Savremeni terapijski principi borbe protiv hipertenzije

Hypertension is the major modifiable cardiovascular (CV) disease risk factor. Despite the availability of numerous efficacious and safe medications and non-pharmacological measures, rates of blood pressure (BP) adequate control in hypertensive patients are not satisfactory, both in Serbia and in the world. Lifestyle adjustments (dietary sodium limitation, weight reduction, healthy diet, regular physical activity, alcohol consumption moderation and smoking cessation) remain the basic component of successful hypertension treatment and lowering overall CV risk. First-line antihypertensive agents are angiotensin- converting enzyme inhibitors or angiotensin receptor blockers, calcium channel blockers, thiazide/thiazide-like diuretics, and β-blockers (the latter are first-line agents only in presence of a compelling comorbidity). These classes of antihypertensives have an advantage over others because, in addition to lowering BP, they have been shown to reduce the risk of major CV events (myocardial infarction and/or stroke) and death in hypertensive patients. Majority of the latest guidelines give primacy to the combination of antihypertensive agents from the very beginning of treatment for most patients. By combining drugs that target different mechanisms involved in BP regulation, greater efficacy and/or improved tolerability may be achieved, due to additive or synergistic interaction between components. Utilization of single-pill containing two or more antihypertensive agents enables improving patient adherence. Second line antihypertensive agents (mineralocorticoid receptor antagonists, centrally acting agents, α-blockers, vasodilators and other classes of diuretics) are added when satisfactory BP control cannot be achieved with first-line drugs combinations or when comorbidities favor their use. Device-based treatments (e.g. renal denervation) are reserved for treatment of pharmacologically intractable hypertension.Hipertenzija je glavni faktor rizika za kardiovaskularne (KV) bolesti na koji se može uticati. Uprkos dostupnosti mnogih efikasnih i bezbednih lekova i nefarmakoloških mera, stope adekvatne kontrole krvnog pritiska (KP) u hipertoničara nisu zadovoljavajuće, kako u Srbiji tako i u svetu. Prilagođavanje životnih navika (ograničenje unosa natrijuma, smanjenje telesne mase, zdrava ishrana, redovna fizička aktivnost, umerenost u konzumiranju alkohola i prestanak pušenja) ostaje osnovna komponenta uspešnog lečenja hipertenzije i smanjenja ukupnog KV rizika. Antihipertenzivi prve linije su inhibitori angiotenzin-konvertujućeg enzima ili blokatori angiotenzinskih receptora, blokatori kalcijumovih kanala, tiazidni/tiazidima slični diuretici i β-blokatori (smatraju se lekovima prve linije samo kada postoje komorbiditeti u kojima su β-blokatori indikovani). Ove klase antihipertenziva imaju prednost u odnosu na druge jer, osim što snižavaju KP, dokazano smanjuju rizik od KV događaja (infarkta miokarda i/ili mozga) i smrti kod hipertoničara. Većina aktuelnih smernica daje primat kombinaciji antihipertenziva od samog početka lečenja kod većine pacijenata. Kombinovanjem lekova usmerenih na različite mehanizme uključene u regulaciju KP mogu se postići veća efikasnost i/ili bolja podnošljivost terapije, zbog aditivne ili sinergističke interakcije između komponenti. Primena fiksne kombinacije koja sadrži dva ili više antihipertenziva poboljšava adherencu pacijenta. Antihipertenzivi druge linije (antagonisti mineralokortikoidnih receptora, centralno delujući antihipertenzivi, α-blokatori, vazodilatatori i druge klase diuretika) dodaju se kada se kombinacijama lekova prve linije ne može postići zadovoljavajuća kontrola KP ili kada komorbiditeti favorizuju njihovu upotrebu. Različite intervencije (npr. renalna denervacija) rezervisane su za pacijente u kojih se hipertenzija ne može kontrolisati lekovima.VIII Kongres farmaceuta Srbije sa međunarodnim učešćem, 12-15.10.2022. Beogra

