Europese Unie.Total greenhouse gas emissions from The Netherlands in 2011 decreased by approximately 7 per cent compared with 2010 emissions. This decrease is mainly the result of decreased fuel combustion in the Energy sector (less electricity production) and in the petrochemical industry. Fuel use for space heating decreased due to the mild winter compared with the very cold 2010 winter. In 2011, total direct greenhouse gas emissions (excluding emissions from LULUCF - land use, land use change and forestry) in The Netherlands amounted to 194.4 Tg CO2 eq. This is approximately 9 per cent below the emissions in the base year 2 (213.2 Tg CO2 eq). This report documents the Netherlands' 2012 annual submission of its greenhouse gas emissions inventory in accordance with the guidelines provided by the United Nations Framework Convention on Climate Change (UNFCCC), the Kyoto Protocol and the European Union's Greenhouse Gas Monitoring Mechanism. The report comprises explanations of observed trends in emissions; a description of an assessment of key sources and their uncertainty; documentation of methods, data sources and emission factors applied; and a description of the quality assurance system and the verification activities performed on the data.Ministerie van Infrastructuur en Milie

Greenhouse gas emissions in the Netherlands 1990–2021

Total greenhouse gas (GHG) emissions in the Netherlands in 2021 increased by 1.8 percent, in comparison with 2020 emissions. This increase was mainly the result of an increase in natural gas combustion of households due to a relatively cold winter. In 2021, the share of renewable energy is 13 percent of total energy consumption. In 2020, this share was 11.5 percent. In 2021, total GHG emissions (including indirect CO2 emissions and including emissions from Land use, land use change and forestry (LULUCF)) in the Netherlands amounted to 172 Tg CO2 eq. This is approximately 24.9 percent below the emissions in the base year 1990 (228.9 Tg CO2 eq.). CO2 emissions in 2021 were 14.8 percent below the level in the base year. The total of the emissions of methane, nitrous oxide and fluorinated gases (CH4, N2O and F-gases) was reduced by 53.7 percent over this period. This report documents the Netherlands’ annual submission for 2023 of its GHG emissions inventory 1990-2021 in accordance with the 2006 IPCC Guidelines for National Greenhouse Gas Inventories (IPCC, 2006) prescribed by the United Nations Framework Convention on Climate Change (UNFCCC) and the Paris Agreement (PA). The report contributes to fulfilling the reporting requirements under the Governance Regulation of the Energy Union (EU 2018/1999) and implementing regulations. This report includes explanations of observed trends in emissions, an assessment of the sources with the highest contribution to total national emissions (key sources) and a description of the uncertainty in the emissions estimates. Estimation methods, data sources and emission factors (EFs) are described for each source category, and there is also a description of the quality assurance system and the verification activities performed on the data. The report also describes changes in methodologies since the previous submission (NIR 2022), the results of recalculations and planned improvements

Greenhouse gas emissions in the Netherlands 1990-2018 National Inventory Report 2020

In 2018 is de totale uitstoot van broeikasgassen in Nederland met 2,7 procent gedaald ten opzichte van 2017. Deze daling komt vooral doordat er minder kolen zijn gebruikt om elektriciteit te produceren. De totale uitstoot van broeikasgassen naar de lucht wordt uitgedrukt in CO2-equivalenten en bedroeg in 2018 188,2 miljard kilogram. Het jaar 1990 geldt als referentiejaar (het zogeheten Kyoto-basisjaar) voor de te halen doelstellingen. De uitstoot in 1990 bedroeg 221,7 miljard kilogram CO2-equivalenten. Ten opzichte van het basisjaar is de uitstoot gedaald met 15,1 procent. De uitstoot van CO2 alleen ligt 1,6 procent onder het niveau van het basisjaar. De uitstoot van de andere broeikasgassen (methaan, distikstofoxide en gefluoreerde gassen) is sinds 1990 met meer dan 50 procent gedaald. Dit blijkt uit de inventarisatie van broeikasgasemissies die het RIVM jaarlijks op verzoek van het Ministerie van Economische Zaken en Klimaat (EZK) opstelt. Met deze inventarisatie voldoet Nederland aan de nationale rapportageverplichtingen voor 2020 van het Klimaatverdrag van de Verenigde Naties (UNFCCC), van het Kyoto Protocol en van het Bewakingsmechanisme Broeikasgassen van de Europese Unie. De inventarisatie bevat verder analyses van ontwikkelingen in de uitstoot van broeikasgassen tussen 1990 en 2018, een analyse van de belangrijkste bronnen die broeikasgassen uitstoten ('sleutelbronnen'), evenals de onzekerheid in hun uitstoot. Daarnaast zijn de gebruikte berekeningsmethoden en databronnen beschreven. Ten slotte bevat het een overzicht van het kwaliteitssysteem en de manier waarop de Nederlandse Emissieregistratie de berekeningen controleert

