An Examination of Intellectual Capital in the Accommodation Sector of Antalya Region, Turkey

This study uses survey research to examine the nature and role of intellectual capital in the lodging or accommodation sector of the Antalya Region, Turkey. At the onset, The concept of intellectual capital is discussed in detail. Thereafter, survey research data from 5-star hotels and first class holiday villages in Antalya, a region that hosts over 30% of Turkey’s lodging firms, were examined. As such the nature and importance of intellectual capital for wealth creation in the lodging or accommodation sector is better understood

Cerrahi Girişim Geçiren Hastaların Sağlık Bilgisine Ulaşmada İnternet Kullanımı ve E-Sağlık Okuryazarlığının Belirlenmesi

Amaç: Araştırma cerrahi girişim geçiren hastalarda sağlık bilgisine ulaşmada internet kullanımı ve E-Sağlık okuryazarlığını belirlemek amacıyla yapıldı. Yöntem: Tanımlayıcı ve kesitsel türdeki bu araştırmaya Türkiye’nin doğu bölgesindeki bir devlet hastanesinin cerrahi kliniklerinde cerrahi girişim geçiren gönüllü 360 hasta dahil edildi. Verilerin toplanmasında hastalara yönelik sosyodemografik bilgi formu, internet kullanımına ilişkin anket ve E-Sağlık Okuryazarlığı Ölçeği kullanıldı. Araştırma öncesinde etik kurul izni alındı. Bulgular: Araştırmada hastaların çoğunluğunun tanı hakkında bilgi için internet kullandığı, internetten edindikleri bilgilerin sağlıkla ilgili karar ve uygulamalarını etkilediği, konu ile ilgili olarak çok fazla sonuca ulaşıldığında aralarında seçim yapmakta zorlandıkları ve internette bilgi kirliliği olduğunu düşündükleri saptanmıştır. Hastaların ‘E-Sağlık Okuryazarlık’ ölçeği puan ortalaması orta düzeydedir. ‘E-Sağlık Okuryazarlık’ düzeyi ile yaş arasında negatif yönde bir ilişki tespit edilmiştir (p gt;0.05). Araştırmada eğitim ve gelir seviyesi daha iyi olan, hastalık hakkında daha fazla bilgi sahibi olan ve sağlık sorunu için internet araştırması yapan hastaların E-Sağlık Okuryazarlık seviyeleri daha yüksektir.Sonuç: Hastaların E-Sağlık okuryazarlık düzeyleri orta seviyedir. Hastalara, E-Sağlık Okuryazarlık düzeyini arttırmaya yönelik eğitimler verilmesi ve uzmanlar tarafından E-sağlık bilgi kaynaklarına ilişkin güvenilir, kolay ulaşılabilen inovatif süreçlerin oluşturulması önerilmektedir

Effectiveness of sugammadex for cerebral ischemia/reperfusion injury

AbstractCerebral ischemia may cause permanent brain damage and behavioral dysfunction. The efficacy and mechanisms of pharmacological treatments administered immediately after cerebral damage are not fully known. Sugammadex is a licensed medication. As other cyclodextrins have not passed the necessary phase tests, trade preparations are not available, whereas sugammadex is frequently used in clinical anesthetic practice. Previous studies have not clearly described the effects of the cyclodextrin family on cerebral ischemia/reperfusion (I/R) damage. The aim of this study was to determine whether sugammadex had a neuroprotective effect against transient global cerebral ischemia. Animals were assigned to control, sham-operated, S 16 and S 100 groups. Transient global cerebral ischemia was induced by 10-minute occlusion of the bilateral common carotid artery, followed by 24-hour reperfusion. At the end of the experiment, neurological behavior scoring was performed on the rats, followed by evaluation of histomorphological and biochemical measurements. Sugammadex 16 mg/kg and 100 mg/kg improved neurological outcome, which was associated with reductions in both histological and neurological scores. The hippocampus TUNEL (terminal deoxynucleotidyl transferase dUTP nick end labeling) and caspase results in the S 16 and S 100 treatment groups were significantly lower than those of the I/R group. Neurological scores in the treated groups were significantly higher than those of the I/R group. The study showed that treatment with 16 mg/kg and 100 mg/kg sugammadex had a neuroprotective effect in a transient global cerebral I/R rat model. However, 100 mg/kg sugammadex was more neuroprotective in rats

