77 research outputs found
Algorithms for curve design and accurate computations with totally positive matrices
Esta tesis doctoral se enmarca dentro de la teoría de la Positividad Total. Las matrices totalmente positivas han aparecido en aplicaciones de campos tan diversos como la Teoría de la Aproximación, la Biología, la Economía, la Combinatoria, la Estadística, las Ecuaciones Diferenciales, la Mecánica, el Diseño Geométrico Asistido por Ordenador o el Álgebra Numérica Lineal. En esta tesis nos centraremos en dos de los campos que están relacionados con matrices totalmente positivas.This doctoral thesis is framed within the theory of Total Positivity. Totally positive matrices have appeared in applications from fields as diverse as Approximation Theory, Biology, Economics, Combinatorics, Statistics, Differential Equations, Mechanics, Computer Aided Geometric Design or Linear Numerical Algebra. In this thesis, we will focus on two of the fields that are related to totally positive matrices.<br /
New strategies for curve and arbitrary-topology surface constructions for design
This dissertation presents some novel constructions for curves and surfaces with arbitrary topology in the context of geometric modeling.
In particular, it deals mainly with three intimately connected topics that are of interest in both theoretical and applied research: subdivision surfaces, non-uniform local interpolation (in both univariate and bivariate cases), and spaces of generalized splines.
Specifically, we describe a strategy for the integration of subdivision surfaces in computer-aided design systems and provide examples to show the effectiveness of its implementation.
Moreover, we present a construction of locally supported, non-uniform, piecewise polynomial univariate interpolants of minimum degree with respect to other prescribed design parameters (such as support width, order of continuity and order of approximation).
Still in the setting of non-uniform local interpolation, but in the case of surfaces, we devise a novel parameterization strategy that, together with a suitable patching technique, allows us to define composite surfaces that interpolate given arbitrary-topology meshes or curve networks and satisfy both requirements of regularity and aesthetic shape quality usually needed in the CAD modeling framework.
Finally, in the context of generalized splines, we propose an approach for the construction of the optimal normalized totally positive (B-spline) basis, acknowledged as the best basis of representation for design purposes, as well as a numerical procedure for checking the existence of such a basis in a given generalized spline space.
All the constructions presented here have been devised keeping in mind also the importance of application and implementation, and of the related requirements that numerical procedures must satisfy, in particular in the CAD context
Recommended from our members
Subdivision and manifold techniques for isogeometric design and analysis of surfaces
Design of surfaces and analysis of partial differential equations defined on them are of great importance in engineering applications, e.g., structural engineering, automotive and aerospace. This thesis focuses on isogeometric design and analysis of surfaces, which aims to integrate engineering design and analysis by using the same representation for both. The unresolved challenge is to develop a desirable surface representation that simultaneously satisfies certain favourable properties on meshes of arbitrary topology around the extraordinary vertices (EVs), i.e., vertices not shared by four quadrilaterals or three triangles. These properties include high continuity (geometric or parametric), optimal convergence in finite element analysis as well as simplicity in terms of implementation. To overcome the challenge, we further develop subdivision and manifold surface modelling techniques, and explore a possible scheme to combine the distinct appealing properties of the two. The unique advantages of the developed techniques have been confirmed with numerical experiments.
Subdivision surfaces generate smooth surfaces from coarse control meshes of arbitrary topology by recursive refinement. Around EVs the optimal refinement weights are application-dependent. We first review subdivision-based finite elements. We then proceed to derive the optimal subdivision weights that minimise finite element errors and can be easily incorporated into existing implementations of subdivision schemes to achieve the same accuracy with much coarser meshes in engineering computations. To this end, the eigenstructure of the subdivision matrix is extensively used and a novel local shape decomposition approach is proposed to choose the optimal weights for each EV independently.
