„Elegia o rzece” – próba dekonstrukcji chińskiej utopii

W sierpniu 1988 roku w chińskiej telewizji centralnej (CCTV) będącej pod kontrolą rządu i cenzury pojawił się sześcioodcinkowy serial dokumentalny pt. Elegia o rzece. Serial zgromadził przed telewizorami sporą publiczność, co mogło być spowodowane rewolucyjnymi tezami postawionymi w filmie. Po raz pierwszy w drugiej połowie XX wieku w tak szeroko dostępnym medium postawiono tezy o tym, że kultura chińska jest wsobna, a jedynie korzystanie z rozwiązań zachodnich (w gospodarce i demokratyzacji kraju) może sprawić, że Chiny wkroczą w nową, wspaniałą erę. Twórcy serialu zdekonstruowali uświęcone symbole cywilizacji chińskiej. W Elegii o rzece Chiny przestały być arkadyjską krainą smoka, przedstawione zostały raczej jako dystopiczne miejsce, które, by z niego wyjść, musi śmiało otworzyć się na świat zewnętrzny. Autorzy postulują całkowitą zmianę paradygmatu, która manifestować miałaby się w otwarciu w stronę niebieskiego oceanu, w stronę świata cywilizacji zachodniej. Uzyskanie nowej tożsamości narodowej i odejście od wegetacji kulturowej miałaby odbyć się poprzez budowę nowej utopii i reinterpretację symboli narodowych. Był to projekt na wskroś futurologiczny, mający silne oparcie w polityce realizowanej przez frakcję Zhao Ziyanga

Chiny: balansując na granicy awersu i rewersu

-

Olivopontocerebellar artrophy in MRI spectroscopy : case report

Background: Olivopontocerebellar atrophy (OPCA) is an adult-onset disorder. It may occur in a sporadic or familial form. Case report: We present the case of a 62-year-old man with clinical symptoms of progressive cerebellar ataxia. Conclusions: Radiography presented atrophy of the pons and cerebellum. Clinically the syndrome results in progressive ataxia and bulbar dysfunction. Spectroscopy MR shows decrease in NAA/Cr ratio in cerebellum and pons - typical patterns of atrophy

Clinical features and disease course in patients with BRCA1-dependent ovarian cancer

f the disease and prognosis of BRCA1-dependent OC vary between sporadic cases. Aim of the study: To analyze clinical features and disease courses of BRCA1-dependent OC in the material from Center of Oncology, Cracow Branch. Material and methods: Between 2004 and 2008, 66 mutations of BRCA1 gene were found in patients with OC. All patients were treated with primary surgery followed by platinum-based chemotherapy. Outcomes were assessed by means of clinical examination and imaging tests. Patients with complete response were followed up in the outpatient office. Secondary chemotherapy was administered if persistent or progressive disease was diagnosed. Results: In the analyzed group of 66 (100%) patients, the following mutations of BRCA1 gene were found: in 31 (47%) – C61G (exon 5), in 21 (31,8%) – 5382insC (exon 20), in 6 (9.1%) – 185delAG and in 8 (12.1%) – other (exon 11). Mean patient age was 48. FIGO stage I and stage II were diagnosed in 7 (10,6%), stage III in 58 (89,9%) and stage IV in 1 patient (1,5%). Twenty five (37.9%) patients underwent complete macroscopic primary cytoreduction. Platinum-based chemotherapy was administered to all 66 patients after surgery. Complete response (CR), partial response (PR) and progressive disease (PD) was achieved in 31 (46.9%), 30 (45,5%) and 5 (7.6%) patients, respectively. Secondary surgery was performed in 29 (43.9%) of patients after completion of adjuvant therapy. Second-line chemotherapy was administered in 40 (60.6%) patients due to residual or progressive disease. Mean time of follow-up was 65 months. Forty one (62.1%) patients died due to OC progression. Conclusions: Clinical features and disease courses in BRCA1-dependent OC patients in the analyzed group were similar to other results reported in the literature

Effects of process parameters on structure and properties of melt-blown poly(lactic acid) nonwovens for skin regeneration

