Consequences of Dating Violence Perpetration: A Qualitative Analysis

Aggression and violence that occurs in the context of dating relationships is correlated with a variety of deleterious effects, including lower self-esteem, reduced self-worth, increased self-blame, anger, hurt and anxiety (e.g. Jackson, Cram, & Seymour, 2000). Recent theoretical models have advocated for conceptualizing IPV as a systemic issue, encapsulating individual, dyadic, and contextual variables and emphasizes looking more carefully at the motivations that individuals brings to an event, the surrounding circumstances, and the consequences (Bell & Naugle, 2008; Wilkinson & Hamerschlag, 2005). The goal of a behavioral analysis is to determine the function of a behavior specifically within the antecedent conditions, rather than focusing exclusively on the topography of the behavior. Therefore, the purpose of the present project was to more systematically examine the specific consequences of dating violence among a student sample of perpetrators of aggression. The current project sought to examine in greater depth the consequences identified by perpetrators of dating violence in order to get a fuller picture of the potential reinforcers and punishers that exist for couples in dating relationships. This multisite project included 30 undergraduate students who reported perpetration of dating violence. All participants completed a functional interview exploring in-depth the antecedents and consequences of the most recent aggression in their relationship. The results suggested that perpetrators of dating violence identified a range of punishers for perpetration, including their own and their partners\u27 emotional responses. In addition, a variety of reinforcers were also identified, including partner compliance and attention, which may contribute to continued perpetration

Participation in Prevention Programs for Dating Violence: Beliefs about Relationship Violence and Intention to Participate

This study utilizes the Health Belief Model (HBM) to examine the factors related to the intention to participate in prevention programming for dating violence. Perceptions of susceptibility to future violence and the benefits of prevention programming appear to be the strongest predictors of participation in prevention programs. Perceptions of the severity of dating violence do not appear to be related to intentions to participate. There were no differences in intention between those reporting psychological or physical violence in their dating relationship, although some of the HBM factors were associated with a history of violence. Contrary to hypotheses, psychological and physical violence did not moderate the impact of the HBM factors on intention. Implications of these findings are discussed and recommendations for recruiting participants for primary and secondary prevention programs are offered

Oparte na dowodach wytyczne leczenia dorosłych pacjentów z zaburzeniami depresyjnymi. Część II: psychoterapia

This document is the second instalment in a two-part series outlining evidence-based recommendations for the treatment of adult patients with depressive disorders. Part II focuses on psychotherapy as an important treatment option – as a standalone treatment or in combination with pharmacotherapy. This guideline adapts the definition of evidence-based practice in psychology, as proposed by the American Psychological Association, to the practice of psychotherapy. As such, evidence-based practice in psychotherapy is anchored in best available research evidence, the psychotherapist’s clinical expertise, and the patient’s characteristics, culture and preferences. The article reviews the best available research evidence for psychological treatments for depression and describes in some detail each of the current empirically-supported treatments with strong and modest research support. Further, it discusses the key components of clinical expertise, as it relates to both the person of the therapist and the process of psychotherapy. In particular, the discussion covers the following key areas of clinical expertise: 1) assessment, diagnosis, and case formulation; 2) treatment planning and implementation and ongoing monitoring of patients’ progress; 3) interpersonal expertise; 4) self-reflection, utilising available resources and ongoing professional growth; 5) scientific expertise; and 6) diversity expertise. Finally, the guideline addresses important patient-related variables and how they should inform treatment in order to maximise its effectiveness.Niniejsza praca jest drugą i ostatnią częścią serii omawiającej oparte na dowodach zalecenia (evidence-based recommendations) w zakresie leczenia dorosłych pacjentów z zaburzeniami depresyjnymi. Część II skupia się na psychoterapii jako na istotnej opcji leczenia – czy to stosowanej jako jedyna, samodzielna forma terapii, czy też w połączeniu z leczeniem farmakologicznym. W pracy zaadaptowano definicję praktyk opartych na dowodach w zakresie psychologii w kształcie zaproponowanym przez Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne (American Psychological Association) do praktyki psychoterapii. Tym samym oparte na dowodach praktyki w zakresie psychoterapii zakotwiczone są w najlepszych dostępnych dowodach naukowych i doświadczeniu klinicznym psychoterapeutów oraz umieszczone w odpowiednim kontekście kulturowym, jak również uwzględniają indywidualne uwarunkowania i preferencje pacjentów. Praca omawia najlepsze dostępne dowody na skuteczność leczenia depresji na drodze psychoterapii i opisuje na pewnym poziomie szczegółowości każdą ze stosowanych obecnie terapii o empirycznie dowiedzionej wysokiej lub umiarkowanej skuteczności. W dalszej części poruszono kluczowe elementy praktyki klinicznej w odniesieniu zarówno do osoby terapeuty, jak i samego procesu psychoterapii. W omówieniu tym uwzględniono następujące kluczowe aspekty praktyki klinicznej: 1) ocena, ustalanie rozpoznania, formułowanie diagnozy wyjaśniającej; 2) planowanie i wdrażanie leczenia oraz ciągłe monitorowanie jego postępów; 3) aspekt interpersonalny; 4) autorefleksja, wykorzystywanie istniejących zasobów i ciągły rozwój zawodowy; 5) źródła wiedzy naukowej oraz 6) umiejętność doboru sposobu postępowania w zależności od indywidualnych i kulturowych uwarunkowań pacjenta. Ponadto omówiono indywidualne zmienne mające wpływ na leczenie danego pacjenta i sposób, w jaki powinny one warunkować dobór leczenia, tak aby pozwolić na osiągnięcie optymalnych efektów