Manifold-based basis functions are derived by combining differential-geometric manifold techniques with conformal parametrisations and the partition of unity method. This thesis derives novel manifold-based basis functions with arbitrary prescribed smoothness using quasi-conformal maps, enabling us to model and analyse surfaces with sharp features, such as creases and corners. Their practical utility in finite element simulation of hinged or rigidly joined structures is demonstrated with Kirchhoff-Love thin shell examples.
We also propose a particular manifold basis reproducing subdivision surfaces away from EVs, i.e., B-splines, providing a way to combine the appealing properties of subdivision (available in industrial software) for design and manifold basis (relatively new) for analysis.Cambridge International Scholarship Scheme (CISS) by Cambridge Trus
Desenvolvimento de metodologias para identificação de parâmetros e otimização de forma em simulações numéricas de processos de conformação plástica
Doutoramento em Engenharia MecânicaPor parte da indústria de estampagem tem-se verificado um interesse
crescente em simulações numéricas de processos de conformação de chapa,
incluindo também métodos de engenharia inversa. Este facto ocorre
principalmente porque as técnicas de tentativa-erro, muito usadas no passado,
não são mais competitivas a nível económico. O uso de códigos de simulação
é, atualmente, uma prática corrente em ambiente industrial, pois os resultados
tipicamente obtidos através de códigos com base no Método dos Elementos
Finitos (MEF) são bem aceites pelas comunidades industriais e científicas
Na tentativa de obter campos de tensão e de deformação precisos, uma
análise eficiente com o MEF necessita de dados de entrada corretos, como
geometrias, malhas, leis de comportamento não-lineares, carregamentos, leis
de atrito, etc.. Com o objetivo de ultrapassar estas dificuldades podem ser
considerados os problemas inversos. No trabalho apresentado, os seguintes
problemas inversos, em Mecânica computacional, são apresentados e
analisados: (i) problemas de identificação de parâmetros, que se referem à
determinação de parâmetros de entrada que serão posteriormente usados em
modelos constitutivos nas simulações numéricas e (ii) problemas de definição
geométrica inicial de chapas e ferramentas, nos quais o objetivo é determinar a
forma inicial de uma chapa ou de uma ferramenta tendo em vista a obtenção
de uma determinada geometria após um processo de conformação.
São introduzidas e implementadas novas estratégias de otimização, as quais
conduzem a parâmetros de modelos constitutivos mais precisos. O objetivo
destas estratégias é tirar vantagem das potencialidades de cada algoritmo e
melhorar a eficiência geral dos métodos clássicos de otimização, os quais são
baseados em processos de apenas um estágio. Algoritmos determinísticos,
algoritmos inspirados em processos evolucionários ou mesmo a combinação
destes dois são usados nas estratégias propostas. Estratégias de cascata,
paralelas e híbridas são apresentadas em detalhe, sendo que as estratégias
híbridas consistem na combinação de estratégias em cascata e paralelas.
São apresentados e analisados dois métodos distintos para a avaliação da
função objetivo em processos de identificação de parâmetros. Os métodos
considerados são uma análise com um ponto único ou uma análise com
elementos finitos. A avaliação com base num único ponto caracteriza uma
quantidade infinitesimal de material sujeito a uma determinada história de
deformação. Por outro lado, na análise através de elementos finitos, o modelo
constitutivo é implementado e considerado para cada ponto de integração.
Problemas inversos são apresentados e descritos, como por exemplo, a
definição geométrica de chapas e ferramentas.
Considerando o caso da otimização da forma inicial de uma chapa metálica a
definição da forma inicial de uma chapa para a conformação de um elemento
de cárter é considerado como problema em estudo. Ainda neste âmbito, um
estudo sobre a influência da definição geométrica inicial da chapa no processo
de otimização é efetuado. Este estudo é realizado considerando a formulação
de NURBS na definição da face superior da chapa metálica, face cuja
geometria será alterada durante o processo de conformação plástica.
