Religious heritages as spatial phenomena : constructions, experiences, and selections

This special issue explores the relationship between religious heritages and space. We will approach religious heritages as spatial phenomena to analyse how heritages are constructed, manifested, lived and experienced, celebrated and cherished but also neglected, disputed or contested through and in space(s). This introductory paper starts by untangling religious and heritage discourses triggered by the July 2020 Hagia Sophia transformation into a mosque. Furthermore, we refer to anthropological theorisations of religious and heritage and the ambiguity of sacralisation and heritagisation. Diverse theories of space and interconnectivity of time and spatial dimensions in the context of religious heritage sites are presented as inspiring tools for anthropologically oriented studies. While cases analysed in this special issue concern European societies (in England, the Netherlands, Denmark, Poland), broader theoretical questions are instructive and could be applied to other geographical locations, especially when heritage discourses and processes of heritagisation interact with various conceptualisations of sacred and secular

Therapeutic garden design for patients with neurodegenerative diseases

Artykuł recenzowany / peer-reviewed articleNiniejszy artykuł omawia koncepcję ogrodów terapeutycznych przy ośrodkach opieki dla pacjentów z chorobami neurodegeneracyjnymi, takimi jak choroba Alzheimera i demencje. Opisano sposób, w jaki projektowanie takich przestrzeni może wyjść na przeciw specyficznym potrzebom mieszkańców i opisuje najnowsze badania dotyczące wytycznych dla projektowania ogrodów w pobliżu szpitali, ośrodków medycznych i domów spokojnej starości. Przegląd literatury zestawiono z wynikami najnowszych badań na temat wpływu różnych rozwiązań zaprojektowanych w krajobrazie na aktywność mózgu. Zgodnie z tymi badaniami, przestrzenie charakteryzujące się zgodnością projektu, przejrzystym systemem komunikacji i sygnalizacji, wprowadzeniem elementów archetypowych oraz nacisk na szereg wizualnych niuansów, mogą być szczególnie korzystne dla pacjentów z chorobami neurodegeneracyjnymi.This paper explores the concept of therapeutic gardens surrounding healthcare institutions treating neurodegenerative diseases, such as Alzheimer’s and Dementias. It focuses on how the design of such spaces can address the specific needs of residents, and describes the recent studies concerning the most relevant guidelines for therapeutic garden design near hospitals, medical centers, and retirement homes. The literature study is compared with results of our recent study on the brain response to different landscapedesign features. According to which an outdoor space with a high level of design compatibility, inward space composition, a clear communication and signage system, while introducing archetypal elements and factoring several visual nuances, can be especially beneficial for patients with neurodegenerative diseases

The effect of oxidative modifications of amino acid residues in the active center of tyrosinase on the process of graying = Wpływ oksydacyjnych modyfikacji reszt aminokwasowych w centrum aktywnym tyrozynazy na proces siwienia

