Evaluating the effect of marine diagenesis on late Miocene pre-evaporitic sedimentary successions of Eastern Mediterranean Sea

Unidad de excelencia María de Maeztu MdM-2015-0552The microstructure and geochemical composition of foraminiferal tests are valuable archives for the reconstruction of paleoclimatic and paleoecological changes. In this context, the late Miocene Globigerinoides obliquus shells from Faneromeni section (Crete Island) were investigated through Scanning Electron Microscopy (SEM) imaging, Energy Dispersive System (EDS) analysis and X-Ray Diffraction (XRD) spectroscopy in order to evaluate their potential as paleoenvironmental archives in the eastern Mediterranean. Investigation of diagenetic features, in late Miocene sediments from the Faneromeni section, shows that carbonate precipitation and cementation occur in various lithologies, particularly in carbonate-rich portions, such as bioclastic or clayey limestones. We identified 3 different diagenetic stages (early, intermediate, advanced), as a function of taphonomy in the study area. The comparison of microstructural and geochemical characteristics reveals a sequence of preservation states with "glassy" to "frosty" to "chalky" shells, indicative of the progressive diagenetic alteration of late Miocene planktic foraminiferal calcite. The early diagenetic stage occurs during the Tortonian, and consists of intermediates between "glassy" and "frosty" individuals. Around the Tortonian/Messinian (T/M) boundary at the second diagenetic stage, planktonic foraminifera have a clear "frosty" appearance, showing a gradual high-Mg calcite (to dolomite) crystal overgrowth development and dissolution of biogenic calcite. During the late Messinian and progressively through the Messinian Salinity Crisis (MSC), planktonic foraminifera present a "chalky" taphonomy. The additional precipitation of authigenic high-Mg inorganic calcite and dolomite crystals in the exterior of the tests characterizes the advanced diagenetic stage. The measured amount of diagenetic Mg-rich (10-14% molar Mg on average) calcite and/or dolomite coatings is compatible with results obtained on modern eastern Mediterranean core-top sediments. The assessment of such a diagenetic alteration contributes to a more precise reconstruction of sea surface temperatures (SSTs) during the Neogene, such that only when the changing proportions of the texture are accounted for, would geochemical measurements and subsequent paleoenvironmental interpretations be more meaningful. However, further investigations should extend this approach to test the robustness of our findings across a range of taphonomies, ages and burial settings

Contribution to the history of sedimentation of the upper cenozoic marine formations in Gavdos island

