Host-Based Virtual Networks Management in Cloud Datacenters

Infrastructure management is of key importance in a wide array of computer and network environments. The use of virtualization in cloud datacenters has driven the communications and computing convergence to a common operational entity. Failure to effectively manage the involved infrastructure results as impediments in provisioning a successful service. Information models facilitate the infrastructure management and current solutions can be effectively applied in most datacenter scenarios, apart from cases where the networking architecture relies heavily on systems virtualization. In this paper we propose an information model for managing virtual network architectures, where hypervisors and computing server resources are deployed as the basis of the networking layer. We provide a successful proof of concept by managing a virtual machine-based network infrastructure acting as an IP routing platform using statistical methods. Our proposal enables a dynamic reconfiguration of allocated infrastructure resources adapting, in real-time, to variations in the imposed workload

Adaptive Video Streaming Testbed Design for Performance Study and Assessment of QoE

[EN] Hypertext Transfer Protocol adaptive streaming switches between different video qualities, adapting to the network conditions, and avoids stalling streamed frames over high¿oscillation client's throughput improving the users' quality of experience (QoE). Quality of experience has become the most important parameter to lead the service providers to know about the end¿user feedback. Implementing Hypertext Transfer Protocol adaptive streaming applications to find out QoE in real¿life scenarios of vast networks becomes more challenging and complex task regarding to cost, agile, time, and decisions. In this paper, a virtualized network testbed to virtualize various machines to support implementing experiments of adaptive video streaming has been developed. Within the test study, the metrics which demonstrate performance of QoE are investigated, respectively, including initial delay (ie, startup delay at the beginning of playback a video), frequency switches (ie, number of times the quality is changed), accumulative video time (ie, number and length of stalls), CPU usage, and battery energy consumption. Furthermore, the relation between effective parameters of QoS on the aforementioned metrics for different segment length is investigated. Experimental results show that the proposed virtualized system is agile, easy to install and use, and costs less than real testbeds. Moreover, the subjective and objective performance studies of QoE evaluation in the system have proven that the segment lengths of 6 to 8 seconds were faired and more efficient than others according to the investigated parameters.Ministerio de Economia y Competitividad, Grant/Award Number: TIN2014-57991-C3-1-PAbdullah, MTA.; Lloret, J.; Ali, A.; García-García, L. (2018). Adaptive Video Streaming Testbed Design for Performance Study and Assessment of QoE. International Journal of Communication Systems. 1-15. https://doi.org/10.1002/dac.3551S11

Economic burden of resected (stage IB-IIIA) non-small cell lung cancer in France, Germany and the United Kingdom: A retrospective observational study (LuCaBIS)

OBJECTIVES: New adjuvant treatments are being developed for patients with resected non-small cell lung cancer (NSCLC). Due to scarcity of real-world data available for treatment costs and resource utilization, health technology and cost-effectiveness assessments can be limited. We estimated the burden and cost-of-illness associated with completely resected stage IB-IIIA NSCLC in France, Germany and the United Kingdom (UK). MATERIALS AND METHODS: Eligible patients were aged ≥18 years with completely resected stage IB-IIIA NSCLC between August 2009 and July 2012. Patients (living or deceased) were enrolled at clinical sites by a systematic sampling method. Data were obtained from medical records and patient surveys. Direct, indirect and patient out-of-pocket expenses were estimated by multiplying resource use by country-specific unit costs. National annual costs were estimated based on disease prevalence data available from published sources. RESULTS: 39 centers provided data from 831 patients of whom patient surveys were evaluable in 306 patients. Median follow-up was 26 months. The mean total direct costs per patient during follow-up were: €19,057 (France), €14,185 (Germany), and €8377 (UK). The largest cost drivers were associated with therapies received (€12,375 France; €3694 UK), and hospitalization/emergency costs (€7706 Germany). Monthly direct costs per patient were the highest during the distant metastasis/terminal illness phase in France (€15,562) and Germany (€6047) and during the adjuvant treatment period in the UK (€2790). Estimated mean total indirect costs per patient were: €696 (France), €2476 (Germany), and €1414 (UK). Estimates for the annual national direct cost were €478.4 million (France), €574.6 million (Germany) and €325.8 million (UK). CONCLUSION: To our knowledge, this is the first comprehensive study describing the burden of illness for patients with completely resected stage IB-IIIA NSCLC. The economic burden was substantial in all three countries. Treatment of NSCLC is associated with large annual national costs, mainly incurred during disease progression

