The use of virtual patient in teaching clinical practice skills to nursing students: Hemşirelik öğrencilerine klinik uygulama becerilerinin öğretiminde sanal hastanın kullanımı

Virtual patients are used as training method to gain professional competencies in nursing education. Virtual patients are real-life interactive computer-based clinical scenarios where students can learn appropriate information and practices to plan and manage patient care, and can be used for health care, training, or evaluation. Virtual patient technology that provides skill in a risk-free environment provides real-time feedback on student activity that can affect decision-making when they contact with the patient. If included in the curriculum appropriately; virtual patient technology can help the student develop numerous skills such as clinical assessment, patient interaction, critical thinking, therapeutic approach and adaptation to a changing environment. It helps students to overcome the limits of clinical practice, develop coping skills, support critical thinking, develop decision-making skills, and quickly adapt to clinical settings. ​Extended English summary is in the end of Full Text PDF (TURKISH) file.   Özet Sanal hastalar, hemşirelik eğitiminde mesleki yeterlikleri kazanmak için eğitim yöntemi olarak kullanılmaktadır. Öğrencilerin hasta bakımını planlamak ve yönetmek için uygun bilgi ve uygulamaları öğrenebilecekleri, sağlık bakımı, eğitim veya değerlendirme amacıyla kullanılabilen gerçek yaşamla etkileşimli bilgisayar tabanlı klinik senaryolardır. Risksiz bir ortamda beceri kazandıran sanal hasta teknolojisi, hasta ile temasa geçtiğinde karar vermeyi etkileyebilecek öğrenci etkinliği hakkında gerçek zamanlı geribildirim sağlar. Müfredata uygun bir şekilde dahil edilirse; sanal hasta teknolojisi öğrenciye klinik değerlendirme, hasta etkileşimi, eleştirel düşünme, terapötik yaklaşım ve değişen bir ortama uyum sağlama gibi çok sayıda becerinin geliştirilmesine yardımcı olabilir. Öğrencilerin klinik uygulamaların sınırlarını aşmalarına, baş etme becerilerini geliştirmelerine, eleştirel düşünceyi desteklemelerine, karar verme becerilerini geliştirmelerine ve klinik ortamlara hızlı bir şekilde adapte olmalarına yardımcı olmaktadır

Mobile learning in nursing "m-learning"Hemşirelikte mobil öğrenme “m-öğrenme”

Along with the change in information and communication technology, learning methods are also changing. One of the new and fastest growing learning models is m-learning. The m-learning is often defined as a learning environment in which students and instructors can access learning system over wireless network at anytime, anywhere using mobile devices. According to Koole's definition, m-learning; "Is a process of interaction of mobile technologies, learning capacities, and social aspects of the learners”. Use of m-learning in nursing education is increasing day by day. It’s known that these technologies are used in nursing education in many countries, although there is no clear information about the number of schools that use mobile devices in nursing education. M-learning in nursing education; supports learning, provides up-to-date accurate information and has important information potential such as patient safety, support for evidence based practice, development of decision-support systems. Extended English abstract is in the end of Full Text PDF (TURKISH) file.ÖzetBilgi ve iletişim teknolojisindeki değişimle birlikte öğrenme yöntemleri de değişmektedir.  Yeni ve çok hızlı gelişen öğrenme modellerinden biri de m-öğrenmedir. M-öğrenme; genellikle öğrencilerin ve eğitmenlerin herhangi bir yerde, herhangi bir zamanda, mobil cihazları kullanarak kablosuz ağ üzerinden öğrenme sistemine erişebilecekleri öğrenme ortamı olarak tanımlanmaktır.  Koole'ye göre ise m-öğrenme; “mobil teknolojilerin etkileşiminden, öğrenme kapasitelerinden ve öğrenmenin sosyal yönlerinden oluşan bir süreçtir”. Bu eğitim modelinin; her zaman, her yerde, eğitimde fırsat eşitliğini artırma, formal, informal ve non-formal öğrenme çevrelerinde kesintisiz öğrenmeye olanak sağlama, bireyselleştirilmiş öğrenmeyi kolaylaştırma gibi birçok avantajı bulunmaktadır. Bu nedenle, hemşirelik eğitiminde de kullanımı gün geçtikçe artmaktadır. Hemşirelik eğitiminde mobil cihazları kullanan okulların sayısıyla ilgili açıklayıcı bir bilgi olmasa da, birçok ülkede hemşirelik eğitiminde bu teknolojilerin kullanıldığı bilinmektedir. Hemşirelik eğitiminde m-öğrenme; öğrenmeyi destekler, güncel, doğru bilginin kullanılmasını sağlar ve hasta güvenliğini sağlama, kanıta dayalı uygulamaları destekleme, karar-destek sistemlerinin geliştirilmesi gibi önemli bilgi potansiyeline sahiptir

Effects of topical mometasone furoate therapy on local and systemic macrophage migration inhibitory factor levels in allergic rhinitis patients

