Descriptive analysis of text adaptation studies in teaching Turkish as a foreign language

Yabancı dil öğretiminde pedagojik ihtiyaçlar nedeniyle uyarlanmış metinlerden yararlanılmaktadır. Özgün metinler, yabancı dil öğrenicileri için yazılmamıştır, bu nedenle doğrudan öğretim ortamında kullanılmaları her zaman mümkün değildir. Özgün metinler hedef kitlenin dil seviyesine uygun hâle getirilerek uyarlanmaktadır. Uyarlanmış metinlerde sözcükler daha yaygın kullanılanlarla, dil bilgisi unsurları daha basit olanla değiştirilmektedir. Metin uyarlama sezgisel, yapısal ve metindilbilimsel yaklaşımlarla yapılabilmektedir. Uyarlanmış metinler, ders dışı okuma ihtiyacını karşılamak açısından önemlidir. Bu araştırmanın amacı yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde yapılan metin uyarlama çalışmalarını betimlemektir. Araştırmada doküman inceleme yöntemi kullanılmıştır. Konuyla ilgili 46 çalışma belirlenmiştir. Verilere betimsel analiz uygulanmıştır. Araştırma sonucunda metin uyarlama çalışmalarının 2010 yılında başladığı, çalışmaların %76.1’inin son 4 yılda yapıldığı, %65.2’sinin yüksek lisans tezi olduğu, %56.8’inin A2 ve B1 düzeylerine yönelik olduğu, %76.4’ünün Modern Türk Edebiyatı metinlerini uyarlandığı belirlenmiştir. Avrupa Dilleri Ortak Çerçeve Metni en sık başvurulan referanstır. Çalışmaların hiçbir aşamasında uzman görüşü almama eğiliminin yaygın olduğu görülmüştür. Uyarlanmış metinlerin okuduğunu anlamaya olumlu etkisi olduğu görülmüştür. Araştırmaların %54.8’inde yapısalcı bir yaklaşımla metinler uyarlanmıştır. Bu sonuçlara göre araştırmaların farklı türde metinlerle zenginleştirilmesi, bilgilendirici metinlere araştırmalarda daha çok yer verilmesi, hedef kitlenin tek düzey olarak belirlenmesi, çalışmaların geçerli ve güvenilir nitelik kazanmasına yönelik tedbirler alınması, uyarlanan metinlerin öğretimsel etkisinin araştırılması, yöntemsel olarak deneysel ve eylem araştırmalarına yönelim, metindilbilimsel yaklaşımla uyarlama yapılması önerilmektedir.Adapted texts are used in foreign language teaching due to pedagogical needs. The original texts are adapted by making them suitable for the language level of the target audience. The original texts were not written for foreign language learners, so it is not always possible to use them directly in the teaching environment. In adapted texts, words are replaced with more common ones, and grammatical elements are replaced with simpler ones. Text adaptation can be done with intuitive, structural and textlinguistic approaches. Adapted texts are important in meeting the need for extracurricular reading. The aim of this research is to describe the text adaptation studies in teaching Turkish as a foreign language. Document analysis was conducted. 46 studies were identified. Descriptive analysis was applied. It was found that text adaptation studies started in 2010, 76.1% of the studies were carried out in the last 4 years, 65.2% were master's thesis, 56.8% are for A2 and B1 levels. Modern Turkish Literature texts were adapted in 76.4%. The Common European Framework of Reference for Languages was the most frequently referenced. It was observed that the tendency not to get expert opinion at any stage of the studies was common. It was determined that adapted texts had a positive effect on reading comprehension. In 54.8% of them, the texts were adapted with a structuralist approach. Enriching the studies with different types of texts, including more informative texts in the research, determining the target audience just one specific level, taking measures to ensure the valid and reliable quality, investigating the instructional effect of the adapted texts, methodically, orientation to experimental and action research, and the text-linguistic adaptation method are recommended

Diffusion-weighted MRI findings of caudate nucleus and putamen in patients with obsessive-compulsive disorder

