Biblia o życiu poczętym i życiu przerwanym

The author of the article addresses the issue of the conceived and yet unborn human life in the light of the Bible. In pursuit of this goal, he reaches for philological and exegetical analyses of selected biblical texts. In the first part, he points to the continuity that exists between the conception and the birth of a child, which is expressed in the phrase “She conceived and gave birth” (Gen 4:1, 17, etc.). The author also discusses the key biblical texts which illuminate God’s acting in a mother’s womb (Ps 139:13-15; Job 10:8-12; Wis 7:1-3; 2 Macc 7:22-23). The second part of the article contains a discussion of biblical texts related to the issue of unborn human life but threatened with death. The following texts were analysed: the commandment of the Decalogue “Thou shalt not kill” (Exod 20:13), the story of Onan and Tamar (Gen 38:8-10) and the case of foetal miscarriage described in the Book of Exodus 21:22-23. Summing up, the Bible affirms human life  from its beginning, including unborn life, and strongly opposes taking it away. Such a conclusion results from the fundamental message of the Bible about the conceived human life.Autor artykułu naświetla problematykę poczętego, jeszcze nienarodzonego życia ludzkiego w świetle orędzia Biblii. Realizując cel, sięga do analiz filologicznych i egzegetycznych wybranych tekstów biblijnych. W pierwszej części wskazuje wpierw na ciągłość, jaka istnieje między poczęciem a narodzeniem dziecka, co wyraża biblijna fraza „poczęła i urodziła” (Rdz 4,1.17 itd.). Nadto autor analizuje kluczowe teksty biblijne, które naświetlają Boże działanie w łonie matki (Ps 139,13-15; Hi 10,8-12; Mdr 7,1-3; 2 Mch 7,22-23). Druga część artykułu przynosi omówienie tekstów biblijnych związanych z problematyką poczętego życia ludzkiego, a zagrożonego śmiercią. Analizie zostały poddane kolejno przykazanie Dekalogu „Nie zabijaj” (Wj 20,13), historia Onana i Tamar (Rdz 38,8-10) oraz przypadek poronienia płodu opisany w Wj 21,22-23. Konkludując, Biblia afirmuje ludzkie życie od jego początku, także życie nienarodzone, a stanowczo przeciwstawia się jego odbieraniu. Taki wniosek wynika z fundamentalnego przesłania Biblii o poczętym życiu ludzkim

Tożsamość relacyjna. Wybrane wątki biblijnych opowiadań o Adamie i Ewie z Rdz 1–3 jako antropologiczne źródło inspiracji terapeutycznej

This article is intended to present, on a solid foundation, selected biblical anthropological threads present in the stories of Adam and Eve (Gen 1–3), which may be useful in Christian therapy, with particular emphasis on marital therapy. The simultaneous difference and complementarity of man and woman were emphasized, as well as their mutual inadequacy on the path to happiness and fulfillment, because these values can be find only in God.  Niniejszy artykuł, oparty na solidnych podstawach egzegetycznych, ma za zadanie przedstawić wybrane biblijne wątki antropologiczne obecne w opowiadaniach o Adamie i Ewie (Rdz 1–3), które mogą być przydatne w terapii chrześcijańskiej, ze szczególnym uwzględnieniem terapii małżeńskiej. Podkreślono jednoczesną odmienność i komplementarność mężczyzny i kobiety oraz ich wzajemną nieadekwatność w drodze do szczęścia i spełnienia, które mogą odnaleźć dopiero w Bogu

Augustyn z Hippony, Kazanie 363 - o pieśni z Księgi Wyjścia 15,1-21

Liturgia i teologia chrztu jako sakramentu wtajemniczenia chrześcijańskiego stanowiła ważne miejsce w duszpasterstwie starożytnego Kościoła. Stąd i nauczanie jemu poświęcone stanowi istotne źródło nie tylko historyczne, ale też teologiczne i duszpasterskie. Do powszechnie znanych należą Katechezy chrzcielne Cyryla Jerozolimskiego. Stanowią one po dziś dzień kompendium nauczania katechetycznego starożytności związanego z przygotowaniem katechumenów do chrztu. Wśród innych tego typu mów odnaleźć można katechezy głoszone przez Jana Chryzostoma, Teodora z Mopsuestii czy Ambrożego z Mediolanu. Wiele z nich podejmuje trud wyjaśnienia symboliki chrzcielnej i znaczenia przyjmowanego sakramentu (Fragment tekstu)