Emissies van broeikasgassen tussen 1990 en 2014

alleen digitaal verschenenIn 2014 is de totale uitstoot van broeikasgassen van Nederland met ongeveer 4 procent gedaald ten opzichte van de emissie in 2013. Deze daling komt vooral doordat er als gevolg van de relatief warme winter minder brandstof is gebruikt. De totale emissie van broeikasgassen naar de lucht wordt uitgedrukt in CO2-equivalenten en bedroeg in 2014 187,1 miljard kilogram (megaton of teragram). Ten opzichte van het zogeheten Kyoto-basisjaar (223,8 miljard kilogram CO2-equivalenten) is dit een afname van ongeveer 16,4 procent. Dit basisjaar, dat afhankelijk van het broeikasgas 1990 of 1995 is, dient voor het Kyoto-protocol als referentie voor de uitstoot van broeikasgassen. De afname in de broeikasgasemissies wordt voor het grootste deel (78 procent) veroorzaakt doordat de emissies van methaan, distikstofoxide en gefluoreerde gassen (CH4, N2O en F-gassen) afnemen. De CO2-uitstoot is beduidend minder afgenomen (-3 procent ten opzichte van het basisjaar 1990). Dit blijkt uit een inventarisatie van broeikasgasemissies die het RIVM jaarlijks op verzoek van het ministerie van Infrastructuur en Milieu (IenM) opstelt. Met deze inventarisatie voldoet Nederland aan de nationale rapportageverplichtingen voor 2016 van het Klimaatverdrag van de Verenigde Naties (UNFCCC), van het Kyoto Protocol en van het Bewakingsmechanisme Broeikasgassen van de Europese Unie. De emissiecijfers uit brandstoffen zijn in absolute zin gewijzigd ten opzichte van eerdere rapportages om de Nederlandse cijfers beter te laten aansluiten bij de internationale definities. De inventarisatie bevat verder trendanalyses voor de emissies van broeikasgassen in de periode 1990-2014, een analyse van belangrijkste emissiebronnen ('sleutelbronnen'), evenals de onzekerheid in hun emissies. Daarnaast zijn in de inventarisatie de gebruikte berekeningsmethoden beschreven, evenals databronnen en gebruikte emissiefactoren. Ten slotte bevat het een overzicht van het kwaliteitssysteem en de validatie van de emissiecijfers door de Nederlandse Emissieregistratie.Total greenhouse gas (GHG) emissions from the Netherlands in 2014 decreased by approximately 4.1%, compared with 2013 emissions. This decrease was mainly the result of decreased fuel combustion in all sectors as a result of the mild winter. In 2014, total GHG emissions (including indirect CO2 emissions and excluding emissions from Land use, land use change and forestry (LULUCF)) in the Netherlands amounted to 187.1 Tg CO2 eq. This is approximately 16.4% below the emissions in the base year2 (223.8 Tg CO2 eq). This report documents the Netherlands' 2016 annual submission of its greenhouse gas emissions inventory in accordance with the 2006 IPCC Guidelines for National Greenhouse Gas Inventories (IPCC, 2006) provided by the United Nations Framework Convention on Climate Change (UNFCCC), the Kyoto Protocol and the European Union's Greenhouse Gas Monitoring Mechanism. The report includes explanations of observed trends in emissions; an assessment of the sources with the highest contribution to the national emissions (key sources) and the uncertainty in their emissions; an itemization of methods, data sources and emission factors (EFs) applied; and a description of the quality assurance system and the verification activities performed on the data.Directorate-General for the Environment and International Affair

