Erneuerungsbedarf und -möglichkeiten der Sozialen Marktwirtschaft

Vom 28. bis 30. Juni 2002 veranstaltete die Akademie für politische Bildung Tutzing unter der Leitung von Prof. Dr. Peter Hampe (Akademie Tutzing) und Prof. Dr. Dr. Karl Homann (Universität München) eine Konferenz zu dem Thema »Ethos oder Ellbogen? Zu den Wertgrundlagen der Sozialen Marktwirtschaft«. Im Mittelpunkt des zweiten Tages stand die Frage nach dem Reformbedarf und den -möglichkeiten der Sozialen Marktwirtschaft. Prof. Dr. Winfried Schlaffke, International School of Management, Dortmund, und Institut der deutschen Wirtschaft, Köln, stellt in seinem Referat die von der Metall- und Elektro-Industrie und weiteren Wirtschaftsverbänden getragene »Initiative Neue Soziale Marktwirtschaft« vor, die »die Menschen für das marktwirtschaftliche Ordnungssystem und für notwendige Reformen gewinnen« möchte. Mit diesen Thesen setzen sich im Anschluss daran Dr. Norbert Reuter, Fachhochschule Aachen, und Dr. Karen Horn, Frankfurter Allgemeine Zeitung, kritisch auseinander. Für Randolf Rodenstock, Vereinigung der Bayerischen Wirtschaft, sollten die Reformen der Sozialen Marktwirtschaft vor allem mehr Subsidiarität, neben der notwendigen Solidarität, bringen: »Der Staat oder die Gemeinschaft springen nur da ein, wo das Individuum es allein nicht schafft.« Prof. Dr. Henning Klodt, Institut für Weltwirtschaft, Kiel, beschäftigt sich in seinem Beitrag ausführlich mit der Frage, ob die Globalisierung »unsozial« sei und Dr. Eberhard von Koerber, Club of Rome und Wittenberg-Zentrum für Globale Ethik, Zürich, unterstreicht die Veränderungen unternehmerischen Handelns in einer globalisierten Welt, die von den Unternehmen »ganzheitliche Verantwortung« verlangt.Soziale Marktwirtschaft, Globalisierung, Sozialer Wandel, Wirtschaftsreform

On the sensitivity of the diffusion MRI signal to brain activity in response to a motor cortex paradigm

Diffusion functional MRI (dfMRI) is a promising technique to map functional activations by acquiring diffusion-weighed spin-echo images. In previous studies, dfMRI showed higher spatial accuracy at activation mapping compared to classic functional MRI approaches. However, it remains unclear whether dfMRI measures result from changes in the intra-/extracellular environment, perfusion and/or T2 values. We designed an acquisition/quantification scheme to disentangle such effects in the motor cortex during a finger tapping paradigm. dfMRI was acquired at specific diffusion weightings to selectively suppress perfusion and free-water diffusion, then times series of the apparent diffusion coefficient (ADC-fMRI) and of the perfusion signal fraction (IVIM-fMRI) were derived. ADC-fMRI provided ADC estimates sensitive to changes in perfusion and free-water volume, but not to T2/T2* values. With IVIM-fMRI we isolated the perfusion contribution to ADC, while suppressing T2 effects. Compared to conventional gradient-echo BOLD fMRI, activation maps obtained with dfMRI and ADC-fMRI had smaller clusters, and the spatial overlap between the three techniques was below 50%. Increases of perfusion fractions were observed during task in both dfMRI and ADC-fMRI activations. Perfusion effects were more prominent with ADC-fMRI than with dfMRI but were significant in less than 25% of activation ROIs. Taken together, our results suggest that the sensitivity to task of dfMRI derives from a decrease of hindered diffusion and an increase of the pseudo-diffusion signal fraction, leading to different, more confined spatial activation patterns compared to classic functional MRI.Comment: Submitted to peer-reviewed journa

Advanced glycation end products. A new biomarker of diabetes and late complications of disease?