Po co mieszkańcy Jerozolimy krzyczeli „Hosanna”? Studium Mt 21,9 z uwzględnieniem szerszego kontekstu

The paper presents study of the Biblical passage containing shouting “Hosanna” as described in Math. 21:9. For better understanding of the meaning of this word, often treated as a liturgical emotional expression, a wider context was employed, not only the usually referred Ps. 118. In particular, several Polish translations of the Bible were analyzed, as well as Septuagint, Aramaic Targum, and Peshitta of Old and New Testament. Jewish liturgy called “Hoshanot” was analyzed to demonstrate the direct meaning of the Hebrew word hosha na used in the prayers. Moreover, based on its direct meaning, the word “Hosanna” was linked with previous passages where blind men shouted for salvation. Noteworthy, the blinds were healed both before and after analyzed event. Since the context indicates the prophetic mission performed by Jesus in the Temple, some attention was paid to the issue of prophecy. It was found that the fulfillment of Jesus’s verdict upon the fig tree indicated inevitable fulfillment of His prophecy upon destruction of Jerusalem. The entire context provided strong ground for understanding that Jesus emphasized His identity as God by words and actions, and the spontaneous shouting “Hosanna” provided a key for understanding of this point.W artykule przedstawiono analizę perykopy zawierającej wołanie "Hosanna" w wersji Mt 21,9. Dla lepszego zrozumienia znaczenia tego słowa, które często wyjaśniane jest jako lityrgiczny okrzyk, omówiono szerszy kontekst niż ograniczający się zazwyczaj do Ps 118. W szczególności przeanalizowano kilka polskich wydań Biblii, a także starożytne tłumaczenia Septuaginta, Targum i Peszitta Starego i Nowego Testamentu. Przeanalizowano również liturgię żydowską nazywaną "Hoszanot" wykazując, że w modlitwach hebrajskie słowo "hosza na" jest używane w jego bezpośrednim znaczeniu. Ponadto, bazując na tym znaczeniu, odnotowano powiązanie wołania "Hosanna" z wersetami poprzedzającymi Ewangelii Mateusza, gdzie niewidomi wołali o zbawienie. Godnym odnotowania jest fakt, że niewidomi zostali uzdrowieni zarówno przed, jak i po analizowanym wydarzeniu. Ze względu na to, że kontekst wskazuje na misję prorocką Jezusa spełnioną w Świątyni, nieco uwagi poświęcono zagadnieniu proroctwa. Stwierdzono, że spełnienie wyroku Jesusa nad bezowocnym drzewem figowym zaznacza nieuniknione spełnienie proroctwa o zburzeniu Jerozolimy. Całościowy kontekst daje mocne podstawy do rozumienia tekstu w taki sposób, że Jezus podkreśla swoją tożsamość jako Boga zarówno słowami, jak i czynami, zaś spontaniczne wołanie tłumu "Hosanna" dostarcza kluczy do zrozumienia tego przesłania

Wpływ perykopy Mk 16,9-20 na znaczenie rzeczownika ἀρχή w Mk 1,1

This study is devoted to the issue of the influence of the pericope Mk 16,9-20 on the semantic meaning of the noun ἀρχή in Mk 1,1. The starting thesis is: after the joining of the so-called canoni- cal ending Mk 16,9-20 to the Gospel of Mark, the first word of this work ἀρχὴ, lost the meaning of the beginning and assumed the value of the summary in the sense of a collection of basic kerygma- tic information about the Event of Jesus Christ. In order to demonstrate the validity of the put forward hypothesis, the current study has been divided into two parts. The first part discusses the issue of the phenomenon of combining biblical texts and its influence on the semantic meaning of particular words or pericope. The second part, however, gives arguments for the proposed solution. The semantic argument shows that the word ἀρχή may have the meaning of summary. The translational argument cites some examples of bi- blical translations of the word ἀρχή as a certain summary. The scriptural argument shows that canonical gospels are a literary summary of the words and works of Jesus Christ. And the exegetical argument justifies the summary character of the entire first verse Mk 1,1. In the light of the quoted evidence, the following conclusion is to be drawn: the addition of the pericope Mk 16,9-20 to the Gospel of Mark made the latter a closed literary composition, and this in turn also influenced the meaning of the word ἀρχή in Mk 1,1, which lost the sense of the beginningand took the character of a summary.This study is devoted to the issue of the influence of the pericope Mk 16,9-20 on the semantic meaning of the noun ἀρχή in Mk 1,1. The starting thesis is: after the joining of the so-called canoni- cal ending Mk 16,9-20 to the Gospel of Mark, the first word of this work ἀρχὴ, lost the meaning of the beginning and assumed the value of the summary in the sense of a collection of basic kerygma- tic information about the Event of Jesus Christ. In order to demonstrate the validity of the put forward hypothesis, the current study has been divided into two parts. The first part discusses the issue of the phenomenon of combining biblical texts and its influence on the semantic meaning of particular words or pericope. The second part, however, gives arguments for the proposed solution. The semantic argument shows that the word ἀρχή may have the meaning of summary. The translational argument cites some examples of bi- blical translations of the word ἀρχή as a certain summary. The scriptural argument shows that canonical gospels are a literary summary of the words and works of Jesus Christ. And the exegetical argument justifies the summary character of the entire first verse Mk 1,1. In the light of the quoted evidence, the following conclusion is to be drawn: the addition of the pericope Mk 16,9-20 to the Gospel of Mark made the latter a closed literary composition, and this in turn also influenced the meaning of the word ἀρχή in Mk 1,1, which lost the sense of the beginningand took the character of a summary