Adjuvant treatment patterns and outcomes in patients with stage IB-IIIA non-small cell lung cancer in France, Germany, and the United Kingdom based on the LuCaBIS burden of illness study

OBJECTIVES: To inform health-technology assessments of new adjuvant treatments, we describe treatment patterns in patients with complete resection of stage IB-IIIA non-small cell lung cancer (NSCLC) in France, Germany, and the United Kingdom (UK). MATERIALS AND METHODS: Data were collected via medical record abstraction. Patients were aged ≥18 years with completely resected stage IB-IIIA NSCLC, diagnosed between 01 January 2009 and 31 December 2011. Median follow-up was 26 months. Adjuvant treatment patterns and clinical outcomes were summarized descriptively. RESULTS: Among the 831 patients studied, 239 (29%) had stage IB disease, 179 (22%) had stage IIA disease, 165 (20%) had stage IIB disease, and 248 (30%) had stage IIIA disease. Adjuvant systemic therapy was received by 402 patients (48.4%), (France, 61.8%; Germany, 51.9%; UK, 33.4%). Use of adjuvant therapy increased with increasing stage of disease. Cisplatin/vinorelbine and carboplatin/vinorelbine were the most frequently prescribed adjuvant regimens. Median disease-free survival was 48.0 months (95% confidence interval [CI] 42.3-not estimable); the 25th percentile was 13.2 months (95% CI, 11.0-15.3). 204 patients (24%) died during the follow-up period. The median overall survival was not reached, the 25th percentile was 31.2 months (95% CI 26.8-36.0 months). 272 patients (33%) had disease recurrence during the follow-up period. For 86 of those patients, the first recurrence was local or regional with no distant metastasis and 14 had further progression to metastatic disease during the follow-up time. For the other 186 patients, the first recurrence involved distant metastases. A total of 200 patients had metastatic disease at any time during study follow-up. CONCLUSIONS: Less than half the patients with stage IB-IIIA NSCLC in this observational study received adjuvant systemic therapy. A high rate of first recurrence with distant metastatic disease was observed, emphasising the need for more effective systemic adjuvant therapies in this population

Συνολική τυποποίηση και μοντελοποίηση διαδικασίας virtualization συστημάτων και δικτύων