Od czasu badania Diabetes Control and ComplicationsTrial (DCCT) rolę biomarkera przewlekłych powikłańcukrzycy odgrywa hemoglobina glikowana (HbA1c).W ostatnich latach zwraca się uwagę, że jej oznaczenianie w pełni odzwierciedlają rzeczywisty przebiegchoroby. Dlatego też poszukuje się innego, bardziejprecyzyjnego biomarkera pozwalającego na monitorowaniecukrzycy, między innymi wykorzystującegozjawisko tworzenia końcowych produktów nasilonejglikacji (AGEs). Ostatnio pojawiły się nowe możliwościnieinwazyjnej oceny zjawiska nasilonej glikacji zapomocą oznaczeń fl uorescencji kolagenu w skórze.W kilku badaniach wykazywano dodatnią zależnośćmiędzy autofl uorescencją skóry, średnią wartościąHbA1c i obecnością powikłań mikronaczyniowychu osób chorych na cukrzycę. Wydaje się, że w przyszłościzwiększy się wykorzystywanie tego zjawiskado monitorowania przebiegu cukrzycy.Since DCCT study HbA1c plays the role of biomarker oflate diabetes complications. In the last years however ithas been suggested that HbA1c does not exactly refl ectstrue course of the disease. Therefore, intensive effortsare made to fi nd other, more precise tools for monitoringthe metabolic state of diabetic patients. Estimationsof advanced glycation end-products (AGEs) inserum or tissues seems to be one of the options. Newpossibility of non-invasive assessment of AGEs isprovided by the use of skin collagen fl uorescence. Inseveral studies in diabetic patients the positive correlationbetween skin autofl uorescence, HbA1c value andmicrovascular complications was reported. It seemsthat in the future this phenomenon could be used asa useful method for clinical monitoring of diabetescourse

Assessment of alcohol drinking habits among people with diabetes

Wstęp. Celem pracy była ocena nawyków i wiedzy na temat spożywania alkoholu wśród osób z typem 1 i typem 2 cukrzycy. Materiał i metody. Badaniami objęto grupę 140 chorych na cukrzycę typu 1 (ct1) i typu 2 (ct2) hospitalizowanych w Katedrze i Klinice Chorób Wewnętrznych i Diabetologii Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu. Wśród osób z ct1 było 37 kobiet i 33 mężczyzn, w wieku 35,9 ± 14 lat, ze średnim czasem trwania choroby 15,3 ± 9,9 roku. W grupie osób z ct2 były 34 kobiety i 36 mężczyzn w wieku 56,8 ± 10,2 roku, ze średnim czasem trwania choroby 13,1 ± 7,4 roku. W analizowanej grupie przeprowadzono badanie ankietowe dotyczące preferencji i nawyków w zakresie spożycia alkoholu, poziomu wiedzy (w tym wpływu alkoholu na glikemię), uczestnictwa w edukacji i aspektu emocjonalnego w zakresie spożycia alkoholu. Wyniki. Spośród 140 osób 96 respondentów (68%) deklarowało spożycie alkoholu. Analiza danych wykazała, że spożycie alkoholu częściej deklarują osoby z ct1 niż ct2 (83 v. 54%, p = 0,002). Znajomość wpływu alkoholu na glikemię miało 67% pacjentów z ct1 i 58% z ct2. Osoby spożywające alkohol krócej chorowały na cukrzycę w porównaniu z niepijącymi (p = 0,02), częściej uczestniczyły w zajęciach edukacyjnych (p = 0,03), były młodsze (p = 0,02) i częściej były płci męskiej (p = 0,01). Wnioski. Wiedza na temat spożywania alkoholu wśród chorych na cukrzycę w obu typach tego schorzenia jest podobna i jest niezadowalająca. Wśród badanych częściej deklarację spożywania alkoholu składały osoby: młodsze, płci męskiej, chorujące na cukrzycę typu 1, z krótszym okresem rozpoznania choroby.Introduction. The aim of this study was to assess the habits and knowledge about alcohol use among people with type 1 and type 2 diabetes. Material and methods. The study included a group of 140 patients with type 1 diabetes (DM1) and type 2 (DM2) hospitalized at the Department of Internal Medicine and Diabetology, Poznan University of Medical Sciences. The study group consisted of 70 DM1 patients (37 women and 33 men), aged 35.9 ± 14.0 years, with mean disease duration 15.3 ± 9.9 years and 70 DM2 subjects (34 women and 36 men), aged 5.8 ± 10.2 years, with diabetes duration 13.1 ± 7.4 years. In the study group we conducted a survey on the preferences and habits of alcohol consumption, the level of knowledge (including the effect of alcohol on blood glucose levels), participation in education and emotional aspects of alcohol consumption. Results. Of the 140 patients 96 respondents (68%) reported alcohol consumption, Analysis of the data showed that alcohol consumption often declare patients with DM1 than DM2 (83 vs. 54%, p = 0.002). Knowledge of the effect of alcohol on blood glucose levels had 67% of DM1 patients and 58% of DM2 subjects. Responders who declared alcohol consumption as compared to nondrinkers had shorter duration of diabetes (p = 0.02), more likely participated in educational activities (p = 0.03), were younger (p = 0.02) and more likely to be male (p = 0.01). Conclusions. Knowledge of alcohol consumption among patients with diabetes in both types of the disease is similar and is unsatisfactory. Declaration of alcohol consumption in the study group is associated with male sex, younger age, type 1 diabetes and shorter duration of the disease