Cwynar Anna, Olszewska-Słonina Dorota, Pukownik Ewelina. The effect of oxidative modifications of amino acid residues in the active center of tyrosinase on the process of graying = Wpływ oksydacyjnych modyfikacji reszt aminokwasowych w centrum aktywnym tyrozynazy na proces siwienia. Journal of Education, Health and Sport. 2015;5(9):102-108. ISSN 2391-8306. DOI10.5281/zenodo.30027http://dx.doi.org/10.5281/zenodo.30027http://ojs.ukw.edu.pl/index.php/johs/article/view/2015%3B5%289%29%3A102-108https://pbn.nauka.gov.pl/works/616347Formerly Journal of Health Sciences. ISSN 1429-9623 / 2300-665X. Archives 2011–2014http://journal.rsw.edu.pl/index.php/JHS/issue/archive Deklaracja.Specyfika i zawartość merytoryczna czasopisma nie ulega zmianie.Zgodnie z informacją MNiSW z dnia 2 czerwca 2014 r., że w roku 2014 nie będzie przeprowadzana ocena czasopism naukowych; czasopismo o zmienionym tytule otrzymuje tyle samo punktów co na wykazie czasopism naukowych z dnia 31 grudnia 2014 r.The journal has had 5 points in Ministry of Science and Higher Education of Poland parametric evaluation. Part B item 1089. (31.12.2014).© The Author (s) 2015;This article is published with open access at Licensee Open Journal Systems of Kazimierz Wielki University in Bydgoszcz, Poland and Radom University in Radom, PolandOpen Access. This article is distributed under the terms of the Creative Commons Attribution Noncommercial License which permits any noncommercial use, distribution, and reproduction in any medium,provided the original author(s) and source are credited. This is an open access article licensed under the terms of the Creative Commons Attribution Non Commercial License(http://creativecommons.org/licenses/by-nc/3.0/) which permits unrestricted, non commercial use, distribution and reproduction in any medium, provided the work is properly cited.This is an open access article licensed under the terms of the Creative Commons Attribution Non Commercial License (http://creativecommons.org/licenses/by-nc/3.0/) which permits unrestricted, non commercialuse, distribution and reproduction in any medium, provided the work is properly cited.The authors declare that there is no conflict of interests regarding the publication of this paper.Received: 25.07.2015. Revised 24.08.2015. Accepted: 24.08.2015. THE EFFECT OF OXIDATIVE MODIFICATIONS OF AMINO ACID RESIDUES IN THE ACTIVE CENTER OF TYROSINASE ON THE PROCESS OF GRAYING WPŁYW OKSYDACYJNYCH MODYFIKACJI RESZT AMINOKWASOWYCH W CENTRUM AKTYWNYM TYROZYNAZY NA PROCES SIWIENIA Anna Cwynar1, Dorota Olszewska-Słonina1, Ewelina Pukownik2 1 Katedra i Zakład Patobiochemii i Chemii Klinicznej, Collegium Medicum w Bydgoszczy2 Katedra Pediatrii, Hematologii i Onkologii, Collegium Medicum w Bydgoszczy SummaryReactive oxygen species (ROS) are molecules that form during  physiological processes of cellular metabolism. Production of ROS in the organism is strictly controlled by the system of numerous anti-oxidative mechanisms. Insufficiency of defense systems and an increase in the level of free radicals leads to disturbances of the oxidative-antioxidative balance, and consequently, to generation of oxidative stress.Many observations indicate that the process which underlies graying is oxidative stress induced by hydrogen peroxide. Milimole concentrations of hydrogen peroxide (H2O2) are accumulated within gray hairs. Its presence inhibits transformation of tyrosine to melanin through the inactivation of the enzyme tyrosinase. The cause of an increase in H2O2 level is most probably a decrease in activity of catalase (CAT) responsible for its detoxication. This is a significant step forward, since the studies have indicated that another enzyme, called pseudocatalase, may prevent generation of gray hair. Scientists are working on obtaining effective inhibitors of the process of graying that could in the future serve as medicines preventing premature graying. Finding the mechanisms responsible for this process creates possibilities for developing new objectives for pharmacological therapy.The aim of this work is to present current reports concerning the problem of graying and a potential participation of oxidative stress in the course of this process. StreszczenieReaktywne formy tlenu (RFT) są molekułami powstającymi podczas fizjologicznych procesów metabolizmu komórkowego. Produkcja RFT w organizmie podlega ścisłej kontroli przez system licznych mechanizmów antyoksydacyjnych. Niewydolność systemów obrony oraz wzrost poziomu wolnych rodników prowadzi do zaburzeń równowagi oksydacyjno-antyoksydacyjnej, a w konsekwencji do generacji stresu oksydacyjnego.Wiele obserwacji wykazuje, że procesem leżącym u podłoża siwienia jest stres oksydacyjny indukowany przez nadtlenek wodoru. W obrębie siwych włosów gromadzone są milimolowe stężenia nadtlenku wodoru (H2O2). Jego obecność hamuje przemianę tyrozyny w melaninę poprzez inaktywację enzymu tyrozynazy. Przyczyną wzrostu poziomu H2O2 jest najprawdopodobniej spadek aktywności katalazy (CAT) odpowiedzialnej za jego detoksykację. Jest to znaczący krok naprzód, ponieważ badania wykazały, że inny enzym, zwany pseudokatalazą, może zapobiec tworzeniu się siwych włosów. Naukowcy pracują nad uzyskaniem skutecznych inhibitorów procesu siwienia, mogących w przyszłości służyć jako leki zapobiegające przedwczesnemu siwieniu. Poznanie mechanizmów odpowiedzialnych za ten proces stwarza możliwości na opracowanie nowych celów dla terapii farmakologicznej.Celem prezentowanej pracy jest przedstawienie aktualnych doniesień na temat problemu siwienia i potencjalnego udziału stresu oksydacyjnego w przebiegu tego procesu. Keywords: catalase, hydrogen peroxide, melanogenesis, oxidative stress, tyrosinase.Słowa kluczowe: katalaza, nadtlenek wodoru, melanogeneza, stres oksydacyjny, tyrozynaza

