Oral skuamoz hücreli karsinoma: 5 Olgu sunumu

Amaç: Oral Sukuamoz Hücreli Karsinoma (SHK) farklı klinik belirtilerle tanımlanan malign bir tümördür. Oral SHK’nın ilk belirtileri genellikle asemptomatik ülser ya da ağrısız şişlik görünümüdür. 40 yaş üzeri erkeklerde görülme olasılığı daha fazladır. Tütün ve alkol kullanımı SHK için geleneksel olarak kabul gören en büyük risk faktörüdür. Erken evre SHK hastalarının çoğu ilk olarak diş hekimleri tarafından görülmektedir. Bu nedenle, diş hekimleri tüm hastalarda oral muayene yaparken, ülseratif / eroziv lezyonlara daha fazla dikkat etmelidir. Bu çalışmanın amacı SHK’nın klinik belirtilerini değerlendirmektir.Olgu Tanımlaması: Bu çalışmada farklı tutulum bölgelerinde oral SHK olan beş hasta sunuldu. Tüm olgularda ortak bulgu ilk semptom olarak ağrısız şişliğin varlığıydı.Bulgular: Beş hastanın üç tanesi kadın, iki tanesi erkektir. Yaşları 29 ve 84 arasında değişmektedir. Bölge dağılımı alveoler sırt (2), bukkal mukoza (2), ağız tabanı (1) şeklindedir. Hastaların hiçbirisinde alkol ve sigara kullanımı bulunmamaktadır.Sonuç: SHK başlangıçta ağrısız şişlik olarak ortaya çıkabilen ağız boşluğunu etkileyen en yaygın malign neoplazmdır. SHK’lar en çok 40 yaş üzeri hastalarda görülür fakat 20 li ve 30lu yaşlarda gençlerde de hastalığın tanısı konulabilmektedir. Tütün ve alkol kullanımı gibi geleneksel risk faktörleriyle ilişki olmadığı zaman SHK gelişimi için diğer olası risk faktörlerini göz önünde bulundurmak önemlidir.ANAHTAR KELİMELEREtiyoloji, oral kanser, skuomöz hücreli karsinom &nbsp

Diagnosis of comorbid migraine without aura in patients with idiopathic/genetic epilepsy based on the gray zone approach to the International Classification of Headache Disorders 3 criteria

BackgroundMigraine without aura (MwoA) is a very frequent and remarkable comorbidity in patients with idiopathic/genetic epilepsy (I/GE). Frequently in clinical practice, diagnosis of MwoA may be challenging despite the guidance of current diagnostic criteria of the International Classification of Headache Disorders 3 (ICHD-3). In this study, we aimed to disclose the diagnostic gaps in the diagnosis of comorbid MwoA, using a zone concept, in patients with I/GEs with headaches who were diagnosed by an experienced headache expert.MethodsIn this multicenter study including 809 consecutive patients with a diagnosis of I/GE with or without headache, 163 patients who were diagnosed by an experienced headache expert as having a comorbid MwoA were reevaluated. Eligible patients were divided into three subgroups, namely, full diagnosis, zone I, and zone II according to their status of fulfilling the ICHD-3 criteria. A Classification and Regression Tree (CART) analysis was performed to bring out the meaningful predictors when evaluating patients with I/GEs for MwoA comorbidity, using the variables that were significant in the univariate analysis.ResultsLonger headache duration (<4 h) followed by throbbing pain, higher visual analog scale (VAS) scores, increase of pain by physical activity, nausea/vomiting, and photophobia and/or phonophobia are the main distinguishing clinical characteristics of comorbid MwoA in patients with I/GE, for being classified in the full diagnosis group. Despite being not a part of the main ICHD-3 criteria, the presence of associated symptoms mainly osmophobia and also vertigo/dizziness had the distinguishing capability of being classified into zone subgroups. The most common epilepsy syndromes fulfilling full diagnosis criteria (n = 62) in the CART analysis were 48.39% Juvenile myoclonic epilepsy followed by 25.81% epilepsy with generalized tonic-clonic seizures alone.ConclusionLonger headache duration, throbbing pain, increase of pain by physical activity, photophobia and/or phonophobia, presence of vertigo/dizziness, osmophobia, and higher VAS scores are the main supportive associated factors when applying the ICHD-3 criteria for the comorbid MwoA diagnosis in patients with I/GEs. Evaluating these characteristics could be helpful to close the diagnostic gaps in everyday clinical practice and fasten the diagnostic process of comorbid MwoA in patients with I/GEs

Efectos de diferentes tratamientos quirúrgicos sobre el dolor, la discapacidad, la ansiedad y la calidad de vida en la hernia de disco lumbar