The prefrontal cortex of the bottlenose dolphin (Tursiops truncatus Montagu, 1821): a tractography study and comparison with the human

Cetaceans are well known for their remarkable cognitive abilities including self-recognition, sound imitation and decision making. In other mammals, the prefrontal cortex (PFC) takes a key role in such cognitive feats. In cetaceans, however, a PFC could up to now not be discerned based on its usual topography. Classical in vivo methods like tract tracing are legally not possible to perform in Cetacea, leaving diffusion-weighted imaging (DWI) as the most viable alternative. This is the first investigation focussed on the identification of the cetacean PFC homologue. In our study, we applied the constrained spherical deconvolution (CSD) algorithm on 3 T DWI scans of three formalin-fixed brains of bottlenose dolphins (Tursiops truncatus) and compared the obtained results to human brains, using the same methodology. We first identified fibres related to the medio-dorsal thalamic nuclei (MD) and then seeded the obtained putative PFC in the dolphin as well as the known PFC in humans. Our results outlined the dolphin PFC in areas not previously studied, in the cranio-lateral, ectolateral and opercular gyri, and furthermore demonstrated a similar connectivity pattern between the human and dolphin PFC. The antero-lateral rotation of the PFC, like in other areas, might be the result of the telescoping process which occurred in these animals during evolution

Processing of false belief passages during natural story comprehension: An fMRI study

The neural correlates of theory of mind (ToM) are typically studied using paradigms which require participants to draw explicit, task-related inferences (e.g., in the false belief task). In a natural setup, such as listening to stories, false belief mentalizing occurs incidentally as part of narrative processing. In our experiment, participants listened to auditorily presented stories with false belief passages (implicit false belief processing) and immediately after each story answered comprehension questions (explicit false belief processing), while neural responses were measured with functional magnetic resonance imaging (fMRI). All stories included (among other situations) one false belief condition and one closely matched control condition. For the implicit ToM processing, we modeled the hemodynamic response during the false belief passages in the story and compared it to the hemodynamic response during the closely matched control passages. For implicit mentalizing, we found activation in typical ToM processing regions, that is the angular gyrus (AG), superior medial frontal gyrus (SmFG), precuneus (PCUN), middle temporal gyrus (MTG) as well as in the inferior frontal gyrus (IFG) billaterally. For explicit ToM, we only found AG activation. The conjunction analysis highlighted the left AG and MTG as well as the bilateral IFG as overlapping ToM processing regions for both implicit and explicit modes. Implicit ToM processing during listening to false belief passages, recruits the left SmFG and billateral PCUN in addition to the “mentalizing network” known form explicit processing tasks

An open multicentre trial to study the efficacy and safety of human insulin Gensulin in patients with type 1 and 2 diabetes mellitus : assumptions and preliminary results at 28 weeks