"What if Everybody Does the Same?": Mill and the Utilitarian Generalization

Pedesetih godina prošlog veka otpočeta je rasprava da li Mila treba shvatiti kao "utilitaristu postupaka" ili ga (re)interpretirati kao utilitarista pravila. Rasprava o tome traje i do danas. Jedan od dokaza u prilog tezi da je Mil bio utilitarista pravila bilo je ukazivanje na to da Mil u svojim tekstovima koristi metod koji je kasnije nazvan "utilitarističkom generalizacijom". Uobičajeno je tumačenje da je prisustvo metoda utilitarističke generalizacije pouzdani indikator utilitarizma pravila. Međutim, u Milovim tekstovima postoje jasni dokazi da je Mil metod generalizacije pre shvatao kao metod utvrđivanja činjenica. Ukoliko Mil test generalizacije ne koristi kao normativni test - samo prisustvo generalizacije nije dokaz da je Milovo učenje vrsta utilitarizma pravila.The debate whether ethical thought of John Stuart Mill should be interpreted as a sort of rule-utilitarianism or in a manner of "classical" act-utilitarianism was launched in early 1950's. One of the "proofs" that Mill, in fact, was a rule-utilitarian is based on the presence of the "generalization test" in his work. This test in the form of asking and answering the question "What if everybody does the same?" is the essence of so-called "utilitarian generalization" - one of two main forms of rule-utilitarianism. The author discusses what the purpose of this test in Mill's work has. It is usually assumed that "generalization test" is normative in its nature, but there is strong evidence in Mill's text that it has a fact-tracking role. The fact-tracking sense of the "generalization test" cannot prove that Mill was rule-utilitarian

POLITIKA EU U OBLASTI ZAŠTITE ŽIVOTNE SREDINE S OSVRTOM NA KRIVINO-PRAVNE ASPEKTE I ULOGU PORODICE U RAZVOJU EKOLOŠKE SVESTI

Endangering environment and its protection have been representing a problem for the mankind throughout decades. Disappearance of harmony between man and nature has created numerous dangers which degrade the accomplishments of the civilization achieved so far, cause enormous damaging effect on people, their lives and health, body integrity and many other values. Therefore, the significance of the environmental protection is highlighted as the most important global challenge of the modern society. Thus, various issues from and related to the field of environment form an important part of the activity of EU, that has lately been undertaking more comprehensive and more intensive political actions in this domain. Environmental crime today is considered to be a serious and widely spread phenomenon which has got to be suppressed on transnational level. For that matter, criminal-legal protection of environment is a final, but also a very efficient and more than a necessary measure. At the same time, the role of the family as a basic cell of the society is being extended, so that regarding the development of environmental awareness, family has a special place, especially in forming healthy and ecologically-responsible persons. The existence of a healthy and devoted family is a prerequisite for the existence of a healthy and progressive society.Ugrožavanje životne sredine i njena zaštita predstavljaju višedecenijski problem čoveanstva. Nestajanjem harmonije izmedju prirode i čoveka, stvorile su se raznovrsne i brojne opasnosti, koje degradiraju dosadašnja civilizacijska dostignuća, nanose veliku štetu ljudima, njihovom životu i zdravlju, telesnom integritetu i mnogim drugim vrednostima. Stoga značaj zaštite životne sredine nameće se kao najvažniji globalni izazov modernog društva. Zato razliita pitanja iz oblasti životne sredine ili u vezi s njom, zauzimaju znatan deo aktivnosti EU, koja u poslednje vreme preduzima sveobuhvatnije i intenzivnije politike akcije u ovom domenu. Ekološki kriminal se danas smatra ozbiljnom i široko rasprostranjenom pojavom, koja se mora suzbijati na nadnacionalnom nivou. U tom pravcu krivično-pravna zaštita životne sredine je krajnja, ali ujedno veoma efikasna i više nego nužna mera. Istovremeno, uloga porodice kao osnovne ćelije društva se proširuje, te u pogledu razvoja ekološke svesti, porodica zauzima posebno mesto, osobito u formiranju zdravih i ekološki odgovornih linosti

