Ocena wyników rehabilitacji osób po 85 roku życia z zaburzeniami sprawności funkcjonalnej

Wstęp. Istotnymi problemami starości są rozmaite zaburzenia występujące podczas wykonywania czynności życia codziennego oraz upadki. Cel. Ocena wpływu dwóch programów rehabilitacji na wykonanie prostych czynności ruchowych i ryzyko upadków u osób po 85 roku życia z zaburzeniami czynności życia codziennego. Materiał i metody. Badaniami objęto 50 osób (32 K, 18 M., śr. wieku 87 lat), podzielonych losowo na dwie grupy. Grupa I realizowała program rehabilitacji, obejmujący ćwiczenia czynne wolne, ćwiczenia sensomotoryczne, ćwiczenia zmiany pozycji i marsz na krótkim dystansie oraz naukę podnoszenia się po upadku. Grupa II wykonywała ćwiczenia czynne wolne, ćwiczenia sensomotoryczne. Oba programy rehabilitacji trwały 3 miesiące i były realizowane 2 razy w tygodniu. W grupie I ukończyło program 25 badanych, a w grupie II - 18. Na początku i końcu badań wykonywano test Timed UP & GO oraz test Tinetti (POMA). Przed rozpoczęciem badań nie odnotowano istotnych statystycznie różnic pomiędzy badanymi grupami. Do opisu materiału badawczego wykorzystano podstawowe parametry statystyczne, a w celu porównania uzyskanych wyników zastosowano test t-Studenta oraz nieparametryczny test Wilcoxona. Wyniki. Rezultaty wykonywania testów poprawiły się w sposób istotny statystycznie (p<0,05) tylko w grupie I. Średni czas wykonania testu UP & GO przed programem wynosił 26,1 s, a po jego zakończeniu 20,9 s. Wyniki testu Tinetti, zarówno wynik sumaryczny, jak i ocena równowagi (przed programem 11,2 ±1,8 po 13,1 ±1,8) oraz chodu (przed programem 8,9 ±1,5 po 10,4 ±1,7) były lepsze. W grupie II różnice przed i po programie rehabilitacji nie były istotne statystycznie. Wnioski. Ćwiczenia sensomotoryczne połączone z nauką podnoszenia się po upadku i nauką zmiany pozycji oraz marszem na krótkim odcinku, stosowane u osób starszych z zaburzeniami czynności życia codziennego, wpływają na poprawę wykonywania tych czynności i zmniejszenie ryzyka upadkówBackground. Disturbances in functioning associated with performing simple tasks of daily living, especially in conjunction with a constant hazard of incidental falls, constitute major challenges any elderly population has to face. Aim. To assess the effects of two specifically structured physical rehabilitation regimens on enhancing individual functional capabilities and minimising the risk of incidental falls among the frail octogenarians (over 85). Material and methods. Duration of the study was 3 months (comprising two exercise sessions a week). Fifty subjects (mean age: 87 years) randomised into two groups: Group I - 25, Group II (controls) - 18. Group I was assigned an intensive rehabilitation regimen combining active exercises, multi-sensory training, instruction on performing safe postural shifts and rising effectively from falls, walking short distances; Group II - active exercises and multi-sensory training. Twenty five subjects in Group I and 18 subjects in Group II completed the study,. The Timed UP & GO and Tinetti (POMA) tests were applied respectively to assess individual mobility before and upon completion of the study. The results were subsequently processed, inter alia, with a non-parametric Wilcoxon test. Results. Statistically significant improvement was observed in Group I (p<0.05) in the Timed UP & GO test score (mean time 26.1 sec. vs. 20.9 sec.), as well as in the Tinetti (POMA) test (balance assessed before: 11.2 ±1.8 after 13.1 ±1.8, gait assessed before: 8.9 ±1.5; after 10.4 ±1.7), whereas the changes observed in Group II were not statistically significant. Conclusions. Structured rehabilitation regimen combining diverse active exercises, walking training, multi-sensory training, instruction on safe postural shifts and rising effectively from incidental falls is believed to significantly enhance individual functional capabilities in the frail octogenarians