WSTĘP. Wieloletnie badania prospektywne dostarczyły dowodów na znaczenie dobrego wyrównania cukrzycy w zapobieganiu przewlekłym powikłaniom i hamowaniu ich progresji. Dobre wyrównanie cukrzycy można uzyskać dzięki insulinom ludzkim syntetyzowanym na podstawie techniki rekombinacji DNA. Gensulin jest pierwszym polskim preparatem rekombinowanej insuliny ludzkiej. CELE. 1. Ocena skuteczności insuliny Gensulin na podstawie badania wpływu leczenia na wyrównanie cukrzycy określane na podstawie dobowego profilu glikemii i stężenia hemoglobiny glikowanej (HbA1c). 2. Ocena bezpieczeństwa leku na podstawie badania wpływu terapii na epizody hipoglikemii, weryfikacji parametrów funkcji układu krążenia, wątroby i nerek oraz oceny immunogenności insuliny. 3. Ocena wpływu leczenia na jakość życia dokonana na podstawie wypełnianego przez chorych kwestionariusza. MATERIAŁ I METODY. Badanie otwarte IV fazy docelowo obejmie 60 chorych na cukrzycę typu 1 (DMT1, type 1 diabetes mellitus) i na cukrzycę typu 2 (DMT2, type 2 diabetes mellitus) w okresie 52 tygodni. Obecna wstępna analiza dotyczy 25 chorych - 13 chorych na DMT1 i 12 chorych z DMT2, którzy odbyli wizytę W8, to znaczy przez 28 tygodni otrzymywali Gensulin. Pacjenci z DMT1 otrzymywali Gensulin R i N w modelu 4–5 wstrzyknięć (IT, intensive therapy), chorych z DMT2 leczono modelem IT lub 2 wtrzyknięciami mieszanek Gensulin R i N. WYNIKI I WNIOSKI. W ciągu 28 tygodni stosowania insuliny Gensulin u chorych na cukrzycę typu 1 i 2 nie stwierdzono istotnych różnic w wyrównaniu cukrzycy, które oceniano na podstawie stężenia HbA1c (odpowiednio: wizyta 1 — 7,6 ± 0,7%/wizyta 8 — 7,5 ± 0,9% w DMT1 i 6,9 ± 0,8%/7,0 ± 0,8% w DMT2). Zarówno u chorych na DMT1, jak i DMT2 stwierdzono istotne statystycznie zmniejszenie dobowych wahań glikemii mierzonych odchyleniem standardowym od średniej glikemii (odpowiednio DMT1: wizyta 1 — 46,3 ± 20,4 mg/dl/wizyta 7 — 34,4 ± 12,8 mg/dl i DMT2: wizyta 1 — 34,9 ± 14,2 mg/dl/wizyta 8 — 20,3 ± 6,6 mg/dl). W obu typach cukrzycy stwierdzono poprawę kontroli glikemii mierzoną wskaźnikiem J. Częstość hipoglikemii podczas leczenia preparatem Gensulin odpowiadała częstości podczas stosowania innych preparatów insuliny (DMT1 — 1,19/osobomiesiąc, DMT2 — 0,13/osobomiesiąc). Insulina Gensulin wykazuje zbliżone cechy kliniczne do innych preparatów insulin ludzkich.INTRODUCTION. Long-term multicentre prospective studies provided evidence for the value of good diabetes control in the prevention of complications and inhibition of their progression. Adequate diabetes control can be achieved with human insulin synthesised by DNA recombination technique. Gensulin is the first Polish recombinant human insulin. AIM. 1. To evaluate the efficacy of Gensulin based upon the effect of treatment on diabetes control measured by 24 hr glycemia and HbA1c levels. 2. To evaluate the safety of Gensulin based upon the effect of treatment on the occurrence of hypoglycemia, cardiovascular function, liver and kidney function and insulin immunogenicity. 3. To evaluate the effect of Gensulin on the quality of life based upon a questionnaire. MATERIAL AND METHODS. It is an open phase IV study designed to recruit 60 patients with DMT1 and DMT2 within 52 weeks. The present preliminary analysis was carried out in 25 patients - 13 with DMT1 and 12 with DMT2, who completed visit 8 i.e. had been receiving Gensulin for 28 weeks. Patients with DMT1 were receiving Gensulin R and N in 4–5 injections (IT), patients with DMT2 were given the IT model or 2 injections of Gensulin R and N. RESULTS AND CONCLUSIONS. Within the first 28 weeks on Gensulin treatment there were no significant differences in diabetes control measured by HbA1c (visit 1 —7.6 ± 0.7%/visit 8 — 7.5 ± 0.9% in DMT1 and 6.9 ± 0.8%/7.0 ± 0.8% in DMT2). In both groups daily variations in glycemia measured by standard deviation of the mean glycemia were significantly lower (DMT1: visit 1 — 46.3 ± 20.4 mg/dl/visit 7 — 34.4 ± 12.8 mg/dl and DMT2: visit 1 — 34.9 ± 14.2 mg/dl/visit 8 — 20.3 ± 6.6 mg/dl). In both types of diabetes glycemia control measured by J index was improved. The frequency of hypoglycemia corresponded to that during treatment with other insulin preparations (DMT1 — 1.19/personmonth, DMT2 — 0.13/personmonth). Gensulin has similar clinical properties to other human insulin preparations