Η βιβλιοθήκη διαθέτει αντίτυπο της διατριβής σε έντυπη μορφή.Διατριβή (Διδακτορική)--Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη, 2016.Περιλαμβάνει βιβλιογραφικές αναφορές (σ. 165-176).007/2016Η έννοια της εικονικοποίησης έχει απασχολήσει σημαντικά, τα τελευταία σαράντα χρόνια, τόσο την ακαδημαϊκή κοινότητα όσο και τον κλάδο της Πληροφορικής, παρέχοντας μία διαφορετικά προσέγγιση στην υλοποίηση, διαχείριση καθώς και διάθεση των φυσικών πόρων. Μέσω της εικονικοποίησης εφαρμόζεται μία προσέγγιση όπου ο τελικός χρήστης δεν αντιλαμβάνεται τις λεπτομέρειες της υποκείμενης φυσικής υποδομής. Αυτή η προσέγγιση υιοθετήθηκε από πολλούς κλάδους της Πληροφορικής, συμπεριλαμβανομένων και των Δικτύων Ηλεκτρονικών Υπολογιστών. Το Διαδίκτυο έχει γνωρίσει τα τελευταία χρόνια τεράστια ανάπτυξη, τόσο ποσοτική (αριθμός συνδέσεων και χρηστών) όσο και ποιοτική (προσφερόμενες υπηρεσίες, αποδοχή από το κοινό, διείσδυση στο πληθυσμό) και αποτελεί το κύριο παράδειγμα υλοποίησης δικτύου μεγάλης κλίμακας. Το Διαδίκτυο έχει αποτελέσει την κινητήρια δύναμη για την αποδοχή και εφαρμογή της τεχνολογίας εικονικοποίησης δικτύου ως μίας εκ των κύριων εμπλεκόμενων τεχνολογιών. Σε μία παράλληλη εξέλιξη, η σύγκλιση των πεδίων των δικτύων ηλεκτρονικών υπολογιστών και των εφαρμογών Πληροφορικής (πεδία τα οποία παλαιότερα ήταν διακριτά) εισήγαγε τη χρήση διακομιστών ως ενεργών στοιχείων του δικτύου (π.χ. δρομολογητές). Η κύρια δικτυακή υποστήριξη σε αυτά τα Περιβάλλοντα Εικονικού Δικτύου (ΠΕΔ) βασίζεται στην εφαρμογή του προτύπου IEEE 802.1Q VLAN, όπου μέρη του δικτύου υλοποιούνται με τη χρήση φυσικών μεταγωγέων – οι τελευταίοι παρέχονται μέσω διακομιστών. Εξειδικευμένο λογισμικό (ο Επόπτης) λειτουργεί ως εικονικός μεταγωγέας Ethernet και υποστηρίζει τα απαραίτητα VLAN μέσω της φυσικής μνήμης του διακομιστή. Ως αποτέλεσμα, το τελευταίο σημείο του δικτύου έχει μετατοπιστεί από τις αποκλειστικές δικτυακές συσκευές και αποτελεί πλέον χαρακτηριστικό του υλικού του φυσικού διακομιστή. Τα παραπάνω γεγονότα, σε συνδυασμό με την εφαρμογή νέων τεχνολογιών, οι οποίες οδηγούν σε απαίτηση καινοτόμων εφαρμογών (ασύρματη καθώς και εν-κινήσει δικτύωση, νεφο-υπολογιστική, δικτύωση ως υπηρεσία κ.α.), έχουν αυξήσει σημαντικά την πολυπλοκότητα των ΠΕΔ. Η αποτελεσματική και αποδοτική διαχείριση τέτοιων αρχιτεκτονικών και υποδομών προϋποθέτει την εφαρμογή κατάλληλων πληροφοριακών μοντέλων. Αυτά παρέχουν την απαιτούμενη τυποποίηση και αφαίρεση των συστατικών μερών και χαρακτηριστικών των ΠΕΔ, και επιτρέπουν τη δημιουργία και διάθεση κατάλληλων μεθόδων διαχείρισης. Παρόλη τη διαθεσιμότητα καθώς και τα πλεονεκτήματα των διαφόρων υφιστάμενων λύσεων, ελάχιστες προτάσεις αντιμετωπίζουν το πρόβλημα και τα χαρακτηριστικά της εισαγωγής διακομιστών στις αρχιτεκτονικές δικτύου, καθώς και του Επόπτη ως μία υπό-διαχείριση οντότητα. Επιπλέον, οι υφιστάμενες λύσεις δεν αντιμετωπίζουν τον Επόπτη διακριτά ως ενιαία οντότητα αλλά μόνο έμμεσα, μέσω αφαιρέσεων της χρήσης του σε λειτουργίες εικονικών μηχανών. Αυτό έχει οδηγήσει σε εμπόδια στη διαχείριση των μοντέρνων ΠΕΔ, άρα και στη διασφάλιση της συνολικά προσφερόμενης υπηρεσίας. Σε αυτή τη διδακτορική διατριβή παρουσιάζουμε ένα νέο πληροφοριακό μοντέλο το οποίο μπορεί εννοιολογικά να περιγράψει φυσικά ή λογικά στοιχεία υποδομών ΠΕΔ που βασίζονται σε Επόπτες. Περιληπτικά, η συνεισφορά της διατριβής είναι πολυδιάστατη: αρχικά παρουσιάζουμε μία αναλυτική επισκόπηση καθώς και συγκριτική μελέτη των υφιστάμενων προτάσεων/λύσεων στο πεδίο. Παρουσιάζουμε τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα κάθε πρότασης και παραθέτουμε τη συνολική κατηγοριοποίηση των προτάσεων. Στη συνέχεια, παρουσιάζουμε την καινοτόμο πρότασή μας: ένα νέο πληροφοριακό μοντέλο που εντάσσεται άψογα στη λογική και στα χαρακτηριστικά των ΠΕΔ, όπως αυτά συναντώνται σήμερα στα μοντέρνα μηχανογραφικά κέντρα νεφο-υπολογιστικής. Έπειτα εφαρμόζουμε μία μέθοδο διακρίβωσης της καταλληλότητας του νέο-παραχθέντος πληροφοριακού μοντέλου ώστε να διαπιστώσουμε την επάρκεια της πρότασής μας. Συγκεκριμένα, επιλέξαμε ένα εκ των βασικών προβλημάτων στο πεδίο της νεφο-υπολογιστικής, αυτό της δυναμικής διάθεσης πόρων, και επεκτείναμε το μοντέλο ώστε να συμπεριλάβει μεθόδους Στατιστικού Ελέγχου Διεργασίας, προκειμένου για τη δυναμική διαχείριση των πόρων που παρέχονται από τον Επόπτη προς εξυπηρέτηση της δικτυακής υποδομής. Τέλος, δοκιμάζουμε και ελέγχουμε διεξοδικά την πρότασή μας εφαρμόζοντάς τη σε πραγματική υποδομή ΠΕΔ. Αυτή η διαδικασία διακρίβωσης παρείχε μία επιτυχημένη μελέτη εφαρμογής της πρότασης. Το προτεινόμενο πληροφοριακό μοντέλο επιτρέπει την περιγραφή των συστατικών μερών και πόρων του ΠΕΔ (ανεξαρτήτως είδους: δικτύου, διακομιστή κ.