O tłumaczeniach greckich σκήνωμα, σκηνή i innych odzwierciedlonych w cerkiewnosłowiańskich redakcjach Księgi Psalmów

On translations of the Greek σκήνωμα, σκηνή etc. Reflected in CS redactions of the Book of Psalms The paper discusses the Slavonic equivalents of the Greek words skēnōma, skēnē and also katoikētērion, katoikia and paroikia in selected (O)CS versions of the Psalter. A comparative semantic (contextual) and quantitative analysis of the use of the considered vocabulary is carried out. Resemblances and differences in the choice of words among the confronted texts are pointed out. Explanation of the observed differences is given. The analysis is illustrated with appropriate exemplification.   O tłumaczeniach greckich σκήνωμα, σκηνή i innych odzwierciedlonych w cerkiewnosłowiańskich redakcjach Księgi Psalmów W artykule rozważa się słowiańskie odpowiedniki greckich leksemów skēnōma, skēnē, a także katoikētērion, katoikia i paroikia w wybranych (staro-)cerkiewnosłowiańskich wersjach Psałterza. Dokonuje się porównawczej analizy semantycznej (kontekstualnej) i ilościowej użyć rozważanego słownictwa. Wskazuje się na podobieństwa i różnice w jego doborze w porównywanych tekstach. Podaje się objaśnienia zaobserwowanych różnic. Analizę ilustruje się odpowiednim materiałem egzemplifikacyjnym

Pijaństwo jako problem moralny i duszpasterski u św. Augustyna

The abuse of wine (and alcohol in general), excessive feasting and drunkenness is not only a moral but also a priestly issue. The Bishop of Hippo, St. Augustine, undertook this problem, in his homilies and letters, not only broadly, but designating the specific issues and problems that concern his municipality. Inebriety was a part of arranged feasts on the occasion of religious celebrations, overshadowing their true meaning. The most important issue was the drunkenness of neophytes immediately after the obtainment of the sacraments of initiation and drunken feasts associated with the celebrations in honor of the dead at their graves. Augustine opposed them referring to the biblical arguments and liturgical traditions of the universal Church, and ordinary human dignity. He tried to reclaim the distorted apprehension of the effects of alcohol abusing, assimilated to the action of the Holy Spirit . The article presents the pastoral sensitivity of the bishop who tries to establish the religious activity of the faithful on the right track.Nadużywanie wina (i alkoholu w ogóle), nadmierne ucztowanie i pijaństwo stanowią nie tylko problem moralny, ale i duszpasterski. Biskup Hippony, św. Augustyn, w swoich homiliach i listach podejmował ów problem nie tylko ogólnie, lecz także wskazując szczegółowe zagadnienia i problemy, które dotyczyły jego gminy. Pijaństwo stanowiło element uczt urządzanych przy okazji religijnych obchodów, zaciemniając w ten sposób ich właściwy sens. Do najistotniejszych należało pijaństwo neofitów tuż po przyjęciu sakramentów wtajemniczenia oraz pijackie uczty związane z obchodami ku czci zmarłych urządzane na ich grobach. Augustyn sprzeciwiał się im, odwołując się do argumentów biblijnych i liturgicznych, zwyczajów Kościoła powszechnego, a także zwykłego, ludzkiego poczucia godności. Starał się korygować wypaczone rozumienie efektów działania alkoholu, przyrównywanych do działania Ducha Świętego. Artykuł ukazuje duszpasterską wrażliwość biskupa, starającego się wprowadzić religijną aktywność wiernych na właściwe tory