Amaç: Bu çalışmada mometazon furoat nazal sprey (MFNS) ile tedavi ettiğimiz alerjik rinitli hastalarda tedavi öncesi (TÖ) / tedavi sonrası (TS) serumda ve nazal lavaj sıvılarında makrofaj migrasyon inhibitör faktör (MİF) düzeylerini araştırdık. Ayrıca, tedavinin naza lmukozadaki eozinofil düzeyine etkilerini irdeledik. Gereç ve Yöntem: İlk muayene sırasında alerjik rinit yakınmalarının en az ikisine sahip olan 22 hastanın semptomları skorlandı, muayene bulguları kaydedildi; serumda ve nazal lavaj sıvısında MİF değerleri saptandı. Hastalara günde bir kez 100 g MFNS (Nasonex®) başlandı. TS dördüncü haftada semptomlar ve muayene bulguları yeniden değerlendirildi, nazal lavaj/serum MİF değerleri ELISA metodu ile ölçüldü. Nazal mukoza impresyonsitolojisimateryallerinde eozinofillerin diğer hücrelere göre oranları hesaplandı. Bulgular: TÖ/TS nazal lavaj MİF ortalaması (sırasıyla 503,53 294,50 pg/ml ve 1422.35 1097,98 pg/ml, P0.05) bulundu. Nazal mukozanın impresyon sitolojisinde eozinofil yüzdesi TÖve TS, sırasıyla 51.86 28,94 ve 25.64 23,60 idi. Eozinofil yüzdeleri arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlıydı (p<0.001). Semptomskorları ortalaması TÖve TS sırasıyla 16,95 4,27 ve 9,24 3,38 idi. Skor ortalamalarındaki fark istatistiksel olarak anlamlıydı (P<0.001). Sonuç: HastalarımızdaTSda anlamlı klinik bir düzelme görüldü.TS semptomskorları ve nazalmukoza eozinofil yüzdeleri belirgin şekilde azaldı. TSda lokal MİF düzeylerinde ise artış izlendi. MFNS tedavisini takiben MİF değerlerinde izlenen anlamlı değişikliğin klinik düzelmeyle ilişkisinin daha ayrıntılı incelenmesi gerekmektedir.Background: In this study we aimed to investigate the systemic and local levels of macrophagemigration inhibitory factor (MIF) before and after topically applied mometasone furoate therapy in patients with allergic rhinitis. We also investigated the effects of therapy on local eosinophil accumulation. Material and Methods: Twenty-two patients (8 males and 14 females; median of 46 years ranging, from 17 to 68 years) with AR were subjects of this study. Percentages of eosinophils in nasal smears were calculated. MIF levels in serum and nasal lavage were measured by an enzyme-linked immunosorbent assay. Results: Topical glucocorticoid treatment significantly inhibited total symptom score (TSS) (16,95 4,27 and 9,24 3,38, respectively, p<0.001). After therapy, mean percentages of eosinophils decreased significantly (51.86 28,94 and 25.64 23,60 respectively, p<0.001) by impression cytology. MIF levels both in serum (782,55 759,43pg/ml and 917.10 1080,37 pg/ml, respectively) and nasal lavage (503,53 294,50 pg/ml and 1422.35 1097,98 pg/ml, respectively) increased after mometasone therapy. However, only the change in nasal lavage samples was statistically significant (p<0.001). Conclusions: TSS and nasal eosionophil numbers in nasal mucosa decreased following therapy. Further investigations are needed to evaluate the relations between clinical improvement and the significant changes in MIF levels following MFNS treatment

Prognostic factors for lymph node negative stage I and IIA non-small cell lung cancer: Multicenter experiences

Surgery is the only curative treatment for operable non-small lung cancer (NSCLC) and the importance of adjuvant chemotherapy for stage IB patients is unclear. Herein, we evaluated prognostic factors for survival and factors related with adjuvant treatment decisions for stage I and IIA NSCLC patients without lymph node metastasis. Materials and Methods: We retrospectively analyzed 302 patients who had undergone curative surgery for prognostic factors regarding survival and clinicopathological factors related to adjuvant chemotherapy. Results: Nearly 90% of the patients underwent lobectomy or pneumonectomy with mediastinal lymph node resection. For the others, wedge resection were performed. The patients were diagnosed as stage IA in 35%, IB in 49% and IIA in 17%. Histopathological type (p=0.02), tumor diameter (p=0.01) and stage (p<0.001) were found to be related to adjuvant chemotherapy decisions, while operation type, lypmhovascular invasion (LVI), grade and the presence of recurrence were important factors in predicting overall survival (OS), and operation type, tumor size greater than 4 cm, T stage, LVI, and visceral pleural invasion were related with disease free survival (DFS). Multivariate analysis showed operation type (p<0.001, hazard ratio (HR):1.91) and the presence of recurrence (p<0.001, HR:0.007) were independent prognostic factors for OS, as well visceral pleural invasion (p=0.01, HR:0.57) and LVI (p=0.004, HR:0.57) for DFS. Conclusions: Although adjuvant chemotherapy is standard for early stage lymph node positive NSCLC, it has less clear importance in stage I and IIA patients without lymph node metastasis

Injection Administration Features of the Patients who self-administer Subcutaneous Immunomodulator Injection and the Injection Site Reactions

OBJECTIVE: This study aims at examining the injection administration features of the patients with multiple sclerosis who self-administer subcutaneous immunomodulator injection and the injection site reactions they experience. METHODS: AA total of 50 patients who fit the inclusion criteria of the study and volunteered to participate were included in the sample. The data were collected by a questionnaire which was developed by the researchers and based on the literature. The data were analyzed by SPSS 15.0 statistical program pack. Means, standard deviations, frequencies and percentages were calculated following the descriptive statistics. Chi-square test and Mann-Whitney U test were used to analyze the differences between some variables and the injection site reactions. RESULTS: In our study, 74% of the patients have reported at least one injection site reaction. Pain and redness are among the most common injection site reactions and least developed reactions are abscess and lipoatrophy. No statistical difference was found between the development of the injection site reactions, and injection administration features, the type of the administered medications, the administration period of the medications, and the number of total injections (p˃0.05). A statistical significance was observed between the gender and the development of the injection site reactions (p˂0.05). CONCLUSION: Injection administration features were not effective factors in terms of the injection site reactions. Injection site reactions were more common in women than in men