«L’età d’oro della Vita». La vecchiaia di Oriana Fallaci

From Tithonus to the Struldbrugs of Swift, the old age is seen as a phase of decline, of decay, of exclusion from active life, which generates conditions of need. Senility can become even an influencing discrimination: in 1969 Robert Butler coined the term ageism and developed the theory of the phenomenon. So it is very surprising to see the optimism of Oriana Fallaci who observed: «They are fools those who refuse [the old age] and in order to refuse it they make the facelift, they dress up like a twenty-yearold, they cheat on age. Silly and ungrateful. […] The oldness is a beautiful age. The golden age of Life» [IA 149-150]. The tone marvels even more if you think about the cancer against which the Florentine journalist fought for years. It therefore seems interesting to analyze the reason for such serenity, despite the thanatic shadow.From Tithonus to the Struldbrugs of Swift, the old age is seen as a phase of decline, of decay, of exclusion from active life, which generates conditions of need. Senility can become even an influencing discrimination: in 1969 Robert Butler coined the term ageism and developed the theory of the phenomenon. So it is very surprising to see the optimism of Oriana Fallaci who observed: «They are fools those who refuse [the old age] and in order to refuse it they make the facelift, they dress up like a twenty-yearold, they cheat on age. Silly and ungrateful. […] The oldness is a beautiful age. The golden age of Life» [IA 149-150]. The tone marvels even more if you think about the cancer against which the Florentine journalist fought for years. It therefore seems interesting to analyze the reason for such serenity, despite the thanatic shadow

Świat labiryntowy w prozie Prima Leviego

Primo Levi jest jednym z najbardziej znanych włoskich pisarzy XX wieku tak w swej ojczyźnie, jak i poza nią. Oryginalność i wartość jego prozy wynikają niewątpliwie z eklektyzmu i niejednorodności formacji artysty, mających swe źródło w powikłanych czy wręcz dramatycznych losach osobistych, zawodowych i literackich. Chemik, tłumacz, komentator, eseista, autor opowiadań fantastycznych i fantastycznonaukowych oraz powieści autobiograficzno-historycznych, wciąż jest jednak przez krytyków uznawany głównie za świadka Holokaustu. Niniejsza dysertacja ma na celu rozpoznanie w utworach prozatorskich Leviego siły i funkcjonalności figury labiryntu zarówno na poziomie formalnym i stylistycznym jak też tematycznym, psychologicznym, socjologicznym i egzystencjalnym. Pierwsza część pracy przedstawia semantyczny status tego archetypu w różnych dziedzinach ludzkiej działalności i ekspresji: w architekturze, sztukach pięknych, religii, mitologii, naukach społecznych, matematyce, cybernetyce oraz - przede wszystkim - w literaturze. Ta wieloznaczna i wielowymiarowa figura zdaje się być emblematyczna zwłaszcza dla realizacji artystycznych XX wieku, pojawiając się w rozmaitych i specyficznych formach zawsze po to, by ujawnić złożoność, zagubienie, poczucie chaosu i problemy z wyborem odpowiednich dróg w wymiarze Bytu i jednostki. Podobnie funkcjonuje ona w prozie Leviego, co wykazuje analityczna część rozprawy. U włoskiego pisarza labirynt jest zorganizowaną, zamkniętą i wrogą przestrzenią fizyczną i ludzką, poddaną wyrafinowanej opresji. W sposób ekstremalny wyraża ją obóz koncentracyjny z czołowych powieści Leviego, w którym istnieją zwodnicze korytarze i pułapki śmierci, Minotaurowe demony fizjologiczne, psychiczne i społeczne, uderzanie w mur niemożności, bezradność skazańców i rozpaczliwe szukanie choćby najcieńszej nitki Ariadny w momentach przyjaźni, pasji, religii, szczęśliwych zbiegów okoliczności i irracjonalnej nadziei. W obszarze tożsamościowo-ontologicznym labirynt Leviego wyraża się w wielości tematycznej i w zróżnicowaniu formalnym. Pod tym względem godne uwagi są eseje i wywiady Leviego-świadka Historii, prowadzące ku afirmacji działania mimo zniechęcenia i ograniczeń, oraz jego opowiadania z gatunku fantastyki i science fiction, którym inspiracji dostarczyła zawodowa wiedza pisarza-chemika. W jego świecie wyobrażonym czy probabilistycznym pierwiastki, molekuły, byty botaniczne, zoologiczne i mutanty okazują się uczestnikami swoistej odysei przypadkowych lub celowych strategii, poruszający się między zagładą, deformacją, obietnicą i ewolucją. Wielogłos, dialogowość, intra- i intertekstualne techniki, autocytaty, ironia, humor i gry metaliterackie powodują, że dorobek turyńskiego twórcy można postrzegać jako hipertekst, tworzący labirynt, w którym odzwierciedla się egzystencjalna, profesjonalna i literacka złożoność humanisty-naukowca naznaczonego piętnem błędnika koncentracyjnego

