Rozpoznawanie w przekładzie. O literaturze polskiej w Chorwacji

Celem artykułu jest nakreślenie obecności literatury polskiej w kulturze chorwackiej w okresie od 2011 do 2021 roku na podstawie bibliografii i artykułów o tłumaczeniach zamieszczonych w chorwackich czasopismach kulturalno-literackich oraz na portalach internetowych. Z analizy wynika, że wydawcy wybierają najczęściej tytuły komercyjne, natomiast bibliografie najbardziej cenionych tłumaczy wskazują, że ogólny obraz literatury polskiej w przekładach chorwackich budowany jest głównie na podstawie nazwisk kanonicznych tytułów i autorów

Sploty tradycji : dwugłosy o literaturze polskiej XX wieku

The book consists of five “dialogues” devoted to selected aspects of works by Władysław Broniewski, Władysław Sebyła, Miron Białoszewski, Zbigniew Herbert and Jacek Podsiadło. The title “entanglements” connect particular “voices” within multithematic dialogues with literary and cultural heritage. Once, the basis of this “entanglement” turns out to be some ideological or theological nuance, some other time, a romantic context, melancholic sense of enstrangement, mournful despair or oikological meditation. The whole volume has been preceded by an introduction, in which the meaning of a seemingly forgotten theoretical concept — tradition — has been given much consideration

'To Make the Enemy Immortal by the Sheer Play on Words' – on Julian Tuwim’s Pamphlets

The article presents both the formal aspects of the poetics of Tuwim’s pamphlets (enumeration, hyperbole, grotesque, irony) and the figures of those who are the targets of his satirical addresses. Tuwim used verse satires to create polemical and ironic portraits of individual people (the main figure being a nationalist journalist and literary critic Stanisław Pieńkowski) as well as to ridicule state institutions, ideologies and political parties. The author also analyses pamphlet-like lyrical poems, columns and literary criticism by Julian Tuwim. In conclusion the author describes some elements of the cultural milieu which the poet refers to in his satirical writing (popular culture and the media, totalitarian ideologies, mass-society).Zadanie „Stworzenie anglojęzycznych wersji wydawanych publikacji” finansowane w ramach umowy nr 948/P-DUN/2016 ze środków Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego przeznaczonych na działalność upowszechniającą naukę

W cudzysłowie : o literaturze polskiej XX i XXI wieku

The book consists of twelve interpretative essays which relate the author’s close encounters with the Polish literature of the 20th and 21st century. The publication opens with a micrological look into the poetry of Bolesław Leśmian as a story of the simultaneous power and misery of life, which by being embodied in an infinite number of forms ensures permanence of existence to none of these forms. The subsequent essay is a reading, guided by poetics, of the ideological poems of Władysław Broniewski, whose layer of content admittedly lost their appeal but they continue to enchant the reader with their masterly form which conceals both the mystery of their contemporary success with the readers as well as the reason for the present interest of the researchers in these poems. In the text that follows the author suggests a shared reading of a Władysław Sebyła poem which begins with *** [„Jesteśmy gnojem, mój bracie...”] (*** [“We are the muck, my brother…”]), here treated as a subtle counterpoint to the dark tone of the entire oeuvre of the author of the Koncert egotyczny (An egotistical concert). A return to the micrological perspective is featured in the article devoted to the works of Anna Kamieńska, in which the poet demonstrates a particular sensibility to small everyday things as a source of the answers to the questions about the sense of the existence of the world, of man and of God. The two subsequent chapters of the book are devoted to the works of Miron Białoszewski as a poet of transgression who consistently observes and deconstructs all patterns that he encounters. The protagonist of the two texts which follow is Wisława Szymborska as the author of the poem entitled Mikrokosmos (Microcosmos), which is one of the instances of proof, presented in the book, that she is fond of the world of micromatter and that she is a precursor of posthumanist thought in the context of Polish modern poetry. The final text which refers to poetry is an analysis of the volume by Ewa Lipska entitled Drugi zbiór wierszy (Second collection of poems), in which ironic notes resonate against the background of bitter diagnoses of modernity, enabling the reader to maintain distance toward the existential pitfalls which endanger both the individual and the community. The problems of the three final chapters, devoted to the accomplishments of Ryszard Kapuściński, Jacek Dehnel and Halszka Opfer in the field of prose, oscillate around the category of truth and fiction associated with the problem of the relation about the present time and the past time, the testimony of memory or the horizon of readerly expectations toward the text