Η νήσος Γαύδος, μαζί με την νήσο Γαυδοπούλα, αποτελούν την νοτιότερη προέκταση του νησιωτικού τόξου του Νοτίου Αιγαίου και βρίσκονται 23 ναυτικά μίλια νοτιοδυτικά της νήσου Κρήτης. Έχει μέγιστο μήκος 10km και μέγιστο πλάτος περίπου 5,5km, καλύπτει δε μια περιοχή 33km2. Το Αλπικό υπόβαθρο της νήσου Γαύδου εκτείνεται κυρίως κατά μήκος της ράχης από το ακρωτήρι της Κεφαλής έως το ακρωτήρι της Τρυπητής και ουσιαστικά συνίσταται από τα ανθρακικά στρώματα της ζώνης Πίνδου-Εθιάς καθώς και τα στρώματα φλύσχη. Η ανθρακική αυτή σειρά έχει ηλικία Ανώτερο Άλβιο-Ανώτερο Μαιστρίχτιο, ενώ ο φλύσχης έχει ηλικία Παλαιόκαινο - Ηώκαινο. Προς το βορειοανατολικό μέρος της νήσου Γαύδου εμφανίζεται ένα οφιολιθικό σύμπλεγμα που αποτελείται από μία μεταμορφωμένη ηφαιστειο-ιζηματογενή σειρά. Χρονολόγηση με τη μέθοδο K-Ar έδωσε ενδείξεις ότι η μεταμόρφωση έλαβε χώρα κατά το Κατωτ. Ιουρασικό. Οι μεταλπικοί σχηματισμοί αναπτύσσονται κυρίως στο βόρειο -βορειοανατολικό και κεντρικό τμήμα του νησιού, καλύπτοντας περίπου τα 2/3 της συνολικής έκτασής του. Έχουν αποτεθεί ασύμφωνα επί του αλπικού υποβάθρου και παρουσιάζουν ισόχρονες αποθέσεις με σημαντικές λιθολογικές διαφορές. Σκοπός της διδακτορικής αυτής διατριβής ήταν η μελέτη των Νεογενών σχηματισμών της νήσου Γαύδου και η παλαιογεωγραφική αναπαράσταση του νησιού την περίοδο αυτή. Για την επίτευξη του στόχου αυτού, μελετήθηκαν διεξοδικά τα βιοστρωματογραφικά, λιθοστρωματογραφικά και οικοστρωματογραφικά συμβάντα στις συνεχείς τομές Μπο, Ποταμός, Άγιος Ιωάννης που βρίσκονται στο βορειοδυτικό και βόρειο τμήμα του νησιού καθώς και στη τομή Μετόχια που βρίσκεται στο κεντρικό-βορειοανατολικό τμήμα του νησιού. Η απόθεση των νεογενών ιζημάτων στην νήσο Γαύδο ξεκινάει κατά το Κατώτερο Τορτόνιο όπως αποδεικνύεται από την βιοστρωματογραφική ανάλυση με βάση τα πλαγκτονικά Τρηματοφόρα, που πραγματοποιήθηκε στις τομές Ποταμός, Αγ. Ιωάννης και Μπο. Κατά το Κατώτερο Τορτόνιο ξεκίνησε η ανάπτυξη κοραλλίων στην περιοχή της νήσου Γαύδου και η εν γένει πανίδα τους δείχνει ότι ανήκουν στις αποικιακές εκείνες μορφές (ερματυπικά κοράλλια), που συμμετέχουν στη δημιουργία υφάλων. Πλούσια πανίδα από βελόνες πυριτιόσπογγων, διαπιστώθηκε για πρώτη φορά στην περιοχή της Γαύδου από τον συγγραφέα και προσδιορίστηκε. Άτομα Εχίνων συλλέχθηκαν μέσα από ψαμμιτικό πάγκο και προσδιορίστηκε ότι ανήκουν εξ’ ολοκλήρου στο γένος Clypeaster. Αναγνωρίστηκε και προσδιορίστηκε ένας ικανοποιητικός αριθμός ειδών του γένους αυτού, που είναι χαρακτηριστικά για το Μειόκαινο του χώρου της Μεσογειακής λεκάνης. Μέσα στις αποθέσεις των κυανών μαργών συλλέχθηκε και κατόπιν μελέτης προσδιορίστηκε μεγάλος αριθμός από άκανθες κανονικών και ακανόνιστων Εχίνων. Από την μελέτη των Βρυοζώων, που βρέθηκαν μέσα σε κυανές μάργες στις τομές της Γαύδου, προέκυψε ότι αυτά βρίσκονται στη μέγιστη πληθυσμιακή αφθονία τους σε βάθος που κυμαίνεται από 30 ως 80 m. Από το σύνολο των ιχθύων του Μ.-Α. Τορτονίου, συμπεραίνουμε ότι αυτά ανήκουν σε μια πανίδα που αποτέθηκε σε ένα περιβάλλον μέτριου βάθους. Εν αντιθέσει, η πανίδα των ιχθύων στους διατομίτες της προεβαποριτικής φάσης του Μεσσηνίου, είναι ενδεικτική ενός περιβάλλοντος απόθεσης κοντά στη ακτή, σχετικά ρηχό το οποίο όμως βάθαινε απότομα. Από την εύρεση και τον προσδιορισμό Ωτολίθων μέσα στις κυανές μάργες συμπεραίνουμε ότι η πλειονότητα των ιχθύων που τους φέρουν, ζούσαν στα όρια της νηριτικής ζώνης με την ηπειρωτική κατωφέρεια. Το σύνολο των δειγμάτων με τα απολιθωμένα φύλλα από την νήσο Γαύδο, συλλέχθηκε αποκλειστικά μέσα από τα στρώματα του Κατωτέρου-Μέσου Τορτονίου. Ο προσδιορισμός αυτής της απολιθωμένης χλωρίδας ομοιάζει περισσότερο με την τροπική - υποτροπική χλωρίδα του Κατωτέρου Μειοκαίνου της Κύμης παρά με την υποτροπική χλωρίδα του Ανωτέρου Μειοκαίνου της Δυτικής Μακεδονίας Οι παλαιοοικολογικές παρατηρήσεις της απολιθωμένης πανίδας στις κυανές μάργες στη βάση της τομής του Μπο, μας υποδεικνύουν ότι ο χώρος πιθανότατα αντιστοιχούσε σε μία ημι-απομονωμένη λιμνοθάλασσα. Τα κοράλλια που βρέθηκαν στην περιοχή της νήσου Γαύδου, αναπτύχθηκαν σε διεύθυνση ΔΒΔ -ΑΝΑ, δημιουργώντας έτσι μια μορφή υφάλου-φράγματος, που ξεκινούσε από τον κόλπο του Μπο και κατέληγε στον κόλπο του Κορφέ. Ο χώρος της τομής του Ποταμού και ο χώρος της τομής του Αγ. Ιωάννη, λιθολογικά μοιάζουν, αφού αυτοί αποτελούνται από ιζήματα κυανών μαργών σε εναλλαγές με άμμους τουρβιδιτικής φάσης, δείχνοντας έτσι ότι το περιβάλλον των λεκανών άλλοτε γινόταν βαθύτερο και άλλοτε αβαθέστερο