Recalcitrant Cutaneous Mastocytosis Treated With Genetically Informed Targeted Therapy: A Case Report

Introduction: Mastocytosis, a clonal proliferation of mast cells commonly involving the skin and bone marrow, has a varied clinical presentation ranging from cutaneous lesions to systemic disease. Cutaneous mastocytosis is managed symptomatically, but systemic mastocytosis is treated with targeted therapy against the mutated receptor tyrosine kinase c-KIT, the pathogenic driver of mastocytosis. However, there are no guidelines for the treatment of cutaneous mastocytosis refractory to symptomatic management. We herein report a method to select genetically informed therapy for symptomatic and recalcitrant cutaneous mastocytosis. Case presentation: We performed a mutational analysis of dermal mast cells after enrichment by laser capture in a 23-year-old woman with recalcitrant cutaneous mastocytosis. The analysis revealed a aspartic acid to valine substitution at codon 816 (D816V) mutation in the protein c-KIT. Based on these results, we initiated treatment with the multi-kinase/KIT inhibitor midostaurin, a treatment effective against the D816V c-KIT mutation. After 3 months of treatment, the patient exhibited a reduction in the number and size of cutaneous lesions and reported resolution of pruritus and decreased severity of other mast cell-related symptoms. Discussion: The treatment of mastocytosis relies heavily on whether the disease is limited to the skin or systemic. However, there are no guidelines for cutaneous mastocytosis that does not respond to symptomatic management. In the present report describing a patient with recalcitrant cutaneous mastocytosis, we describe a strategy in which skin mutational analysis is used to guide the selection of targeted therapy. Conclusion: Performing mast cell mutational analyses in the skin provides a means to select targeted therapy for symptomatic and refractory cutaneous mastocytosis

Minimally invasive repair of pectus excavatum (MIRPE) in adults: is it a proper choice?

Introduction : The Nuss procedure is suitable for prepubertal and early pubertal patients but can also be used in adult patients. Aim : To determine whether the minimally invasive technique (MIRPE) can also be performed successfully in adults. Material and methods : Between July 2006 and January 2016, 836 patients (744 male, 92 female) underwent correction of pectus excavatum with the MIRPE technique at our institution. The mean age was 16.8 years (2–45 years). There were 236 adult patients (28.2%) (> 18 years) – 20 female, 216 male. The mean age among the adult patients was 23.2 years (18–45 years). The recorded data included length of hospital stay, postoperative complications, number of bars used, duration of the surgical procedure and signs of pneumothorax on the postoperative chest X-ray. Results: MIRPE was performed in 236 adult patients. The average operative time was 44.4 min (25–90 min). The median postoperative stay was 4.92 ±2.81 days (3–21 days) in adults and 4.64 ±1.58 (2–13) in younger patients. The difference was not statistically significant (p = 0.637). Two or more bars were used in 36 (15.8%) adult patients and in 44 (7.5%) younger patients. The difference was not statistically significant either (p = 0.068). Regarding the overall complications, complication rates among the adult patients and younger patients were 26.2% and 11.8% respectively. The difference was statistically significant (p = 0.007). Conclusions : MIRPE is a feasible procedure that produces good long-term results in the treatment of pectus excavatum in adults

Effect of white mulberry extract on performance, anti-inflammatory and serum antioxidant parameters in diabetes-induced rats with streptozotocin

