Percutaneous Surgical Technique for Persistent Tennis Elbow: A Comparative Study

“Tennis Elbow” or Lateral Epicondylitis is a painful syndrome of the elbow which affects a large portion of the adult population, such as heavy labour workers and athletes. The aim of this comparative study is the investigation of the results of the percutaneous technique as a surgical treatment method compared to the conservative treatment for people suffering from this syndrome. Fourty-six patients with 52 suffering elbows constituted the group that was treated surgically and 51 patients with 59 suffering elbows constituted the group that was treated conservatively. The Verhaar et al. scoring system was used for the evaluation of the treatment results both preoperatively or before the beginning of the conservative treatment and 15 days and one, two, four and six months postoperatively. The Verhaar et al. scoring system was also used for the evaluation of the pain, the local sensitivity, the hand grip with the use of a dynamometer and the elbow’s and forearm’s range of motion (ROM) with the use of a goniometer. It has been demonstrated that the percutaneous technique is superior to the conservative treatment because it provides better results. In addition, the patients who were treated with the percutaneous technique developed a greater range of motion (ROM) in the elbow extension, the supination and mainly in the pronation of the forearm in the reevaluations compared to the conservatively treated group. In conclusion, the percutaneous release of the extensor tendons in the elbow, in cases of the “Tennis Elbow” syndrome, provides very good results. At the same time it is an easier and safer procedure compared to other surgical techniques

Surgical Outcomes in Syndromic Tetralogy of Fallot: A Systematic Review and Evidence Quality Assessment

Tetralogy of Fallot (ToF) is one of the most common cyanotic congenital heart defects. We sought to summarize all available data regarding the epidemiology and perioperative outcomes of syndromic ToF patients. A PRISMA-compliant systematic literature review of PubMed and Cochrane Library was performed. Twelve original studies were included. The incidence of syndromic ToF was 15.3% (n = 549/3597). The most prevalent genetic syndromes were 22q11.2 deletion (47.8%; 95% CI 43.4–52.2) and trisomy 21 (41.9%; 95% CI 37.7–46.3). Complete surgical repair was performed in 75.2% of the patients (n = 161/214; 95% CI 69.0–80.1) and staged repair in 24.8% (n = 53/214; 95 CI 19.4–30.9). Relief of RVOT obstruction was performed with transannular patch in 64.7% (n = 79/122; 95% CI 55.9–72.7) of the patients, pulmonary valve-sparing technique in 17.2% (n = 21/122; 95% CI 11.5–24.9), and RV-PA conduit in 18.0% (n = 22/122; 95% CI 12.1–25.9). Pleural effusions were the most common postoperative complications (n = 28/549; 5.1%; 95% CI 3.5–7.3). Reoperations were performed in 4.4% (n = 24/549; 95% CI 2.9–6.4) of the patients. All-cause mortality rate was 9.8% (n = 51/521; 95% CI 7.5–12.7). Genetic syndromes are seen in approximately 15% of ToF patients. Long-term survival exceeds 90%, suggesting that surgical management should be dictated by anatomy regardless of genetics

Novel Magnetic Nanohybrids: From Iron Oxide to Iron Carbide Nanoparticles Grown on Nanodiamonds

The synthesis and characterization of a new line of magnetic hybrid nanostructured materials composed of spinel-type iron oxide to iron carbide nanoparticles grown on nanodiamond nanotemplates is reported in this study. The realization of these nanohybrid structures is achieved through thermal processing under vacuum at different annealing temperatures of a chemical precursor, in which very fine maghemite (γ-Fe2O3) nanoparticles seeds were developed on the surface of the nanodiamond nanotemplates. It is seen that low annealing temperatures induce the growth of the maghemite nanoparticle seeds to fine dispersed spinel-type non-stoichiometric ~5 nm magnetite (Fe3−xO4) nanoparticles, while intermediate annealing temperatures lead to the formation of single phase ~10 nm cementite (Fe3C) iron carbide nanoparticles. Higher annealing temperatures produce a mixture of larger Fe3C and Fe5C2 iron carbides, triggering simultaneously the growth of large-sized carbon nanotubes partially filled with these carbides. The magnetic features of the synthesized hybrid nanomaterials reveal the properties of their bearing magnetic phases, which span from superparamagnetic to soft and hard ferromagnetic and reflect the intrinsic magnetic properties of the containing phases, as well as their size and interconnection, dictated by the morphology and nature of the nanodiamond nanotemplates. These nanohybrids are proposed as potential candidates for important technological applications in nano-biomedicine and catalysis, while their synthetic route could be further tuned for development of new magnetic nanohybrid materials

