The Quality of Prehospital Medical Care Provided to Children with Traumatic Injuries

Injuries in children reach epidemic proportions worldwide as they are the most common cause of death among children above 1 year of age. It is a well-known fact that first aid properly administered to the child with severe bodily injuries can save his or her life. That objective was pursued through a prospective analysis of data concerning the management of children who presented with an injury to the Paediatric Emergency Medicine Teaching Department at the Maria Konopnicka University Teaching Hospital No. 4, to which they were brought by emergency medical service teams or referred by a primary care physician, physicians from other hospitals or a school nurse. The study enrolled all children (1493) aged 0–18 years who, due to an injury, presented to the Paediatric Emergency Medicine Teaching Department and had had prehospital aid administered by different healthcare entities. In the group of 489 children with an injury, in whom there were indications for the administration of analgesics, only 32.8% received analgesics, while 45.6% did not receive any. In children with an injury, there was no transport immobilisation in 18%. Among children provided with transport immobilisation, 10.2% were improperly immobilised. The management of the child with an injury in the Łódzkie region is unsatisfactory

Relacje osobowe w esejach o pisarzach Michaiła Szyszkina

Uniwersytet Jagielloński435

On the road : "Donikąd" ("To Nowhere") by Michał Milczarek

W pracy poddana została analizie książka Donikąd. Podróże na skraj Rosji (2019) Michała Milczarka –filozofa, rusycysty i podróżnika. Autorka zwraca uwagę na obraz narratora, a także świat, jaki kreuje w perspektywie motywu drogi rozumianego w sposób przestrzenny i metaforyczny. Szczególne zainteresowanie budzi pojęcie „donikąd”. Autorka dowodzi, że postrzeganie rzeczywistości przez pisarza wyrasta z dziecięcego doświadczenia fantazjowania (fantazmaty) oraz opiera się na pojęciach filozofii egzystencjalizmu, szczególnie Martina Heideggera, takich jak „skrytość bycia” i „nicość”.The article is dedicated to the book Nowhere. Journey to the Edge of Russia (2019) by Polish philosopher, philologist and traveller Michal Milcharek. The author of the article pays attention to the narrator’s image, motif of a road and the term “nowhere”. The author argues that the writer’s perception is rooted in the child’s phantasmatization (phantasm) and philosophical concepts of existentialism, most importantly Martin Heidegger’s ideas of “the hiddenness of being” and nothingness.В статье исследуется книга В никуда. Путешествие на край России (2019) польского философа, русиста и путешественника – Михала Мильчарка. Автор статьи обращает внимание на образ рассказчика и создаваемый им мир сквозь призму мотива пути, понимаемого в пространственном и метафорическом значениях. Особенный интерес вызывает содержащееся в заглавии понятие «никуда». Автор доказывает, что восприятие писателем действительности основано на произрастающем из детского опыта фантазировании и на философских понятиях экзистенциального характера, прежде всего на философии Мартина Хайдеггера, в частности «скрытости бытия» и Ничто

Year 1991 in Russian prose

The goal of this article is to establish how the events of 1991, which are commonly associated with the fall of the USSR, are depicted in Russian prose. Most of the writers, including Evgeny Vodolazkin, Victor Pelevin, Pavel Sanayev, Sergey Lebedev, Alexandr Prokhanov portray in their works the moment of the August Coup, even though it often plays only a marginal role in the story. Therefore, the author analyzes selected fragments isolated from the entirety of the respectful works, and examines them outside their original contexts, paying attention to motifs, images, and notions they contain