Measures of Dependence for α

Local damage detection in rotating machinery is simply searching for cyclic impulsive signal in noisy observation. Such raw signal is mixture of various components with specific properties (deterministic, random, cyclic, impulsive, etc.). The problem appears when the investigated process is based on one of the heavy-tailed distributions. In this case the classical measure can not be considered. Therefore, alternative measures of dependence adequate for such processes should be considered. In this paper we examine the structure of dependence of alpha-stable based systems expressed by means of two measures, namely, codifference and covariation. The reason for using alpha-stable distribution is simple and intuitive: signal of interest is impulsive so its distribution is heavy-tailed. The main goal is to introduce a new technique for estimation of covariation. Due to the complex nature of such vibration signals applying novel methods instead of classical ones is recommended. Classical algorithms usually are based on the assumption that theoretical second moment is finite, which is not true in case of the data acquired on the faulty components. Main advantage of our proposed algorithm is independence from second moment assumption

Falls in hypertensive geriatric patients - risk assessment carried out within one year of sustaining a fall

Wstęp Upadki osób starszych należą do wielkich problemów geriatrycznych, a ich częstość może wzrastać w obecności chorób układu krążenia, zwłaszcza nadciśnienia tętniczego. Celem pracy była ocena ryzyka upadków u pacjentów geriatrycznych z nadciśnieniem tętniczym, dokonywana bezpośrednio po upadku i po upływie roku od upadku. Materiał i metody W latach 2000&#8211;2004 badaniami objęto 88 osób (62 kobiety i 26 mężczyzn) w wieku 78&#8211;95 lat. Oceny ryzyka upadków dokonano za pomocą testu Tinetti. Badania przeprowadzono dwukrotnie: pierwsze &#8212; tydzień po odnotowanym upadku i drugie &#8212; po roku od upadku. Wyniki Analiza wyników wykazała, że po roku od przewrócenia się wzrost ryzyka upadku występował u 30% badanych (p = 0,002). Do czynności, których wykonanie najczęściej zagrażało upadkiem, zaliczono utrzymanie równowagi bezpośrednio po wstaniu i wstawanie z miejsca. Utrzymanie równowagi to czynność, w trakcie której największe ryzyko upadku występowało u 36% badanych (p = 0,001), a w przypadku przyjęcia pozycji stojącej z siedzącej takie ryzyko stwierdzono u 27% badanych (p = 0,004). Duże ryzyko upadków odnotowano również u 25% badanych w czasie obracania się o 360° i próby trącania badanego (p = 0,002). Wnioski Po roku od upadku u wielu pacjentów geriatrycznych z nadciśnieniem tętniczym zwiększa się ryzyko upadków, a czynności wymagające utrzymania wyprostowanej postawy powodują znaczny wzrost zagrożenia upadkiem.Background Falls in the elderly population are a major geriatric problem and they may be more often in the presence of cardiovascular diseases, especially hypertension. The study aimed to assess potential risk of fall among elderly hypertensives within one year of sustaining one. Materials and methods Throughout 2000&#8211;2004 the study covered 88 patients (62 F, 26 M; age range: 78&#8211;95 years). Potential risk of falls was assessed twice using the Tinetti test, initially &#8212; within a week of sustaining a fall and then again &#8212; within one year. Results In 30% of subjects potential risk of fall increased (p = 0.002) within a year. Getting up into a fully upright position and maintaining an immediate standing balance proved the most risky postural shifts, adversely affecting 27% (p = 0.004) and 36% (p = 0.001) of the subjects, respectively. Within one year potential risk of fall also manifestly increased in 25% of subjects (p = 0.002) who were nudged when standing fully upright, or who attempted to turn around by 360°. Conclusions In a significant proportion of hypertensive geriatic subjects potential risk of fall was found to have increased within one year of sustaining one, whereas maintaining a fully upright position carried by far greater risk

Falls in hypertensive geriatric patients : risk assessment carried out within one year of sustaining a fall