Impact of the solidification path of FeOx-SiO2 slags on the resultant inorganic polymers

status: publishe

Antibody-Drug Conjugates: Functional Principles and Applications in Oncology and Beyond

In the era of precision medicine, antibody-based therapeutics are rapidly enriched with emerging advances and new proof-of-concept formats. In this context, antibody-drug conjugates (ADCs) have evolved to merge the high selectivity and specificity of monoclonal antibodies (mAbs) with the cytotoxic potency of attached payloads. So far, ten ADCs have been approved by FDA for oncological indications and many others are currently being tested in clinical and preclinical level. This paper summarizes the essential components of ADCs, from their functional principles and structure up to their limitations and resistance mechanisms, focusing on all latest bioengineering breakthroughs such as bispecific mAbs, dual-drug platforms as well as novel linkers and conjugation chemistries. In continuation of our recent review on anticancer implication of ADC’s technology, further insights regarding their potential usage outside of the oncological spectrum are also presented. Better understanding of immunoconjugates could maximize their efficacy and optimize their safety, extending their use in everyday clinical practice

Nové magnetické nanohybridy: od nanočástic oxidu železitého po nanočástice karbidu železa vypěstovaných na nanodiamantech

The synthesis and characterization of a new line of magnetic hybrid nanostructured materials composed of spinel-type iron oxide to iron carbide nanoparticles grown on nanodiamond nanotemplates is reported in this study. The realization of these nanohybrid structures is achieved through thermal processing under vacuum at different annealing temperatures of a chemical precursor, in which very fine maghemite (γ-Fe2O3) nanoparticles seeds were developed on the surface of the nanodiamond nanotemplates. It is seen that low annealing temperatures induce the growth of the maghemite nanoparticle seeds to fine dispersed spinel-type non-stoichiometric ~5 nm magnetite (Fe3−xO4) nanoparticles, while intermediate annealing temperatures lead to the formation of single phase ~10 nm cementite (Fe3C) iron carbide nanoparticles. Higher annealing temperatures produce a mixture of larger Fe3C and Fe5C2 iron carbides, triggering simultaneously the growth of large-sized carbon nanotubes partially filled with these carbides. The magnetic features of the synthesized hybrid nanomaterials reveal the properties of their bearing magnetic phases, which span from superparamagnetic to soft and hard ferromagnetic and reflect the intrinsic magnetic properties of the containing phases, as well as their size and interconnection, dictated by the morphology and nature of the nanodiamond nanotemplates. These nanohybrids are proposed as potential candidates for important technological applications in nano-biomedicine and catalysis, while their synthetic route could be further tuned for development of new magnetic nanohybrid materials.V této studii je uvedena syntéza a charakterizace nové řady magnetických hybridních nanostrukturovaných materiálů složených z nanočástic oxidu železa typu spinel na karbid železa pěstovaných na nanodiamantových nanotemplátech. Realizace těchto nanohybridních struktur je dosažena tepelným zpracováním ve vakuu při různých teplotách žíhání chemického prekurzoru, ve kterém byla na povrchu nanodiamantových nanotemplate vyvinuta velmi jemná semena nanočástic maghemitu (γ-Fe2O3). Je vidět, že nízké teploty žíhání indukují růst semen nanočástic maghemitu na jemné dispergované nestechiometrické ~ 5 nm magnetitové (Fe3-xO4) nanočástice spinelového typu, zatímco střední teploty žíhání vedou k tvorbě jednofázového ~ 10 nm cementitu (Fe3C) nanočástice karbidu železa. Vyšší teploty žíhání vytvářejí směs větších karbidů železa Fe3C a Fe5C2, což současně spouští růst velkých uhlíkových nanotrubiček částečně naplněných těmito karbidy. Magnetické vlastnosti syntetizovaných hybridních nanomateriálů odhalují vlastnosti jejich nosných magnetických fází, které sahají od superparamagnetických po měkké a tvrdé feromagnetické a odrážejí vnitřní magnetické vlastnosti obsahujících fází, jakož i jejich velikost a vzájemné propojení diktované morfologií a povaha nanodiamantových nanotemplate. Tyto nanohybridy jsou navrženy jako potenciální kandidáti na důležité technologické aplikace v nano-biomedicíně a katalýze, zatímco jejich syntetická cesta by mohla být dále vyladěna pro vývoj nových magnetických nanohybridních materiálů