α.) και, συνεπώς, τη δημιουργία λύσεων διαχείρισης αυτών. Οι όποιες εφαρμογές διαχείρισης δεν αντιλαμβάνονται, ούτε αυτό απαιτείται, το υποκείμενο επίπεδο εικονικοποίησης καθώς και τα χαρακτηριστικά αυτού.The virtualization concept has been of interest to the academic community and IT business sector for more than forty years, providing a different approach to the realization, administration and provision of physical resources. A paradigm is introduced by which the end user is not aware of the details of the underlying physical infrastructure. This approach has been warmly adopted in many fields of computing, including computer networks. The Internet – being the prime example of a large scale and complex network instantiation – has been the driving force behind the adoption of network virtualization as one of the key technologies in the field. In a parallel development, the convergence of communications and computing – two, previously, distinct worlds – has introduced the use of computing servers acting as active network elements (e.g., routers). The core networking support in these Virtual Network Environments (VNEs) is based on the IEEE 802.1Q VLAN implementation, where virtual network segments are established on top of physical switches – the latter being provided by the server’s hardware features. A thin software layer - the hypervisor - works as a virtual Ethernet switch, supporting queues for each VLAN in the system’s memory. Consequently, the network’s last-hop switch has been shifted from a dedicated active network element to become a characteristic of the hypervisor or of the physical server’s hardware. The aforementioned facts, along with the application of new technologies that lead to demand for novel services (wireless/mobile networking, Cloud computing, Networking As A Service, etc.) have considerably increased the complexity of VNEs. Cisco Systems projects that thirty seven billion intelligent devices (including smart fabrics and pills) will connect to the Internet by 2020 – dramatically increasing the traffic load and operational complexity of the “The Internet of Everything”. Efficient management of these architectures presumes the application of suitable information models. The latter provide the required standardization of abstraction of VNE elements and facilitate the construction and deployment of management methods. Despite the availability and benefits of several existing solutions, there are very few proposals that address the problem and the details of the introduction of computing servers in the network architecture, and of the hypervisor as a manageable entity, in particular. Moreover, existing solutions do not treat the hypervisor as a whole entity; rather they only, indirectly, reference its involvement via abstractions of hosted virtual machine operations. This results in impediments in managing modern VNEs; thus, in assuring the quality of the offered service on an end-to-end basis. In this dissertation we propose an information model that can conceptually abstract and describe physical or logical infrastructure elements participating in hypervisor host-based virtual network environments. In summary, the contribution of this dissertation is multifold: we initially provide a detailed review of existing modeling approaches employed in managing both VNEs as a whole, as well as autonomous system and networking components involved. We expose their pros and cons in a comparative review of the examined models and mechanisms using a conceptual categorization. We, then, describe our proposed solution: an information model that fits well within the context of a highly virtualized, host-based VNE, as those met in modern Cloud datacenters; then we apply a verification method for the validation of our approach. In particular, we draw upon one of the most important issues in Cloud environments – that of efficient resources allocation – and extend our model in order to include appropriate control logic and methods based on Statistical Process Control for managing hypervisor provisioned resources to a networking architecture. We test and validate our proposal extensively against actual VNE implementations. The verification provides a successful proof-of-concept of our proposed technique. Our proposed information model facilitates managing a VNE’s element, be that a networking, computing system or other hypervisor-provisioned resource. The management application does neither need to be aware of the specifics of the underlying virtualization platform, nor to understand it