Bu çalışmada streptozotosin uygulanarak diyabet oluşturulan ratlarda beyaz dut ekstraktının kan serumlarında antioksidan etkileri, karaciğer dokusu histopatoloji, antienflamatuar özelliği ve ratlarda performans parametreleri üzerine etkisi araştırıldı. Deney grupları, kontrol grubu (K, n:5), streptozotosin uygulanan deney grubu 1 (DG 1, n:6), dut ekstraktı uygulanan deney grubu 2 (DG 2, n:7), streptozotosin ve dut ekstraktının birlikte uygulandığı deney grubu 3 (DG 3, n:6) olmak üzere toplam 24 adet hayvandan oluşturuldu. Karaciğer dokusunun yapısındaki vasküler konjesyon K ve DG 2’de 2 hayvanda, DG 3’te 1 hayvanda tespit edilmesine rağmen, DG 1’de bütün hayvanlarda belirlenmiştir (P<0,05). Karaciğer dokusunun yangı bulguları K’da görülmezken, DG 2’de 2 adet hayvanda hafif şekilde, DG 1’deki tüm hayvanlarda gözlenmiştir. Karaciğer dokusundaki dejenerasyon kontrol grubunda görülmezken, DG 2’de 1 adet, DG 1’de ise tüm hayvanlarda görülmüştür (P<0,01). Grupların serum dokularındaki seruloplazmin düzeyleri arasında önemli bir fark bulunmazken (P>0,05), Paraoksonaz (PON) aktiviteleri arasındaki fark önemli düzeyde olduğu tespit edilmiştir (P<0,05). Canlı ağırlık artışı kontrol grubunda 150,03 g., DG 2 de 114,93g. olarak gerçekleşmiştir (P<0,01). DG 1’de deneme süresince 1.33 g. canlı ağırlık artışı olurken DG 3’te ağırlık kaybı olmuştur (P>0,05). Sonuç olarak araştırmada ratlara uygulanan dut ekstraktının karaciğer dokusunda vasküler konjesyon, yangı ve dejenerasyon olgularını önemli derecelerde azalttığı ve antienflamatuar etkisi gösterebileceği söylenebilir.This study was conducted to investigate the effect of the white mulberry extract on histopathology, anti-inflammatory properties of liver tissue, blood serum antioxidant parameters and performance parameters of diabetes-induced rats with streptozotocin. Experimental groups consist of 24 animals which were divided into four groups; control group (C, n: 5), streptozotocin applied group 1 (DG 1, n: 6), mulberry extract applied group 2 (DG 2, n: 7), streptozotocin and mulberry extract experimental group 3 (DG 3, n:6), totally 24 animals were used. Although vascular congestion in the liver tissue was detected 2 animals in C and DG 2 groups and 1 animal in DG 3 group, vascular congestion was detected in all animals in DG 1 group. (P <0.05). Inflammatory findings of liver tissue were not seen in C, whereas it was mild in 2 animals in DG 2 and it was seen in all animals in the group of DG 1. Degeneration findings in liver tissue were not seen in C, but it was detected in 1 animal of DG 2 and all animals in DG 1 (P <0.01). There was no statistical difference between the ceruloplasmin levels of the groups (P> 0.05). Live weight gain in control group 150,03 g., DG 2 114.43 g. (P <0,01). 1.33 g. live weight gain and weight loss in DG 3 (P> 0.05). In conclusion, mulberry extract applied to rats significantly reduced vascular congestion, inflammation and degeneration findings in liver tissue and it can be said that mulberry extract has antiinflammatory effect

The frequency of Duchenne muscular dystrophy/Becker muscular dystrophy and Pompe disease in children with isolated transaminase elevation: results from the observational VICTORIA study