No caso dos processos de otimização de ferramentas, um processo de
forjamento a dois estágios é apresentado. Com o objetivo de obter um cilindro
perfeito após o forjamento, dois métodos distintos são considerados. No
primeiro, a forma inicial do cilindro é otimizada e no outro a forma da
ferramenta do primeiro estágio de conformação é otimizada. Para parametrizar
a superfície livre do cilindro são utilizados diferentes métodos. Para a definição
da ferramenta são também utilizados diferentes parametrizações.
As estratégias de otimização propostas neste trabalho resolvem eficientemente
problemas de otimização para a indústria de conformação metálica.The interest of the stamping industry in the numerical simulation of sheet metal
forming, including inverse engineering approaches, is increasing. This fact
occurs mainly because trial and error design procedures, commonly used in the
past, are no longer economically competitive. The use of simulation codes is
currently a common practice in the industrial forming environment, as the
results typically obtained by means of the Finite Element Method (FEM) are
well accepted by both the industrial and scientific communities.
In order to obtain accurate stress and strain fields, an effective FEM analysis
requires reliable input data such as geometry, mesh, non-linear material
behaviour laws, loading cases, friction laws, etc.. In order to overcome these
difficulties, a possible approach is based on inverse problems. In this work, the
following inverse problems in computational Mechanics are presented and
analysed: (i) parameter identification problem, that refer to the definition of input
parameters to be used in constitutive models for numerical simulations, based
on experimental data, and (ii) initial blank and tool design problem, where the
aim would be to estimate the initial shape of a blank or a tool in order to
achieve the desired geometry after the forming process.
New optimization strategies in parameter identification problems that lead more
efficiently to accurate material parameters are introduced and implemented.
The aim of these strategies is to take advantage of the strength of each
selected algorithm and improve the overall robustness and efficiency of
classical optimization methodologies based on single stages. Deterministic
algorithms, evolutionary-inspired algorithms or even the combination of these
two algorithms are used in the proposed strategies. Strategies such as
cascade, parallel and hybrid approaches are analysed in detail. In hybrid
strategies, cascade and parallel approaches are integrated.
Two different approaches are presented and analyzed for the evaluation of the
objective functions in parameter identification processes. The approaches
considered are single-point and FE analyses. The single infinitesimal point
evaluation seems to characterize an infinitesimal amount of material subjected
to all kind of deformation history. On the other hand, in all FE analysis codes,
the constitutive model is implemented and accounted for in each element
integration point.
Inverse problems, such as blank and tool design, are presented and described.
In the case of the initial blank optimization process the design of a carter is
presented. Also related to the initial blank optimization process, a study of the
influence of the initial geometry definition in the optimization process is
conducted. This study is performed considering the NURBS formulation to
model the blank upper surface that will be changed during the optimization
process.
In the case of the tool design problem, a two-stage forging process is
presented. In order to achieve a straight cylinder after forging, two different
approaches are analyzed. In the first one, the initial geometry of the cylinder is
optimized and, in the other one, the shape of the first stage tool is optimized.
To parameterize the free surface of the cylinder different methods are
presented. Furthermore, in order to define the tool in this example, different
parameterizations are presented.
The optimisation strategies proposed in this work efficiently solve optimisation
problems for the industrial metal forming
An Improved 2DOF Elastokinematic Surrogate Model for Continuous Motion Prediction and Visualisation of Forearm Pro-and Supination for Surgical Planning
Forearm rotation (pro-/supination) involves a non-trivial combination of rotation and translation of two bones, namely, radius and ulna, relatively to each other. Early works regarded this relative motion as a rotation about a fixed (skew) axis. However, this assumption turns out not to be exact. This thesis regards a spatial-loop surrogate mechanism involving two degrees of freedom with an elastic coupling for better forearm motion prediction. In addition, the influence of the bone morphology and position of elbow on kinematics are also considered.
