Risk factors for tuberculosis in dialysis patients: a prospective multi-center clinical trial

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>Profound alterations in immune responses associated with uraemia and exacerbated by dialysis increase the risk of developing active tuberculosis (TB) in chronic haemodialysis patients (HDPs). In the current study, was determined the impact of various risk factors on TB development. Our aim was to identify which HDPs need anti-TB preventive therapy.</p> <p>Methods</p> <p>Prospective study of 272 HDPs admitted, through a 36-month period, to our institutions. Specific Relative Risk (RR) for TB was estimated, considering age matched subjects from the general population as reference group. Entering the study all patients were tested with tuberculin (TST). Using Cox's proportional hazard model the independent effect of various risk factors associated with TB development was estimated.</p> <p>Results</p> <p>History of TB, dialysis efficiency, use of Vitamin D supplements, serum albumin and zinc levels were not proved to influence significantly the risk for TB, in contrast to: advanced age (>65 years), BMI, diabetes mellitus, tuberculin reactivity, healed TB lesions on chest X-ray and time on dialysis. Elderly (>70 years old) HDPs (Adjusted RR 25.3, 95%CI 20.4-28.4, P < 0.02), diabetics (Adj.RR 25.3, 95%CI 17.2-21.1, P < 0.03), underweighted (Adj.RR 72.3, 95%CI 65.2-79.8 P < 0.001), tuberculin responders (Adj.RR 41.4, 95%CI 37.9-44.8, P < 0.03), HDPs with fibrotic lesions on chest x-ray (Adj.RR 82.3, 95%CI 51.3-95.5, P < 0.03) and those treated with haemodialysis for < 12 months (Adj.RR 110.0, 95%CI 97.4-135.3, P < 0.001), presented significantly higher specific RR for TB even after adjusting for the effect of the remaining studied risk factors.</p> <p>Conclusion</p> <p>The above mentioned factors have to be considered by the clinicians, evaluating for TB in HDPs. Positive TST, the existence of predisposing risk factors and/or old TB lesions on chest X-ray, will guide the diagnosis of latent TB infection and the selection of those HDPs who need preventive chemoprophylaxis.</p

Effect of initial retinal thickness on outcome of intravitreal bevacizumab therapy for diabetic macular edema

Purpose: To investigate whether eyes with diabetic macular edema (DME) and central retinal thickness (CRT) >400 μm had better visual and anatomical outcomes compared to eyes with a CRT 400 μm) had significantly more injections than group 1 (CRT <400 μm) (4.0 versus 3.3; P=0.003). Both groups had similar numbers of eyes with preexisting epiretinal membrane and/or vitreomacular traction at baseline. The reduction in CRT was significantly greater in group 2 when compared to group 1 (P<0.0001). In terms of visual gain between baseline and month 12, each gained significantly by a mean of 0.12 logarithm of the minimum angle of resolution units (P=0.0001), but there was no difference between groups 1 and 2 (P=0.99). Conclusion: These results do not support a 400 μm baseline CRT cut-off for treating DME with bevacizumab, in contrast to published data on ranibizumab. Our results also indicate that patients with a thicker CRT require more bevacizumab injections, making treatment less cost-effective for these patients. Our results could be used by practitioners to support the use of bevacizumab in DME without applying a CRT cut-off

Non-blood medical care in gynecologic oncology: a review and update of blood conservation management schemes

This review attempts to outline the alternative measures and interventions used in bloodless surgery in the field of gynecologic oncology and demonstrate their effectiveness. Nowadays, as increasingly more patients are expressing their fears concerning the potential risks accompanying allogenic transfusion of blood products, putting the theory of bloodless surgery into practice seems to gaining greater acceptance. An increasing number of institutions appear to be successfully adopting approaches that minimize blood usage for all patients treated for gynecologic malignancies. Preoperative, intraoperative and postoperative measures are required, such as optimization of red blood cell mass, adequate preoperative plan and invasive hemostatic procedures, assisting anesthetic techniques, individualization of anemia tolerance, autologous blood donation, normovolemic hemodilution, intraoperative cell salvage and pharmacologic agents for controlling blood loss. An individualised management plan of experienced personnel adopting a multidisciplinary team approach should be available to establish non-blood management strategies, and not only on demand of the patient, in the field of gynecologic oncology with the use of drugs, devices and surgical-medical techniques