Συνολική τυποποίηση και μοντελοποίηση διαδικασίας virtualization συστημάτων και δικτύων

The virtualization concept has been of interest to the academic community and IT business sector for more than forty years, providing a different approach to the realization, administration and provision of physical resources. A paradigm is introduced by which the end user is not aware of the details of the underlying physical infrastructure. This approach has been warmly adopted in many fields of computing, including computer networks. The Internet – being the prime example of a large scale and complex network instantiation – has been the driving force behind the adoption of network virtualization as one of the key technologies in the field. In a parallel development, the convergence of communications and computing – two, previously, distinct worlds – has introduced the use of computing servers acting as active network elements (e.g., routers). The core networking support in these Virtual Network Environments (VNEs) is based on the IEEE 802.1Q VLAN implementation, where virtual network segments are established on top of physical switches – the latter being provided by the server’s hardware features. A thin software layer - the hypervisor - works as a virtual Ethernet switch, supporting queues for each VLAN in the system’s memory. Consequently, the network’s last-hop switch has been shifted from a dedicated active network element to become a characteristic of the hypervisor or of the physical server’s hardware. The aforementioned facts, along with the application of new technologies that lead to demand for novel services (wireless/mobile networking, Cloud computing, Networking As A Service, etc.) have considerably increased the complexity of VNEs. Cisco Systems projects that thirty seven billion intelligent devices (including smart fabrics and pills) will connect to the Internet by 2020 – dramatically increasing the traffic load and operational complexity of the “The Internet of Everything”. Efficient management of these architectures presumes the application of suitable information models. The latter provide the required standardization of abstraction of VNE elements and facilitate the construction and deployment of management methods. Despite the availability and benefits of several existing solutions, there are very few proposals that address the problem and the details of the introduction of computing servers in the network architecture, and of the hypervisor as a manageable entity, in particular. Moreover, existing solutions do not treat the hypervisor as a whole entity; rather they only, indirectly, reference its involvement via abstractions of hosted virtual machine operations. This results in impediments in managing modern VNEs; thus, in assuring the quality of the offered service on an end-to-end basis.In this dissertation we propose an information model that can conceptually abstract and describe physical or logical infrastructure elements participating in hypervisor host-based virtual network environments. In summary, the contribution of this dissertation is multifold: we initially provide a detailed review of existing modeling approaches employed in managing both VNEs as a whole, as well as autonomous system and networking components involved. We expose their pros and cons in a comparative review of the examined models and mechanisms using a conceptual categorization. We, then, describe our proposed solution: an information model that fits well within the context of a highly virtualized, host-based VNE, as those met in modern Cloud datacenters; then we apply a verification method for the validation of our approach. In particular, we draw upon one of the most important issues in Cloud environments – that of efficient resources allocation – and extend our model in order to include appropriate control logic and methods based on Statistical Process Control for managing hypervisor provisioned resources to a networking architecture. We test and validate our proposal extensively against actual VNE implementations. The verification provides a successful proof-of-concept of our proposed technique. Our proposed information model facilitates managing a VNE’s element, be that a networking, computing system or other hypervisor-provisioned resource. The management application does neither need to be aware of the specifics of the underlying virtualization platform, nor to understand it.