An open multicentre trial to study the efficacy and safety of human insulin Gensulin in patients with type 1 and 2 diabetes mellitus — assumptions and preliminary results at 28 weeks

WSTĘP. Wieloletnie badania prospektywne dostarczyły dowodów na znaczenie dobrego wyrównania cukrzycy w zapobieganiu przewlekłym powikłaniom i hamowaniu ich progresji. Dobre wyrównanie cukrzycy można uzyskać dzięki insulinom ludzkim syntetyzowanym na podstawie techniki rekombinacji DNA. Gensulin jest pierwszym polskim preparatem rekombinowanej insuliny ludzkiej. CELE. 1. Ocena skuteczności insuliny Gensulin na podstawie badania wpływu leczenia na wyrównanie cukrzycy określane na podstawie dobowego profilu glikemii i stężenia hemoglobiny glikowanej (HbA1c). 2. Ocena bezpieczeństwa leku na podstawie badania wpływu terapii na epizody hipoglikemii, weryfikacji parametrów funkcji układu krążenia, wątroby i nerek oraz oceny immunogenności insuliny. 3. Ocena wpływu leczenia na jakość życia dokonana na podstawie wypełnianego przez chorych kwestionariusza. MATERIAŁ I METODY. Badanie otwarte IV fazy docelowo obejmie 60 chorych na cukrzycę typu 1 (DMT1, type 1 diabetes mellitus) i na cukrzycę typu 2 (DMT2, type 2 diabetes mellitus) w okresie 52 tygodni. Obecna wstępna analiza dotyczy 25 chorych — 13 chorych na DMT1 i 12 chorych z DMT2, którzy odbyli wizytę W8, to znaczy przez 28 tygodni otrzymywali Gensulin. Pacjenci z DMT1 otrzymywali Gensulin R i N w modelu 4-5 wstrzyknięć (IT, intensive therapy), chorych z DMT2 leczono modelem IT lub 2 wtrzyknięciami mieszanek Gensulin R i N. WYNIKI I WNIOSKI. W ciągu 28 tygodni stosowania insuliny Gensulin u chorych na cukrzycę typu 1 i 2 nie stwierdzono istotnych różnic w wyrównaniu cukrzycy, które oceniano na podstawie stężenia (HbA1c)(odpowiednio: wizyta 1 — 7,6 ± 0,7%/wizyta 8 — 7,5 ± 0,9% w DMT1 i 6,9 ± 0,8%/7,0 ± 0,8% w DMT2). Zarówno u chorych na DMT1, jak i DMT2 stwierdzono istotne statystycznie zmniejszenie dobowych wahań glikemii mierzonych odchyleniem standardowym od średniej glikemii (odpowiednio DMT1: wizyta 1 — 46,3 ± 20,4 mg/dl/wizyta 7 — 34,4 ± 12,8 mg/dl i DMT2: wizyta 1 — 34,9 ± 14,2 mg/dl/wizyta 8 — 20,3 ± 6,6 mg/dl). W obu typach cukrzycy stwierdzono poprawę kontroli glikemii mierzoną wskaźnikiem J. Częstość hipoglikemii podczas leczenia preparatem Gensulin odpowiadała częstości podczas stosowania innych preparatów insuliny (DMT1 — 1,19/osobomiesiąc, DMT2 — 0,13/osobomiesiąc). Insulina Gensulin wykazuje zbliżone cechy kliniczne do innych preparatów insulin ludzkich.INTRODUCTION. Long-term multicentre prospective studies provided evidence for the value of good diabetes control in the prevention of complications and inhibition of their progression. Adequate diabetes control can be achieved with human insulin synthesised by DNA recombination technique. Gensulin is the first Polish recombinant human insulin. AIM. 1. To evaluate the efficacy of Gensulin based upon the effect of treatment on diabetes control measured by 24 hr glycemia and HbA1c levels. 2. To evaluate the safety of Gensulin based upon the effect of treatment on the occurrence of hypoglycemia, cardiovascular function, liver and kidney function and insulin immunogenicity. 3. To evaluate the effect of Gensulin on the quality of life based upon a questionnaire. MATERIAL AND METHODS. It is an open phase IV study designed to recruit 60 patients with DMT1 and DMT2 within 52 weeks. The present preliminary analysis was carried out in 25 patients — 13 with DMT1 and 12 with DMT2, who completed visit 8 i.e. had been receiving Gensulin for 28 weeks. Patients with DMT1 were receiving Gensulin R and N in 4–5 injections (IT), patients with DMT2 were given the IT model or 2 injections of Gensulin R and N. RESULTS AND CONCLUSIONS. Within the first 28 weeks on Gensulin treatment there were no significant differences in diabetes control measured by HbA1c (visit 1 — 7.6 ± 0.7%/visit 8 — 7.5 ± 0.9% in DMT1 and 6.9 ± 0.8%/7.0 ± 0.8% in DMT2). In both groups daily variations in glycemia measured by standard deviation of the mean glycemia were significantly lower (DMT1: visit 1 — 46.3 ± 20.4 mg/dl/visit 7 — 34.4 ± 12.8 mg/dl and DMT2: visit 1 — 34.9 ± 14.2 mg/dl/visit 8 — 20.3 ± 6.6 mg/dl). In both types of diabetes glycemia control measured by J index was improved. The frequency of hypoglycemia corresponded to that during treatment with other insulin preparations (DMT1 — 1.19/personmonth, DMT2 — 0.13/personmonth). Gensulin has similar clinical properties to other human insulin preparations