Objective The purpose of this study was to establish the diffusion-weighted magnetic resonance imaging (DW-MRI) findings of the caudate nucleus and putamen in patients with obsessive-compulsive disorder (OCD) and to obtain new information on the etiopathogenesis of OCD, which is still unclear. Methods The study comprised 20 patients with OCDs and 20 healthy volunteers. In these cases, DW-MRI and diffusion-weighted echo-planar images (DW-EPI) at b600 and b1000 gradient values were taken and the measurements were made using the apparent diffusion coefficient (ADC) maps of each group at b600 and b1000 values from the caudate nucleus and putamen. Results When the DW-MRI examination in patients with OCD was compared with the control group, the mean ADC values in the caudate nucleus and putamen were not found to have statistically significantly changed. In addition, there were no significant differences regarding the right and left caudate nuclei and putamen ADC values at the b600 and b1000 in the patients with OCD or the control group. Conclusion There are still many unknowns about the neurobiology of OCD. When the DW-MRI examination of the patients with OCD was compared with the control group in our study, no significant difference was found between the ADC values of the caudate nucleus and putamen. Further studies are required for this present study on DW-MRI in patients with OCD to be meaningful

Incidence of Carabelli's trait in three ancient Anatolian populations

Carabelli özelliği üst büyük azı dişlerinin mesiolingual yüzeyi üzerinde farklı frekanslarla ortaya çıkan ek bir tuberkül olarak tanımlanmaktadır. Bu özellik en fazla üst birinci büyük azı dişlerde ve süt ikinci azı dişlerde, daha az yaygın olarak daimi ikinci büyük azı dişlerde ve nadir olarak da üçüncü azı dişlerde ortaya çıkar. En fazla Avrupalılarda gözlenen bu özellik, topluluklar arasında farklı frekanslarla temsil edilmektedir. Bu özelliğin yüksek kalıtılabilirlik değerinden dolayı, topluluklar arasındaki farklılıkların belirlenmesinde kullanılabileceği belirtilmiştir. Üç eski Anadolu topluluğuna (‹kiztepe, Cevizcioğlu Çiftliği ve ‹znik) ait 108 bireyin üst birinci büyük azı dişi (M1), 143 bireyin üst ikinci büyük azı dişi (M2) ve 139 bireyin üst üçüncü büyük azı dişi olmak üzere toplam 390 bireye ait azı dişlerde Carabelli sıklığı araştırılmıştır. ASUDAS (Arizona State University Dental Anthropology System)’a göre Carabelli 8 aşamalı olarak kaydedilmiştir. Taraşara göre ayrı ayrı kaydedilen Carabelli frekansının cinsiyet ve topluluklara göre farklılıklarını belirlemek için SPSS 11.01 programında XÇ testi kullanılmıştır. İznik topluluğu (% 59.5), İkiztepe (% 57.1) ve Cevizcioğlu Çiftliği (% 53.8) topluluklarından daha yüksek bir Carabelli frekansı göstermiştir. Ancak Anadolu toplulukları arasında bu özellik frekansı açısından istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmamıştır. Carabelli’nin dereceleri açısından bakıldığında, 6. ve 7. dereceli Carabelli frekansının ‹znik’de diğer iki topluluğa göre daha yüksek olduğu belirlenmiştir. Carabelli frekansından elde edilen sonuçların aynı topluluklara ait kafataslarından kaydedilen 30 ölçülemeyen özelliğin MMD değerlerinden elde edilen sonuçlarla benzer olduğu belirlenmiştir. Carabelli özelliğinin bazı topluluklarda cinsiyet farklılığı göstermesine rağmen Anadolu topluluklarında anlamlı bir farklılık belirlenmemiştir. Aynı şekilde carabelli özelliğinin sağ ve sol tarafta ortaya çıkışında literatürde farklı değerler bildirilmiştir. Mevcut çalışmada ise üst M1’de asimetrinin (% 2.4) oldukça düşük olduğu görülmektedir. Yok grubu da dahil edildiğinde % 97.6 gibi taraşar arasına bir simetrinin var olduğu belirlenmiştir. Bu simetrik oluşumun, M2 ve M3 de bozulduğu gözlenmiş, M2’de asimetik Carabelli oluşumunun % 4.4 iken, M3’de % 7.1’e yükseldiği tespit edilmiştir. Bu özelliğin yüksek bir simetri oranıyla ortaya çıkışı, onun çevresel faktörlerden daha az etkilendiğini göstermesi bakımından önemli bir bulgu olarak değerlendirilebilir. Dolayısıyla bu özelliğin genetik potansiyelinden dolayı topluluklar arasındaki farklılıkların belirlenmesinde kullanılabileceği söylenebilir. Ancak biyolojik uzaklık çalışmalarında dişin diğer morfolojik özelliklerini de araştırmaya dahil etmenin daha sağlıklı sonuçlar verebileceği düşünülmektedir.Carabelli’s trait is defined as an addition tubercule with a different frequency on the mesiolingual surface of upper molars. This variation appears mostly in upper first molar and second deciduous molar, as less common in permanent second molar and as rarely in third molar. This trait seen mostly in Europeans represent different frequencies among several populations. Due to its high heritability value, this trait could be used to determine the differences among populations. The frequency of Carabelli’s trait was investigated at a total of 390 individuals on upper first molars (MI) of 108 individuals, upper second molars (M2) of 143 individuals and upper third molars (M3) of 139 individuals from three ancient Anatolian populations. Cerebelli trait was recorded with 8 degrees according to ASUDAS (Arizona State University Dental Anthropology System). For the identification of differences across population, and sexes, Carabelli frequency that was recorded separately according to sides was used X2 test on SPSS 11.01 program. Carabelli frequency in Iznik population (59.0 %) was observed higher than ‹kiztepe (57.0 %) and Cevizo¤lu Çiftligi (53.8 %) populations, but statistically this was not a significant difference. When Carabelli’s trait was investigated according to its degrees excessive forms of Carabelli’s trait (6 and 7) were higher at Iznik population than the other two groups. When the results of Carabelli frequencies were compared with MDD values of 30 non-metric traits on the crania of same populations, they are found similar. Although Carabelli’s trait shows differences between sex at some populations, it is not a significant difference for Anatolian populations. In the same way, it has been reported by researcher that there was difference Carabelli’s trait between right and left sides. In this study, a minor asymmetry (2,4 %) in upper M1 was observed. When the absent group was added to the present group, symmetry between sides was determined as 97,6 %. It was observed that the symmetry changes in M2 and M3. While the asymmetry is 4,4 % in M2, it increases in M3 (7,1 %). Due to this symmetry, it can state that this trait is less influenced by enviromental factors. Therefore, because of the mode of its inheritance, it can be used for the studies of biological dinstance. However, more significan results can be reached, when this traits is evaluated together with other morphological features in the studies biological distance