Wavelet Neural Networks: A Practical Guide

Wavelet networks (WNs) are a new class of networks which have been used with great success in a wide range of application. However a general accepted framework for applying WNs is missing from the literature. In this study, we present a complete statistical model identification framework in order to apply WNs in various applications. The following subjects were thorough examined: the structure of a WN, training methods, initialization algorithms, variable significance and variable selection algorithms, model selection methods and finally methods to construct confidence and prediction intervals. In addition the complexity of each algorithm is discussed. Our proposed framework was tested in two simulated cases, in one chaotic time series described by the Mackey-Glass equation and in three real datasets described by daily temperatures in Berlin, daily wind speeds in New York and breast cancer classification. Our results have shown that the proposed algorithms produce stable and robust results indicating that our proposed framework can be applied in various applications

Multi-Response Optimization of Ti6Al4V Support Structures for Laser Powder Bed Fusion Systems

Laser Powder Bed Fusion (LPBF) is one of the most commonly used and rapidly developing metal Additive Manufacturing (AM) technologies for producing optimized geometries, complex features, and lightweight components, in contrast to traditional manufacturing, which limits those characteristics. However, this technology faces difficulties with regard to the construction of overhang structures and warping deformation caused by thermal stresses. Producing overhangs without support structures results in collapsed parts, while adding unnecessary supports increases the material required and post-processing. The purpose of this study was to evaluate the various support and process parameters for metal LPBF, and propose optimized support structures to minimize Support Volume, Support Removal Effort, and Warping Deformation. The optimization approach was based on the Design of Experiments (DOE) methodology and multi-response optimization, by 3D printing and studying overhang geometries from 0&deg; to 45&deg;. For this purpose, EOS Titanium Ti64 Grade 5 powder was used, a Ti6Al4V alloy commonly employed in LPBF. For 0&deg; overhangs, the optimum solution was characterized by an average Tooth Height, large Tooth Top Length, low X, Y Hatching, and high Laser Speed, while for 22.5&deg; and 45&deg; overhangs, it was characterized by large Tooth Height, low Tooth Top Length, high X, Y Hatching, and high Laser Speed

Φαρμακευτική τροποποΐηση βλάβης ισχαιμίας επαναιμάτωσης σε μοντέλα ισχαιμίας επαναιμάτωσης