The model parameters are not measured directly from the anatomical components, but are fitted by reducing the errors between predicted and measured values in an optimization loop. For non-invasive measurement of bone position, magnetic resonance imaging (MRI) is
employed. We present a method to self-calibrate the arm position in the MRI scanning tube and to fit the model parameters from a few, coarse MRI scans. Results show a good concordance between measurement and simulation. Moreover, the minimum distance changing between bones during forearm rotation is elucidated, which is not yet proved in anatomical and clinical literatures. The minimum distance is calculated by searching for the global shortest distance between bone contours on ulna and radius by a two-level selection and a following multidimensional Newton-Raphson algorithm. To this end, the methodology is extended from healthy bones to deformed arms and an angulated forearm model is developed. The 3D angulated bone geometry is obtained by manually separating the bone structure at the broken position, and the minimum distance and the range of motion of fractured forearms are analyzed. As shown for a single case validation, simulated results show very small deviations from anatomical data. Furthermore, the simulations discussed above are visualized using interactive interfaces, which facilitates the application of the model in clinical planning.Die Unterarmrotation beinhaltet eine nicht triviale Kombination einer Rotation und Translokation zweier Knochen, Radius und Ulna relativ zu einander. Frühere Arbeiten betrachteten diese relative Bewegung als eine Rotation um eine fixierte Achse. Allerdings scheint diese Annahme ungenau zu sein. Diese Arbeit betrachtet ein Spatial-Loop Surrogat Mechanismus unter Berücksichtigung von zwei Freiheitsgraden mit einer elastischen Gelenkverbindung für eine bessere Prognose der Unterarm-Bewegung. Zusätzlich wird der Einfluss der Knochenmorphologie und die Position des Ellenbogens auf die Kinematik berücksichtig. Die Modellparameter werden nicht direkt von den anatomischen Komponenten bestimmt, sondern unter Berücksichtigung der Abweichung von Annahme und Messung. Zur nicht invasiven Messung der Knochenposition wird die Methode der Magnetresonanztomographie (MRT) angewendet. Wir stellen hier eine Methode um die Arm-Position in das MRI Scan-Rohr selbst zu kalibrieren und die Modellparameter aus einige grobe MRT-Aufnahmen zu passen. Die simulierten Ergebnisse zeigen sehr kleine Abweichungen von anatomischen Daten. Eine minimale Änderung der Distanz zwischen den Knochen während der Unterarmrotation wird beleuchte, die bisher nicht in der anatomischen und klinischen Literatur beschrieben ist. Die Berechnung der minimalen Distanz erfolgt über die Ermittlung der gesamt kürzesten Distanz. Zu diesem Zweck wird die Methodik von gesunden Knochen auf deformiere Arme und ein angewinkeltes Unterarmmodel entwickelt. Die 3D gewinkelte Knochen-Geometrie ergibt sich aus der Knochenstruktur an der gebrochener Position manuell zu trennen, und darauf werden der Mindestabstand und der Bereich der Bewegung von dem gebrochenen Unterarm analysiert. Wie dies bei einer einzelnen Fall Validierung, zeigen die simulierten Ergebnisse sehr kleine Abweichungen von anatomischen Daten. Darüber hinaus werden die oben beschrieben Simulationen mit interaktiven Benutzeroberflächen visualisiert, welche die Anwendung des Modells in der klinischen Planung erleichtert
Tissue-scale, patient-specific modeling and simulation of prostate cancer growth
Programa Oficial de Doutoramento en Enxeñaría Civil . 5011V01[Abstract]
Prostate cancer is a major health problem among aging men worldwide. This pathology
is easier to cure in its early stages, when it is still organ-confined. However, it hardly
ever produces any symptom until it becomes excessively large or has invaded other
tissues. Hence, the current approach to combat prostate cancer is a combination of
prevention and regular screening for early detection. Indeed, most cases of prostate
cancer are diagnosed and treated when it is localized within the organ. Despite the wealth
of accumulated knowledge on the biological basis and clinical management of the disease,
we lack a comprehensive theoretical model into which we can organize and understand
the abundance of data on prostate cancer. Additionally, the standard clinical practice
in oncology is largely based on statistical patterns, which is not sufficiently accurate to
individualize the diagnosis, prediction of prognosis, treatment, and follow-up.