Skin regeneration requires a three-dimensional (3D) scaffold for cell adhesion, growth and proliferation. A type of the scaffold offering a 3D structure is a nonwoven material produced via a melt-blown technique. Process parameters of this technique can be adapted to improve the cellular response. Polylactic acid (PLA) was used to produce a nonwoven scaffold by a melt-blown technique. The key process parameters, i.e., the head and air temperature, were changed in the range from 180–270 °C to obtain eight different materials (MB1–MB8). The relationships between the process parameters, morphology, porosity, thermal properties and the cellular response were explored in this study. The mean fiber diameters ranged from 3 to 120 µm. The average material roughness values were between 47 and 160 µm, whereas the pore diameters ranged from 5 to 400 µm. The calorimetry thermograms revealed a correlation between the temperature parameters and crystallization. The response of keratinocytes and macrophages exhibited a higher cell viability on thicker fibers. The cell-scaffold interaction was observed via SEM after 7 days. This result proved that the features of melt-blown nonwoven scaffolds depended on the processing parameters, such as head temperature and air temperature. Thanks to examinations, the most suitable scaffolds for skin tissue regeneration were selected

Deifikacja wizerunku Mao Zedonga i obrazoburcza próba jego dekonstrukcji

This text is an attempt to reflect on the image of Mao Zedong in People’s Republic of China and the politics of shaping his image. Mao Zedong, his politics, literary work, life, and other aspects of his long biography have been fairly well described by numerous researchers over the past few decades. However, far too little space has been devoted to the image of Mao Zedong in the consciousness of the Chinese. Considering that Mao has been included into the set of deities and surrounded by a halo of divinity, the critical attitude to his figure verges on sacrilege. It is a surprising encounter of politics and religion, which Mao Zedong would not expect in his lifetime. In fact, only popular and avant-garde art, as well as individual oppositionists have made iconoclastic attempts to deconstruct the figure of Mao.Niniejszy tekst jest próbą refleksji na temat wyobrażenia Mao Zedonga w Chinach Ludowych oraz polityki kształtowania jego wizerunku. Mao Zedong, jego polityka, twórczość literacka, życiorys i inne aspekty długiej biografii zostały dość dobrze opisane przez licznych badaczy na przełomie ostatnich kilkudziesięciu lat. Zdecydowanie za mało miejsca poświęcono wizerunkowi Mao Zedonga w świadomości Chińczyków. Przy założeniu, że Mao został włączony w poczet bóstw i otoczony jest nimbem boskości, stosunek krytyczny do jego postaci staje się obrazoburczy. Jest to zaskakujące spotkanie z pogranicza polityki i religii, którego Mao Zedong nie spodziewałby się za życia. Właściwie tylko sztuka popularna i awangardowa, a także poszczególni opozycjoniści podjęli się ikonoklastycznej próby dekonstrukcji postaci Mao

There Is Not One China: Chinese Theaters in East Asia

Artykuł omawia książkę Rosselli Ferrari Transnational Chinese Theatres: Intercultural Performance Networks in East Asia. Monografia badaczki chińskich teatrów koncentruje się charakterystyce sieci artystycznych powiązań transnarodowych w Azji Wschodniej. Ferrari, badając współpracę teatralną twórców z Chin, Tajwanu czy Hongkongu, proponuje ponadnarodowy i rizomatyczny model analizowania kultury sinofonicznej. W książce wykorzystano liczne nieprzytaczane dotąd w badaniach źródła, niepublikowane materiały i wywiady. Ferrari wyraźnie odcina się od orientalizowania teatrów Wschodu, a jako główną metodę w ich badaniu obiera, za tajwańskim socjologiem kultury Chen Kuan-hsingiem, właśnie Azję (Asia as method) i uważnie wsłuchuje się w głos teatrów chińskich.This article discusses Rossella Ferrari’s book Transnational Chinese Theatres: Intercultural Performance Networks in East Asia. This research monograph by a scholar of Chinese theaters focuses on characterizing transnational artist networks in East Asia. Investigating theater collaborations of artists from China, Taiwan, and Hong Kong, Ferrari proposes a transnational and rhizomatic model for analyzing Sinophone culture. The book makes use of multiple sources not referenced in previous research, unpublished materials, and interviews. Ferrari explicitly dissociates herself from the orientalization of Eastern theaters; as her main method in researching them, she chooses Asia itself, following the Taiwanese cultural sociologist Chen Kuan-hsing (Asia as method) and listening carefully to the voice of Chinese theaters

Ponowoczesny świat w twórczości Meng Jinghuia

Celem niniejszej pracy jest analiza twórczości reżyserskiej i literackiej Meng Jinghuia (孟京辉) w świetle czasów ponowoczesnych, w których artysta tworzy. W rozprawie odnajdowane są ponowoczesne kategorie właściwe dla miejsca oraz czasu powstawania sztuk i tekstów dramatycznych. Wśród głównych wyróżników postmodernizmu w działalności dramaturgicznej i teatralnej Menga należy wymienić intertekstualność, korespondencję sztuk scenicznych, zabawy konwencją, karnawałowe stylizacje językowe i sceniczne, rodzaje podejmowanych tematów, a także postdramatyczność. Istotną częścią pracy jest rozpoznanie motywów i genezy powstania dzieł zanurzonych w najnowszej historii Chin