Micropaleontological parameters as proxies of late Miocene surface water properties and paleoclimate in Gavdos Island, eastern Mediterranean

Antonarakou, Assimina, Drinia, Hara, Tsaparas, Nikolaos, Dermitzakis, Michael D. (2007): Micropaleontological parameters as proxies of late Miocene surface water properties and paleoclimate in Gavdos Island, eastern Mediterranean. Geodiversitas 29 (3): 379-399, DOI: http://doi.org/10.5281/zenodo.537400

Malignant potential of epithelioid angiomyolipomas of the liver: A case report and comprehensive review of the literature

Hepatic epithelioid angiomyolipoma (HEAML) is a rare mesenchymal tumor that has been reported to have malignant potential. We herein describe a rare case of atypical HEAML. A 43-year-old Caucasian male patient visited his general practitioner due to a productive cough persisting for >2 months. During evaluation with several imaging tests, a chest computed tomography (CT) incidentally revealed a well-demar-cated lesion in the caudate lobe of the liver, sized 7 cm. An abdominal magnetic resonance imaging examination confirmed the findings of the CT. The possibility of hepatocellular carcinoma at that time could not be excluded. Due to inconclusive cross-sectional imaging, the patient underwent left hepatectomy with additional resection of segment I. The patient's postoperative course was uneventful. A diagnosis of `atypical' HEAML was established in the present case. The majority of HEAMLs are considered to be benign, although there are several reported cases exhibiting malignant behavior, such as tumor growth, presence of atypical cells, recurrence after surgical resection, metastasis and invasive growth into the liver parenchyma and alongside the vessels. From 2000 onwards, 19 cases of malignant hepatic AML have been reported. Malignant transformation is considered to occur mostly in the epithelioid subtype. To that end, when epithelioid or atypical characteristics are identified on preoperative biopsy, resection is indicated due to the high probability of malignancy

Evaluating the Effect of Marine Diagenesis on Late Miocene Pre-Evaporitic Sedimentary Successions of Eastern Mediterranean Sea

