Diagnostyka różnicowa łojotokowego zapalenia skóry u niemowląt — opis przypadku

Łojotokowe zapalenie skóry u niemowląt często występuje w ciągu pierwszych trzech miesięcy życia i najczęściej objawia się rumieniem oraz obecnością tłustych łusek występujących zwłaszcza na skórze głowy (potocznie nazywanych „ciemieniuchą”). Zazwyczaj ma charakter łagodny i samoograniczający się. Ciężka, erytrodermiczna postać kliniczna jest rzadka i często wymaga diagnostyki różnicowej z innymi poważniejszymi chorobami skóry. W niniejszej pracy opisano przypadek ciężkiego łojotokowego zapalenia skóry u niemowlęcia. U pięciotygodniowego dziecka płci męskiej pojawiły się po urodzeniu erytrodermiczne zmiany skórne i złuszczanie zewnętrznej warstwy naskórka. Na skórze głowy, powiekach i twarzy zaobserwowano tłuste łuski, którym towarzyszył stan zapalny powiek. Ponadto stwierdzono dobrze odgraniczone zmiany rumieniowe w fałdach szyi, za uszami, w okolicy pach i okolicy pieluszkowej. Ze względu na ciężką postać kliniczną choroby wykonano dodatkowe badania, takie jak biopsja skóry i analiza genetyczna. Celem tego było wykluczenie innych możliwych przyczyn, takich jak atopowe zapalenie skóry, histiocytoza Langerhansa, wrodzona rybia łuska i łuszczyca. Na podstawie obrazu klinicznego i wyników badań dodatkowych za najbardziej prawdopodobną diagnozę uznano łojotokowe zapalenie skóry niemowląt. Pacjent wykazał dobrą odpowiedź na rozpoczęte w szpitalu leczenie obejmujące 1-procentowy kwas taninowy, 0,5-procentowy krem pod oczy z erytromycyną, krem z klotrimazolem, krem z hydrokortyzonem i emolienty. Po miesiącu leczenia przeprowadzono badanie kontrolne, stwierdzając dalszą poprawę stanu skóry. Należy pamiętać, że dermatozami, które trzeba wziąć pod uwagę podczas diagnostyki różnicowej ciężkiego łojotokowego zapalenia skóry u niemowląt są atopowe zapalenie skóry, histiocytoza Langerhansa, wrodzona rybia łuska i łuszczyca

Infantile seborrheic dermatitis differential diagnosis based on case report

Infantile seborrheic dermatitis often occurs during the first three months of life and most frequently presents as erythema and greasy scales located especially on the scalp (commonly called “cradle cap”). Usually, it is a mild, self-limiting condition. The severe, erythrodermic clinical appearance is rare and often demands differential diagnosis with other more serious skin conditions. We report a case of severe seborrheic dermatitis in an infant. A 5-weeks male infant presented with erythrodermic scaling lesions and exfoliation of the outermost layer of the epidermis, which had appeared after birth. Greasy scales were observed on the scalp, eyelids, and face accompanied by inflammation of the eyelids. Moreover, erythematous, well-demarcated lesions were noticed in the neck folds, behind the ears, in the axillary region, and diaper area. Considering the severe clinical appearance, additional tests such as skin biopsy and genetic analysis were performed to exclude other possible causes such as atopic dermatitis, Langerhans histiocytosis, congenital ichthyosis, and psoriasis. Based on clinical presentation and additional test results, infantile seborrheic dermatitis seemed to be the most probable diagnosis. The treatment including 1% tannic acid, 0.5% erythromycin eye cream, clotrimazole cream, hydrocortisone cream, and emollients was started in the hospital with a good response. After a month of therapy, the patient was re-admitted for the follow-up, with further improvement of the skin condition. It is essential to remember that the dermatoses that we should take into consideration during the differential diagnosis of severe infantile seborrheic dermatitis are atopic dermatitis, Langerhans histiocytosis, congenital ichthyosis, and psoriasis