HARTOVA TEORIJA PRAVA – OSNOVNE CRTE

One of the key insights of Hart’s jurisprudence is the idea that legal systems are not only comprised of rules, but also grounded on them. Instead of Austin`s idea of an unlimited Sovereign who makes all of the legal rules, Hart proposed a thesis that the rules actually make the Sovereign. Consistent with this “fresh start”, he also proposed a concept he described as the Rule of Recognition. This rule is a special sort of social rule which determines the status of every other rule as a part of a particular legal system. According to this, the article mainly deals with three questions: Hart's critic of Austin's imperative theory of law and afterwards, with two central tenets of Hart's theory. First of all, it is his theory of social rules (so-called practice theory of rules). In the core of this theory is the idea of internal point of view or acceptance of social rules. The internal point with regard to a certain constant pattern of behavior makes this pattern not only regular, but regulated as well (by the accepted social rule). The internal point makes a difference between two widespread social practices: social habit and social normative practice, exhibited in the social rule. Secondly, author analysis the concept of Rule of recognition. The Rule of recognition is the master rule that exists by virtue of the fact of social acceptance (it is a kind of social rule) and it establishes criteria of validity for all other legal rules. Some of the essential properties of the Rule of recognition as a theoretical concept are listed. In the conclusion, author points out that Hart's crucial theoretical achievement, i.e. his conventional explication of legal system via the concept of the Rule of recognition is still viable and fruitful ground for debates in modern jurisprudence about the nature of law.Ove godine se navršilo pola veka od objavljivanja knjige The Concept of Law engleskog pravnog filozofa Herberta Harta. To je bio povod da se u ovom članku predstave i analiziraju neke od glavnih ideja u toj knjizi, ideja koje su izvršile ogroman uticaj na pravnu filozofiju i teoriju tokom nekoliko poslednjih decenija. Među tim idejama naročito su važne i dalekosežne dve: jedna prema kojoj se pravo i njegova normativnost ne mogu razumeti ukoliko se u obzir ne uzme takozvana interna tačka gledišta, tj. ono stajalište koje prema pravu zauzimaju zvaničnici pravnog sistema i oni koji pravo “shvataju ozbiljno”; i druga, ideja po kojoj u osnovi pravnog sistema stoji jedno konvecionalno pravilo, koje je Hart nazvao pravilom priznanja. Autor članka ističe kako je naročito ova druga ideja svojom snagom, originalnošću ali i kontroverznošću izazvala ogromnu pažnju i da zapravo predstavlja najvažniji Hartov supstancijalni doprinos savremenoj jurisprudenciji

Економика на претпријатија

Учебникот “Економика на претпријатие” пред се е наменет за студентите на економските и други факултети при совладување на содржината за наставната дисциплина економика на претпријатија. Исто така учебникот е корисен и за научните работници за нивни продлабочени истражувања на одделни сегменти од економијата на претпријатието,за менаџерите и вработените во претпријатијата кои се непосредно и посредно работат во одреден стопански субјект, како и носителите на економската политика и драгоценa основа за оние кои што сакаат да ги откријат многубројните принципи на економијата и деловните функции во претпријатието. Егзистирањето и функционирањето на претпријатието, имплементирани во сферата на принципите на работа и ефектите од профитот, денес се наметнува како фундирана основа на проширената репродукција и тековите во стопанството. Во таа насока, значењето на темите што се обработуваат во трудот е објективно и корисно.Тргнувајќи оттука во учебникот се истражувани и дава одговор следниве тематски подрачја: • издвојување на економиката на претпријатие како посебно научна дисциплина; • дефинирање на претпријатието и претпријатието како основен субјект во пазарното работење; • видови на претпријатија; • претпријатието и опкружувањето; • претприемач и претприемништво; • управување со средствата во претпријатието; • трошоците во претпријатието; • управување со квалитетот –економијата во претпријатието (продуктивност, економичност и рентабилност); • ефикасност и ефективност; • управување со резултатите од претпријатието; • стратегија за раст и развој на претпријатието. Всушност претпријатието како еден од субјектите на стопанскиот систем е предмет на интересирање и истражување на науката и современата практика. До таквиот интерес се доаѓа поради фактот што претпријатието има големо значење, како за човекот како индивидуа, така и за националната економија.Значењто на претпријатието за општествениот и стопанскиот живот произлегува од улогата што ја врши во облик на бруто домашниот производ. Предмет на истражување на трудот е конкретната економска активност на претпријатијата, се со цел изнаоѓање на законитостите и принципите на нивно функционирање и развиток. Притоа основна задача е проучување и анализирање на односите помеѓу резултатите на репродукцијата и вложувањата на основните елементи во процесот на репродукција за остварување на тие резултати, со цел за минимално ангажирање и трошење на средствата и работната сила а да се остварат максимални резултати. Со оглед на тоа што вложувањата и резултатите претставуваат последица на дејството на различни фактори кои се од интерна и екстерна природа. Имајќи го тоа предвид, економиката настојува да открие зошто функционирањето на претпријатијата се одвива на одреден начин, кои се факторите што го одредуваат таквото функционирање и каков е интензитетот на нивното поединечно влијание. И на крај, сложената, динамична и променлива средина во која претпријатието функционира и ги остварува своите цели, ја наметнува потребата за решавање на проблемите и предизвиците не е доволна само една научна дисциплина туку нужно е вклучување и на други научни дисциплини. Секако секој труд што претендира совесно и одговорно да ги остварува процесите и проблемите од работата на претпријатието преставува придонес за развојот на економската мисла

???????????? ?????????