Wojciech Stanisław Chrościński (ok. 1660-po 1733) — człowiek i dzieło

The article discusses the figure and the work of the poet from the Saxon times in Poland. The first part of the article presents some essential biographical data and his most important literary achievements – from his debut poem Trąba wiekopomnej sławy..., through the translations of the Latin works of Ovid and Lucan, to poems written in the Polish language, such as Biblical poems and other cycles of poems. The other part of the article includes a discussion on the history of the reception of Chrościński’s works and the opinions on his literary output given by literary critics and contemporary historians of literature. Diverse and not equivocal opinions emerge – from decidedly favourable to those more restrained and even critical. However, the popularity of the poems written by Chrościński in the seventeenth and the eighteenth centuries is remarkable. This popularity wanes in the course of time and slowly but steadily he becomes an unknown author, rarely recalled and selectively cited. The varied and divergent attitudes of historians of literature make us fully accept the following opinion given by Brückner: “Chrościński highly deserves a closer study of his literary output”. Accordingly, the latter postulate is an invitation to a thorough and deepened investigation of the works of the poet

Rzecz o Józefie Chazanowiczu – lekarzu białostockim

RYSZARD LÖW, polski publicysta, urodzony w Krakowie, wydawca, bibliograf oraz krytyk literacki żydowskiego pochodzenia, mieszkający od 1952 roku w Izraelu. Od 1957 roku jest korespondentem izraelskim IBL – Pracowni Bibliograficznej w Poznaniu, gdzie przesyła materiały o literackich polonikach hebrajskich. Jest członkiem Związku Autorów Piszących Po Polsku w Izraelu, którego był pierwszym przewodniczącym. Tworzy w języku polskim i hebrajskim, głównie o literaturze polskiej, jej związkach z hebrajską oraz o zagadnieniach polsko-żydowskich stosunków literackich. Artykuły, recenzje oraz bibliografie publikuje w polskojęzycznych czasopismach w Izraelu (m.in. w „Nowinach Izraelskich”, w „Od Nowa”, a także w „Echu Tygodnia”), w Wielkiej Brytanii (w „Wiadomościach”), we Francji (w „Kulturze”) i w Polsce (w „Przeglądzie Orientalistycznym”, w „Twórczości” i w „Tygodniku Powszechnym”). W literaturze i prasie hebrajskiej w Izraelu publikuje artykuły o literaturze polskiej. Wydał dotychczas pięć książek, w tym: Hebrajską obecność Juliana Tuwima. Szkice bibliograficzne (Tel-Aviv 1993), Znaki obecności. O polsko-hebrajskich i polsko-żydowskich związkach literackich (Kraków 1995) jak również Rozpoznania. Szkice literackie (Kraków 1998).36937

Bibliografia prac Barbary Gutkowskiej

Bibliografia profesor Barbary Gutkowskiej

Sprawozdanie z konferencji naukowej „Ewaluacje literatury – krytyka, teoria, historia” (Koło Naukowe Doktorantów Wydziału Filologicznego i Instytut Nauk o Literaturze Polskiej im. Ireneusza Opackiego, Wydział Filologiczny Uniwersytetu Śląskiego, Katowice, 8–9 kwietnia 2019)

"W dniach 8 i 9 kwietnia 2019 roku w katowickim budynku Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Śląskiego miała miejsce konferencja Ewaluacje literatury – krytyka, teoria, historia. Jej organizatorem było Koło Doktorantów Wydziału Filologicznego, patronatu zaś udzieliła dyrekcja Instytutu Nauk o Literaturze Polskiej im. Ireneusza Opackiego. Wydarzenie stanowiło drugą odsłonę zapoczątkowanej w zeszłym roku formuły spotkań, służących nie tylko wymianie naukowych doświadczeń między młodymi badaczami – studentami i doktorantami – a starszymi pracownikami Instytutu, lecz także integracji środowiska akademickiego." […] (fragm.

Zakład Historii Literatury Baroku i Dawnej Książki - spojrzenie wstecz

Czwarty zeszyt Sarmackiego theatrum, wydawnictwo Zakładu Historii Literatury Baroku i Dawnej Książki, oddajemy do druku w roku czterdziestolecia Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Dobry to moment na dokonanie podsumowania prac Zakładu, uzasadnione jest ono także zbliżającą się zmianą pokoleniową kierownictwa tej jednostki. Katowicka polonistyka ukształtowana w ramach Wyższej Szkoły Pedagogicznej (1950)1 weszła w skład nowo powołanego Uniwersytetu Śląskiego 14 czerwca 1968 roku w wyniku połączenia WSP i Filii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Na Wydziale Filologiczno-Historycznym działały wówczas cztery katedry polonistyczne: Katedra Historii Literatury Polskiej (od 1 stycznia 1953 roku), Katedra Języka Polskiego (od 1 stycznia 1953 roku), Katedra Metodyki Historii Literatury i Języka Polskiego (od 1 października 1959 roku) oraz Katedra Historii Literatury Powszechnej (od 1 października 1959 roku)2. Nowe potrzeby dydaktyczne oraz rozwój kadry naukowej, w tym zatrudnienie wielu nowych pracowników naukowo-dydaktycznych z innych ośrodków naukowych kraju, spowodowały liczne przekształcenia organizacyjne — w 1969 roku powstał Instytut Filologii Polskiej, a w jego obrębie kontynuowały pracę zakłady, utworzone w miejsce dawnych katedr, powołano też nowe