The Analysis Of Planting Design Applications Related With The Highways In The Metropolitan City Of İstanbul

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2010Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2010Kentsel yeşil alanların, kentsel fonksiyon alanlarının biri olmalarına bağlı olarak, kent iklimi içerisinde ürettikleri birçok sosyal ekonomik, ekolojik faydalar vardır. Yeşil alanların fiziksel ve sosyal çevre ekseninde sağladıkları faydalara karşın, kentsel yerlerdeki yeşil alanların nitelik ve nicelik bakımından yetersizliği önemli sorunlardan biridir. Yetersizliğin söz konusu olduğu önemli elemanlardan biri de yol bitkilendirmeleridir. Bunlar, yollara ve dolayısı ile kentlere hareket ve canlılık getirici; kentteki birçok olumsuz koşulu iyileştirici bir faktördür. Türkiye nin en kalabalık ve en gelişmiş kenti olan İstanbul’da her yıl yol yapım ve bakım çalışmaları için büyük bütçeler ayrılmasına karşın yapılan çalışmalarla istenen etki ve süreklilik sağlanamamaktadır. Bu doğrultuda tez çalışmasında; yol ve kavşak bitkilendirmeleri incelenmiştir. Araştırma sonucunda; ekolojik koşullar ve yol şartları dikkate alınarak standartlara uygun seçilen bitki türlerinin doğru tesis teknikleri ile uygulanması neticesinde düzenlemelerde başarı ve istenen etkinin sağlanabileceği vurgulanmıştır. Ayrıca; seçilen bitki türlerini tasarımlarda bir araya getirirken özen gösterilmesi gerektiği belirtilmiştir.Urban green spaces, as functional urban areas provide many social, economical and ecological benefits to their urban environment. Although green spaces offer many benefits for the physical and social environment of the city, the lack of quality and quantity of green areas create a huge problem for the city and make it impossible for city inhabitants to take advantage of them. Scarce amount of roadside plantation design is a negative factor preventing the livability of the city. Although a large budget is supplied for the construction and maintenance of highways highly populated metropolitan İstanbul city grows every year. Therefore it is not possible to create the desired influence and its sustainability. In this thesis; plantations regarding the highways and crossroads are analyzed. Concluding the study, the fact that success and desired effect can be achieved by choosing the right type of plant species regarding the ecological and highway related conditions and using right plantation techniques is emphasized. Also, different species should be combined carefully when creating plant groups in highway planting designs.Yüksek LisansM.Sc