A corporation as an economic organization is a joint-stock company that can be created as a European company on the basis of a contract regulating foundation of at least two legal subjects as an investment of capital. It can also be another form of investment, but a European company is one of the most important international corporations in the common market of the EU. Managing of such a corporation is in the function of making profit, in achieving other goals of those interested in doing business successfully. For that reason it is necessary to get relationships in corporations in balance so that every profit-making unit gets as much independence in decision-making as possible in order to fit in the laws that govern market. That kind of interest makes self-organizing a preferable trend in corporations, where each employee’s expertise is pronounced to the maximum. That way it is possible to establish a dialogue between a machine and a worker, by which the intellectual capacity of every qualified employee can be deployed to eliminate shortages in achieving greater profit. As opposed to the mechanistic trend, self-organizing accepts a dialogue with employees, their inclusion in making important decisions and sociological instincts. Therefore this trend of developing profitable corporations is the one to be applied in greater capacity in the future. Not only does the corporation management include the owners of a corporation, but it also includes employees and other interested subjects. Inclusion of employees in the managing process is effected by means of a written contract reached by the representatives of workforce with the managerial board of a corporation. However, employees should be included in the process only to the level of participation. In no way should they be involved in making important decisions regarding, for example, development plans, because the right to manage a corporation is exclusively won by having share in capital, and it is not based on work, because it would make it self-management then, which proved itself to be no good.Korporacija kao organizacija koja se bavi privrednom djelatnoš?u je akcionarsko društvo koja može da nastane kao evropska kompanija na osnovu sporazumom (ugovorom) o osnivanju najmanje dva pravna subjekta kao društva kapitala. Ona može da bude i drugi oblika društva kapitala, ali je ipak evropska kompanija jedan od najvažnijih internacionalnih korporacija na jedinstvenom unutrašnjem tržištu Evropske unije. Upravljanje takvom korporacijom je u funkciji profita, ali i drugih interesa zainteresovanih lica za uspješno poslovanje korporacije. Zato je od posebne važnosti ure?ivanje odnosa u korporacijama tako da svaka profitna cjelina ima dovoljno samostalnosti u odlu?ivanju radi uklapanja u zakone tržišta. Takav interes opredjeljuje trend samoorganizovanja u korporacijama tako da stru?nost svakog zaposlenog dolazi maksimalno do izražaja. Na taj na?in nastaje dijalog izme?u mašine u proizvodnji i radnika, uklju?uju?i time intelektualnu sposobnost svakog stru?nog radnika za otklanjanje nedostataka u ostvarivanju ve?eg profita, odnosno privredne aktivnosti korporacije u funkciji interesa ?ovjeka. Za razliku od mehanicisti?kog trenda, samoorganizovanje prihvata dijalog sa radnicima, njihovo uklju?ivanje u donošenje važnih odluka i sociološke porive. Stoga je ovaj trend razvoj profitnih korporacija trend koji ?e u budu?e imati ve?u primjenljivost. Upravljanje korporacijom ne uklju?uje samo njezine vlasnike, nego i zaposlena lica i druge zainteresovane subjekte. Uklju?ivanje radnika u upravljanje korporacijom vrši se na osnovu pismenog sporazuma kojeg predstavnici radnika zaklju?uju sa upravnim odborom korporacije. Me?utim, u?eš?e radnika u upravljanju sa korporacijom završava se na nivou participacije, ali nikako i u?eš?e u donošenju važnih razvojnih i drugih odluka, jer pravo upravljanja korporacijom sti?e se na osnovu u?eš?a u kapitalu, ali ne i po osnovu samo rada, jer bi to bilo samoupravljanje koje, u eksperimentu, nije održano

