Wartości małżeńskie i ich znaczenie w teorii gender

Nowadays, public debates often deal with such subjects as gender and sexuality. The main aim of the dissertation is to show how gender ideology refers to the basic marriage values and what consequences it may bring to society, husband and wife. Article at the beginning reminds what marriage is and its basic attributes such as love, sexuality, fertility and indissolubility. Then we get to know the definitions of gender. According to genderists, gender is only a social construct, which has nothing to do with biological sex. Therefore, it may be shaped freely during lifetime. The last part of the article includes a confrontation of gender with fundamental marriage values. This allows to notice how gender refers to marriage and what its approach to the value of marriage is. It also shows which principles gender professes and the consequences it may have for future generations.Współcześnie w debacie publicznej, bardzo często porusza się tematy związane z płciowością i seksualnością. Celem niniejszego artykułu jest pokazanie, jak ideologia gender odnosi się do podstawowych wartości małżeńskich. Spróbuje też wskazać, jakie to może nieść skutki dla małżonków, ale też społeczeństwa. Cele pomocnicze mają pomóc w całościowym zrozumieniu tematu i precyzują najważniejsze pojęcia z nim związane. Artykuł na początku przypomina, czym jest małżeństwo, podając klasyczne definicje. Wyjaśnia jego najważniejsze i podstawowe wartości takie jak: miłość, płciowość, płodność i nierozerwalnością, a także ukazując ich budujący charakter dla małżeństwa. Następnie poznajemy podstawowe definicje gender. Dowiadujemy się, że według genderystów, płeć to tylko konstrukt społeczny, który nie ma nic wspólnego z płcią biologiczną. Dlatego może ona być dowolnie kształtowana w trakcie życia. Ostatnia część artykułu zawiera odniesienia gender do fundamentalnych wartości małżeńskich. Dzięki czemu można zauważyć, jak gender podchodzi do wartości związku małżeńskiego, jak wpływa na małżeństwo. W gender wiele aspektów życia małżeńskiego, a co za tym idzie, także rodzinnego jest zupełnie innych

Fobia steroidowa u rodziców dzieci chorych na atopowe zapalenie skóry

Local glucocorticosteroids play an important role in treatment of exacerbations of atopic dermatitis. However, many parents are afraid of using them, what can lead to poor compliance. This anxiety is mainly induced by adverse effects, such as skin atrophy and potential absorption of steroids into the bloodstream. Parents’ fear of those medicines often arises from information heard from friends and family, but also from pharmacists and general practitioners. Studies show that even a two-day training has positive long-term effects on parental anxiety about glucorticosteroid usage, which proves how important it is to teach patients and their parents about this matter.Miejscowe glikokortykosteroidy to leki mające duże znaczenie w terapii zaostrzeń atopowego zapalenia skóry. Jednak nadal wielu rodziców obawia się używania ich u dzieci, co może być przyczyną niestosowania się do zaleceń lekarskich. Niepokój wzbudzają głównie działania niepożądane, takie jak zaniki skórne czy przenikanie steroidów do krwiobiegu. Często obawy dotyczące wprowadzenia do terapii tej grupy leków wywołują informacje usłyszane od przyjaciół i rodziny, ale zdarza się, że także farmaceuci i lekarze rodzinni przekazują rodzicom dzieci chorych na atopowe zapalenie skóry swoje wątpliwości. Badania pokazują, że nawet trwające tylko dwa dni szkolenie pozwala zmniejszyć objawy fobii steroidowej, co dowodzi, jak ważna jest edukacja pacjentów i ich rodziców dotyczącastosowania glikokortykosteroidów

Dyspozycyjny optymizm a akceptacja choroby w grupie osób z chorobą Gravesa-Basedowa