Wstęp Upadki osób starszych należą do wielkich problemów geriatrycznych, a ich częstość może wzrastać w obecności chorób układu krążenia, zwłaszcza nadciśnienia tętniczego. Celem pracy była ocena ryzyka upadków u pacjentów geriatrycznych z nadciśnieniem tętniczym, dokonywana bezpośrednio po upadku i po upływie roku od upadku. Materiał i metody W latach 2000–2004 badaniami objęto 88 osób (62 kobiety i 26 mężczyzn) w wieku 78–95 lat. Oceny ryzyka upadków dokonano za pomocą testu Tinetti. Badania przeprowadzono dwukrotnie: pierwsze — tydzień po odnotowanym upadku i drugie — po roku od upadku. Wyniki Analiza wyników wykazała, że po roku od przewrócenia się wzrost ryzyka upadku występował u 30% badanych (p = 0,002). Do czynności, których wykonanie najczęściej zagrażało upadkiem, zaliczono utrzymanie równowagi bezpośrednio po wstaniu i wstawanie z miejsca. Utrzymanie równowagi to czynność, w trakcie której największe ryzyko upadku występowało u 36% badanych (p = 0,001), a w przypadku przyjęcia pozycji stojącej z siedzącej takie ryzyko stwierdzono u 27% badanych (p = 0,004). Duże ryzyko upadków odnotowano również u 25% badanych w czasie obracania się o 360° i próby trącania badanego (p = 0,002). Wnioski Po roku od upadku u wielu pacjentów geriatrycznych z nadciśnieniem tętniczym zwiększa się ryzyko upadków, a czynności wymagające utrzymania wyprostowanej postawy powodują znaczny wzrost zagrożenia upadkiem.Background Falls in the elderly population are a major geriatric problem and they may be more often in the presence of cardiovascular diseases, especially hypertension. The study aimed to assess potential risk of fall among elderly hypertensives within one year of sustaining one. Materials and methods Throughout 2000–2004 the study covered 88 patients (62 F, 26 M; age range: 78–95 years). Potential risk of falls was assessed twice using the Tinetti test, initially — within a week of sustaining a fall and then again — within one year. Results In 30% of subjects potential risk of fall increased (p = 0.002) within a year. Getting up into a fully upright position and maintaining an immediate standing balance proved the most risky postural shifts, adversely affecting 27% (p = 0.004) and 36% (p = 0.001) of the subjects, respectively. Within one year potential risk of fall also manifestly increased in 25% of subjects (p = 0.002) who were nudged when standing fully upright, or who attempted to turn around by 360°. Conclusions In a significant proportion of hypertensive geriatic subjects potential risk of fall was found to have increased within one year of sustaining one, whereas maintaining a fully upright position carried by far greater risk

Ocena funkcjonowania gospodarstw rolnych dotkniętych suszą rolniczą na tle gospodarstw pozostałych położonych na glebach słabych

Celem analiz było porównanie sytuacji ekonomicznej i możliwości rozwoju gospodarstw rolnych dotkniętych suszą rolniczą i gospodarstw pozostałych funkcjonujących na glebach słabych. Dla osiągnięcia zamierzonego celu wykorzystano dane z gospodarstw specjalizujących się w uprawach polowych, chowie krów mlecznych i z produkcją wielostronną, które nieprzerwanie prowadziły rachunkowość dla Polskiego FADN w latach 2012-2014 oraz dane z Systemu Monitoringu Suszy Rolniczej (SMSR) prowadzonego przez Instytut Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa - Państwowy Instytut Badawczy w Puławach w latach 2012-2014. Stwierdzono, że gospodarstwa specjalizujące się w uprawach polowych dotknięte suszą rolniczą w porównaniu do analogicznych gospodarstw pozostałych miały zdecydowanie mniejszy dochód na 1 ha UR, aczkolwiek były jednak w stanie inwestować w majątek trwały na poziomie zapewniającym jego dodatnią stopę reprodukcji. W pozostałych dwóch grupach gospodarstw dotkniętych suszą rolniczą, które przynajmniej w części zajmowały się chowem zwierząt, wpływ suszy rolniczej na ich sytuację ekonomiczną był znacznie mniejszy

Impact of the -174G/C interleukin-6 (IL-6) gene polymorphism on the risk of paediatric ischemic stroke, its symptoms and outcome

Ischemic stroke remains one of the top ten causes of death in children. There is evidence for the role of pro-inflammatory cytokines, such as IL-6 and the -174G>C promoter polymorphism of the IL-6 gene, in the occurrence and outcome of stroke in adults. The aim of the present study was to determine a possible association between the -174G>C IL-6 polymorphism and occurrence of paediatric stroke, its symptoms and outcome. The study group consisted of 340 individuals: 80 stroke children, 122 parents of patients and 138 controls. The -174G/C polymorphism was genotyped using the RFLP method. For the analysis of the relationship between genotypes and stroke we used two alternative methods: the case-control model and the transmission test for linkage disequilibrium using data from families. We observed no differences in the transmission of alleles from parents to children. We also did not find any statistical differences in distribution of genotypes and alleles between patients and controls. However, the analysis showed that post-stroke epilepsy was genotype-dependent. All children with epilepsy were G allele carriers and none of them was a CC homozygote whereas about 25% of children without epilepsy had the CC genotype. Our study did not show any associations between the IL-6 -174 G>C polymorphism and the occurrence of stroke but we observed a relation between post-stroke epilepsy and the G allele carrier-state