"Jestem centaurem" : twórczość Prima Leviego

Primo Levi, znany polskiemu czytelnikowi jedynie ze wspomnieniowej powieści Czy to jest człowiek? (Se questo è un uomo) oraz wyboru opowiadań Najlepsza jest woda, należy do najpoczytniejszych i najbardziej uznanych włoskich pisarzy XX wieku - zarówno w ojczyźnie, jak i poza nią, i to nie tylko w Europie, ale także w Stanach Zjednoczonych, czego dowodem jest nieustające zainteresowanie jego życiem oraz biografią literacką. „Głos Prima Leviego jest chyba najbardziej emocjonującym spośród wszystkich dobywających się z koncentracyjnego piekła" - pisze Victor Brombert, literaturoznawca z Princeton. I rzeczywiście, choć pisarstwo polskie obfituje w podobne świadectwa, to twórczość Leviego stanowi klasę samą w sobie, gdyż wyrastając z obozowych wspomnień, kieruje się ku futurystycznym wizjom

Elogio dell’entropia

Oriana Fallaci, a journalist and a political interviewer, succeeded in translating Boltzmann’s equation into a novel, Inshiallah, which was published in 1990. The story is set in Beirut in 1983 during the Lebanese Civil War, which becomes a metaphor for disorder. The fractal universe of the novel ‒ which unfolds between the real and the surreal, the factual and the fictional, the historical and the potential ‒ is reflected and multiplied by the mirrors of individual biographies, motivations, languages, dialects. Not only does entropy invade its imaginary world, but it also fuses the structure of the book, which combines postmodern narrative, classical epic and poetry, in the footsteps of the most diverse masters. In turn, Fallaci’s ontological vision of Life, which engulfs Death, is a natural variant of its opposite: Life and Death remain opposite in comparative and interdependent terms, like the principle of Yin and Yang

La morte come verifica della vita in Tristano muore di Antonio Tabucchi

Se pantha rei di Eraclito è una constatazione serena o perfino un’espressione di ammirazione verso il mondo-fuoco1, la teoria di Zygmunt Bauman rispecchia lo status quo odierno, alquanto deprimente. La fluidità nel filosofo presocratico è uguale alla natura delle cose, il divenire è la realtà, in Bauman invece la liquidità costituisce un sinonimo dell’instabilità e dell’insicurezza provocate dalla transitorietà e dalla mutevolezza imposte dal consumismo e dalla globalizzazione. Il mondo postmoderno accresce costantemente il senso di frustrazione, mercifica l’esistenza, produce “uomini-rifiuti” e “vite di scarto”2. La sicurezza3, il conforto e l’esubero4 della parte sviluppata del globo sono apparenti nel senso che non solo non proteggono dalle tensioni, ma al contrario, le moltiplicano. “La paura è la più temibile quando è vaga, sparsa, indistinta, […] senza un indirizzo o una causa chiari; quando essa ci perseguita senza capo né coda, quando la minaccia che dovremmo temere s’intravede ovunque, ma non si vede bene da nessuna parte. «Paura» è il nome che diamo alla nostra incertezza: alla nostra ignoranza della minaccia e di ciò che c’è da fare […] per arrestarne il cammino — o per affrontarla, se fermarla non è in nostro potere

L'ibridismo nell'opera primoleviana

The paper is dedicated to the writer's fascination of complexity of the universe and hybridism. He used to call himself a centaur, because of his double disposition: novelist/poet and chemist. Levi, stretched between being Italian and Jew, writer and chemist, commentator and translator, between the «daily» and «nightly» writing, was able to transcend the common division between letters and science. He was interested in contamination, mixture, mutation, and discussed hybridity in many essays and literary scherzos to show convolutions of human condition and prolific richness of life. Levi's unusual powers of observation combine with an abundance of themes and literary forms, which proves that his works are marked by hybridism at morphological level as well

Recent Development of Nano-Materials Used in DNA Biosensors

As knowledge of the structure and function of nucleic acid molecules has increased, sequence-specific DNA detection has gained increased importance. DNA biosensors based on nucleic acid hybridization have been actively developed because of their specificity, speed, portability, and low cost. Recently, there has been considerable interest in using nano-materials for DNA biosensors. Because of their high surface-to-volume ratios and excellent biological compatibilities, nano-materials could be used to increase the amount of DNA immobilization; moreover, DNA bound to nano-materials can maintain its biological activity. Alternatively, signal amplification by labeling a targeted analyte with nano-materials has also been reported for DNA biosensors in many papers. This review summarizes the applications of various nano-materials for DNA biosensors during past five years. We found that nano-materials of small sizes were advantageous as substrates for DNA attachment or as labels for signal amplification; and use of two or more types of nano-materials in the biosensors could improve their overall quality and to overcome the deficiencies of the individual nano-components. Most current DNA biosensors require the use of polymerase chain reaction (PCR) in their protocols. However, further development of nano-materials with smaller size and/or with improved biological and chemical properties would substantially enhance the accuracy, selectivity and sensitivity of DNA biosensors. Thus, DNA biosensors without PCR amplification may become a reality in the foreseeable future