Recently, mathematical modeling and simulation of cancer and their treatments have
enabled the prediction of clinical outcomes and the design of optimal therapies on a
patient-specific basis. This new trend in medical research has been termed mathematical
oncology. Prostate cancer is an ideal candidate to benefit from this technology for several
reasons. First, patient-specific clinical approaches may contribute to reduce the rates of
overtreatment and undertreatment of prostate cancer. Multiparametric magnetic resonance
is increasingly used to monitor and diagnose this disease. This imaging technology can
provide abundant information to build a patient-specific mathematical model of prostate
cancer growth. Moreover, the prostate is a sufficiently small organ to pursue tissue-scale
predictive simulations. Prostate cancer growth can also be estimated using the serum
concentration of a biomarker known as the prostate specific antigen. Additionally, some
prostate cancer patients do not receive any treatment but are clinically monitored and
periodically imaged, which opens the door to in vivo model validation. The advent of
versatile and powerful technologies in computational mechanics permits to address the
challenges posed by the prostate anatomy and the resolution of the mathematical models.
Finally, mathematical oncology technologies can guide the future research on prostate
cancer, e.g., proposing new treatment strategies or unveiling mechanisms involved in
tumor growth. Therefore, the aim of this thesis is to provide a computational framework for the tissuescale,
patient-specific modeling and simulation of organ-confined PCa growth within
the context of mathematical oncology. We present a model for localized prostate cancer
growth that reproduces the growth patterns of the disease observed in experimental
and clinical studies. To capture the coupled dynamics of healthy and tumoral tissue,
we use the phase-field method together with reaction-diffusion equations for nutrient
consumption and prostate specific antigen production. We leverage this model to run the
first tissue-scale, patient-specific simulations of prostate cancer growth over the organ
anatomy extracted from medical images. Our results show similar tumor progression as
observed in clinical practice.
We leverage isogeometric analysis to handle the nonlinearity of our set of equations,
as well as the complex anatomy of the prostate and the intricate tumoral morphologies.
We further advocate dynamical mesh adaptivity to speed up calculations, rationalize
computational resources, and facilitate simulation in a clinically relevant time. We
present a set of efficient algorithms to accommodate local h-refinement and h-coarsening
of hierarchical splines in isogeometric analysis. Our methods are based on Bézier
projection, which we extend to hierarchical spline spaces. We also introduce a balance
parameter to control the overlapping of basis functions across the levels of the hierarchy,
leading to improved numerical conditioning. Our simulations of cancer growth show
remarkable accuracy with very few degrees of freedom in comparison to the uniform
mesh that the same simulation would require.
Finally, we study the interaction between prostate cancer and benign prostatic hyperplasia,
another common prostate pathology that causes the organ to gradually enlarge. In
particular, we investigate why tumors originating in larger prostates present favorable
pathological features. We perform a qualitative simulation study by extending our
mathematical model of prostate cancer growth to include the equations of mechanical
equilibrium and the coupling terms between them and tumor dynamics. We assume that
the deformation of the prostate is a quasistatic phenomenon and we model prostatic tissue
as a linear elastic, heterogeneous, isotropic material. This model is calibrated by studying
the deformation caused by either disease independently. Our simulations show that a
history of benign prostatic hyperplasia creates mechanical stress fields in the prostate that
hamper prostatic tumor growth and limit its invasiveness.[Resumen]
El cáncer de próstata es un gran problema de salud en hombres de edad avanzada en
todo el mundo. Esta patología es más fácil de curar en sus estadios iniciales, cuando
aún es órgano-confinada. Sin embargo, casi nunca produce ningún síntoma hasta que es
demasiado grande o ha invadido otros tejidos. Por tanto, el enfoque actual para combatir
el cáncer de próstata es una combinación de prevención y exámenes rutinarios para una
detección precoz. De hecho, la mayoría de casos de cáncer de próstata son diagnosticados
y tratados cuando aún está localizado dentro del órgano. A pesar de la riqueza del
conocimiento acumulado sobre las bases biológicas y la gestión clínica de la enfermedad,
carecemos de un modelo teórico completo en el que podamos organizar y comprender
la enorme cantidad de datos existentes sobre el cáncer de próstata. Además, la práctica
clínica estándar en oncología está basada en gran medida en patrones estadísticos, lo
cual no es suficientemente preciso para individualizar el diagnóstico, la predicción de la
prognosis, el tratamiento y el seguimiento.