It is now recognized that changes occurring during cardiac re-modeling mayinfluence the tolerance of the myocardium to ischemic stress.Therefore, the presentstudy investigated the response of the post-infarcted heart to ischemia in anexperimental model of ischemia and reperfusion injury and the possible underlyingmechanisms. Acute myocardial infarction (AMI) was induced in Wistar male rats byligating the left coronary artery (AMI, n = 17), while sham-operated rats were used ascontrols (SHAM,n = 10). Experimental hyperthyroidism was induced in 9 or 17 AMIhearts. At 2 weeks, cardiac dysfunction was observed in AMI, as indicated by thereduction of the left ventricular EF% and by the basal isolated heart measurments.Basal function in AMI-THYR hearts was significantly inproved. Isolated hearts werethen subjected to 30 min of zero-flow global ischemia followed by 45 min ofreperfusion. Ischemic contracture was significantly depressed in AMI hearts whilewas increased in AMI-THYR hearts.Post-ischemic function was significantly reducedin SHAM in relation to AMI and AMI-THYR hearts. Left ventricular developedpressure (LVDP45) in mmHg was 4.0 (1.8) for SHAM (I/R) vs 33.9 (6.1) for AMI (I/R)vs 38.2 (9.0) for AMI-THYR (I/R) P < 0.05 Post-ischemic left ventricular end diastolicpressure (LVEDP45) was 96.6 (7.5) for SHAM (I/R) vs 52.1 (3.7) for AMI (I/R), vs60.3 (9.8) for AMI-THYR (I/R) P < 0.05 LDH release in IU/g LDH was 11.4 (0.56) inSHAM vs 7.5 (1.0) for AMI vs 5.9 (0.47) for AMI-THYR P < 0.05. This response wasassociated with 2-fold increase in HSP70 expression and 1.7 fold increase in theexpression of the phospho-HSP27, in AMI and AMI-THYR hearts vs SHAM P < 0.05In conclusion, the post-infarcted heart seems to be resistant to ischemiareperfusioninjury and heat shock protein 70 and 27 may be involved in thisresponse. Thyroxine administration resulted in inprovement of basal and postishemicfunction of the infarcted heart.Αναγνωρίζεται πλέον ότι οι αλλαγές που συμβαίνουν κατά την καρδιακή αναδιαμόρφωση μετά από έμφραγμα μυοκαρδίου επιρρεάζουν την αντοχή του μυοκαρδίου έναντι του ισχαιμικού στρες. Έτσι η παρούσα μελέτη ασχολείται με την απάντηση της μετεμφραγματικής καρδιάς στην ισχαιμία σε ένα πειραματικό μοντέλο ισχαιμίας επαναιμάτωσης και τους πιθανούς μηχανισμούς που υποκρύπτονται. Έτσι οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου προκλήθηκε σε αρσενικούς επίμυες μέσω απολίνωσης της αριστερής στεφανιαίας αρτηρίας ενώ δημιουργήθηκε και μια ομάδα ελέγχου με εικονικά χειρουργηθέντα ζώα. Πειραματικός υπερθυρεοειδισμός προκλήθηκε στα 9 από τα 17 εμφραγματικά ζώα. Στις 2 εβδομάδες μετεμφραγματικά καρδιακή δυσλειτουργία παρατηρήθηκε στις εμφραγματικές καρδιές όπως φάνηκε από το μειωμένο κλάσμα εξώθησης καθώς και τους βασικούς δείκτες λειτουργικότητας της απομωνομένης καρδιάς. Η λειτουργικότητα των εμφραγματικών υπερθυρεοειδικών καρδιών παρουσίασε σημαντική ανάκαμψη. Οι απομονωθείσες καρδίες στην συνέχεια υπεβλήθησαν σε 30 ισχαιμία μηδενικής ροής πουακολουθήθηκε από 45 λεπτά επαναιμάτωσης. Η ισχαιμική σύσπαση ήταν σημαντικά μειωμένη στις εμφραγματικές καρδιές ενώ παρατηρήθηκε σημαντική αύξηση και επιτάχυνση στις υπερθυρεοειδικές εμφραγματικές καρδιές. Η μετισχαιμική λειτουργικότητα ήταν σημαντικά μειωμένη στα εικονικά χειρουργηθέντα ζώα συγκριτικά με τα εμφραγματικά και υπερθυρεοειδικά εμφραγματικά. Η μετισχαιμική αναπτυσσόμενη συστολική πίεση (LVDP45) σε mmHg ήταν 4.0 (1.8) για τα SHAM(I/R) vs 33.9 (6.1) για τα εμφραγματικά AMI (I/R) vs 38.2 (9.0) για τα υπερθυρεοειδικά εμφραγματικά AMI-THYR (I/R) P < 0.05 . Η μετισχαιμική διαστολική πίεση της αριστερής κοιλίας (LVEDP45) ήταν 96.6 (7.5) για τα SHAM (I/R) vs 52.1 (3.7) για ταAMI (I/R), vs 60.3 (9.8) για τα AMI-THYR (I/R) P < 0.05. Η απελευθέρωση της LDHσε IU/g LDH ήταν 11.4 (0.56) για τα SHAM vs 7.5 (1.0) για τα εμφραγματικά AMI vs5.9 (0.47) for AMI-THYR P < 0.05. Αυτή η απάντηση συνδιάστηκε με τον διπλασιαμό της έκφρασης της HSP70 καθώς και 1,7 φορές αύξηση στην έκφραση της φοσφορυλιωμένης HSP27 στις εμφραγματικές καρδιές AMI καθώς και στις υπερθυρεοειδικές εμφραγματικές καρδιές P < 0.05 σε σχέση με τα εικονικά χειρουργημένα ζώα SHAM Συμπερασματικά, το μετεμφραγματικό μυοκάρδιο φαίνεται να είναι ανθεκτικό στην βλάβη ισχαιμίας επαναιμάτωσης και οι πρωτείνες θερμικής καταπληξίας heatshock protein 70 και 27 συμμετέχουν στον μηχανισμό προστασίας. Η χορήγηση θυροξίνης βελτίωσε την βασική αλλά και την μετισχαιμική λειτουργικότητα της εμφραγματικής καρδιά