Introduction: Dispositional optimism is a general tendency to positively perceive the world and one’s own future. We can consider what kind of connection with ability to cope with difficulties. One situation which is very stressful for an individual is an illness, particularly a chronic one. The aim of the paper was to define the connection between dispositional optimism and acceptance of illness among the group with Graves-Basedow disease. This is autoimmunizational illness and diseases of this kind are particularly sensitive to the influence of psychological factors, as there are many connections between the immune system and the human psyche. Material and methods: The study group consisted of 59 individuals with Graves-Basedow disease, 50 women and 9 men and 55 of healthy ones, 49 women and 6 men according to age, sex and a level of education. The patients filled out three psychological questionnaires: The Life Orientation Test-Revised (LOT-R), The Acceptance of Illness Scale (AIS) and The Personal Questionnaire. Results: of the study in question indicate a lack of differences between individuals with Graves-Basedow disease and healthy ones concerning the level of dispositional optimism. There no differences in the level of dispositional optimism as regards of criterions of health: by the levels of hormones TSH, fT3 and fT4, complications and a time of duration of disease. Instead, if they suffer additionally from others diseases, they have a lower level of dispositional optimism. There exist a connection between intensification of level of dispositional optimism and acceptance of illness among testing group. Conclusions: The dispositional optimism as a supply of individual helps her or his in adaptation to difficulty situation, which is a chronic disease. It is a reason way it is worth to help of patients to grow it stronger. Pol J Endocrinol 2008; 59 (1): 23-28Wstęp: Dyspozycyjny optymizm określa tendencję osoby do pozytywnej percepcji świata i własnej przyszłości. Można rozważać, jaki jest jego związek z umiejętnościami radzenia sobie z trudnościami. Jedną z takich trudnych sytuacji dla jednostki jest choroba, zwłaszcza choroba przewlekła. Celem niniejszej pracy było określenie związku między dyspozycyjnym optymizmem a akceptacją choroby w grupie osób z chorobą Gravesa-Basedowa. Jest to choroba autoimmunologiczną, a w tego typu chorobach, ze względu na liczne powiązania układu odpornościowego z ludzką psychiką, występuje szczególny rodzaj wrażliwości na czynniki psychologiczne. Materiał i metody: Grupa badana składała się z 59 osób z chorobą Gravesa-Basedowa - 50 kobiet i 9 mężczyzn oraz 55 osób zdrowych - 49 kobiet i 6 mężczyzn, które dobrano pod względem wieku, płci i wykształcenia w stosunku do osób chorych. Badane osoby wypełniły 3 kwestionariusze: Test Orientacji Życiowej (LOT-R, Life Orientation Test-Revised), Skalę Akceptacji Choroby (AIS, Acceptance of Illness Scale) i ankietę osobową. Wyniki: Wskazują one na brak różnic między osobami chorymi a zdrowymi w poziomie dyspozycyjnego optymizmu. Nie ma także różnic w zakresie poziomu dyspozycyjnego optymizmu ze względu na kryterium zdrowia, jakimi są: stężenie hormonów tarczycowych (TSH, fT3 i fT4), istnienie powikłań oraz czas chorowania. Natomiast osoby cierpiące dodatkowo z powodu innych schorzeń, miały istotnie niższy poziom dyspozycyjnego optymizmu od tych, które doświadczały tylko choroby Gravesa-Basedowa. Istnieje związek między nasileniem poziomu dyspozycyjnego optymizmu a akceptacją choroby w badanej grupie pacjentów. Wnioski: Dyspozycyjny optymizm jako zasób jednostki pomaga jej w adaptacji do tak trudnej sytuacji, jaką jest przewlekła choroba, dlatego warto pomagać pacjentom go wzmacniać. Endokrynol Pol 2008; 59 (1): 23-2