Inebriety as a moral and pastoral problem in St. Augustine

The abuse of wine (and alcohol in general), excessive feasting and drunkenness is not only a moral but also a priestly issue. The Bishop of Hippo, St. Augustine, undertook this problem, in his homilies and letters, not only broadly, but designating the specific issues and problems that concern his municipality. Inebriety was a part of arranged feasts on the occasion of religious celebrations, overshadowing their true meaning. The most important issue was the drunkenness of neophytes immediately after the obtainment of the sacraments of initiation and drunken feasts associated with the celebrations in honor of the dead at their graves. Augustine opposed them referring to the biblical arguments and liturgical traditions of the universal Church, and ordinary human dignity. He tried to reclaim the distorted apprehension of the effects of alcohol abusing, assimilated to the action of the Holy Spirit . The article presents the pastoral sensitivity of the bishop who tries to establish the religious activity of the faithful on the right track

Moralne aspekty władzy hierarchicznej Kościoła katolickiego wobec zjawiska izolacji społecznej. Socjologiczna perspektywa budowania wspólnoty religijnej

The aim of this article is to indicate the moral aspects of the exercise of power by the Church hierarchy in the context of social isolation caused by the coronavirus pandemic. The text presents the specificity of exercising power in the Catholic Church and its relation to moral and social responsibility. It analyses the situation of decision-making in the conditions of the pandemic through the prism of the moral responsibility of the decision-maker. The conclusions of the analysis indicate numerous negligence in the way power has been exercised in the community of the Church so far, pointing to the model of shared power.Celem artykułu jest wskazanie moralnych aspektów sprawowania władzy przez hierarchię kościelną w czasie pandemii koronawirusa. W tekście przedstawiono specyfikę sprawowania władzy w Kościele katolickim oraz jej związek z odpowiedzialnością moralną i społeczną. Dokonano analizy sytuacji podejmowania decyzji w warunkach pandemii przez pryzmat moralnej odpowiedzialności decydenta. Wnioski z analizy wskazują na liczne zaniedbania w dotychczasowym sposobie sprawowania władzy we wspólnocie Kościoła ze wskazaniem na model władzy współdzielonej

Patriotyzm jako jedna z dróg do świętości w świetle życia i pism św. Rafała Kalinowskiego

The paper Patriotism as one of the paths to holiness based on the life and scriptures of Saint Rafał Kalinowski presents the thesis that Christians are called to life according to the Gospel in all dimensions of their existence and that growing up in God, they also grow as human beings. The above statement is confronted with the latest Apostolic Exhortation of Pope Francis Gaudete et exsultate, in which the Holy Father invites every man to live in holiness more human and more alive, i.e. to live simple and ordinary life with love to God and neighbour. Based on the life and scriptures of Saint Rafał Kalinowski it was presented how this man, initially full of romantic excitement and brought up in a patriotic family, experienced the conversion and from the understanding of patriotism as a secular and civic value, he opened himself to the experience of patriotism both as a religious virtue and as a way in which he seeks to unite with God saving people of all centuries.W pracy pt. Patriotyzm jako jedna z dróg do świętości w świetle życia i pism św. Rafała Kalinowskiego zaprezentowałam tezę, że chrześcijanin jest powołany do życia Ewangelią we wszystkich wymiarach swojej egzystencji i że wzrastając w Bogu, wzrasta on też jako człowiek. Powyższe stwierdzenie skonfrontowałam z najnowszą adhortacją papieża Franciszka Gaudete et exsultate, w której Ojciec Święty zaprasza każdego człowieka do życia w świętości bardziej ludzkiej i bardziej żywej, to znaczy do prostego zwyczajnego życia przeżywanego z miłością ku Bogu i bliźnim. W świetle życia i pism św. Rafała Kalinowskiego ukazałam, jak ten człowiek początkowo pełen romantycznych uniesień i wychowany w patriotycznej rodzinie, przeżył nawrócenie serca i z rozumienia patriotyzmu jako wartości świeckiej i obywatelskiej otworzył się na doświadczenie patriotyzmu jako cnoty religijnej i przestrzeni, w której dąży do zjednoczeniem z Bogiem zbawiającym ludzi wszystkich wieków