Spontaneous, bilateral, quadriceps tendon rupture caused by local exposure to methidathion

Spontaneous, bilateral, quadriceps tendon rupture is a rare injury. Many predisposing conditions have been reported that contribute to quadriceps tendon degeneration. We report a case of a 42-year-old farmer with spontaneous, bilateral, quadriceps tendon rupture and clear medical history. Clinical and laboratory investigations revealed no risk factors for tendon degeneration but the patient reported that he was exposed locally to methidathion 1 week before the rupture. Methidathion is an organophosphate insecticide commonly used in agriculture that is highly toxic via the dermal route. Methidathion induces lipid pre-oxidation and consequently alters quadriceps tendon blood supply and ultrastructure. The injury was treated with early surgical repair and final outcome was excellent 44 months postoperatively

Δημιουργία ανταγωνιστικού πράκτορα για αυτοματοποιημένες διαπραγματεύσεις

Summarization: Rational players negotiate in many real-life domains, such us the Smart Grids, health care, business and various economics environments in several. The optimal agreement to be reached from a negotiation is the one that best represents the player’s desires. A new challenge for negotiating autonomous agents is having limited or uncertain prior information about the preferences of the user they represent, as for example is demanded by the rules of the international Autonomous Negotiation Agents Competition (ANAC). This thesis aims to develop an agent which is able to negotiate given partial information about the user’s preferences, and can thus participate in ANAC. We present the design of an agent which builds mostly on the work of Srinivasan and Shocker (1973) and Tsimpoukis et al (2019). Our agent calculates its utility space from partial information based on categorical data in the form of pairwise comparisons of outcomes, instead of precise utility information. Moreover, our approach uses linear optimization for the estimation and translation of the partial information into utility estimates, by deploying the simplex algorithm. The strategy of our opponent modeling component is inspired by the Thomas-Kilmann Conflict Mode Instrument (TKI), which predicts the opponent’s strategy based on earlier counter-offers or an experience profile, as detailed in the work of Fujita (2016). Our acceptance strategy is based on the definition given by Fujita (2016), and its values corresponding to possible outcomes of the agent’s utility space. We tested our method in eleven different negotiation scenarios using four or sometimes five different domains. The strategy of our method and certain variants are deployed utilizing the well-known negotiation GENIUS platform. The negotiation tournaments that took place, involved agents with limited prior information, and also agents with complete prior information about their preference profiles. Negotiating agents that participated in past ANAC competitions comprise the agents with known preference profiles that were pitted against our agent. We conduct a systematic experimental evaluation, which demonstrates that our methodology has the ability to estimate the utility space from partial information with remarkable proximity to the real utility space. The results also verify that the algorithm’s acceptance strategy is working well while our agent accept bids based on its set acceptance threshold. Unsurprisingly, our results also demonstrate the unfairness of pitting agents with uncertain preferences against agents with known preferences. Finally, based on a close examination of our agent’s behavior during the simulations, we infer that we can improve its performance by making its acceptance strategy less cooperative.