Пространное житие св. Кирилла Философа (гл. 13): соломонова чаша и глаголическое письмо

     Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η αγιολογική διήγηση της μοναδικής ικανότητας του Κωνσταντίνου – Κυρίλλου στην αποκρυπτογράφηση ορισμένων επιγραφών στο κύπελλο του Σολομώντα σε εβραϊκή και σαμαρειτική γραφή, τις οποίες κανένας δεν μπόρεσε να διαβάσει ή να εξηγήσει (Βίος Κυρίλλου του Φιλοσόφου, Κεφ. 13), πρέπει να κατανοηθεί ως σαφής ένδειξη της κρυπτογραφικής φύσης των επιγραφών που διαφορετικά θα μπορούσαν εύκολα να διαβαστούν και να εξηγηθούν από άλλους κατοίκους της Κωνσταντινούπολης με γνώση των Εβραϊκών και Σαμαρειτικών. Αυτό το συμπέρασμα επιβεβαιώνεται και από ένα λίθινο κύπελλο που ανακαλύφθηκε στο όρος Σιών στην Ιερουσαλήμ· είναι χαραγμένο με επιγραφές σε τρία διαφορετικά αλφάβητα, συμπεριλαμβανομένης μιας από τις πολλές γνωστές εβραϊκές ιερατικές γραφές που χρησιμοποιήθηκαν σε ιερατικούς κύκλους.     Μια ποικιλία κρυπτογραφικών κωδίκων αποδόθηκαν παραδοσιακά στον Σολομώντα. Τα πιο διαδεδομένα από αυτά είναι τα λεγόμενα δακτυλιοειδή γράμματα (caractères un lunettes, Brillenbuchstaben) που προέρχονται από την ελληνιστική Αίγυπτο (αποτελούν τροποποίηση αρκετών ελληνικών και μερικών λατινικών χαρακτήρων) και αργότερα κυκλοφόρησαν στις ελληνικές, λατινικές, εβραϊκές, αραβικές, κοπτικές, και αιθιοπικές παραδόσεις. Γράμματα αυτού του είδους ήταν διακοσμημένα με πολλαπλούς δακτυλίους που συμβόλιζαν ουράνια σώματα. Τα δακτυλιοειδή γράμματα θεωρήθηκαν ότι είχαν αστρικό νόημα και υπερφυσική δύναμη και χρησιμοποιήθηκαν σε πολλά μαγικά κείμενα σε διαφορετικές γλώσσες

Oleg, the Sorcerer, and the Two Alexanders (The Political Subtext of Pushkin’s Ballad “The Song of the Wise Oleg”)

Alexander Pushkin wrote his ballad “The Song of the Wise Oleg” (1822) in Kishinev during his forced administrative presence in the South (1820–1824). The poem retells, with meaningful differences, a legend in Nikolay Karamzin’s History of the Russian State that describes the miraculous death of the Kievan Prince Oleg, who is bitten by a snake hiding in the skull of the hero’s dead horse. The poem was inspired by Pushkin’s visit to Kamenka and Kiev in 1821 and his acquaintance there with the assembled members of the future Decembrist uprising, as well as his visit to the supposed site of Oleg’s grave. An examination of the work in the context of Pushkin’s Southern Text reveals that the poem is an allegory of the poet’s relationship with Alexander I and reflects his fears about the coming political upheaval in Russia and the potential death of the Tsar. The ballad contains the first instance of a motif that becomes familiar in his subsequent work, namely the miracle (chudo) as a sudden, unexpected, and life-changing event. The poetics of the poem represents an important step towards Pushkin’s masterpiece The Comedy of Tsar Boris and Grishka Otrepyev (1825; published in 1831 with the title Boris Godunov).Баллада Александра Пушкина Песнь о вещем Олеге (1822) была написана в Кишиневе во время ссылки поэта под видом служебной поездки на юг России (1820–1824). Баллада пересказывает, но со значительными изменениями, легенду из Истории государства Российского Николая Карамзина о смерти киевского князя Олега от укуса змеи, которая выползла из черепа его любимого коня. На создание стихотворения поэта вдохновило посещение Каменки и Киева в 1821 г. Здесь он познакомился с будущими декабристами, членами так называемого «Союза благоденствия», и увидел предполагаемое место могилы Олега. Анализ баллады как части Южного текста показывает, что произведение является аллегорией, в которой поэт выражает свои опасения по поводу возможности политического переворота в России и скорого ухода из жизни Александра I. В Песни… встречается мотив (прием), ставший важным элементом в последующих произведениях поэта, а именно чудо как внезапное, неожиданное событие, меняющее ход жизни. В целом Песнь… – важный шаг в развитии творчества поэта, который привел его к созданию Комедии о царе Борисе и Гришке Отрепьеве (1825), опубликованной в 1831 г. под заглавием Борис Годунов