Oparte na dowodach wytyczne leczenia dorosłych pacjentów z zaburzeniami depresyjnymi. Część I: postępowanie psychiatryczne

The high prevalence of depression globally and the severe burden of this life-threatening mental illness necessitate an evidence-based approach to its treatment, in order to offer best-possible relief to those suffering from it. The present bestpractice guideline was originally developed by a team of psychiatrists, psychologists, and other mental health professionals at a large psychiatric teaching hospital and outpatient clinic network in Michigan, USA. The document draws from several current major guidelines for the treatment of adult patients with depressive disorders published by national and international health organisations, such as the American Psychiatric Association (USA), Canadian Network for Mood and Anxiety Treatments (Canada), National Institute for Health and Care Excellence (UK) and World Health Organization (EU). The present document emphasizes the areas of broad consensus across these guidelines and, as such, the treatment recommendations contained herein represent the current “gold standard” in the field of psychiatry in the West. Part I of this two-part series covers a range of relevant psychiatric treatment aspects, from general patient management to treatment-stagespecific and population-specific recommendations. Special attention is given to pharmacotherapy, somatic therapies, treatment strategies for non-response and management of perinatal depression. Additional resources, including clinicianand patient-oriented websites and links to the full-text major published guidelines, where available, are provided. Psychiatric clinicians are encouraged to utilise the evidence-based practice recommendations for best-possible patient outcomes.Ze względu na wysoką zapadalność na depresję na całym świecie i ogromny ciężar tej zagrażającej życiu choroby psychicznej w jej leczeniu konieczne jest postępowanie oparte na dowodach (evidence-based approach), oferujące chorym możliwie największą poprawę samopoczucia. Niniejsze wytyczne w zakresie najlepszych praktyk stosowanych w leczeniu depresji zostały opracowane przez zespół psychiatrów, psychologów i innych specjalistów zajmujących się zdrowiem psychicznym w dużym psychiatrycznym szpitalu klinicznym oraz w sieci poradni zdrowia psychicznego w stanie Michigan w Stanach Zjednoczonych. Dokument ten bazuje na aktualnych zaleceniach dotyczących leczenia dorosłych pacjentów z zaburzeniami depresyjnymi wydanych przez uznane krajowe i międzynarodowe instytucje zdrowotne, takie jak Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (American Psychiatric Association) (USA), Kanadyjska Sieć Leczenia Zaburzeń Nastroju iLękowych (Canadian Network for Mood and Anxiety Treatments) (Kanada), Narodowy Instytut Zdrowia iDoskonałości Klinicznej (National Institute for Health and Care Excellence) (UK) oraz Światowa Organizacja Zdrowia (World Health Organization) (UE). Niniejsza praca kładzie nacisk na obszary, w których wytyczne wyżej wymienionych instytucji pokrywają się ze sobą. Tym samym zawarte w niej zalecenia odzwierciedlają przyjęte obecnie złote standardy w dziedzinie psychiatrii w krajach zachodnich. Część I dwuczęściowej serii artykułów dotyczy całego szeregu aspektów leczenia psychiatrycznego, począwszy od postępowania ogólnego, poprzez leczenie specyficzne dla danej fazy choroby, a skończywszy na zaleceniach dotyczących konkretnych grup pacjentów. Specjalną uwagę poświęcono farmakoterapii, terapiom somatycznym, strategiom stosowanym w przypadku braku odpowiedzi na leczenie oraz leczeniu depresji okołoporodowej. W pracy – tam, gdzie było to możliwe – podano również linki do dodatkowych zasobów zewnętrznych, takich jak strony internetowe dla pacjentów i klinicystów, oraz linki do pełnych tekstów wytycznych wydanych przez wspomniane instytucje. Klinicystów zachęca się do postępowania zgodnego z zaleceniami opartymi na dowodach w celu osiągania optymalnych wyników leczenia pacjentów z zaburzeniami depresyjnymi