Η έννοια της εικονικοποίησης έχει απασχολήσει σημαντικά, τα τελευταία σαράντα χρόνια, τόσο την ακαδημαϊκή κοινότητα όσο και τον κλάδο της Πληροφορικής, παρέχοντας μία διαφορετικά προσέγγιση στην υλοποίηση, διαχείριση καθώς και διάθεση των φυσικών πόρων. Μέσω της εικονικοποίησης εφαρμόζεται μία προσέγγιση όπου ο τελικός χρήστης δεν αντιλαμβάνεται τις λεπτομέρειες της υποκείμενης φυσικής υποδομής. Αυτή η προσέγγιση υιοθετήθηκε από πολλούς κλάδους της Πληροφορικής, συμπεριλαμβανομένων και των Δικτύων Ηλεκτρονικών Υπολογιστών. Το Διαδίκτυο έχει γνωρίσει τα τελευταία χρόνια τεράστια ανάπτυξη, τόσο ποσοτική (αριθμός συνδέσεων και χρηστών) όσο και ποιοτική (προσφερόμενες υπηρεσίες, αποδοχή από το κοινό, διείσδυση στο πληθυσμό) και αποτελεί το κύριο παράδειγμα υλοποίησης δικτύου μεγάλης κλίμακας. Το Διαδίκτυο έχει αποτελέσει την κινητήρια δύναμη για την αποδοχή και εφαρμογή της τεχνολογίας εικονικοποίησης δικτύου ως μίας εκ των κύριων εμπλεκόμενων τεχνολογιών. Σε μία παράλληλη εξέλιξη, η σύγκλιση των πεδίων των δικτύων ηλεκτρονικών υπολογιστών και των εφαρμογών Πληροφορικής (πεδία τα οποία παλαιότερα ήταν διακριτά) εισήγαγε τη χρήση διακομιστών ως ενεργών στοιχείων του δικτύου (π.χ. δρομολογητές). Η κύρια δικτυακή υποστήριξη σε αυτά τα Περιβάλλοντα Εικονικού Δικτύου (ΠΕΔ) βασίζεται στην εφαρμογή του προτύπου IEEE 802.1Q VLAN, όπου μέρη του δικτύου υλοποιούνται με τη χρήση φυσικών μεταγωγέων – οι τελευταίοι παρέχονται μέσω διακομιστών. Εξειδικευμένο λογισμικό (ο Επόπτης) λειτουργεί ως εικονικός μεταγωγέας Ethernet και υποστηρίζει τα απαραίτητα VLAN μέσω της φυσικής μνήμης του διακομιστή. Ως αποτέλεσμα, το τελευταίο σημείο του δικτύου έχει μετατοπιστεί από τις αποκλειστικές δικτυακές συσκευές και αποτελεί πλέον χαρακτηριστικό του υλικού του φυσικού διακομιστή. Τα παραπάνω γεγονότα, σε συνδυασμό με την εφαρμογή νέων τεχνολογιών, οι οποίες οδηγούν σε απαίτηση καινοτόμων εφαρμογών (ασύρματη καθώς και εν-κινήσει δικτύωση, νεφο-υπολογιστική, δικτύωση ως υπηρεσία κ.α.), έχουν αυξήσει σημαντικά την πολυπλοκότητα των ΠΕΔ.Η αποτελεσματική και αποδοτική διαχείριση τέτοιων αρχιτεκτονικών και υποδομών προϋποθέτει την εφαρμογή κατάλληλων πληροφοριακών μοντέλων. Αυτά παρέχουν την απαιτούμενη τυποποίηση και αφαίρεση των συστατικών μερών και χαρακτηριστικών των ΠΕΔ, και επιτρέπουν τη δημιουργία και διάθεση κατάλληλων μεθόδων διαχείρισης. Παρόλη τη διαθεσιμότητα καθώς και τα πλεονεκτήματα των διαφόρων υφιστάμενων λύσεων, ελάχιστες προτάσεις αντιμετωπίζουν το πρόβλημα και τα χαρακτηριστικά της εισαγωγής διακομιστών στις αρχιτεκτονικές δικτύου, καθώς και του Επόπτη ως μία υπό-διαχείριση οντότητα. Επιπλέον, οι υφιστάμενες λύσεις δεν αντιμετωπίζουν τον Επόπτη διακριτά ως ενιαία οντότητα αλλά μόνο έμμεσα, μέσω αφαιρέσεων της χρήσης του σε λειτουργίες εικονικών μηχανών. Αυτό έχει οδηγήσει σε εμπόδια στη διαχείριση των μοντέρνων ΠΕΔ, άρα και στη διασφάλιση της συνολικά προσφερόμενης υπηρεσίας.Σε αυτή τη διδακτορική διατριβή παρουσιάζουμε ένα νέο πληροφοριακό μοντέλο το οποίο μπορεί εννοιολογικά να περιγράψει φυσικά ή λογικά στοιχεία υποδομών ΠΕΔ που βασίζονται σε Επόπτες. Περιληπτικά, η συνεισφορά της διατριβής είναι πολυδιάστατη: αρχικά παρουσιάζουμε μία αναλυτική επισκόπηση καθώς και συγκριτική μελέτη των υφιστάμενων προτάσεων/λύσεων στο πεδίο. Παρουσιάζουμε τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα κάθε πρότασης και παραθέτουμε τη συνολική κατηγοριοποίηση των προτάσεων. Στη συνέχεια, παρουσιάζουμε την καινοτόμο πρότασή μας: ένα νέο πληροφοριακό μοντέλο που εντάσσεται άψογα στη λογική και στα χαρακτηριστικά των ΠΕΔ, όπως αυτά συναντώνται σήμερα στα μοντέρνα μηχανογραφικά κέντρα νεφο-υπολογιστικής. Έπειτα εφαρμόζουμε μία μέθοδο διακρίβωσης της καταλληλότητας του νέο-παραχθέντος πληροφοριακού μοντέλου ώστε να διαπιστώσουμε την επάρκεια της πρότασής μας. Συγκεκριμένα, επιλέξαμε ένα εκ των βασικών προβλημάτων στο πεδίο της νεφο-υπολογιστικής, αυτό της δυναμικής διάθεσης πόρων, και επεκτείναμε το μοντέλο ώστε να συμπεριλάβει μεθόδους Στατιστικού Ελέγχου Διεργασίας, προκειμένου για τη δυναμική διαχείριση των πόρων που παρέχονται από τον Επόπτη προς εξυπηρέτηση της δικτυακής υποδομής. Τέλος, δοκιμάζουμε και ελέγχουμε διεξοδικά την πρότασή μας εφαρμόζοντάς τη σε πραγματική υποδομή ΠΕΔ. Αυτή η διαδικασία διακρίβωσης παρείχε μία επιτυχημένη μελέτη εφαρμογής της πρότασης. Το προτεινόμενο πληροφοριακό μοντέλο επιτρέπει την περιγραφή των συστατικών μερών και πόρων του ΠΕΔ (ανεξαρτήτως είδους: δικτύου, διακομιστή κ.α.) και, συνεπώς, τη δημιουργία λύσεων διαχείρισης αυτών. Οι όποιες εφαρμογές διαχείρισης δεν αντιλαμβάνονται, ούτε αυτό απαιτείται, το υποκείμενο επίπεδο εικονικοποίησης καθώς και τα χαρακτηριστικά αυτού