Tendon-sparing Extraocular Muscle Enlargement and Cranial Nerve Hypertrophy in Chronic Inflammatory Demyelinating Polyneuropathy

Chronic inflammatory demyelinating polyradiculoneuropathy (CIDP) is an acquired, immune-mediated sensorimotor polyneuropathy. It is characterized by symmetric, progressive proximal and distal peripheral muscle weakness with sensory involvement. Previously noted ophthalmic manifestations include ophthalmoplegia, proptosis, papilledema, optic neuropathy, and pupillary abnormalities. Diagnosis is based upon clinical exam, electromyogram (EMG), and supportive criteria, such as lumbar puncture or MRI as per the European Federation of Neurological Societies and the Peripheral Nerve Society (EFNS/PNS)

The role of scanning laser polarimetry (GDXVCC) in the early diagnosis and serial analysis of glaucoma

Purpose: Comparison of GDxVCC parameters in subjects with exfoliation syndrome (XFS), exfoliative glaucoma (XFG), primary open angle glaucoma (POAG) and normal controls. Methods: We compared and analyzed prospectively the GDxVCC parameters in 64 consecutive subjects with XFS and normal intraocular pressure, 73 with XFG, 107 with POAG and compared them with 72 consecutive normal controls. One eye from each of 316 participants was analyzed. Data were summarized with means (adjusted for age differences) and standard deviations (SD). Retinal nerve fiber layer parameters (TSNIT average, Superior and Inferior average, TSNIT Std. Dev. and NFI) between groups were compared employing the two-tailed independent samples t-tests and the Mann-Whitney U test after correction for the age between the groups. All reported p-values were two-tailed with p<0.05 considered as significant. Results: The XFS individuals in ail comparisons, show significantly lower values for GDx parameters (TSNIT, Superior, Inferior and TSNITSD, P<0.001 and the NFI P<0.001 was significantly greater in XFS compared with normal controls. On the contrary we didn't find any significant differences in GDx parameters between XFG and POAG patients. But the XFG and POAG patients, in all comparison with the normal controls, had significantly lower values concerning the GDx parameters P<0.001 and the NFI value P<0.001 was significantly greater in XFG and POAG patients, than in normal controls. Conclusions: Patients with XFS, XFG and POAG show worse GDxVCC parameters than normal controls. Evaluation of retina nerve fiber layer thickness with the GDxVCC may help us in identifying earlier those individuals with XFS that will develop exfoliative glaucoma, but also can help in the diagnoses and serial analysis of patients with XFG and POAG.