The importance of dental non-metric traits in biological distance studies

Dis antropolojisi toplulukların biyolojik ve kültürel çesitliliginin belirlenmesinde, Antropolojinin önemli alanlarından birini olusturmaktadır. "skeletin en saglam kısmını olusturan disler genellikle kötü kosullar altında kaldıgında bile incelenebilmektedir. Gelisimlerinde genetik faktörlerin önemli bir rol oynaması, cinsiyetle iliskilerinin olmaması ya da çok az olması, taraflar arasında tutarlı bir iliskinin bulunmaması ve bunların kaydının belirli bir standarda göre yapılması gibi nedenlerden dolayı dis özelliklerinin biyolojik uzaklık çalısmalarında kafatasının ölçülemeyen özelliklerinden daha avantajlı oldugu belirtilmistir. Zengin bir veri kaynagına sahip olan Anadolu’da yapılan biyolojik uzaklık çalısmalarında dis özellikleri kullanılmamıstır. Toplulukların biyolojik iliskilerini DNA çalısmalarıyla desteklenerek yansıtan bu özelliklerin Anadolu topluluklarında da kullanım alanı bulmasıyla Anadolu’da yasamıs insanların biyolojik, tarihsel ve dolayısıyla kültürel iliskilerinin yeniden olusturulmasını saglarken, komsu topluluklarla benzerlik ve farklılıkların da belirlenebilecegi düsünülmektedir.Dental anthropology is one of anthropology's key areas used as an important tool in determining both biological and cultural diversity of populations. Teeth that are very durable and frequently remain can be examined, when all else disintegrated. The study of dental morphology have certain advantages over the cranium for studies of biological distance, because genetical factors play a part in controlling the development of dental non-metric traits which are not consistency associated with sex, there are either no asymmetry or less asymmetry between right and left sides and they have standardized recording system. In Anatolia that have very rich source of skeletal material have not been used before for crown morphology in determining of biological distances. In Anatolian populations the use of these traits which are supported by the results of DNA studies, while the biological, historical and cultural of relations of people have lived in Anatolia can be determinate, and these traits can be used to establish the similarities and differences between Anatolian people and the neighboring populations

Age related distribution of Palatine Torus in ancient Anatolian populations

Sert damak kemiğinin orta hattı boyunca gelişen torus palatinus farklı boyut, biçim ve dağılıma sahip olan kemik çıkıntı olarak tanımlanmaktadır. Bu çalışmada Erken Tunç çağından 20. yüzyılın ilk çeyreğine kadar geniş bir zaman diliminde yaşamış, 12 eski Anadolu topluluğuna ait 387 kafatasında torus palatinus sıklığının yaşa bağlı değişimi incelenmiştir. Bu değişimi belirlemek için X2 analizi kullanılmıştır. Anadolu topluluklarında torus palatinusun hem sıklığının hem de boyutunun yaşa bağlı olarak değiştiği gözlemlenmiştir. Genel olarak torus palatinusun frekansı yaşamın orta evresinde genç ve yaşlı evresine göre daha yüksek bulunmuştur. Aynı şekilde torusun boyutunun da erişkin yaş grubunda en yüksek seviyeye ulaşırken, yaşlı bireylerin bulunduğu grupta nispeten azaldığı tespit edilmiştir. Bu durum, torusun oluşumunda sadece genetik faktörlerin değil çevresel ve fonksiyonel faktörlerin de etkili olduğu görüşünü desteklemektedir.The palatine torus which is situated along the median suture of the hard palate is described as a bony protuberance of varying in size, form and extent. In this study, the skulls of 387 human skeletons belonging to 12 ancient Anatolian populations which are dated from the Early Bronze Age to the first quarter of the twentieth century have been examined in terms of age-related changes of palatine torus. It is observed that the palatine torus changes both its frequency and size in Anatolian populations. In general, the frequency of palatine torus was higher in the middle ages of life than in younger and older age groups. Similarly, the size of torus reaches to the highest dimensions in the middle age. A relative decrease of the frequency observed in older age group. This data support that palatine torus is affected not only by genetic factors, but also by environmental and functional factors

The determination of biological distance based on morphological traits of the human teeth and skulls in three ancient Anatolian populations