Religija i terorizam

This paper gives an overview of relationship between religion and terrorism, relations between religious fundamentalism and extremism, intolerance and terrorism. Basic characteristics of the religious fundamentalism, terrorism and religious terrorist acts are given. Also, the difference between peacemaking believers and those who are prone to violence is mentioned. It is explained why and how those differences are made. Main questions that are the subject of this essay are: How religion can provoke violence? Why and under which circumstances religious fundamentalism leads to terrorism? The increase of totalitarian pretensions of fundamentalist ideologies, within any religion, together with the use of global communications, transport and modern technology, indicates that the issue of religious fundamentalism deserves more attention. Although the fundamentalism isn't new, nor limited to one culture, global communication and recent political events showed that there are different kinds of Christianity and Islam. That means that within certain religions there are fragmentations which can lead to catastrophic consequences. Having in mind that relations among fundamentalism, extremism and terrorism are usually observed, commonly in regard to the Islamic fundamentalism, there is a need to design a model which could be used for predictions, in the sense of political activities which would be used as counter terrorism acts. This paper represents a small step towards that goal.U ovom radu dat je prikaz odnosa između religije i terorizma, povezanost religijskog fundamentalizma, ekstremizma, netolerancije i terorističkih akata. Navedena su osnovna obeležja religijskog fundamentalizma, terorizma kao i verski orijentisanog terorizma. Uočena je razlika između vernika koji su mirotvorci i onih koji pribegavaju nasilju. Dato je objašnjenje zašto i kako dolazi do tih razlika. Osnovna pitanja na koja esej pokušava da odgovori su: Kako religija može biti uzrok nasilja? Zašto i pod kojim uslovima religijski fundamentalizam dovodi do terorizma? Porast totalitarnih pretenzija fundamentalističkih ideologija, bilo koje religije, zajedno sa upotrebom globalizovanih komunikacija, transporta i savremene tehnologije, dovodi do toga da pitanje religijskog fundamentalizma zaslužuje veću pažnju. Iako fundamentalizam nije ni nov ni ograničen na jednu kulturu, globalizovane komunikacije i skorašnji politički događaji ukazali su da postoje različiti oblici iste religije. To znači da se u okviru pojedinih religija javlja fragmentacija koja može imati katastrofalne posledice. Pošto se obično uočavaju veze između fundamentalizma, ekstremizma i terorizma, najčešće u vezi sa islamskim fundamentalizmom, potrebno je da se predstavi model koji bi mogao da služi za predviđanje, u smislu političkih aktivnosti vezanih za borbu protiv terorizma. Ovaj rad predstavlja mali korak u tom pravcu.

Dužnost ugovarača osiguranja da prijavi okolnosti od značaja za ocenu rizika u ugovorima o osiguranju

Prvi podaci o osiguranju kao načinu organizovanja određenih zajednica ljudi u cilju nadoknade štete svojim članovima zabeleženi su još u antičkom dobu. Međutim, ovakav vid osiguranja ne treba mešati sa osiguranjem koje je u današnje vreme prisutno. Koreni osiguranja kao pravnog posla kakvog ga danas moderno društvo poznaje vodi poreklo iz srednjovekovne Italije, dok je prvi ugovor o osiguranju zaključen tek u 14 veku. Od tada do danas ugovor o osiguranju se razvijao i poprimao oblike pogodne da zadovolji potrebe društva u kom se zaključuje. Ono što tadašnje i današnje ugovore o osiguranju povezuje, je cilj zaključenja ovakvog posla. Pored cilja u vidu naknade štete, koji ovaj ugovor razdvaja od sličnih pravnih poslova, ugovor o osiguranju poseduje i određene pravne specifičnosti. Jedno od karakteristika ugovora o osiguranju jeste dužnost otkrivanja svih okolnosti koji su značajne za ocenu riziku a samim tim i zaključenje ugovora o osiguranju od strane ugovornika osiguravanja osiguravaču. Predmet ovog rada upravo čini analiza ove "obaveze" koja je na različite načine regulisana u određenim pravnim sistemima. U tom smislu rad je podeljen u tri dela. U prvom delu bavićemo se opštim pitanjem ugovora o osiguranju. Drugi deo posvećen je riziku osiguranja, dok je treći deo rada posvećen dužnosti ugovornika osiguravača na otkrivanje svih okolnosti značajnih za ocenu riziku, sa posebnim osvrtom na zakonska rešenja koja ovo pitanje uređuju