IntroductionElevated transaminases and/or creatine phosphokinase can indicate underlying muscle disease. Therefore, this study aims to determine the frequency of Duchenne muscular dystrophy/Becker muscular dystrophy (DMD/BMD) in male children and Pompe disease (PD) in male and female children with isolated hypertransaminasemia.MethodsThis multi-center, prospective study enrolled patients aged 3–216 months with serum alanine transaminase (ALT) and/or aspartate transaminase (AST) levels &gt;2× the upper limit of normal (ULN) for ≥3 months. Patients with a known history of liver or muscle disease or physical examination findings suggestive of liver disease were excluded. Patients were screened for creatinine phosphokinase (CPK) levels, and molecular genetic tests for DMD/BMD in male patients and enzyme analysis for PD in male and female patients with elevated CPK levels were performed. Genetic analyses confirmed PD. Demographic, clinical, and laboratory characteristics of the patients were analyzed.ResultsOverall, 589 patients [66.8% male, mean age of 63.4 months (standard deviation: 60.5)] were included. In total, 251 patients (188 male and 63 female) had CPK levels above the ULN. Of the patients assessed, 47% (85/182) of male patients were diagnosed with DMD/BMD and 1% (3/228) of male and female patients were diagnosed with PD. The median ALT, AST, and CPK levels were statistically significantly higher, and the questioned neurological symptoms and previously unnoticed examination findings were more common in DMD/BMD patients than those without DMD/BMD or PD (p &lt; 0.001).DiscussionQuestioning neurological symptoms, conducting a complete physical examination, and testing for CPK levels in patients with isolated hypertransaminasemia will prevent costly and time-consuming investigations for liver diseases and will lead to the diagnosis of occult neuromuscular diseases. Trial RegistrationClinicaltrials.gov NCT04120168

Glutensiz diyete uyan çölyaklı gebelerde gliadine karşı plasental immün yanıtın sağlıklı gebelerle karşılaştırılması