Giriş: Dişler geçmişte yaşamış toplulukların kültürel özellikleri hakkında bilgi verirken, aynı zamanda bu toplulukların biyolojik akrabalık ilişkilerinin de en önemli yansıtıcıları olarak değerlendirilmektedir. Dünya genelinde topluluklar arasındaki varyasyonun belirlenmesi için çok sayıda çalışma yapılmış olmasına rağmen, bu çalışma Anadolu için ilk örneği oluşturmaktadır. Amaç: Üç eski Anadolu topluluğu arasındaki biyolojik uzaklık ilişkilerinin 8 diş özelliğine dayanılarak belirlenmesi ve sonuçların mevcut topluluklara ait kafataslarının 20 ölçülebilen ve 28 ölçülemeyen özellik sonuçları ile karşılaştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: İncelenen topluluklara ait ölçülemeyen özellik frekanslarından hesaplanan MMD (Mean Measure of Divergence) değerleri ve ölçülebilen özellik ortalamaları NT-SYS paket programında gerçekleştirilen kümeleme analizi sonucunda fenogramlar oluşturulmuştur. Bulgular: Hem diş hem de kafatasının ölçülemeyen özelliklerinden oluşturulan, topluluklar arasındaki varyasyonu yansıtan fenogramların birebir uyumlu olduğu belirlenirken, metrik özelliklerin farklılıklar göstermekle birlikte benzer bir tablo sergilediği gözlenmiştir. Sonuç: Birçok anlamda güvenilirliği kanıtlanmış diş varyasyonlarının sonuçlarına dayanarak iskeletin ölçülemeyen özelliklerinin, özellikle parçalı iskelet kalıntıları ve küçük örneklemlerde, potansiyel bir veri kaynağı olarak kullanılabileceği düşünülmektedir.Introduction: While teeth are reflecting the cultural pattern of ancient populations, they are also considered as one of the important markers of biological distances. many important studies have been carried out to determine the variations between the populations in the world, while this study is the first example in Anatolia. Aim: In this study, the biological distance among three ancient Anatolian populations were explored by using 8 crown traits. In addition to these, the results of 28 non-metric and 20 metric traits from the same skulls were compared with the results of traits of tooth crown. Material and Method: A cluster analysis obtained from the skulls of three populations using NT-SYS software, was applied to the MMD (Mean Measure of Divergence) values from non-metric data and to the average values from metric data. Results: Regarding the cluster analysis, a correlation was observed between the phenograms, composed of non-metric traits of both skulls and teeth, however, metric traits of skulls and teeth was found to be dissonant. Conclusion: Consequently, using the results of variations in teeth analysis, whose reliability has been proved in many aspects, the non-metric traits of the keleton can be used in the studies to determine the biological distance between populations, especially in the case of fragmentary skeletal remains and small sized skeletal samples