Economic evaluation of eribulin as second-line treatment for metastatic breast cancer in South Korea

Gabriel Tremblay,1 Unnati Majethia,2 Janis L Breeze,3 Ilias Kontoudis,4 Jeongae Park5 1Geneconomics Inc., Lévis, Quebec, Canada; 2Global Value and Access, Eisai Inc., Woodcliff Lake, NJ, 3Tufts Clinical and Translational Science Institute, Tufts University, and Institute for Clinical Research and Health Policy Studies, Tufts Medical Center, Boston, MA, USA; 4Global Value and Access, Eisai Limited, Hatfield, Hertfordshire, UK; 5Eisai Korea Inc., Gangnam-gu, Seoul, South Korea Background: Metastatic breast cancer (MBC) is associated with poor prognosis, particularly for those patients with human epidermal growth factor receptor (HER2)-negative tumor. Similar to the rest of the world, treatment options are limited in South Korea following first-line chemotherapy with anthracyclines and/or taxanes. This study examined the cost-effectiveness and cost-utility of eribulin in South Korean patients with HER2-negative MBC who have progressed after usage of at least one chemotherapeutic regimen for advanced disease (second-line therapy).Methods: A partition survival model was developed from the perspective of the South Korean health care system. The economic impact of introducing eribulin as second-line therapy for HER2-negative MBC was compared to that of capecitabine and vinorelbine. The analysis estimated incremental cost per life-year (LY), that is, cost-effectiveness, and cost per quality-adjusted life-year (QALY), that is, cost-utility, of eribulin for management of HER2-negative MBC in South Korea. The model accounted for overall survival, progression-free survival, drug costs, grade 3/4 adverse events, and health care utilization. Deterministic and probabilistic sensitivity analyses were performed to identify uncertainty in the results of the economic evaluation.Results: Second-line eribulin was associated with greater benefits in terms of LY and QALY, compared to capecitabine and vinorelbine. The incremental cost-effectiveness ratio was ₩10.5M (approximately USD 9,200) per LY, and the incremental cost-utility ratio was ₩17M (approximately USD 14,800) per QALY in the basecase analysis. The incremental cost-utility ratio ranged from ₩12M (USD 10,461) to ₩27M (USD 23,538) per QALY in the deterministic sensitivity analysis. In the probabilistic sensitivity analysis, >99% of the simulations were below ₩50M (USD 42,300), and the lower and upper 95% confidence intervals were ₩3M (USD 2,600) and ₩24M (USD 20,900) per QALY, respectively.Conclusion: There currently exist a limited number of treatment choices for women with HER2-negative MBC. Eribulin is a cost-effective option for second-line therapy in South Korea and should be added to the current indications for reimbursement. Keywords: eribulin, metastatic breast cancer, cost-utility, economic analysi