ÖZETGiriş ve amaç: Çölyak hastalığında diet tedavisine uyulmadığı durumlarda geçikmiş menarş, amenore, erken menapoz, tekrarlayan düşükler, infertilite ve hamilelikle ilgili problemler gibi reprodüktif sistemle ilgili olumsuz etkiler görülmektedir. Son bilgilerin ışığında reprodüktif sistemle ilgili problemlerin mekanizması net değildir. Besin ve vitamin eksikliğine bağlı malabsorbsiyonun katkısının yanında gliadinin indüklediği inflamasyon ve plasental hücrelerin apoptozu da fetal büyümeyi etkileyebilir. Çalışmanın amacı, glutensiz diyet tedavisine uyumlu çölyak hastalarından elde edilen desidual mononükleer hücrelerin, gliadin antijenine immün yanıtının değerlendirilmesidir. Yöntem: Diyetine uyumlu çölyak hasta plasentalarının desidual lökosit popülasyonu (CD3+ T lenfosit, CD4+ T lenfosit, CD8+ T lenfosit, CD3+CD16+CD56+ NK-T hücre, CD16+CD56+ NK hücre) akım sitometrisi ile sayıldı. İmmünhistokimyasal boyama ile desiduada bulunan CD3+, CD4+, CD8+, CD16+ ve CD56+ lenfositler değerlendirildi. Ekstravillöz trofoblastlarda, fetüsün implantasyonu için önemli olan HLA-G molekülünün ekspresyonu immünhistokimyasal boyama ile değerlendirildi. Desidual mononükleer hücreler pt-gliadin (enzimatik olarak parçalanmış gliadin), fitohemaglütinin (PHA) yada pt-gliadin+PHA ile uyarılarak 72 saat kültüre alındı ve lenfositlerin aktivasyonunu gösteren CD69 molekülü ekspresyonu akım sitometrisi ile ölçüldü. Kültür süpernetanlarında salgılanan Th1 (IFN-γ IL-15, IL-17), Th2 (IL-4, IL-10) sitokinleri ve sHLA-G ELISA yöntemi ile ölçüldü. Kontrol grubuna alınan plasentalar, yaş ve gebelik haftası ile uyumlu sağlıklı hamilelerden elde edildi.Bulgular: Onaltı gebe (8 çölyak hastası, 8 sağlıklı kontrol) çalışmaya dahil edildi. Doğum yapılan gestasyon haftası ve doğan bebeklerin tartısı açısından hasta ve kontrol grubu arasında fark saptanmadı. Akım sitometrisi ile değerlendirildiğinde CD3+, CD4+, CD8+ T lenfosit, NK-T hücre ve NK hücre yüzdeleri açısından iki grup arasında anlamlı bir fark saptanmadı. Desidual lökositlerin immünhistokimyasal boyama sonucunda CD16+ NK hücre sayısı hasta grubunda anlamlı derecede yüksek saptandı (p=0.007), CD3+, CD4+, CD8+ T lenfosit ve CD56+ NK hücre sayıları açısından ise fark saptanmadı. Kontrol grubunda CD3+ T hücrelerinin pt-gliadin + PHA uyarımı sonrasında, CD69 ekspresyonu hasta grubuna göre anlamlı derecede arttığı izlendi (p=0.038), NK ve NK-T hücrelerinin uyarımı sonrasında ise iki grup arasında anlamlı bir fark saptanmadı. Hasta grubunda pt-gliadin ile uyarım sonrasında NK hücrelerin CD69 ekspresyonu, NK-T hücrelerine göre anlamlı derecede fazla olduğu görüldü (p=0.03). Desidual mononükleer hücrelerden pt-gliadin ile uyarımı sonrası salgılanan IL-10, IFN-γ, IL-15 seviyeleri çölyak hastalarında kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksek saptandı (p=0.028, p=0.01 ve p=0.01). IL-4, IL-17 ve sHLA-G salgılanması açısından iki grup arasında anlamlı bir fark saptanmadı. Ektravillöz trofoblastların HLA-G ekspresyonunun immünhistokimyasal değerlendirilmesi sonucunda iki grup arasında fark saptanmadı.Sonuç: Çölyak hasta plasentasından izole edilen desidual lökosit kompozisyonunun sağlıklı kontrollerden farklı olduğunu ve hasta grubunda CD16+ NK hücrelerinin anlamlı olarak arttığı saptandı. Desidual lökositler gliadinle uyarıldığında kontrol grubunda CD3+ T lenfositler, NK ve NK-T hücreleri aktive olurken, çölyak plasentasında ise sadece NK hücreleri aktive oldu. İzole edilen desidual lökositlerin gliadinle uyarılması sonucunda çölyaklı hastalara ait plasentada IFN-γ, IL-15 ve IL-10’nun daha fazla salgılandığı, gebeliğin devamı için zararlı ortam oluşturan CD16+ NK hücrelerin sayısının ve aktivitesinin artmış olduğu görüldü. IFN-γ ve IL-15 gibi inflamatuar sitokinlerin fazla salgılandığı çölyak plasentasında artan Th1 yanıtın kaynağının NK hücreleri olduğu düşünüldü.Anahtar kelimeler : Çölyak hastalığı, gebelik, plasenta, gliadin, immün