Περίληψη: Ορθολογικοί παίκτες διαπραγματεύονται σε πολλά πεδία στην πραγματική ζωή όπως για παράδειγμα σε ευφυή δίκτυα, τον υγειονομικό τομέα, στις επιχειρήσεις και γενικά σε περιβάλλοντα που συσχετίζονται με τα οικονομικά. Η βέλτιστη συμφωνία η οποία μπορεί να αποκτηθεί από μία διαπραγμάτευση αντιπροσωπεύει με τον καλύτερο τρόπο τις επιθυμίες ενός παίκτη. Μία νέα πρόκληση για τους αυτόνομους πράκτορες που διαπραγματεύονται είναι να έχουν ελλιπή ή αβέβαιη πληροφορία για τις προτιμήσεις ενός χρήστη που αντιπροσωπεύουν, όπως απαιτείται για να συμμετάσχει στον παγκόσμιο διαγωνισμό αυτόνομων πρακτόρων (ANAC). Η συγκεκριμένη διπλωματική εργασία έχει ως στόχο να αναπτύξει ένα πράκτορα ο οποίος είναι ικανός να διαπραγματεύεται με δοθείσα περιορισμένη πληροφορία σχετικά με τις προτιμήσεις ενός χρήστη, και στην συνέχεια να μπορεί να συμμετάσχει στον διαγωνισμό ANAC. Στην εργασία παρουσιάζεται ο σχεδιασμός του πράκτορα ο οποίος βασίστηκε στις εργασίες των Srinivasan and Shocker (1973) και Tsimpoukis et al (2019). Ο πράκτορας υπολογίζει το διάστημα χρησιμότητας του (utility space), έχοντας περιορισμένες πληροφορίες στην μορφή κατηγορικών δεδομένων που προέρχονται μέσω συζευκτικής σύγκρισης αποτελεσμάτων, αντί για τις ακριβείς πληροφορίες χρησιμότητας. Χρησιμοποιούμε γραμμική βελτιστοποίηση για τον υπολογισμό των μερικών πληροφοριών και την μετατροπή τους σε υπολογισμούς τιμών χρησιμότητας, εφαρμόζοντας τον γνωστό αλγόριθμο simplex. Η στρατηγική μοντελοποίησης του αντιπάλου είναι εμπνευσμένη από το Tomas-Kilmann conflict mode Instrument (ΤΚΙ) γνωστό και ως ερωτηματολόγιο διάγνωσης προσεγγίσεων το οποίο προβλέπει την στρατηγική του αντιπάλου βασισμένο σε παλιότερες συγκρούσεις ή ένα εμπειρικό προφίλ όπως περιγράφεται στην έρευνα του Fujita (2016). Τέλος, η στρατηγική αποδοχής του αλγορίθμου βασίζεται στον ορισμό που έχει προταθεί απο τον Fujita (2016), με τις τιμές της να αντιστοιχούν είναι πιθανά αποτελέσματα του πεδίου χρησιμότητας του πράκτορα. Η προτεινόμενη μέθοδος αξιολογείται σε έντεκα διαφορετικά σενάρια χρησιμοποιώντας τέσσερα και μερικές φορές πέντε διαφορετικά πεδία διαπραγματεύσεων. Η στρατηγική της μεθόδου μας και διάφορες παραλλαγές της δοκιμάστηκαν σε μία πολύ γνωστή πλατφόρμα διαπραγματεύσεων, το GENIUS. Έλαβαν χώρα πρωταθλήματα διαπραγματεύσεων τα οποία συμπεριέλαβαν πράκτορες τόσο με τέλεια πληροφορία, όσο και με ελλιπή ενημέρωση σχετικά με το προφίλ προτιμήσεων τους. Ως αντίπαλοι με τέλεια πληροφόρηση για τις προτιμήσεις τους, χρησιμοποιήθηκαν πράκτορες οι οποίοι διαγωνίστηκαν σε παλαιότερους διαγωνισμούς του ANAC. Διεξήχθη μία συστηματική πειραματική αξιολόγηση η οποία παρουσιάζει την ικανότητα της μεθόδου μας να υπολογίζει το πεδίο χρησιμότητας που προέρχεται από ελλιπή πληροφόρηση με εξαιρετική εγγύτητα στο πραγματικό πεδίο χρησιμότητας. Τα αποτελέσματα επίσης επιβεβαιώνουν ότι η στρατηγική αποδοχής του αλγόριθμου δέχεται προσφορές βασισμένες στο όριο αποδοχής το οποίο τέθηκε. Επιπρόσθετα, στα αποτελέσματα επίσης υπογραμμίζεται το πόσο άδικο είναι να ανταγωνίζονται πράκτορες οι οποίοι γνωρίζουν τις ακριβείς προτιμήσεις τους με πράκτορες με ελλιπή αρχική πληροφορία. Η προσεκτική παρατήρηση της συμπεριφοράς του πράκτορά μας και η αποτίμηση των αποτελεσμάτων των πειραμάτων μας, μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως μια λιγότερο συνεργατική (περισσότερο συντηρητική) στρατηγική αποδοχής προσφορών θα βελτίωνε την αποτελεσματικότητα της μεθόδου μας