The voice as an image of personality and condition of upbringing

The topic of my master thesis is the voice as an image of personality and condition of upbringing. The first part of the thesis concerns – among many others – personality in various aspects, for example in the perspective of antipedagogic, personality pedagogic, sociology and culture, ancient and practical Hawaiian knowledge and psychotherapy with the elements of psychology. I start the first subsection with describing the main problem, which concerns the patterns of rejection. It describes the rejection of human (as a whole person). Moreover, I show the connection of mind, body and personality. However I describe the voice as the image of personality. In next subsections of the first chapter, where I write about the conditions of personal “I” from various aspects of different spheres, I still confirm the mutual dependency of human physics, his voice and personality (physics is described as an aspect of personality).The second chapter is aiming for directing the reader on methods, which were used in the practical part (in the empiric part). I render here the crucial elements of working with voice. I underline the meaning of the “inner child”, that is an important part of subconsciousness of a grown up person. I explain the foundations of antipedagogics, which state that the child is a thinking and dignified person. Sometimes I describe the psychotherapical issues. When the human abandons the disadvantageous patterns of behaviour in the favor of better and healthier ones, he participates in the educational process. The same process takes place in psychotherapy. The third chapter contains the elaboration concerning the empiric part. With the help of associations test, I described here my own personal experience. The data that I have gathered, come from the part of subconsciousness described as the “inner child”. I precisely discuss the the relations between the “inner child” with the “inner parent”. I show the relation between the body, voice and personality in this experiment. The opening point is the main problem. The answers (received in the deepened regressive state) were taken under analysis. The experiment I have described shows, that the scream or shout of a child is the deposit of the future conversation. I assumed that the newborn child screams, because it is the way of expressing its personality. It means that the personality exists then, that the child isn’t a “blank page”. That young human (in this case the child) shouts - he sends a communication which isn’t properly understood every time.Tematem mojej pracy jest głos jako wyraz osobowości i warunek wychowania. Pierwsza część opracowania dotyczy- między innymi - osobowości w różnych jej ujęciach, na przykład w perspektywie antypedagogiki, pedagogiki personalistycznej, socjologii i kultury, pradawnej i praktycznej wiedzy hawajskiej, ale też psychoterapii z elementami psychologii. W pierwszym podrozdziale poruszam temat wzorców odrzucenia, które dotyczą człowieka. Poza tym, wykazuję związek umysłu, ciała i osobowości. Natomiast głos określam jako wyraz osobowości. W kolejnych podrozdziałach pierwszej części, gdzie piszę o uwarunkowaniach osobowego „ja” z punktu widzenia różnych dziedzin, nadal potwierdzam wzajemną zależność fizyczności człowieka, jego głosu i osobowości (fizyczność określam jako aspekt osobowości). Drugi rozdział ma na celu ukierunkować czytelnika na metody, które zostały wykorzystane w części praktycznej (w części empirycznej). Przedstawiam tu istotne elementy w pracy z głosem. Podkreślam znaczenie „wewnętrznego dziecka”, które jest ważną częścią podświadomości dorosłego człowieka. Wyjaśniam założenia antypedagogiki, że dziecko jest istotą rozumną i godną. Niekiedy opisuję zjawiska psychoterapeutycznie. Gdy człowiek rezygnuje z niekorzystnych wzorców na rzecz lepszych i zdrowszych, to bierze udział w procesie edukacyjnym. Taki sam proces występuje w psychoterapii. W rozdziale trzecim została opracowana część empiryczna. Opisałem tu własne doświadczenie wewnętrzne za pomocą testu skojarzeń. Dane, które uzyskałem, pochodzą z tej części podświadomości, która określana jest mianem „wewnętrznego dziecka”. Dokładnie omawiam relację „wewnętrznego dziecka” z „wewnętrznym rodzicem”. W tym doświadczeniu wykazuję związek między ciałem, głosem a osobowością. Punktem zaczepienia jest pytanie główne. Odpowiedzi (uzyskane w pogłębionym stanie regresywnym) poddałem analizie. Opisane przeze mnie doświadczenie wewnętrzne wykazuje, że krzyk lub wrzask dziecka jest zadatkiem późniejszej mowy. Założyłem, że nowo narodzone dziecko krzyczy, ponieważ już wtedy wyraża własną osobowość. Znaczy to, że taka osobowość już wtedy istnieje, że dziecko nie jest „pustą kartą”. Tak młody człowiek (w tym wypadku dziecko) krzyczy – wysyła komunikat, który nie zawsze jest właściwie odczytany