Σκοπός: Σύγκριση των παραμέτρων του GDxVCC σε άτομα με αποφολιδωτικό σύνδρομο (ΣΑ), αποφολιδωτικό γλαύκωμα (ΓΑ), πρωτοπαθές γλαύκωμα ανοιχτής γωνίας (ΠΓΑΓ) και φυσιολογικούς μάρτυρες. Υλικό και Μέθοδος: Συγκρίθηκαν παράμετροι του GDxVCC σε 64 διαδοχικούς συμμετέχοντες με ΣΑ, σε 73 με ΓΑ, σε 107 με ΠΓΑΓ και σε 72 διαδοχικούς μάρτυρες (Μ). Στη μελέτη χρησιμοποιήθηκε ένας τυχαία επιλεγμένος οφθαλμός από τον καθένα από τους 316 συμμετέχοντες. Υπολογίστηκαν οι πολωσιμετρικές μέσες τιμές, διορθωμένες για την ηλικία και η τυπική απόκλιση (SD). Η σύγκριση των παραμέτρων πάχους της στιβάδας των νευρικών ινών (TSNIT average, Superior και Inferior average, TSNIT Std. Dev. και NFI) έγινε με two-tailed independent samples t-test και με τη μη παραμετρική δοκιμασία κατά Mann-Whitney (Mann-Whitney U test), μετά από διόρθωση για τη διαφορά ηλικίας των δύο ομάδων. Το επίπεδο στατιστικής σημαντικότητας ορίστηκε στην τιμή 0.05 και αμφίπλευρο. Αποτελέσματα: Οι ασθενείς με ΣΑ, είχαν σε όλες τις συγκρίσεις, στατιστικά σημαντικά χαμηλότερες τιμές όλων των παραμέτρων του GDx (TSNIT, Superior, Inferior and TSNITSD, P<0.001) και ο δείκτης NFI (P<0.001) ήταν στατιστικά σημαντικά υψηλότερος στα άτομα με ΣΑ, σε σύγκριση με τους φυσιολογικούς μάρτυρες. Ωστόσο δεν βρέθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά για καμία από τις παραμέτρους του GDx μεταξύ ατόμων με Αποφολιδωτικό Γλαύκωμα και με Πρωτοπαθές Γλαύκωμα Ανοιχτής Γωνίας. Όμως οι ασθενείς με ΓΑ, είχαν σε όλες τις συγκρίσεις, σε σχέση με τους φυσιολογικούς μάρτυρες, στατιστικά σημαντικά χαμηλότερες τιμές όλων των παραμέτρων του GDx (Ρ<0.001) και ο δείκτης NFI (Ρ<0.001) ήταν στατιστικά σημαντικά υψηλότερος στα άτομα με ΓΑ. Επίσης, οι ασθενείς με ΠΓΑΓ, είχαν σε όλες τις συγκρίσεις σε σχέση με τους φυσιολογικούς μάρτυρες, στατιστικά σημαντικά χαμηλότερες τιμές όλων των παραμέτρων του GDx (TSNIT, Superior, Inferior και TSNITSD, (Ρ<0.001) και ο δείκτης NFI (Ρ<0.001) ήταν στατιστικά σημαντικά υψηλότερος στα άτομα αυτά. Συμπεράσματα: Οφθαλμοί με ΣΑ, ΓΑ και ΠΓΑΓ παρουσιάζουν χειρότερους δείκτες στην εξέταση με το GDxVCC σε σχέση με τους μάρτυρες. Η ανάλυση του πάχους της στιβάδας των νευρικών ινών με το GDxVCC μπορεί να βοηθήσει να εντοπιστούν νωρίτερα άτομα με ΣΑ που ίσως αναπτύξουν αποφολιδωτικό γλαύκωμα, αλλά και να διαγνώσει και παρακολουθήσει άτομα με ΓΑ και ΠΓΑΓ

Correction: Dimopoulos et al. Multi-Response Optimization of Ti6Al4V Support Structures for Laser Powder Bed Fusion Systems. <i>J. Manuf. Mater. Process.</i> 2023, <i>7</i>, 22

In the original publication [...