Dimery i polimery koordynacyjne miedzi(II) w aspekcie badań strukturalno-magnetycznych

W niniejszej pracy doktorskiej przedstawiłam wyniki moich badań nad dimerami i polimerami koordynacyjnymi miedzi(II), opartymi na mostkach tiocyjanianowym, szczawianowym i azydkowym. W rezultacie przeprowadzonych prac otrzymałam i zbadałam 12 tiocyjanianowych połączeń koordynacyjnych, 10 heterobimetalicznych związków Cu/Hg, 9 związków miedzi(II) opartych na jonie szczawianowym oraz 6 azydkowych kompleksów Cu(II) i na tej podstawie przedyskutowałam korelacje magneto–strukturalne dla otrzymanych związków. Badania pokazały, że metoda samoorganizacji (ang. „self-assembly”), wymagająca często jedynie prostych, komercyjnie dostępnych substratów, daje bardzo dobre rezultaty w syntezie tiocyjanianowych, szczawianowych i azydkowych polimerów koordynacyjnych miedzi(II). Co ważne, prawie wszystkie syntezy prowadziły do otrzymania jednego produktu reakcji, a wydajność związku koordynacyjnego miedzi(II) była wysoka i wahała się w granicach 55–80%. W swoich badaniach wykazałam, że do pewnego stopnia proces samoorganizacji może być „sterowany” poprzez modyfikację warunków syntezy, w tym rodzaj soli miedzi(II) czy stosunek stechiometryczny liganda organicznego do jonu metalu. Badania nad tiocyjanianowymi związkami koordynacyjnymi miedzi(II) potwierdziły dodatkowo możliwość redukcji jonów Cu(II) do Cu(I) w trakcie prostej syntezy poprzez zmieszanie wodnego roztworu NH4SCN z metanolowym roztworem soli miedzi(II) i N–donorowego liganda organicznego. Dla wszystkich otrzymanych kompleksów w sposób jednoznaczny wyznaczyłam strukturę molekularną i krystaliczną za pomocą metody rentgenowskiej analizy strukturalnej, a wyniki badań strukturalnych przedyskutowałam w połączeniu z rezultatami badań spektroskopowych i magnetycznych, uzyskując pełną charakterystykę prawie wszystkich otrzymanych kompleksów. Dzięki zastosowaniu szerokiej gamy ligandów N–donorowych opartych na pierścieniu pirazolowym, pirydynowym i imidazolowym oraz otrzymaniu stosunkowo dużej liczby tiocyjanianowych, szczawianowych i azydkowych dimerów i polimerów koordynacyjnych miedzi(II) stało się możliwym określenie wpływu warunków syntezy i rodzaju N–donorowego liganda towarzyszącego na strukturę i topologię badanych związków oraz ich właściwości magnetyczne. Badania nad tiocyjanianowymi związkami koordynacyjnymi Cu(II) pokazały, że ligandy monodentne pirazol (pz), 3–metylopirazol (mpz), indazol (ind), 4–cyjanopirydyna (4–cpy) sprzyjają powstawaniu jednowymiarowych struktur polimerów koordynacyjnych zawierających jony Cu(II) o geometrii tetragonalnie odkształconego oktaedru, połączonych ze sobą za pomocą podwójnych mostków μ–1,3–NCS. Wyjątkiem jest związek [Cu(4–apy)2(SCN)2]n z pięciokoordynacyjnymi jonami Cu(II) o geometrii piramidy tetragonalnej. Za jego strukturę i topologię wydają się odpowiadać silne wiązania wodorowe N—H…S powstające z udziałem atomów wodoru grup aminowych liganda 4–aminopirydyny (4–apy). N–donorowe ligandy bidentne tj. bis(pirazolillo)metan (bpzm), bis(3,5–dimetylopirazolillo)metan (bdmpzm), 2,2’–dipirydyloamina (dpa), 2–aminoetylopirydyna (aepy), 2–aminometylobenzimidazol (ambzim), 2–(2–pirydylo)benzimidazol (pybzim) sprzyjają