Kompetencje społeczne w edukacji, pracy socjalnej i relacjach zawodowych

W dzisiejszej dyskusji dotyczącej siły i słabości polskiego środowiska akademickiego – mając na względzie przyczyny i uwarunkowania jego wyraźnych zaniedbań, opóźnień i ograniczeń w porównaniu z univesitas Europy Zachodniej – coraz częściej pojawiają się pytania dotyczące umiejętności i kompetencji, jakie absolwenci naszych uczelni zdobywają w trakcie uniwersyteckiej edukacji. Wśród tych „umiejętności i kompetencji” wyróżniają się te, które sprzyjają konstruowaniu dobrych relacji interpersonalnych. Należą do nich: kompetencje i umiejętności komunikacyjne, umiejętności budowania bliskich relacji z innymi ludźmi, sfera tzw. roztropności emocjonalnej, czyli zdolność postrzegania, oceniania i wyrażania emocji, sprawność w rozumieniu i analizowania informacji emocjonalnej, a wreszcie – sztuka regulowania przestrzeni emocjonalności. Wszystkie wymienione umiejętności, nazywane „kompetencjami społecznymi” albo „społecznymi umiejętnościami miękkimi”, w praktyce akademickiej uznawane są coraz powszechniej za fundamentalny „budulec” wszelkich instytucji społecznych zarówno w skali „makro”, jak i „mikro”. Krucha struktura polskiej przestrzeni publicznej, niestabilność sektora prywatnej przedsiębiorczości czy też słabość instytucji rodziny przekonują jednak, że wiążąca siła kompetencji społecznych wciąż pozostaje nader wątpliwa. W przedstawianej pracy zbiorowej – będącej pokłosiem zorganizowanej wiosną 2012 roku konferencji naukowej Studenckiego Koła Umiejętności Społecznych, działającego przy Wydziale Pedagogiczno-Artystycznym UAM w Kaliszu – stawiamy pytania o jakość, charakter i specyfikę wspomnianego „budulca” życia społecznego, warunkują- cego sposoby funkcjonowania różnorodnych zawodów. Konferencyjne analizy i refleksje, dyskusje i płynące z nich wnioski odsłoniły zaskakujący fenomen. Z jednej strony wszyscy uczestnicy seminarium uznali, że podejmowane kwestie kompetencji społecznych są rzeczywiście ważne, lecz zarazem, niestety, najczęściej niedoceniane. Ale z drugiej strony okazało się, że dyskutanci operowali 6 często rozbieżną teoretycznie aparaturą pojęciową, istotnie utrudniającą naukowe porozumienie, wspólne wypracowanie odpowiedniej terminologii i badawczej perspektywy. Zagadnienie społecznych umiejętności miękkich obnażyło więc znaczące zróżnicowanie: prelegenci różnili się między sobą, bo w czym innym upatrywali istotę czy sedno problemu kompetencji społecznych. Taka sytuacja zintensyfikowała przede wszystkim kontrasty, utrudniając znacząco sformułowanie konstruktywnych wniosków. Prawdopodobną przyczyną zaistniałej sytuacji jest fakt niezmiennie niskiego stopnia zaawansowania badań nad problematyką kompetencji społecznych. Pomimo że literatura przedmiotu na przestrzeni ostatnich dwóch dekad wskazuje na rosnące zainteresowanie poruszanymi kwestiami, ciągle trudno mówić o stosowaniu spójnej i jednolitej aparatury pojęciowej, w której ta problematyka byłaby ujmowana, opisywana i badana. Inną przyczyną tego stanu rzeczy może być jednakże zróżnicowanie przygotowania oraz doświadczenie akademickie autorów zebranych w książce tekstów: dla wielu z nich była to bowiem pierwsza naukowa „próba”, nowatorskie doświadczenie owocujące naukową pracą. Przy okazji warto podkreślić, że autorzy, mimo towarzyszących im wątpliwości, co zrozumiałe w ich sytuacji, podjęli intelektualny wysiłek z ogromną wiarą we własne siły – ten naukowy optymizm wartościowany winien być pozytywnie. Zebrane artykuły i szkice zestawiliśmy w dwóch blokach tematycznych. Pierwszy z nich obejmuje artykuły podejmujące kwestię kompetencji społecznych przypisanych do zawodu i powołania nauczyciela. Problematyka ta wydaje się bardzo ważna, gdyż, jak wspomniano, różnice pomiędzy skutecznością kształcenia przez polskie szkoły wyż- sze i szkoły krajów Zachodu być może mają właśnie źródło w kompetencjach samych nauczycieli. Drugi blok tematyczny zawiera prace dotyczące problematyki sfery aktywności socjalnej, poziomu niesienia pomocy ludziom cierpiącym, wszystkim potrzebującym. W tej drugiej grupie artykułów stawiamy zatem pytania o wolontariat – jego psychologiczne, filozoficzne i społeczne uwarunkowania – pamiętając o jego wciąż kruchym (w polskich realiach) statusie. Czy udało się nam osiągnąć zasugerowane w tej przedmowie cele i zamierzenia? – niech oceni Czytelnik