Ένα καινοτόμο υβριδικό σύστημα συστάσεων για τουρισμό

Summarization: In this MSc thesis, we put forward several novel recommender algorithms integrated into a hybrid recommender system for the tourism domain. To this end, we first explore the use of semantic similarity measures for Content-based recommendations to suggest tourist attractions. We study ways of deploying hierarchies of points of interests (POIs) and operate upon them with well-known similarity measures originating in the text analysis domain. Then, we progressively build three novel, hierarchy-free, similarity measures and discuss their strengths and weaknesses. We end up with a measure, the Weighted Extended Jaccard Similarity (WEJS) that combines information regarding the user interests (in the form of user preference-related weights) and specific item’s characteristics (in the form of particular values for the item’s features). As such, the use of WEJS allows the provision of recommendations that are effectively personalized. Interestingly, though it is a hierarchy-free measure, it is able to recommend items based on others that would naturally appear close in a feature-based POIs hierarchy; while at the same time it is capable of capturing similarities among items that would be distant to each other in any hierarchy build solely based on the POIs’ features. Our systematic experimental evaluation using real-world data showcases the benefits and limitations of the various measures and confirms the effectiveness of WEJS in offering “rich” and personalized recommendations, so that it can be utilized as important sub-component of a complete Recommender System. Subsequently, we develop two novel recommender algorithms, a Content-based one and a Hybrid which combines (a) a Bayesian component used for eliciting user preferences, and (b) the aforementioned Content-based algorithm as recommendations component. The second component can in fact itself be considered a hybrid among two different algorithms exploiting semantic similarity measures: a hierarchy-based and WEJS, the non-hierarchy based one. We evaluate our approach via extensive simulations conducted on a real-world dataset constructed for the needs of a real mobile application for short-term visitors of the popular touristic destination of Agios Nikolaos, Crete, Greece. Our experiments verify that our algorithms result in effective personalized recommendations of touristic points of interests; while our final hybrid algorithm outperforms our exclusively Content-based recommender algorithms in terms of recommendations accuracy. Parts of the research results produced in this thesis appear in three scientific articles, two published after peer-review in a scientific journal and the proceedings of an international conference, and one currently under review.Περίληψη: Στην παρούσα μεταπτυχιακή εργασία, προτείνουμε νέους αλγόριθμους συστάσεων οι οποίοι είναι ενσωματωμένοι σε ένα υβριδικό σύστημα συστάσεων με εφαρμογή στον τομέα του τουρισμού. Για το σκοπό αυτό, αρχικά διερευνούμε τη χρήση μέτρων σημασιολογικής ομοιότητας για βασισμένες στο Περιεχόμενο συστάσεις ώστε να προτείνουμε τουριστικά αξιοθέατα. Μελετάμε τρόπους ανάπτυξης ιεραρχιών σημείων ενδιαφέροντος (POIs) και επενεργούμε σε σε αυτά με γνωστές μετρικές ομοιότητας που προέρχονται από τον τομέα της ανάλυσης κειμένου. Στη συνέχεια, σταδιακά δημιουργούμε τρεις νέες μετρικές ομοιότητας που δεν αξιοποιούν ιεραρχίες POIs, και συζητάμε τα πλεονεκτήματά τους και τις αδυναμίες τους. Καταλήγουμε σε μία μετρική, την Weighted Extended Jaccard Similarity (WEJS) που συνδυάζει πληροφορίες σχετικά με τα ενδιαφέροντα των χρηστών (με τη μορφή των χρηστών βάρους που σχετίζεται με τις προτιμήσεις των χρηστών) και τα