powstawaniu dimerów i jednowymiarowych polimerów koordynacyjnych zawierających pięciokoordynacyjne jony Cu(II) najczęściej o geometrii piramidy o podstawie kwadratu. Struktura dwuwymiarowa {[(Cu(bpzm)(SCN)][Cu(bpzm)(MeOH)][Cu(SCN)4]}n uwarunkowana jest obecnością jonów miedzi(I). Za duże osiągnięcie w tym zakresie uważam otrzymanie związku [Cu2(μ–SCN)2(SCN)2(aepy)2]n, w strukturze którego występują jednocześnie dwa typy koordynacji mostkowej jonów tiocyjanianowych tj. μ–1,1–NCS oraz μ–1,3–NCS. Koordynacja μ–1,1–NCS występująca w jednostkach dwurdzeniowych [Cu2(–SCN)2(SCN)2(aepy)2] jest wyjątkowo rzadko spotykana, a jednoczesna obecność różnych koordynacji jonów SCN– w strukturze jest atrakcyjna z punktu widzenia oddziaływań magnetycznych paramagnetycznych jonów Cu(II). W badaniach nad heterobimetalicznymi (Cu/Hg) związkami koordynacyjnymi opartymi na łączniku tiocyjanianowym wykazałam, że koordynacja czterech monodentnych lub dwóch bidentnych ligandów do centrum metalicznego prowadzi do otrzymania jednowymiarowych polimerów koordynacyjnych, w których jon Hg(SCN)42– wykorzystuje do utworzenia mostków tylko dwa z czterech jonów SCN–. Tworzenie polimerycznych łańcuchów zaobserwowano jednak jedynie w przypadku ligandów o stosunkowo małej zawadzie przestrzennej takich jak pirazol (pz) i bis(pirazolilo)metan (bpzm). W polimerach dwuwymiarowych trzy jony tiocyjanianowe tetraedrycznego łącznika Hg(SCN)42– są zaangażowane w tworzenie mostków i powstanie tego typu struktur jest możliwe jedynie w przypadku, gdy do jonu Cu(II) koordynują dwa monodentne ligandy lub jeden bidentny. Co ciekawe, we wszystkich otrzymanych dwuwymiarowych polimerach koordynacyjnych jony miedzi(II) wykazywały geometrię piramidy tetragonalnej. Powstanie struktury trójwymiarowej wymaga, aby wszystkie jony tiocyjanianowe tetraedrycznego jonu Hg(SCN)42– były zaangażowanie w tworzenie mostków. Struktury tego typu obserwuje się stosunkowo rzadko. Dużym sukcesem było więc otrzymanie dwóch trójwymiarowych polimerów koordynacyjnych o wzorach [Cu(pyCN)Hg(SCN)4]n i [Cu(bpzm)Hg(SCN)4]n. Ciekawych zależności strukturalnych w zależności od zastosowanego liganda N–donorowego dowiodłam prowadząc badania nad szczawianowymi dimerami i polimerami koordynacyjnymi miedzi(II). Wykazałam, że wprowadzenie podstawników alkilowych i aminowych do pierścienia pirazolowego (grupy aminowej w 2–aminopirazolu (apz), grupy metylowej w 3–metylopirazolu (mpz) oraz grup metylowej i aminowej w 3–amino–5–metylopirazolu (ampz) zwiększa wprawdzie właściwości kompleksacyjne, w rezultacie czego do centrum metalicznego koordynują dwie cząsteczki liganda N–heterocyklicznego, ale z drugiej strony prowadzi to do obniżenia wymiarowości finalnej struktury, 2D dla [Cu(C2O4)(pz)]n, 1D dla [Cu(C2O4)(apz)2]n.3nH2O, [Cu(C2O4)(mpz)2]n i 0D dla [Cu2(–C2O4)2(H2O)2(ampz)4]. Tworzenie dwurdzeniowego kompleksu [Cu2(–C2O4)2(H2O)2(ampz)4] wyjaśnić można dużą zawadą steryczną liganda ampz, wynikającą z obecności dwóch podstawników, grupy metylowej i aminowej. Zaobserwowałam także, że wprowadzanie dodatkowych podstawników do pierścienia pirazolowego sprzyja powstawaniu stosunkowo rzadko spotykanej koordynacji μ–1,2,3–C2O4. Za duże osiągnięcie w tym zakresie uważam otrzymanie i