Recientemente, la modelización y la simulación matemáticas del cáncer y sus tratamientos
han permitido predecir resultados clínicos y el diseño de terapias óptimas de
forma personalizada. Esta nueva corriente de investigación médica se ha denominado
oncología matemática. El cáncer de próstata es un candidato ideal para beneficiarse de
esta tecnología por varios motivos. En primer lugar, un enfoque clínico personalizado
podría contribuir a reducir las tasas de tratamiento excesivo o insuficiente de cáncer de
próstata. La resonancia magnética multiparamétrica se usa cada vez más para monitorizar
y diagnosticar esta enfermedad. Esta tecnología de imagen puede proporcionar abundante
información para construir un modelo matemático de crecimiento de cáncer de próstata
personalizado. Además, la próstata es un órgano suficientemente pequeño para perseguir
la realización de simulaciones predictivas a escala tisular. El crecimiento del cáncer de
próstata también se puede estimar usando la concentración en sangre de un biomarcador
conocido como el antígeno prostático específico. Adicionalmente, algunos pacientes de
cáncer de próstata no reciben tratamiento pero son monitorizados clínicamente y se les
toman imágenes médicas periódicamente, lo que abre la puerta a la validación in vivo de
modelos. El desarrollo de tecnologías versátiles y potentes en mecánica computacional permite hacer frente a los retos derivados de la anatomía prostática y la resolución de los
modelos matemáticos. Finalmente, las tecnologías de oncología matemática pueden guiar
las investigaciones futuras sobre cáncer de próstata, por ejemplo, proponiendo nuevas
estrategias de tratamiento o descubriendo mecanismos involucrados en el crecimiento
tumoral.
Por tanto, el objeto de esta tesis es proporcionar un marco computacional para la modelización
y simulación del crecimiento del cáncer de próstata órgano-confinado de
forma personalizada y a escala tisular dentro del contexto de la oncología matemática.
Presentamos un modelo de crecimiento de cáncer de próstata localizado que reproduce
los patrones de crecimiento de la enfermedad observados en estudios experimentales y
clínicos. Para capturar las dinámicas acopladas de los tejidos sano y tumoral, usamos el
método de campo de fase junto con ecuaciones de reacción-difusión para el consumo
de nutriente y la producción de antígeno prostático específico. Empleamos este modelo
para realizar las primeras simulaciones personalizadas a escala tisular del crecimiento de
cáncer de próstata sobre la anatomía del órgano extraída de imágenes médicas. Nuestros
resultados muestran una progresión tumoral similar a la observada en la práctica clínica.
Utilizamos el análisis isogeométrico para resolver la no-linealidad de nuestro sistema de
ecuaciones, así como la compleja anatomía de la próstata y las intricadas morfologías
tumorales. Adicionalmente, proponemos el uso de adaptatividad dinámica de malla para
acelerar los cálculos, racionalizar los recursos computacionales y facilitar la simulación en
un tiempo clínicamente relevante. Presentamos un conjunto de algoritmos eficientes para
introducir el refinamiento y el engrosado locales tipo h en análisis isogeométrico. Nuestros
métodos están basados en la proyección de Bézier, que extendemos a los espacios de
splines jerárquicas. También introducimos un parámetro de balance para controlar la
superposición de funciones de base a través de los niveles de la jerarquía, lo cual conduce
a un condicionamiento numérico mejorado. Nuestras simulaciones de crecimiento de
cáncer muestran una notable precisión con muy pocos grados de libertad en comparación
con la malla uniforme que la misma simulación requeriría.