Emissies van broeikasgassen tussen 1990 en 2018

In 2018 is de totale uitstoot van broeikasgassen in Nederland met 2,7 procent gedaald ten opzichte van 2017. Deze daling komt vooral doordat er minder kolen zijn gebruikt om elektriciteit te produceren. De totale uitstoot van broeikasgassen naar de lucht wordt uitgedrukt in CO2-equivalenten en bedroeg in 2018 188,2 miljard kilogram. Het jaar 1990 geldt als referentiejaar (het zogeheten Kyoto-basisjaar) voor de te halen doelstellingen. De uitstoot in 1990 bedroeg 221,7 miljard kilogram CO2-equivalenten. Ten opzichte van het basisjaar is de uitstoot gedaald met 15,1 procent. De uitstoot van CO2 alleen ligt 1,6 procent onder het niveau van het basisjaar. De uitstoot van de andere broeikasgassen (methaan, distikstofoxide en gefluoreerde gassen) is sinds 1990 met meer dan 50 procent gedaald. Dit blijkt uit de inventarisatie van broeikasgasemissies die het RIVM jaarlijks op verzoek van het Ministerie van Economische Zaken en Klimaat (EZK) opstelt. Met deze inventarisatie voldoet Nederland aan de nationale rapportageverplichtingen voor 2020 van het Klimaatverdrag van de Verenigde Naties (UNFCCC), van het Kyoto Protocol en van het Bewakingsmechanisme Broeikasgassen van de Europese Unie. De inventarisatie bevat verder analyses van ontwikkelingen in de uitstoot van broeikasgassen tussen 1990 en 2018, een analyse van de belangrijkste bronnen die broeikasgassen uitstoten ('sleutelbronnen'), evenals de onzekerheid in hun uitstoot. Daarnaast zijn de gebruikte berekeningsmethoden en databronnen beschreven. Ten slotte bevat het een overzicht van het kwaliteitssysteem en de manier waarop de Nederlandse Emissieregistratie de berekeningen controleert.Total greenhouse gas (GHG) emissions in the Netherlands in 2018 decreased by approximately 2.7 percent, in comparison with 2017 emissions. This decrease was mainly the result of decreased coal combustion for energy and heat production. In 2018, total GHG emissions (including indirect CO2 emissions and excluding emissions from Land use, land use change and forestry (LULUCF)) in the Netherlands amounted to 188.2 Tg CO2 eq. This is approximately 15.1 percent below the emissions in the base year 1990 (221.7 Tg CO2 eq.). CO2 emissions in 2018 were 1.6 percent below the level in the base year. The total of the emissions of methane, nitrous oxide and fluorinated gases (CH4, N2O and F-gases) was reduced by more than 50% over this period. This report documents the Netherlands' annual submission for 2020 of its GHG emissions inventory in accordance with the 2006 IPCC Guidelines for National Greenhouse Gas Inventories (IPCC, 2006) prescribed by the United Nations Framework Convention on Climate Change (UNFCCC), the Kyoto Protocol (KP) and the European Union's Greenhouse Gas Monitoring Mechanism. This report includes explanations of observed trends in emissions, an assessment of the sources with the highest contribution to total national emissions (key sources) and a description of the uncertainty in the emissions estimates. Estimation methods, data sources and emission factors (EFs) are described for each source category, and there is also a description of the quality assurance system and the verification activities performed on the data. The report also describes changes in methodologies since the previous submission (NIR 2019), the results of recalculations and planned improvements.Ministerie van E