zbadanie [Cu(C2O4)(pz)]n, związku zawierającego bardzo rzadką koordynację jonów szczawianowych –1,1,2,3,3,4–C2O4. Ciekawym jest także porównanie struktur związków [Cu(C2O4)(ampy)(H2O)]n, [Cu4(–C2O4)3(aepy)4(H2O)2]Cl2 i {[Cu2(–C2O4)(aepy)2][Cu(C2O4)2(H2O)2]}n.2nH2O, otrzymanych przy zastosowaniu 2–aminometylopirydyny (ampy) i 2–aminoetylopirydyny (aepy). Wprowadzenie dodatkowej grupy metylenowej skutkuje obniżeniem liczby koordynacji centrum metalicznego i prowadzi do wystąpienia dwóch nierównocennych krystalograficznie jonów miedzi(II). W grupie azydkowych związków koordynacyjnych również potwierdziłam silny wpływ warunków reakcji i rodzaju liganda N–donorowego. Koordynacja dwóch cząsteczek 1–benzyloimidazolu (bim) uniemożliwia powstawanie struktur polimerów koordynacyjnych czy dimerów. Tworzenie się wielowymiarowych struktur koordynacyjnych potwierdzono tylko w przypadku koordynacji jednej cząsteczki liganda N–donorowego opartego na pierścieniu imidazolowym (1–benzylo–2–metyloimidazolu (bmim) i 1–etyloimidazolu (etim). Obniżenie wymiarowości związku [Cu2(bdmpzm)2(N3)4] (0D) w porównaniu z [Cu(bpzm)(N3)2]n (1D) również można wyjaśnić dużą zawadą steryczną liganda bis(3,5–dimetylopirazolillo)metan (bdmpzm), w rezultacie wprowadzenia czterech podstawników metylowych, w porównaniu z bis(pirazolillo)metanem (bpzm). Korelacja badań strukturalno–magnetycznych potwierdziła silny wpływ geometrii mostka na typ i wielkość oddziaływań magnetycznych centrów paramagnetycznych w dimerach i strukturach wielowymiarowych. Tiocyjanianowe i heterobimetaliczne polimery koordynacyjne miedzi(II) przejawiają właściwości magnetyczne typowe dla izolowanych jonów miedzi(II) lub wykazują słabe oddziaływania antyferromagnetyczne jedynie w zakresie niskich temperatur. Słabe oddziaływania magnetyczne pomiędzy jonami miedzi(II) w grupie tiocyjanianowych dimerów i polimerów koordynacyjnych przypisać można ekwatorialo–aksjalnej koordynacji mostkowych jonów tiocyjanianowych. Ciekawym związkiem okazał [Cu2(–SCN)2(SCN)2(aepy)2], dla którego badania strukturalne potwierdziły dwa typy koordynacji jonów tiocyjanianowych μ–1,1–NCS oraz μ–1,3–NCS a badania magnetyczne wykazały istnienie antyferromagnetycznych oddziaływań pomiędzy jonami miedzi(II) w jednostkach dimerycznych (J= –1,3cm-1) oraz silniejszych oddziaływań antyferromagnetycznych pomiędzy dimerami (zJ’= –4,9cm-1). W grupie szczawianowych dimerów i polimerów koordynacyjnych najsilniejsze oddziaływania magnetyczne pomiędzy paramagnetycznymi jonami Cu(II) zostały potwierdzone dla dwuwymiarowego polimeru [Cu(pz)(C2O4)n. Za silne oddziaływania antyferromagnetyczne odpowiada bis(bidentna) ekwatorialno–ekwatorialna koordynacja jonu szczawianowego z czterema krótkimi wiązaniami Cu–O, dzięki której orbitale magnetyczne jonów miedzi(II) skutecznie nakładają się z orbitalami mostka szczawianowego. Koordynacja bis(bidentna) jonów szczawianowych, które łączą centra miedzi(II) w sposób ekwatorialno–aksjalny, z reguły prowadzi do słabych oddziaływań ferro– lub antyferromagnetycznych. Badania w zakresie właściwości magnetycznych azydkowych polimerów koordynacyjnych miedzi(II) będą kontynuowane w ramach projektu badawczego drugiej edycji konkursu PRELUDIUM finansowanego przez NCN