yanıtAbstractObjectives and study: Celiac disease is associated with reproductive disorders such as delayed menarche, amenorrhea, early menopause, recurrent abortions, infertility and adverse pregnancy outcome in patients who are not compliant to gluten free diyet (GFD). The current knowledge regarding the pathogenesis of reproductive problems is still obscure. Nutrient and vitamin deficiency secondary to malabsorption may impair fetal growth as well as gliadin induced inflammation and apoptosis of the placenta. The aim this study was to evaluate immune response of the decidual mononuclear cells, isolated from GFD compliant celiac patients to gliadin. Methods: Decidual leucocyte population (CD3+ T lymphocytes, CD4+ lymphocytes, CD8+ lymphocytes, CD3+CD16+ CD56+ NK-T cells, CD56+CD16+ NK cells) isolated from placenta of GFD compliant celiac patients, was assessed by flow cytometry. Desidual mononuclear cells (CD3+, CD4+, CD8+, CD16+, CD56+) were assessed by immunohistochemistry staining. Expression of HLA-G (which is important for the implantion of the fetus was determined) on the extravillous cytotrophoblasts was determined by immunohistochemistry. Decidual mononuclear cells were cultured with pt-gliadin (digested gliadin), phytohemaglutinine (PHA) or pt-gliadin+PHA for 72 hours, and expression of CD69, which shows the activation of lymphocyte, was assessed by flow cytometry. Subsequently, secretion of Th1 (IFN-γ IL-15, IL-17), Th2 (IL-4, IL-10) cytokines and, sHLA-G were measured by ELISA. Control placentas were obtained from healthy pregnant women who were matched for age and parity. Results: Sixteen pregnant women (8 celiac patients, 8 healthy controls) have participated in this study. There was no difference between the patients and controls regarding gestational age and birth weight of the newborns. Flow cytometric analysis of CD3+, CD4+, CD8+ lymphocytes, NK-T and NK cells did not vary significantly between celiac patients and controls. Immunohistochemistrical analysis of desidual leucocyte population, the number of CD16+ NK cells were significantly higher in celiac plasentas than control (p=0.007) but CD3+, CD4+, CD8+ T lymphocytes and CD56+ NK cells did not vary significantly between two groups. In control placenta, the percentage of CD3+ T cells expressing CD69 activation molecule was significantly increased after exposure to pt-gliadin+PHA (p=0.03), however expression of CD69 activation molecule on NK and NK-T cells did not vary between two groups. In celiac placenta, NK cells were activated more than NK-T cells after exposure to pt-gliadin (p=0.03). Pt-gliadin stimulated IL-10, IFN-γ and IL-15 secretion from cultured decidual mononuclear cells of celiac women were significantly higher than control group (p=0.028, p=0.01, p=0.01 respectively). Secretion of IL-4, IL-17 and sHLA-G did not vary significantly between celiac patients and controls. There was no difference in pattern of HLA-G expression on extravillous trophoblast with immunohistochemistry analysis between two groups. Conclusion: Decidual leucocyte composition, isolated from celiac placeta was different from control placenta and CD16+ NK cells were were significantly higher in celiac plasentFas than control. The CD3+ T lymphocytes, NK cells and NK-T cells, isolated from the decidua were activated after antigenic stimulation in both patients and controls, however decidual NK cells were activated more than NK-T and CD3+ cells after gliadin stimulation in celiac patients. In celiac placentas, pt-gliadin stimulated IL-10, IFN-γ and IL-15 secretion from cultured decidual mononuclear cells were significantly higher than controls. It is thought that NK cells are responsible for the increased Th1 response in celiac placenta in which inflammatory citokines like IFN- and IL-5 are secreted in high amounts.Key words: Celiac disease, pregnancy, placenta, gliadin, immune respons