Variant-specific vulnerability in metabolic connectivity and resting-state networks in behavioural variant of frontotemporal dementia.

Brain connectivity measures represent candidate biomarkers of neuronal dysfunction in neurodegenerative diseases. Previous findings suggest that the behavioural variant of frontotemporal dementia (bvFTD) and its variants (i.e., frontal and temporo-limbic) may be related to the vulnerability of distinct functional connectivity networks. In this study, 82 bvFTD patients were included, and two patient groups were identified as frontal and temporo-limbic bvFTD variants. Two advanced multivariate analytical approaches were applied to FDG-PET data, i.e., sparse inverse covariance estimation (SICE) method and seed-based interregional correlation analysis (IRCA). These advanced methods allowed the assessment of (i) the whole-brain metabolic connectivity, without any a priori assumption, and (ii) the main brain resting-state networks of crucial relevance for cognitive and behavioural functions. In the whole bvFTD group, we found dysfunctional connectivity patterns in frontal and limbic regions and in all major brain resting-state networks as compared to healthy controls (HC N = 82). In the two bvFTD variants, SICE and IRCA analyses identified variant-specific reconfigurations of whole-brain connectivity and resting-state networks. Specifically, the frontal bvFTD variant was characterised by metabolic connectivity alterations in orbitofrontal regions and anterior resting-state networks, while the temporo-limbic bvFTD variant was characterised by connectivity alterations in the limbic and salience networks. These results highlight different neural vulnerabilities in the two bvFTD variants, as shown by the dysfunctional connectivity patterns, with relevance for the different neuropsychological profiles. This new evidence provides further insight in the variability of bvFTD and may contribute to a more accurate classification of these patients