Finalmente, estudiamos la interacción entre el cáncer de próstata y la hiperplasia benigna
de próstata, otra patología prostática común que hace crecer al órgano gradualmente. En
particular, investigamos por qué los tumores que se originan en próstatas más grandes
presentan características patológicas favorables. Realizamos un estudio de simulación
cualitativo extendiendo nuestro modelo matemático de crecimiento de cáncer de próstata
para incluir las ecuaciones de equilibrio mecánico y los términos de acoplamiento entre
estas y la dinámica tumoral. Asumimos que la deformación de la próstata es un fenómeno
cuasiestático y modelamos el tejido prostático como un material elástico lineal, heterogéneo
e isotrópico. Este modelo es calibrado estudiando la deformación causada por
cada enfermedad independientemente. Nuestras simulaciones muestran que un historial
de hiperplasia benigna de próstata crea campos de tensión mecánica en la próstata que
obstaculizan el crecimiento del cáncer de próstata y limitan su invasividad.[Resumo]
O cancro de próstata é un gran problema de saúde en homes de idade avanzada en todo
o mundo. Esta patoloxía é máis fácil de curar nos seus estadios iniciais, cando aínda
é órgano-confinada. Porén, case nunca produce ningún síntoma ata que é demasiado
grande ou ten invadido outros tecidos. Polo tanto, o enfoque actual para combater o
cancro de próstata é unha combinación de prevención e exames rutinarios para unha
detección precoz. De feito, a maioría de casos de cancro de próstata son diagnosticados e
tratados cando aínda está localizado dentro do órgano. Malia a riqueza do coñecemento
acumulado sobre as bases biolóxicas e a xestión clínica da doenza, carecemos dun modelo
teórico completo no que podamos organizar e comprender a enorme cantidade de datos
existentes sobre o cancro de próstata. Ademais, a práctica clínica estándar en oncoloxía
está baseada en gran medida en patróns estatísticos, o cal non é suficientemente preciso
para individualizar a diagnose, a predición da prognose, o tratamento e o seguimento.
Recentemente, a modelización e a simulación matemáticas do cancro e os seus tratamentos
permitiron predicir resultados clínicos e o deseño de terapias óptimas de forma
personalizada. Esta nova corrente de investigación médica denomínase oncoloxía matemática.
O cancro de próstata é un candidato ideal para beneficiarse desta tecnoloxía por
varios motivos. En primeiro lugar, un enfoque clínico personalizado podería contribuír a
reducir as taxas de tratamento excesivo ou insuficiente de cancro de próstata. A resonancia
magnética multiparamétrica úsase cada vez máis para monitorizar e diagnosticar esta
enfermidade. Esta tecnoloxía de imaxe pode proporcionar abundante información para
construír un modelo matemático de crecemento de cancro de próstata personalizado.
Ademais, a próstata é un órgano suficientemente pequeno para perseguir a realización
de simulacións preditivas a escala tisular. O crecemento do cancro de próstata tamén
se pode estimar usando a concentración en sangue dun biomarcador coñecido como o
antíxeno prostático específico. Adicionalmente, algúns pacientes de cancro de próstata
non reciben tratamento pero son monitorizados clinicamente e se lles toman imaxes
médicas periodicamente, o que abre a porta á validación in vivo de modelos. O desenvolvemento
de tecnoloxías versátiles e potentes en mecánica computacional permite facer
fronte aos retos derivados da anatomía prostática e a resolución dos modelos matemáticos. Finalmente, as tecnoloxías de oncoloxía matemática poden guiar as investigacións futuras
sobre cancro de próstata, por exemplo, propoñendo novas estratexias de tratamento ou
descubrindo mecanismos involucrados no crecemento tumoral.