The relationship between the shape and size of the palatine and torus

Ağızdaki kemik varyasyonları arasında en fazla çalışılan özelliklerden biri olan torus palatinus, sert damağın orta hattında gelişen farklı boyut ve biçimdeki kemik çıkıntı olarak tanımlanmaktadır. Patolojik bir durumdan ziyade anatomik bir varyasyon olarak değerlendirilen bu özellik morfolojik açıdan yassı, çubuk, yumru ve lob biçimli olarak sınıflandırılmaktadır. Bu özelliğin kökeni, hem genetik hem de çevresel faktörlerin birlikte işlediği bir süreçle ortaya çıkan quasi-continuous genetik ya da eşik modeli ile açıklanmaktadır. Torus palatinusun etiyolojisi, yaş ve cinsiyetle ilişkisi çok sayıda araştırmaya konu olmuştur; ancak söz konusu varyasyonun damak biçm ve boyutu ile ilişkisi yeterince araştırılmamıştır. Farklı arkeolojik yerleşim yerlerinden gü ışığına çıkarılmış 12 eski Anadolu topluluğuna ait 319 erişkin bireyin damak kemiği üerinde gerçekleştirilen bu çlışmada, torus palatinusun damak boyutu ve biçmi ile ilişkisinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Hauser ve De Stefano (1989) metoduna göre kaydedilmiş olan veriler SPSS 11.01 programında değerlendirilmiş ve Torus palatinus frekansının belirlenmesinde X2 testi uygulanmıştır. İncelenen 319 bireyden sadece 150’sine ait korunmuş damakta ölçüler alınabilmiş ve bu ölçülerden hesaplanan endis değerlerine göre damaklar dar (leptostaphylin), orta (mesostaphylin) ve geniş (brachiostaphylin) olmak üzere üç grupta sınışandırılmıştır. Torus palatinus ile damak ölçüleri arasındaki ilişkiyi belirlemek içn Mann-Whitney U testi kullanılmıştır. Elde edilen verilere göre damak boyutu ile torus palatinus arasındaki ilişkiye bakılığında, damağın uzunluğu arttıkça torus frekansının azaldığı; bunun aksine damak genişliği arttıkça torus palatinus frekansının da arttığı belirlenmiştir. Ancak damak ölçülerinin üst ve alt değerleri arasında kalan ortalamalarda tutarlı bir ilişki belirlenememiştir. Damak biçmi ile torus palatinus arasındaki ilişkiye bakıldığına ise geniş damaklılarda torus frekansının dar ve orta genişlikteki damak biçmine sahip olanlardan daha yüksek olduğu bulunmuştur. Torus palatinus ile damak biçmi arasındaki ilişkiyi torusun gelişim dereceleri daha belirgin bir şekilde yansıtmaktadır. Dar damaklılarda sadece hafif ve orta dereceli toruslar gözlenirken, geniş damaklılarda hafif, orta, belirgin ve çok belirgin aşamaların hepsi gözlenmiş ve son iki aşamada nispeten yüsek frekanslar bulunmuştur. Bu durum, söz konusu varyasyon ile damak biçmi arasında, istatistiksel düeyde anlamlı olmasa da, pozitif bir ilişkinin varlığını götermektedir. Ancak bu çalışmanın sonuçları, ‘Torus palatinus frekansının neden geniş damaklılarda dar damaklılardan daha yüsektir?’ sorusunu akla getirmektedir. Bu sorunun yanıtının hem dar damaklılarda hem de geniş damaklılarda görece birey sayısı fazla olan örneklemler üerinde yapılacak çalışmalarla bulunabileceği düşünülmektedir.Palatine torus is one of the most widely studied traits among oral variations and is defined as the bony process of various size and shape which is situated along the median suture of the hard palate. This trait, which is evaluated as an anatomic variation rather than a pathological situation, is morphologically classified as flat, spindle-shaped, nodular or lobular. The origin of this feature is explained by quasi-continuous genetically or threshold model, which takes place within a process of both genetically and environmental factors. The etiology of palatine torus and its relationship with age and sex has been the subject of many studies. However, the correlation between the variation and the shape and size of the palatine bone, has not been fully investigated. This study analyzes the relation of palatine torus to palatal form and size with reference to 319 palates belonging to 12 ancient Anatolian populations and unearthed from different archaeological sites. Data that is registered according to the method of Hauser and De Stefano (1989), has been evaluated in SPSS 11.01 program, and X2 test has been applied in determining the palatine torus frequency. Among the examined 319 individuals only 150 hard palates were appropriate to take the measure of their palatine and according to the index values of these measures, the palatines can be categorized into three groups: leptostaphyline, mesostaphyline and brachiostaphyline. Mann-Whitney U test was used in order to determine the correlation between palatine torus and the size of palatine. The correlation between palatine torus and the size of palatine, it was determined according to the data that the torus frequency decreased as the length of palatine increased; on the contrary, frequency of palatine torus increased as the width of palatine increased. However, no consistent correlation was determined for the mean values between the highest and lowest values of the size of palatine. When the correlation between the shape of palatine and palatine torus is checked, it was determined that the torus frequency was higher in broad palates compared to narrow and medium palates. The developmental stages of the palatine better reflects the correlation between palatine torus and the shape of the palatine. Only trace and medium staged torus were seen in people with narrow palate, but all stages of trace, medium, strong and excessive were seen in people with the wide palatine. In the latter two stages, relatively high frequencies were determined. This situation shows the presence of a positive correlation between the variation type and the shape of palatine, although not statistically significant. However, the conclusion of this study arises the question: ‘Why is the palatine torus frequency higher in broad palate compared to narrow palate?’ It is considered that the answer to that question may be found out by planning new studies on wider populations containing both narrow and wide palatine with relatively more cases

The ethnobotanical uses of Hyacinthaceae species growing in Turkey and a review of pharmacological activities

243-250The Hyacinthaceae families have long been used in traditional medicine for a wide range of medicinal applications. This, together with some significant toxicity to livestock has led to the chemical composition of many of the species being investigated. The Hyacinthaceae family has represented 9 genera and 140 taxa of which 77 are endemic to Turkey. Especially species of Hyacinthaceae family have been mostly used as medicinal, for the treatment of rheumatism, cardiac, urinary infection, dermatological, stomach, hemorrhoid and prostate disease. An overview of the accessible 59 ethnobotany articles and 27 phytochemistry articles published since 1979 up to 2015 has been carried out. The most important databases have been consulted. All related works have been examined. This study is a review having traditional uses belonging to Turkish species and pharmacological activities of the Hyacinthaceae family in the world