Evidence-based practice guideline for the treatment of adult patients with depressive disorders. Part II: Psychotherapy

This document is the second instalment in a two-part series outlining evidence-based recommendations for the treatment of adult patients with depressive disorders. Part II focuses on psychotherapy as an important treatment option – as a standalone treatment or in combination with pharmacotherapy. This guideline adapts the definition of evidence-based practice in psychology, as proposed by the American Psychological Association, to the practice of psychotherapy. As such, evidence-based practice in psychotherapy is anchored in best available research evidence, the psychotherapist’s clinical expertise, and the patient’s characteristics, culture and preferences. The article reviews the best available research evidence for psychological treatments for depression and describes in some detail each of the current empirically-supported treatments with strong and modest research support. Further, it discusses the key components of clinical expertise, as it relates to both the person of the therapist and the process of psychotherapy. In particular, the discussion covers the following key areas of clinical expertise: 1) assessment, diagnosis, and case formulation; 2) treatment planning and implementation and ongoing monitoring of patients’ progress; 3) interpersonal expertise; 4) self-reflection, utilising available resources and ongoing professional growth; 5) scientific expertise; and 6) diversity expertise. Finally, the guideline addresses important patient-related variables and how they should inform treatment in order to maximise its effectiveness

Evidence-based practice guideline for the treatment of adult patients with depressive disorders. Part I: Psychiatric management

The high prevalence of depression globally and the severe burden of this life-threatening mental illness necessitate an evidence-based approach to its treatment, in order to offer best-possible relief to those suffering from it. The present bestpractice guideline was originally developed by a team of psychiatrists, psychologists, and other mental health professionals at a large psychiatric teaching hospital and outpatient clinic network in Michigan, USA. The document draws from several current major guidelines for the treatment of adult patients with depressive disorders published by national and international health organisations, such as the American Psychiatric Association (USA), Canadian Network for Mood and Anxiety Treatments (Canada), National Institute for Health and Care Excellence (UK) and World Health Organization (EU). The present document emphasizes the areas of broad consensus across these guidelines and, as such, the treatment recommendations contained herein represent the current “gold standard” in the field of psychiatry in the West. Part I of this two-part series covers a range of relevant psychiatric treatment aspects, from general patient management to treatment-stagespecific and population-specific recommendations. Special attention is given to pharmacotherapy, somatic therapies, treatment strategies for non-response and management of perinatal depression. Additional resources, including clinicianand patient-oriented websites and links to the full-text major published guidelines, where available, are provided. Psychiatric clinicians are encouraged to utilise the evidence-based practice recommendations for best-possible patient outcomes