Objetivo: Este estudio tiene como objetivo comparar los efectos de la microdiscectomía microscópica y la discectomía microendoscópica sobre el dolor, la discapacidad, el miedo a caer, la kinesiofobia, la ansiedad y la calidad de vida en pacientes con hernia de disco lumbar (LDH). Métodos: Se incluyeron en este estudio un total de 90 pacientes sometidos a microdiscectomía microscópica (n = 40) y discectomía microendoscópica (n = 50) por LDH. Se evaluó el dolor, la discapacidad, el miedo a caer, la kinesiofobia, la ansiedad y la calidad de vida de los pacientes antes de la cirugía, en el postoperatorio temprano y tres meses después. Resultados: En los pacientes sometidos a discectomía microendoscópica, los resultados de dolor, discapacidad, miedo a caer, kinesiofobia y ansiedad disminuyeron estadísticamente en comparación con la microdiscectomía microscópica en el postoperatorio temprano y tres meses después (p < 0.05). Además, se observó un aumento estadísticamente mayor en la percepción de salud general de los pacientes sometidos a discectomía microendoscópica tres meses después de la operación (p < 0.01). Conclusión: La microdiscectomía microendoscópica sigue siendo el método más eficaz y ampliamente aplicado con ventajas sobre el dolor, la calidad de vida y la mejora de las funciones físicas

Test of the recommended dialysis dose on one-year mortality of nondiabetic maintenance hemodialysis patients; observations from a single dialysis unit

Sahutoglu, Tuncay/0000-0003-2015-4421; sevinc, mustafa/0000-0003-2804-4884WOS: 000383902000003PubMed: 27418390Background: the optimal delivered dialysis dose has been of a great interest for the last three decades, though a clear cut point has not been reached yet. We aimed to evaluate the relationship between one-year mortality and the delivered dialysis dose, which was recommended by Kidney Disease Outcomes Quality Initiative (KDOQI), in our maintenance hemodialysis (MHD) patients.Methods: This was a single center, prospective observational study with one year of follow-up. Patients with extremes of age, BMI, residual renal function, diabetes mellitus, severe infection malignancy, and recent hospitalization within the last three months were excluded. Demographic, anthropometric, laboratory, and outcome data (mortality as the primary) were prospectively collected. Patients were classified into two groups according to baseline spKt/V levels; group 1 (n=20): spKt/V1.4, group 2 (n=60): spKt/V>1.4.Results: Median (IQR) age and hemodialysis vintage of all patients (M/F: 41/39) were 49.5 (29) years and 60 (94) months, respectively. Both groups had similar characteristics, with the exception of significantly higher BMI (24 vs. 21.7, p=0.012), serum creatinine and uric acids, and lower spKt/V (1.30 vs. 1.71, p1.4) was associated with a lower one-year mortality in this small cohort of patients

Kanser hastalarında yaşam kalitesinin iyileştirilmesi ve uyku bozukluklarının tedavisinde uyku hijyeni ve psikopatolojinin yeri: Bir yol analizi çalışması

Amaç: Kanser hastalarında uyku bozuklukları, uyku hijyeni, psikopatoloji ve yaşam kalitesi kavramlarını bütüncül bir çerçevede ele alan az sayıda çalışma vardır. Özellikle uyku hijyeni erişkin kanser hastalarında uyku bozukluklarının tedavisinde yer almasına rağmen etkinliğine dair çalışma yoktur. Çalışmanın amacı bu kavramlar arasındaki ilişkilerin yön ve büyüklüklerini modellemek ve böylece klinik pratiğe katkı sunmaktır. Yöntem: Bu çalışma kanser tanısı almış 34 katılımcı ve 16 sağlıklı kontrolden oluşan iki grup üzerinde yapılmıştır. Katılımcılar uyku hijyeni ve bozuklukları, psikopatoloji ve yaşam kalitesi bakımından karşılaştırılmıştır. Bulgular: Kanser hastalarında uyku hijyeni, uyku sağlığı, ruh sağlığı ve yaşam kalitesi kontrol grubuna göre anlamlı düzeyde bozulmuştur. Ancak uyku hijyeninde bozulmanın uyku bozuklukları, psikopatoloji ve yaşam kalitesi üzerinde etkisi saptanmamıştır. Uyku bozuklukları psikopatolojideki artışa ikincil olarak geliştiği saptanmıştır. Sonuç: Kanser hastalarında uyku bozukluklarının tedavisinde uyku hijyeni önerileri hastaya göre ve dikkatli seçilmeli ve etkileri sınırlı olabileceği için bu hastalarda uyku bozukluklarındaki gidişin yakın izlenmesi gereklidir. Ayrıca kanser hastalarında uyku bozuklukları ve yaşam kalitesinin iyileştirilmesinde temel hedefin hastadaki psikopatoloji düzeyi olması gerektiği sonucuna ulaşılmıştır