Glutensiz diyete uyan çölyaklı gebelerde gliadine karşı plasental immün yanıtın sağlıklı gebelerle karşılaştırılması

Giriş ve amaç: Çölyak hastalığında diet tedavisine uyulmadığı durumlarda geçikmiş menarş, amenore, erken menapoz, tekrarlayan düşükler, infertilite ve hamilelikle ilgili problemler gibi reprodüktif sistemle ilgili olumsuz etkiler görülmektedir. Son bilgilerin ışığında reprodüktif sistemle ilgili problemlerin mekanizması net değildir. Besin ve vitamin eksikliğine bağlı malabsorbsiyonun katkısının yanında gliadinin indüklediği inflamasyon ve plasental hücrelerin apoptozu da fetal büyümeyi etkileyebilir. Çalışmanın amacı, glutensiz diyet tedavisine uyumlu çölyak hastalarından elde edilen desidual mononükleer hücrelerin, gliadin antijenine immün yanıtının değerlendirilmesidir. Yöntem: Diyetine uyumlu çölyak hasta plasentalarının desidual lökosit popülasyonu (CD3+ T lenfosit, CD4+ T lenfosit, CD8+ T lenfosit, CD3+CD16+CD56+ NK-T hücre, CD16+CD56+ NK hücre) akım sitometrisi ile sayıldı. İmmünhistokimyasal boyama ile desiduada bulunan CD3+, CD4+, CD8+, CD16+ ve CD56+ lenfositler değerlendirildi. Ekstravillöz trofoblastlarda, fetüsün implantasyonu için önemli olan HLA-G molekülünün ekspresyonu immünhistokimyasal boyama ile değerlendirildi. Desidual mononükleer hücreler pt-gliadin (enzimatik olarak parçalanmış gliadin), fitohemaglütinin (PHA) yada pt-gliadin+PHA ile uyarılarak 72 saat kültüre alındı ve lenfositlerin aktivasyonunu gösteren CD69 molekülü ekspresyonu akım sitometrisi ile ölçüldü. Kültür süpernetanlarında salgılanan Th1 (IFN-γ IL-15, IL-17), Th2 (IL-4, IL-10) sitokinleri ve sHLA-G ELISA yöntemi ile ölçüldü. Kontrol grubuna alınan plasentalar, yaş ve gebelik haftası ile uyumlu sağlıklı hamilelerden elde edildi. Bulgular: Onaltı gebe (8 çölyak hastası, 8 sağlıklı kontrol) çalışmaya dahil edildi. Doğum yapılan gestasyon haftası ve doğan bebeklerin tartısı açısından hasta ve kontrol grubu arasında fark saptanmadı. Akım sitometrisi ile değerlendirildiğinde CD3+, CD4+, CD8+ T lenfosit, NK-T hücre ve NK hücre yüzdeleri açısından iki grup arasında anlamlı bir fark saptanmadı. Desidual lökositlerin immünhistokimyasal boyama sonucunda CD16+ NK hücre sayısı hasta grubunda anlamlı derecede yüksek saptandı (p=0.007), CD3+, CD4+, CD8+ T lenfosit ve CD56+ NK hücre sayıları açısından ise fark saptanmadı. Kontrol grubunda CD3+ T hücrelerinin pt-gliadin + PHA uyarımı sonrasında, CD69 ekspresyonu hasta grubuna göre anlamlı derecede arttığı izlendi (p=0.038), NK ve NK-T hücrelerinin uyarımı sonrasında ise iki grup arasında anlamlı bir fark saptanmadı. Hasta grubunda pt-gliadin ile uyarım sonrasında NK hücrelerin CD69 ekspresyonu, NK-T hücrelerine göre anlamlı derecede fazla olduğu görüldü (p=0.03). Desidual mononükleer hücrelerden pt-gliadin ile uyarımı sonrası salgılanan IL-10, IFN-γ, IL-15 seviyeleri çölyak hastalarında kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksek saptandı (p=0.028, p=0.01 ve p=0.01). IL-4, IL-17 ve sHLA-G salgılanması açısından iki grup arasında anlamlı bir fark saptanmadı. Ektravillöz trofoblastların HLA-G ekspresyonunun immünhistokimyasal değerlendirilmesi sonucunda iki grup arasında fark saptanmadı. Sonuç: Çölyak hasta plasentasından izole edilen desidual lökosit kompozisyonunun sağlıklı kontrollerden farklı olduğunu ve hasta grubunda CD16+ NK hücrelerinin anlamlı olarak arttığı saptandı. Desidual lökositler gliadinle uyarıldığında kontrol grubunda CD3+ T lenfositler, NK ve NK-T hücreleri aktive olurken, çölyak plasentasında ise sadece NK hücreleri aktive oldu. İzole edilen desidual lökositlerin gliadinle uyarılması sonucunda çölyaklı hastalara ait plasentada IFN-γ, IL-15 ve IL-10’nun daha fazla salgılandığı, gebeliğin devamı için zararlı ortam oluşturan CD16+ NK hücrelerin sayısının ve aktivitesinin artmış olduğu görüldü. IFN-γ ve IL-15 gibi inflamatuar sitokinlerin fazla salgılandığı çölyak plasentasında artan Th1 yanıtın kaynağının NK hücreleri olduğu düşünüldü. Anahtar