Rola farmaceuty klinicznego w samoopiece pacjenta z niewydolnością serca

Niewydolność serca (HF, heart failure) jest istotnym problemem zdrowotnym współczesnego społeczeństwa i jednym z najpowszechniej występujących zespołów przewlekłych, powiązanym z wysoką śmiertelnością oraz intensywnym wykorzystywaniem zasobów ochrony zdrowia, zarówno ludzkich, jak i finansowych. Strategie terapeutyczne powinny uwzględniać monitorowanie stanu zdrowia pacjentów od chwili wypisania, optymalizację farmakoterapii oraz modyfikację czynników środowiskowych. Samoopieka niesie ze sobą strategicznie istotny potencjał odciążający system opieki zdrowotnej w zakresie HF, pozwalający na celowany transfer nakładów i potencjalizację wydajności systemu opieki zdrowotnej. Udział farmaceuty klinicznego w procesie samoopieki w zakresie optymalizacji stosowanej farmakoterapii, ujednolicania farmakoterapii włączanej przez różnych specjalistów zaangażowanych w proces opieki pacjenta oraz współuczestnictwo w skoordynowanej opiece medycznej, uściślanie zaleceń w zakresie stosowania leków i fachowe doradztwo niosą realnie istotne konsekwencje przekładające się na efektywność prowadzonej terapii oraz wykorzystywanie zasobów ochrony zdrowia. Propagowanie samoopieki w HF wydaje się priorytetem strategicznym i włączenie samoopieki w rutynową opiekę medyczną pacjentów z HF powinno być równorzędne z zaopatrzeniem pacjenta w niezbędne do kontroli tego zespołu leki. Synergistyczne działania w efekcie przyczynią się do obniżenia stopnia ponownych hospitalizacji oraz poprawy jakości życia pacjentów z HF.Niewydolność serca (HF, heart failure) jest istotnym problemem zdrowotnym współczesnego społeczeństwa i jednym z najpowszechniej występujących zespołów przewlekłych, powiązanym z wysoką śmiertelnością oraz intensywnym wykorzystywaniem zasobów ochrony zdrowia, zarówno ludzkich, jak i finansowych. Strategie terapeutyczne powinny uwzględniać monitorowanie stanu zdrowia pacjentów od chwili wypisania, optymalizację farmakoterapii oraz modyfikację czynników środowiskowych. Samoopieka niesie ze sobą strategicznie istotny potencjał odciążający system opieki zdrowotnej w zakresie HF, pozwalający na celowany transfer nakładów i potencjalizację wydajności systemu opieki zdrowotnej. Udział farmaceuty klinicznego w procesie samoopieki w zakresie optymalizacji stosowanej farmakoterapii, ujednolicania farmakoterapii włączanej przez różnych specjalistów zaangażowanych w proces opieki pacjenta oraz współuczestnictwo w skoordynowanej opiece medycznej, uściślanie zaleceń w zakresie stosowania leków i fachowe doradztwo niosą realnie istotne konsekwencje przekładające się na efektywność prowadzonej terapii oraz wykorzystywanie zasobów ochrony zdrowia. Propagowanie samoopieki w HF wydaje się priorytetem strategicznym i włączenie samoopieki w rutynową opiekę medyczną pacjentów z HF powinno być równorzędne z zaopatrzeniem pacjenta w niezbędne do kontroli tego zespołu leki. Synergistyczne działania w efekcie przyczynią się do obniżenia stopnia ponownych hospitalizacji oraz poprawy jakości życia pacjentów z HF

Instability of 2,2-di(pyridin-2-yl)acetic acid. Tautomerization versus decarboxylation

The DFT calculations at the B3LYP level with 6-311G** basis set were carried out in order to reveal whether tautomerization or decarboxylation is responsible for the instability of 2,2-di(pyridin-2-yl)acetic (DPA) and 1,8-diazafluorene-9-carboxylic (DAF) acids. The carboxyl protons in both compounds are involved in the intramolecular hydrogen bonds (the pyridine nitrogen atoms are the hydrogen bond acceptors). Although formation of two intramolecular OH···N hydrogen bonds in the enols of both carboxylic acids enables effective electron delocalization within the quasi rings (···HO − C = C − C = N), only ene-1,1-diol of DAF has somewhat lower energy than DAF itself (ΔE is ca. 7 kcal mol-1). DPA and its enediol have comparable energies. Migration of the methine proton toward the carbonyl oxygen atom (to form enediols) requires overstepping the energy barriers of 55-57 kcal mol-1 for both DPA and DAF. The enaminone tautomers of the acids, formed by migration of this proton toward the pyridine nitrogen atom, are thermodynamically somewhat more stable than the respective enediols. The energy barriers of these processes are equal to ca. 44 and 62 kcal mol-1 for DPA and DAF, respectively. Thus, such tautomerization of the acids is not likely to proceed. On the other hand, the distinct energetic effects (ca. 15 kcal mol-1) favor decarboxylation. This process involves formation of (E)-2-(pyridin-2(1H)-ylidenemethyl)pyridine and its cyclic analogue followed by their tautomerization to (dipyridin-2-yl)methane and 1,8-diazafluorene, respectively. Although the later compound was found to be somewhat thermodynamically more stable, kinetic control of tautomerization of the former is more distinct

Nutritional prevention and nutrition in diabetic kidney disease

Cukrzycowa choroba nerek określa powikłanie cuk­rzycy, które w wyniku utrzymującej się hiperglikemii doprowadza do zaburzeń czynności i zmian morfologicznych w nerkach. Choroba ta z biegiem czasu staje się coraz większym problemem klinicznym. Ze względu na klasyfikację cukrzycy jako choroby cywilizacyjnej i wysokie ryzyko powikłań ze strony nerek stanowi ogromny problem dla pacjentów, ponieważ często doprowadza do schyłkowej niewydolności nerek. Konsekwencje wiążące się z tym schorzeniem to przede wszystkim uciążliwe i bardzo kosztowne leczenie nerkozastępcze. Jednym z elementów prawidłowo prowadzonej terapii jest odpowiednio zaplanowany sposób żywienia. W pracy omówiono najistotniejsze kwestie związane z postępowaniem dietetycznym. Zwrócono uwagę na rolę poszczególnych składników odżywczych, ale także na znaczenie edukacji żywieniowej jako istotnego elementu postępowania dietetycznego.Diabetic nephropathy defines a complication of diabetes that as a result of persistent hyperglycemia  leads to dysfunction and the morphological changes in the kidney. This disease over time becomes more and more clinical problem. Due to the classification of diabetes as a civilization disease, and a high risk of complications from the kidney, is a huge problem for patients because it often leads to end-stage renal failure. The consequences of binding to the disease are mainly onerous and costly replacement therapy. One of the components of the properly conducted therapy is correctly planned diet. The paper discusses the most important issues associated with dietary behavior. Attention was drawn to the role of specific nutrients, but also the importance of nutrition education as an essential element of dietary proceeding