χαρακτηριστικά των αντικειμένων (με τη μορφή συγκεκριμένων τιμών για τα χαρακτηριστικά του αντικειμένου). Ως εκ τούτου, η χρήση της WEJS επιτρέπει την παροχή συστάσεων που είναι αποτελεσματικά εξατομικευμένες. Είναι ενδιαφέρον ότι, αν και πρόκειται για μία μετρική χωρίς ιεραρχία, είναι σε θέση να συστήνει αντικείμενα που θα ήταν κοντινά εντός μιας ιεραρχίας POI με βάση τα χαρακτηριστικά - ενώ ταυτόχρονα είναι ικανή να καταγράφει ομοιότητες μεταξύ αντικειμένων που θα ήταν απομακρυσμένα μεταξύ τους σε οποιασδήποτε ιεραρχία που δημιουργείται αποκλειστικά με βάση τα χαρακτηριστικά των POIs. Η συστηματική πειραματική μας αξιολόγηση με τη χρήση πραγματικών δεδομένων αναδεικνύει τα οφέλη και τους περιορισμούς του διαφόρων μετρικών ομοιότητας, και επιβεβαιώνει την αποτελεσματικότητα της WEJS στην προσφορά "πλούσιων" και εξατομικευμένων συστάσεων, έτσι ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως σημαντικό υποστοιχείο ενός πλήρους Συστήματος Συστάσεων. Στη συνέχεια, αναπτύσσουμε δύο νέους Αλγορίθμους Συστάσεων, ένα Βασισμένο στο Περιεχόμενο και ένα Υβριδικό, ο οποίος συνδυάζει (α) ένα Bayesian αλγόριθμο που χρησιμοποιείται για την ανάδειξη των προτιμήσεων των χρηστών και (β) τον προαναφερθέντα αλγόριθμο βασισμένο σε Περιεχόμενο ως σύστημα συστάσεων. Το δεύτερο σύστημα μπορεί στην πραγματικότητα να θεωρηθεί το ίδιο ως υβρίδιο μεταξύ δύο διαφορετικών αλγορίθμων που εκμεταλλεύονται μετρικές σημασιολογικής ομοιότητας: ένα Βασισμένο στην Ιεραρχία, και το WEJS – που όπως προαναφέρθηκε δεν βασίζεται σε ιεραρχίες. Αξιολογούμε την προσέγγισή μας μέσω εκτεταμένων προσομοιώσεων που πραγματοποιήθηκαν σε ένα σύνολο πραγματικών δεδομένων που κατασκευάστηκε για τις ανάγκες μιας εφαρμογής κινητών συσκευών για συστάσεις τουριστικών διαδρομών (επικεντρωμένο στις ανάγκες βραχυπρόθεσμων επισκέψεων) του τουριστικού προορισμού του Αγίου Νικολάου στην Κρήτη. Τα πειράματά μας επαληθεύουν ότι οι αλγόριθμοί μας οδηγούν σε αποτελεσματικές εξατομικευμένες συστάσεις τουριστικών αξιοθέατων, ενώ ο τελικός μας Υβριδικός αλγόριθμος υπερτερεί έναντι των αλγορίθμων συστάσεων που Βασίζονται αποκλειστικά στο Περιεχόμενο όσον αφορά την ακρίβεια των συστάσεων. Μέρος της παραχθείσας στην παρούσα εργασία έρευνας και των αποτελεσμάτων της εμφανίζεται σε τρία επιστημονικά άρθρα, δυο δημοσιευμένα μετά από κρίση σε επιστημονικό περιοδικό και σε πρακτικά διεθνούς επιστημονικού συνεδρίου, και ένα το οποίο τελεί υπό κρίση κατά την τρέχουσα χρονική περίοδο

The diagnosis and management of sarcoid-like reactions in patients with melanoma treated with BRAF and MEK inhibitors. A case series and review of the literature

Sarcoidosis and sarcoid-like reactions (SLR) have been repeatedly reported in patients with melanoma treated with BRAF and MEK inhibitors. In the current study we present three patients that developed SLR under treatment with BRAF and mitogen-activated protein kinase (MEK) inhibitors for melanoma. Two patients developed mediastinal lymphadenitis with histological features of an SLR while on targeted therapy in the adjuvant setting, whereas one patient with metastatic melanoma developed granulomatous nephritis while receiving combination treatment with BRAF/MEK inhibitors and atezolizumab. In addition, we review the published literature on the pathogenesis, clinical characteristics, histologic features, imaging findings, and other potential useful diagnostic tools. We also address the need for a common terminology for these cases and propose an algorithm for the accurate diagnosis of BRAF/MEK inhibitor-induced SLR. We also review the currently available data on the treatment of these patients and suggest a treatment approach for SLR in patients with melanoma, as well as for the management of melanoma when SLR emerges