O potrzebie zmian legislacyjnych w zakresie zasad funkcjonowania powiatowych (miejskich) rzeczników konsumentów

Instytucja powiatowego (miejskiego) rzecznika konsumentów uregulowana jest w ustawie o ochronie konkurencji i konsumentów. Instytucja ta funkcjonuje w polskim porządku prawnym już od ponad 20 lat. Przez ten okres wprowadzano kilka zmian legislacyjnych, które miały usprawnić jej działanie. Pomimo istotnych zmian otoczenia prawnego, nie doczekała się jednak gruntowanej reformy. Aktualnie na linii rzecznicy konsumentów – Prezes UOKiK toczy się dyskusja na temat kolejnych zmian w zasadach funkcjonowania powiatowego (miejskiego) rzecznika konsumentów. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie głównych wątków tej dyskusji oraz ocena zaproponowanych w niej nowych rozwiązań prawnych

Kilka uwag krytycznych na temat wydanych przez Prezesa UOKiK w dniu 9 grudnia 2019 r. wyjaśnień przepisów prawa pn. „Wyjaśnienia dla przedsiębiorców – Przeszukania UOKiK”

W artykule oceniono wydane przez Prezesa UOKiK w dniu 9 grudnia 2019 r. wyjaśnienia przepisów prawa pn. „Wyjaśnienia dla przedsiębiorców – Przeszukania UOKiK”. Wyjaśnienia te są aktem o charakterze soft law, który z założenia stanowić ma dla przedsiębiorców źródło informacji o tym, w jaki sposób Prezes UOKiK interpretuje przepisy prawa. W artykule zwrócono uwagę na to, że wydane Wyjaśnienia nie omawiają wielu spornych zagadnień, które powstają w związku z prowadzeniem przez Prezesa UOKiK przeszukań, co może negatywnie wpływać na postrzeganie ich jako „kompendium wiedzy dla przedsiębiorców”, a ponadto może rodzić konsekwencje dla ochrony praw przedsiębiorców w postępowaniu. W związku z tym wskazano kluczowe problemy prawne, o które Wyjaśnienia powinny zostać uzupełnione

Interfacial forces in nanocellulose based composite materials

In this work, fundamental interactions in nanocellulose systems and their utility in fabricating novel and advanced cellulose-based materials was studied. More specifically two major aims were investigated. The first concentrates on cationic NFC and its morphology, its fundamental behavior with relation to charge and solvent, and its interactions with other nanocellulose particles. In the second, the approach focuses on the interfacial interactionbetween NFC and polymers (polysaccharides) to assess the importance of their mutual interplay on the mechanical performance of the nanocomposite films. Atomic force microscopy(AFM) in different imaging conditions (liquid and air, and different force detection modes) and the quartz crystal microbalance with dissipation (QCM-D), and tensile tests were combined to carry out this research. The dimensions of cationic (cat) NFC were determined through AFM imaging. Individual nanofribils were found to be smaller in liquid than in air, which pointed at the importance of characterizing nanocellulosic material in situ, before drying. The influence of electrolyte concentration and pH on the swelling of cat NFC films was studied using the QCM-Dtechnique. Cationically modified fibrils were amphoteric in nature; therefore, the swelling of the film was associated with pH conditions. Films with higher water content were observed at lower pH. Cationic NFC incorporated with anionic CNCs was also examined in terms of layerbuild-up. The significance of a dense and well-constructed first layer for successful multilayers formation was shown. Layer-by-layer (LbL) films were further measured by applying thecolloidal probe AFM technique which pointed to the importance of charge and the interpenetration of the layers in the behavior of the films. Interfacial forces between NFC and the polysaccharide or polymer were studied by applying colloidal probe AFM and QCM-D. The importance of the aqueous lubrication of CMC-g-PEG between the NFC segments for the stability and film formation were assessed by studying lateral responces between the interacting particles. The adsorption of CMC-g-PEG markedly increased stability, repulsions and the lubrication in liquid. The reduction of the friction coefficient compared to the bare NFC film was observed both in liquid and in air. This lubricating effect was evaluated in termsof the mechanical properties of films composed of NFC/CMC-g-PEG. An NFC based nanocomposite with a high fraction of reinforcement was prepared by ionic complexation of anionically charged NFC and cationic block copolymers micelles. This prevented macroscopic phase separation and gave rise to composites with an alternating nanoscale hard/softarchitecture. Due to the nanoscopic control over fracture, energy dissipation a significantly larger strain and toughness was achieved

Comparison of the Three-month and Six-month Post Phase Ii Cardiac Rehabilitation Program Exercise Variables

The purpose of this study was to investigate long-term compliance to an exercise program among the graduates of Phase II CR program at three and six months following the discharge. 22 former cardiac patients participated in the study and each completed two questionnaires, one at three and one at six months after the discharge. Responses to the exercise related questions were used to test the hypothesis. Additionally, the risk factors and diet questions were discussed. There were no significant differences between the three- and six-month responses to the exercise related questions. This indicates that the compliance to the exercise program remained comparable at the two time periods. Positive effects regarding diet and stress handling were short lived, as the number of subjects who continued with a low-fat diet and handled stress well decreased with time following graduation from the CR program.School of Health Care Administratio