Mowa w przestrzeni publicznej ćwiczenia z komunikacji społecznej

monografia wieloautorskaHistoria różniących się kategorii „prywatne” oraz „publiczne” sięga czasów starożytnych. Terminy te – a także ich rozdzielne traktowanie – rozumiane są w różnoraki sposób. Niejednoznaczności w ich pojmowaniu ukształtowały m.in. tradycja językowa i myślenie potoczne, które nadają im znaczeń wartościujących. Ta wieloznaczność szczególnie silnie funkcjonuje w polszczyźnie, która obciążona jest historycznie – lata zaborów i realnego socjalizmu odcisnęły piętno na polskim systemie leksykalnym. Pojęciowe niejasności utrudniają nie tylko rozumienie świata, ale także międzyludzkie porozumiewanie się w nim. W tej pracy podejmujemy problematykę porozumiewania się i budowania interpersonalnych więzi w ramach przestrzeni publicznej, która wyrasta z przestrzeni prywatnej, a nawet współgra z nią, harmonijnie ją dopełniając – mimo iż spełnia zupełnie inne ludzkie potrzeby. „Przestrzeń prywatna” to zwykle bliskie, niesformalizowane relacje (interakcje), zachodzące m.in. w obrębie grup przyjacielskich, sąsiedzkich czy hobbystycznych. Związana jest ona także z interakcjami zachodzącymi na poziomie życia rodziny. To właśnie komunikacja w przestrzeni prywatnej w największym stopniu tworzy poczucie szczęścia, sprzyja budowaniu jednostkowej tożsamości, bywa źródłem naszej witalności i energii życiowej. Natomiast pod pojęciem „przestrzeń publiczna” kryje się, jak twierdzi Jerzy Szacki, „sfera pośrednia między życiem prywatnym i państwowym, do której jednostki wkraczają jako osoby prywatne, nie po to jednak, by utrwalać swoje odosobnienie, lecz po to, by je przezwyciężać bez stawania się trybami machiny państwowej. W grę nie wchodzi przeto ani prywatność, by tak rzec czysta, ani upublicznienie tożsame z upaństwowieniem” [J. Szacki]. Na tak rozumianą przestrzeń publiczną składają się m.in. wszelkiego rodzaju instytucje kulturalne i oświatowe, wspólnoty, organizacje i stowarzyszenia nakierowane na realizacje wspólnych dążeń i zamysłów o charakterze regionalnym, branżowym, artystycznym, edukacyjnym, naukowym, sportowym, organizacje pożytku publicznego, a także związki wyznaniowe i kościoły. Pojęcie to jest mocno związane z terminem „spo- łeczeństwo obywatelskie”, które – ponownie za Szackim – można definiować jako przestrzeń społeczną, w której spełniony jest pewnego rodzaju kult aktywności spontanicznej, „nie planowanej i nie kierowanej”, ale utrzymanej w ściśle określonych granicach wyznaczonych przez prawo i dobre obyczaje. Z drugiej jednak strony to przestrzeń, którą wyróżnia uznanie indywidualizmu i pluralizmu za wartości zasługujące na ochronę i prawnie określoną gwarancję. Wspomniany „kult aktywności” to aktualizacja postulatu uczestnictwa – uczestnictwo powinno być świadome, dobrowolne, otwarte, winno mieć również charakter publiczny. W prezentowanej książce kluczową rolę odgrywa pytanie o charakter międzyosobowych relacji (interakcji) dominujących w definiowanej przestrzeni publicznej. Są to także pytania o sposoby niwelowania napięcia między realizacją interesów i celów grupowych (wspólnotowych) a spełnianiem zamierzeń i interesów jednostkowych (indywidualnych). U ich podłoża leży inna jeszcze, bardziej elementarna kwestia: pytanie o znaczenie komunikacji interpersonalnej, międzyosobowego porozumiewania się w różnych formach aktywności w ramach przestrzeni publicznej. Tę ostatnią kwestię należy podkreślić, gdyż zajmuje ona pozycję wyróżnioną. Szukanie odpowiedzi na szereg rodzących się pytań w obrębie tematu, wyznacza sposoby konstruowania tożsamości jednostkowej działających podmiotów, dookreśla możliwości rozumienia otaczającego nas świata społecznego, sprzyja zadomowieniu się w nim, a wreszcie może przyczynić się do negacji poczucia samotności i odosobnienia. Dzisiaj, w obliczu dominacji nowych technologii, prowadzących do społecznej izolacji i poczucia nieśmiałości i osamotnienia, problem ten jest szczególnie aktualny. Bo właśnie przestrzeń publiczna, stanowiąca połączenie roztropnej aktywności obywateli z budującą więź interpersonalną komunikacją, może stanowić skuteczne podważenie formuły Francisa Clifforda, złowrogo głoszącej, że „wszyscy ludzie są dzisiaj samotni”. Autorzy szkiców i artykułów zamieszczonych w zbiorze uniknęli jednoznaczno- ści kategoryzacyjnej – pojęcia będące przedmiotem opisu wymykają się bowiem ostatecznemu dookreśleniu, a wymagają omówienia. Niewątpliwym sukcesem – trzeba to powiedzieć – jest sam fakt-próba podjęcia problemu interakcji międzyludzkich w procesach komunikacji prywatnej i publicznej. Dzięki przybliżeniu pojęć czy zagadnień zyskujemy szansę pełniejszego rozumienia rzeczywistości społecznej. Mamy nadzieję, że do „próby” tej skłonimy także Czytelnik