Polo tanto, o obxecto desta tese é proporcionar un marco computacional para a modelización
e simulación do crecemento do cancro de próstata órgano-confinado de forma
personalizada e a escala tisular dentro do contexto da oncoloxía matemática. Presentamos
un modelo de crecemento de cancro de próstata localizado que reproduce os patróns de
crecemento da enfermidade observados en estudos experimentais e clínicos. Para capturar
as dinámicas acopladas dos tecidos san e tumoral, usamos o método de campo de fase
xunto con ecuacións de reacción-difusión para o consumo de nutriente e a produción
de antíxeno prostático específico. Empregamos este modelo para realizar as primeiras
simulacións personalizadas a escala tisular do crecemento de cancro de próstata sobre
a anatomía do órgano extraída de imaxes médicas. Os nosos resultados amosan unha
progresión tumoral similar á observada na práctica clínica.
Utilizamos a análise isoxeométrica para resolver a non-linealidade do noso sistema
de ecuacións, así como a complexa anatomía da próstata e as intricadas morfoloxías
tumorais. Adicionalmente, propoñemos o uso de adaptatividade dinámica de malla para
acelerar os cálculos, racionalizar os recursos computacionais e facilitar a simulación nun
tempo clinicamente relevante. Presentamos un conxunto de algoritmos eficientes para
introducir o refinamento e o engrosado locais tipo h en análise isoxeométrica. Os nosos
métodos están baseados na proxección de Bézier, que estendemos aos espazos de splines
xerárquicas. Tamén introducimos un parámetro de balance para controlar a superposición
de funcións de base a través dos niveis da xerarquía, o cal conduce a un condicionamento
numérico mellorado. As nosas simulacións de crecemento de cancro amosan unha notable
precisión con moi poucos graos de liberdade en comparación coa malla uniforme que a
mesma simulación requiriría.
Finalmente, estudamos a interacción entre o cancro de próstata e a hiperplasia benigna
de próstata, outra patoloxía prostática común que fai crecer ao órgano gradualmente. En
particular, investigamos por que os tumores que se orixinan en próstatas máis grandes
presentan características patolóxicas favorables. Realizamos un estudo de simulación
cualitativo estendendo o noso modelo matemático de crecemento de cancro de próstata
para incluír as ecuacións de equilibrio mecánico e os termos de acoplamento entre estas e
a dinámica tumoral. Asumimos que a deformación da próstata é un fenómeno cuasiestático
e modelamos o tecido prostático como un material elástico lineal, heteroxéneo e
isotrópico. Este modelo é calibrado estudando a deformación causada por cada enfermidade
independientemente. As nosas simulacións amosan que un historial de hiperplasia
benigna de próstata crea campos de tensión mecánica na próstata que obstaculizan o
crecemento do cancro de próstata e limitan a súa invasividade
Developable Quad Meshes
There are different ways to capture the property of a surface being
developable, i.e., it can be mapped to a planar domain without stretching or
tearing. Contributions range from special parametrizations to
discrete-isometric mappings. So far, a local criterion expressing the
developability of general quad meshes has been lacking. In this paper, we
propose a new and efficient discrete developability criterion that is based on
a property well-known from differential geometry, namely a rank-deficient
second fundamental form. This criterion is expressed in terms of the canonical
checkerboard patterns inscribed in a quad mesh which already was successful in
describing discrete-isometric mappings. In combination with standard global
optimization procedures, we are able to perform developable lofting,
approximation, and design. The meshes we employ are combinatorially regular
quad meshes with isolated singularities but are otherwise not required to
follow any special curves. They are thus easily embedded into a design workflow
involving standard operations like re-meshing, trimming, and merging
operations
- …