kelimeler : Çölyak hastalığı, gebelik, plasenta, gliadin, immün yanıt Abstract Objectives and study: Celiac disease is associated with reproductive disorders such as delayed menarche, amenorrhea, early menopause, recurrent abortions, infertility and adverse pregnancy outcome in patients who are not compliant to gluten free diyet (GFD). The current knowledge regarding the pathogenesis of reproductive problems is still obscure. Nutrient and vitamin deficiency secondary to malabsorption may impair fetal growth as well as gliadin induced inflammation and apoptosis of the placenta. The aim this study was to evaluate immune response of the decidual mononuclear cells, isolated from GFD compliant celiac patients to gliadin. Methods: Decidual leucocyte population (CD3+ T lymphocytes, CD4+ lymphocytes, CD8+ lymphocytes, CD3+CD16+ CD56+ NK-T cells, CD56+CD16+ NK cells) isolated from placenta of GFD compliant celiac patients, was assessed by flow cytometry. Desidual mononuclear cells (CD3+, CD4+, CD8+, CD16+, CD56+) were assessed by immunohistochemistry staining. Expression of HLA-G (which is important for the implantion of the fetus was determined) on the extravillous cytotrophoblasts was determined by immunohistochemistry. Decidual mononuclear cells were cultured with pt-gliadin (digested gliadin), phytohemaglutinine (PHA) or pt-gliadin+PHA for 72 hours, and expression of CD69, which shows the activation of lymphocyte, was assessed by flow cytometry. Subsequently, secretion of Th1 (IFN-γ IL-15, IL-17), Th2 (IL-4, IL-10) cytokines and, sHLA-G were measured by ELISA. Control placentas were obtained from healthy pregnant women who were matched for age and parity. Results: Sixteen pregnant women (8 celiac patients, 8 healthy controls) have participated in this study. There was no difference between the patients and controls regarding gestational age and birth weight of the newborns. Flow cytometric analysis of CD3+, CD4+, CD8+ lymphocytes, NK-T and NK cells did not vary significantly between celiac patients and controls. Immunohistochemistrical analysis of desidual leucocyte population, the number of CD16+ NK cells were significantly higher in celiac plasentas than control (p=0.007) but CD3+, CD4+, CD8+ T lymphocytes and CD56+ NK cells did not vary significantly between two groups. In control placenta, the percentage of CD3+ T cells expressing CD69 activation molecule was significantly increased after exposure to pt-gliadin+PHA (p=0.03), however expression of CD69 activation molecule on NK and NK-T cells did not vary between two groups. In celiac placenta, NK cells were activated more than NK-T cells after exposure to pt-gliadin (p=0.03). Pt-gliadin stimulated IL-10, IFN-γ and IL-15 secretion from cultured decidual mononuclear cells of celiac women were significantly higher than control group (p=0.028, p=0.01, p=0.01 respectively). Secretion of IL-4, IL-17 and sHLA-G did not vary significantly between celiac patients and controls. There was no difference in pattern of HLA-G expression on extravillous trophoblast with immunohistochemistry analysis between two groups. Conclusion: Decidual leucocyte composition, isolated from celiac placeta was different from control placenta and CD16+ NK cells were were significantly higher in celiac plasentFas than control. The CD3+ T lymphocytes, NK cells and NK-T cells, isolated from the decidua were activated after antigenic stimulation in both patients and controls, however decidual NK cells were activated more than NK-T and CD3+ cells after gliadin stimulation in celiac patients. In celiac placentas, pt-gliadin stimulated IL-10, IFN-γ and IL-15 secretion from cultured decidual mononuclear cells were significantly higher than controls. It is thought that NK cells are responsible for the increased Th1 response in celiac placenta in which inflammatory citokines like IFN- and IL-5 are secreted in high amounts. Key words: Celiac disease, pregnancy, placenta, gliadin, immune respons