Naturalistic fallacy and open question argument: One century of debate

Autor u ovom tekstu razmatra istorijat i pravce rasprava o problemu tzv. 'naturalističke greške' kojeg je u svojoj knjizi Principi etike uočio još Dž. E. Mur. Detaljnija analiza pokazuje da se problem naturalističke greške zapravo temelji na 'argumentu otvorenog pitanja'. Argument otvorenog pitanja po mišljenju autora jeste koristan instrument u metaetičkim raspravama i dobar test za valjanost normativno-etičkih teorija ali nije konkluzivan dokument ne samo protiv naturalizma već ni protiv kognitivizma uopšte. Autor nudi uvid i u savremene rasprave o argumentu otvorenog pitanja koje su oživele krajem 20. i početkom 21. veka. Analiziraju se i 'poboljšanja' argumenta otvorenog pitanja, ali i kritike tih poboljšanja. Predmet analize su argumenti koje pružaju metaetičati na početku 21. veka, kao što su: Darval, Gibard, Railton, Horgan, Timons i 'realisti sa Kornela'. Kao zaključak autor nudi nacrt svoje vizije odnosa metaetike i normativne etike, upravo kroz prizmu analize uloge argumenta otvorenog pitanja u savremenoj filozofiji morala.Maybe the most famous and used notion in relatively short history of metaethics is so called 'naturalistic fallacy'. This term was for the first time used by G. E. Moore in his Prinicipia Ethica. Idea of 'naturalistic fallacy' is based upon 'open-question argument'. Discussion of the scope and real results obtained by this argument is open even in metaethics at the beginning of the 21st Century. Today it is clear that open question is not a proof of invalidity of naturalism or any kind of cognitivism. Still, open-question argument is a very useful tool both in metaethics and in normative theories. In this article reader can find direction of the contemporary debate about naturalistic fallacy, naturalism and some modified versions of classical open-question argument

Using virtual software applications in education

Centar za permanentno obrazovanje kao deo Instituta za nuklearne nauke "Vinča" se dugi niz godina bavi dopunskim stručnim obrazovanjem i osposobljavanjem stručnjaka multidisciplinarnih profila koji u svom radu koriste radioaktivne materijale i generatore jonizujućih zračenja. Zajedničko za sve kurseve u Centru, osim visokog kvaliteta obuke, je i stalno praćenje i uvoĎenje savremenih i novih metoda edukacije. Sve veći razvoj informacionih tehnologija uticao je i na razvoj metoda i tehnika u samomobrazovanju. Najnoviji trend u edukaciji je da se realne laboratorije zamenjuju virtuelnim laboratorijama. Zaposleni u Centru za permanentno obrazovanje odlučili su da svoje kurseve oplemene i obogate primenom virtuelnih programskih aplikacija koje će pomoći da se polaznicima kurseva na jednostavan, lak i zabavan način približe osnovni pojmovi vezani za siguran i bezbedan rad sa radioaktivnim izvorima i generatorima jonizujućih zračenja poštujući sve mere zaštite od jonizujućih zračenja. U ovom radu prikazane su neke od virtuelnih aplikacija koje se koristeu okviru praktičnih vežbi na kursevima iz oblasti osnova radijacione fizike i osnovnih principa zaštite od jonizujućih zračenja.Center for permanent education (CPE) of the "Vinča" Institute of nuclear sciences is a unique educational institution in Serbia. The main objective of the CPE is an additional and complementary education of various profiles of specialists who use radioactive isotopes and sources of ionizing radiation in their everyday work. The CPE aims to improve the quality of its services and strives to continuously follow and introduce modern and new methods of education. The increasing development of information technologies has influenced the development of methods and techniques in the education itself. The latest trend in education is to replace the real laboratories with the virtual ones. The employees of the Center for Permanent Education have, therefore, decided to enrich the CPE courses with virtual software applications. Their use explains the basic concepts of ionizing radiation protection and safety in a simple, easy and fun way. In this paper, we describe some of the virtual software applications that are used in the laboratory curriculum of the CPE courses aimed at furthering education of professionals who work with radioactive sources and generators of ionizing radiation.Proceedings: [http://vinar.vin.bg.ac.rs/handle/123456789/8681]XXX симпозијум ДЗЗСЦГ (Друштва за заштиту од зрачења Србије и Црне Горе), 2- 4. октобар 2019. године, Дивчибаре, Србиј