Wartości małżeńskie i ich znaczenie w teorii gender

Nowadays, public debates often deal with such subjects as gender and sexuality. The main aim of the dissertation is to show how gender ideology refers to the basic marriage values and what consequences it may bring to society, husband and wife. Article at the beginning reminds what marriage is and its basic attributes such as love, sexuality, fertility and indissolubility. Then we get to know the definitions of gender. According to genderists, gender is only a social construct, which has nothing to do with biological sex. Therefore, it may be shaped freely during lifetime. The last part of the article includes a confrontation of gender with fundamental marriage values. This allows to notice how gender refers to marriage and what its approach to the value of marriage is. It also shows which principles gender professes and the consequences it may have for future generations.Współcześnie w debacie publicznej, bardzo często porusza się tematy związane z płciowością i seksualnością. Celem niniejszego artykułu jest pokazanie, jak ideologia gender odnosi się do podstawowych wartości małżeńskich. Spróbuje też wskazać, jakie to może nieść skutki dla małżonków, ale też społeczeństwa. Cele pomocnicze mają pomóc w całościowym zrozumieniu tematu i precyzują najważniejsze pojęcia z nim związane. Artykuł na początku przypomina, czym jest małżeństwo, podając klasyczne definicje. Wyjaśnia jego najważniejsze i podstawowe wartości takie jak: miłość, płciowość, płodność i nierozerwalnością, a także ukazując ich budujący charakter dla małżeństwa. Następnie poznajemy podstawowe definicje gender. Dowiadujemy się, że według genderystów, płeć to tylko konstrukt społeczny, który nie ma nic wspólnego z płcią biologiczną. Dlatego może ona być dowolnie kształtowana w trakcie życia. Ostatnia część artykułu zawiera odniesienia gender do fundamentalnych wartości małżeńskich. Dzięki czemu można zauważyć, jak gender podchodzi do wartości związku małżeńskiego, jak wpływa na małżeństwo. W gender wiele aspektów życia małżeńskiego, a co za tym idzie, także rodzinnego jest zupełnie innych