The microstructure and geochemical composition of foraminiferal tests are valuable archives for the reconstruction of paleoclimatic and paleoecological changes. In this context, the late Miocene Globigerinoides obliquus shells from Faneromeni section (Crete Island) were investigated through Scanning Electron Microscopy (SEM) imaging, Energy Dispersive System (EDS) analysis and X-Ray Diffraction (XRD) spectroscopy in order to evaluate their potential as paleoenvironmental archives in the eastern Mediterranean. Investigation of diagenetic features, in late Miocene sediments from the Faneromeni section, shows that carbonate precipitation and cementation occur in various lithologies, particularly in carbonate rich portions, such as bioclastic or clayey limestones. We identified 3 different diagenetic stages (early, intermediate, advanced), as a function of taphonomy in the study area. The comparison of microstructural and geochemical characteristics reveals a sequence of preservation states with “glassy” to “frosty” to “chalky” shells, indicative of the progressive diagenetic alteration of late Miocene planktic foraminiferal calcite. The early diagenetic stage occurs during the Tortonian, and consists of intermediates between “glassy” and “frosty” individuals. Around the Tortonian/Messinian (T/M) boundary at the second diagenetic stage, planktonic foraminifera have a clear “frosty” appearance, showing a gradual high-Mg calcite (to dolomite) crystal overgrowth development and dissolution of biogenic calcite. During the late Messinian and progressively through the Messinian Salinity Crisis (MSC), planktonic foraminifera present a “chalky” taphonomy. The additional precipitation of authigenic high-Mg inorganic calcite and dolomite crystals in the exterior of the tests characterizes the advanced diagenetic stage. The measured amount of diagenetic Mg-rich (10-14% molar Mg on average) calcite and/or dolomite coatings is compatible with results obtained on modern eastern Mediterranean core-top sediments. The assessment of such a diagenetic alteration contributes to a more precise reconstruction of sea surface temperatures (SSTs) during the Neogene, such that only when the changing proportions of the texture are accounted for, would geochemical measurements and subsequent paleoenvironmental interpretations be more meaningful. However, further investigations should extend this approach to test the robustness of our findings across a range of taphonomies, ages and burial settings

Evaluating the effect of marine diagenesis on late Miocene pre-evaporitic sedimentary successions of Eastern Mediterranean Sea

Unidad de excelencia María de Maeztu MdM-2015-0552The microstructure and geochemical composition of foraminiferal tests are valuable archives for the reconstruction of paleoclimatic and paleoecological changes. In this context, the late Miocene Globigerinoides obliquus shells from Faneromeni section (Crete Island) were investigated through Scanning Electron Microscopy (SEM) imaging, Energy Dispersive System (EDS) analysis and X-Ray Diffraction (XRD) spectroscopy in order to evaluate their potential as paleoenvironmental archives in the eastern Mediterranean. Investigation of diagenetic features, in late Miocene sediments from the Faneromeni section, shows that carbonate precipitation and cementation occur in various lithologies, particularly in carbonate-rich portions, such as bioclastic or clayey limestones. We identified 3 different diagenetic stages (early, intermediate, advanced), as a function of taphonomy in the study area. The comparison of microstructural and geochemical characteristics reveals a sequence of preservation states with "glassy" to "frosty" to "chalky" shells, indicative of the progressive diagenetic alteration of late Miocene planktic foraminiferal calcite. The early diagenetic stage occurs during the Tortonian, and consists of intermediates between "glassy" and "frosty" individuals. Around the Tortonian/Messinian (T/M) boundary at the second diagenetic stage, planktonic foraminifera have a clear "frosty" appearance, showing a gradual high-Mg calcite (to dolomite) crystal overgrowth development and dissolution of biogenic calcite. During the late Messinian and progressively through the Messinian Salinity Crisis (MSC), planktonic foraminifera present a "chalky" taphonomy. The additional precipitation of authigenic high-Mg inorganic calcite and dolomite crystals in the exterior of the tests characterizes the advanced diagenetic stage. The measured amount of diagenetic Mg-rich (10-14% molar Mg on average) calcite and/or dolomite coatings is compatible with results obtained on modern eastern Mediterranean core-top sediments. The assessment of such a diagenetic alteration contributes to a more precise reconstruction of sea surface temperatures (SSTs) during the Neogene, such that only when the changing proportions of the texture are accounted for, would geochemical measurements and subsequent paleoenvironmental interpretations be more meaningful. However, further investigations should extend this approach to test the robustness of our findings across a range of taphonomies, ages and burial settings