Diagnostyka różnicowa łojotokowego zapalenia skóry u niemowląt — opis przypadku

Abstract

Łojotokowe zapalenie skóry u niemowląt często występuje w ciągu pierwszych trzech miesięcy życia i najczęściej objawia się rumieniem oraz obecnością tłustych łusek występujących zwłaszcza na skórze głowy (potocznie nazywanych „ciemieniuchą”). Zazwyczaj ma charakter łagodny i samoograniczający się. Ciężka, erytrodermiczna postać kliniczna jest rzadka i często wymaga diagnostyki różnicowej z innymi poważniejszymi chorobami skóry. W niniejszej pracy opisano przypadek ciężkiego łojotokowego zapalenia skóry u niemowlęcia. U pięciotygodniowego dziecka płci męskiej pojawiły się po urodzeniu erytrodermiczne zmiany skórne i złuszczanie zewnętrznej warstwy naskórka. Na skórze głowy, powiekach i twarzy zaobserwowano tłuste łuski, którym towarzyszył stan zapalny powiek. Ponadto stwierdzono dobrze odgraniczone zmiany rumieniowe w fałdach szyi, za uszami, w okolicy pach i okolicy pieluszkowej. Ze względu na ciężką postać kliniczną choroby wykonano dodatkowe badania, takie jak biopsja skóry i analiza genetyczna. Celem tego było wykluczenie innych możliwych przyczyn, takich jak atopowe zapalenie skóry, histiocytoza Langerhansa, wrodzona rybia łuska i łuszczyca. Na podstawie obrazu klinicznego i wyników badań dodatkowych za najbardziej prawdopodobną diagnozę uznano łojotokowe zapalenie skóry niemowląt. Pacjent wykazał dobrą odpowiedź na rozpoczęte w szpitalu leczenie obejmujące 1-procentowy kwas taninowy, 0,5-procentowy krem pod oczy z erytromycyną, krem z klotrimazolem, krem z hydrokortyzonem i emolienty. Po miesiącu leczenia przeprowadzono badanie kontrolne, stwierdzając dalszą poprawę stanu skóry. Należy pamiętać, że dermatozami, które trzeba wziąć pod uwagę podczas diagnostyki różnicowej ciężkiego łojotokowego zapalenia skóry u niemowląt są atopowe zapalenie skóry, histiocytoza Langerhansa, wrodzona rybia łuska i łuszczyca