Insulin resistance induced by maximal exercise correlates with a post-exercise increase in uridine concentration in the blood of healthy young men

Short title: Uridine and insulin resistance. SUMMARY Uridine is postulated to participate in the development of insulin resistance. Since exercise is an effective tool in the treatment of insulin resistance it appeared justified to assess the impact of maximal exercise on plasma uridine and insulin sensitivity indices (e.g. insulin and HOMA-IR) in healthy subjects. The study included forty-four healthy males (18.5 ±2.92 yrs, VO 2max 50.2 ±6.26 ml kg -1 min -1 ). Subjects performed a single maximal exercise on a bicycle ergometer. Blood samples were taken three times: immediately before exercise, immediately after exercise and at the 30 th minute of rest. Uridine concentrations were determined in the whole blood using highperformance liquid chromatography. Serum insulin levels were measured by a specific ELISA method. Insulin sensitivity was assessed by homeostasis model assessment method (HOMA- IR) A maximal exercise-induced increase in the concentration of uridine correlated with post-exercise increases in insulin levels and HOMA-IR. Our results indicate a relationship between the concentration of uridine in the blood and indicators of insulin sensitivity in healthy subjects. We are the first to demonstrate that a maximal exercise-induced increase in the concentration of uridine is correlated with postexercise increases in insulin levels and HOMA-IR in healthy subjects. It appears that uridine may be an indicator of insulin resistance

2-Methyl-4-phenyl-3,4-dihydro­quinazoline

The title compound, C15H14N2, was formed during the lithia­tion of 2-methyl­quinazoline with phenyl­lithium followed by hydrolysis of the inter­mediate lithium 2-methyl-4-phenyl-4H-quinazolin-3-ide. NMR spectra as well as single-crystal X-ray structural data indicate that the reaction product to have the same structure in chloro­form solution as in the crystalline state. The phenyl substituent is twisted out of the plane of the 3,4-dihydro­quinazoline ring system by 86.47 (7)°. In the crystal, inter­molecular N—H⋯N inter­actions connect the mol­ecules into infinite chains

Adjunctive rifampicin for Staphylococcus aureus bacteraemia (ARREST): a multicentre, randomised, double-blind, placebo-controlled trial.

BACKGROUND: Staphylococcus aureus bacteraemia is a common cause of severe community-acquired and hospital-acquired infection worldwide. We tested the hypothesis that adjunctive rifampicin would reduce bacteriologically confirmed treatment failure or disease recurrence, or death, by enhancing early S aureus killing, sterilising infected foci and blood faster, and reducing risks of dissemination and metastatic infection. METHODS: In this multicentre, randomised, double-blind, placebo-controlled trial, adults (≥18 years) with S aureus bacteraemia who had received ≤96 h of active antibiotic therapy were recruited from 29 UK hospitals. Patients were randomly assigned (1:1) via a computer-generated sequential randomisation list to receive 2 weeks of adjunctive rifampicin (600 mg or 900 mg per day according to weight, oral or intravenous) versus identical placebo, together with standard antibiotic therapy. Randomisation was stratified by centre. Patients, investigators, and those caring for the patients were masked to group allocation. The primary outcome was time to bacteriologically confirmed treatment failure or disease recurrence, or death (all-cause), from randomisation to 12 weeks, adjudicated by an independent review committee masked to the treatment. Analysis was intention to treat. This trial was registered, number ISRCTN37666216, and is closed to new participants. FINDINGS: Between Dec 10, 2012, and Oct 25, 2016, 758 eligible participants were randomly assigned: 370 to rifampicin and 388 to placebo. 485 (64%) participants had community-acquired S aureus infections, and 132 (17%) had nosocomial S aureus infections. 47 (6%) had meticillin-resistant infections. 301 (40%) participants had an initial deep infection focus. Standard antibiotics were given for 29 (IQR 18-45) days; 619 (82%) participants received flucloxacillin. By week 12, 62 (17%) of participants who received rifampicin versus 71 (18%) who received placebo experienced treatment failure or disease recurrence, or died (absolute risk difference -1·4%, 95% CI -7·0 to 4·3; hazard ratio 0·96, 0·68-1·35, p=0·81). From randomisation to 12 weeks, no evidence of differences in serious (p=0·17) or grade 3-4 (p=0·36) adverse events were observed; however, 63 (17%) participants in the rifampicin group versus 39 (10%) in the placebo group had antibiotic or trial drug-modifying adverse events (p=0·004), and 24 (6%) versus six (2%) had drug interactions (p=0·0005). INTERPRETATION: Adjunctive rifampicin provided no overall benefit over standard antibiotic therapy in adults with S aureus bacteraemia. FUNDING: UK National Institute for Health Research Health Technology Assessment