Path-Based Sensors: Will the Knowledge of Correlation in Random Variables Accelerate Information Gathering?

Effective communication is crucial for deploying robots in mission-specific tasks, but inadequate or unreliable communication can greatly reduce mission efficacy, for example in search and rescue missions where communication-denied conditions may occur. In such missions, robots are deployed to locate targets, such as human survivors, but they might get trapped at hazardous locations, such as in a trapping pit or by debris. Thus, the information the robot collected is lost owing to the lack of communication. In our prior work, we developed the notion of a path-based sensor. A path-based sensor detects whether or not an event has occurred along a particular path, but it does not provide the exact location of the event. Such path-based sensor observations are well-suited to communication-denied environments, and various studies have explored methods to improve information gathering in such settings. In some missions it is typical for target elements to be in close proximity to hazardous factors that hinder the information-gathering process. In this study, we examine a similar scenario and conduct experiments to determine if additional knowledge about the correlation between hazards and targets improves the efficiency of information gathering. To incorporate this knowledge, we utilize a Bayesian network representation of domain knowledge and develop an algorithm based on this representation. Our empirical investigation reveals that such additional information on correlation is beneficial only in environments with moderate hazard lethality, suggesting that while knowledge of correlation helps, further research and development is necessary for optimal outcomes.Comment: Accepted to "Communication Challenges in Multi-Robot Systems: Perception, Coordination, and Learning" workshop at ICRA 202