Tema, Tema (GH)

In 1957, Prime Minister Kwame Nkrumah declared Ghana independent. While Ghana was still a British colony, the decision was made to build Tema Harbour, as part of the Volta River Project. Along the way, it was decided that an entire new city in this area was needed. An English planning team began this process in the 1950s, but their carefully designed, winding road patterns didn’t provide the fast paced and rational image that Nkrumah was after. In 1960 he hired Greek planner Constantinos Doxiadis to speed and scale things up as well as rationalize the urban plan. Doxiadis’s plan for Tema was based on a mathematical system that was rigidly hierarchical, with roads in eight different classes ranging from footpaths connecting houses (Road I) to highways (Road VIII), and residential areas ranging from a small cluster of houses (Community Class I) to the city as a whole (CC V) and even to the larger scale of the metropolitan region (CC VI). The familiar hierarchical order of the English New Towns was significantly enlarged in scale. Doxiadis systematized and took all whimsicalities and irregularities out of the existing urban plan. The first two (already built) Communities of Tema were incorporated in an orthogonal grid of main roads, which delineated a series of identical, numbered neighbourhoods (Communities Class IV), each with their own centre, including shops, high schools and government buildings. Every Community was divided into four smaller parts (CC III), again each with their own centre containing daily shops and primary schools. The direction of the urban grid was slightly diagonal, adjusted to profit from the prevailing direction of the wind.In 1957 verklaarde minister-president Kwame Nkrumah van Ghana het land onafhankelijk. De beslissing om bij Tema een haven te bouwen als onderdeel van het Volta River Project was al gevallen, toen Ghana nog een Britse kolonie (Goudkust) was. Gaandeweg was besloten dat er ook behoefte was aan een hele nieuwe stad. In de jaren 1950 had een Engels planteam daarvoor al een proces ingezet, maar het zorgvuldig ontworpen patroon met zijn meanderende wegen van dit team voorzag niet in het snelle, rationele imago dat Nkrumah voor ogen had. In 1960 huurde hij de Griekse stedenbouwkundige Constantinos Doxiadis in om vaart achter de zaak te zetten en het stadsontwerp efficiënter te maken. Doxiadis’ ontwerp voor Tema was gebaseerd op een strikt hiërarchisch wiskundig systeem, met wegen in acht verschillende klassen: van de voetpaden tussen de woningen (Road I) tot de snelweg (Road VIII), en met woonwijken in klassen die varieerden van kleine clusters woningen (Community Class I) tot de stad in haar geheel (CC V), en zelfs tot de nog grotere schaal van de grootstedelijke regio (CC VI). De schaal van de bekende hiërarchische indeling van de Engelse New Towns werd substantieel vergroot. Doxiadis systematiseerde het bestaande stadsplan en ontdeed het van elke willekeurigheid en onregelmatigheid. De eerste twee (al gebouwde) Communities van Tema werden opgenomen in een rechthoekig patroon van hoofdwegen die een reeks identieke, genummerde stadswijken (Communities Class IV) afbakenden, elk met een eigen centrum bestaande uit winkels, scholen voor voortgezet onderwijs en overheidsgebouwen. Elke Community was verdeeld in vier kleinere delen (CC III), wederom elk met een eigen centrum met winkels voor de dagelijkse boodschappen en basisscholen. Het stratenpatroon liep een beetje diagonaal, om zoveel mogelijk te profiteren van de heersende windrichting

Tema Manhean, Tema (GH)

In 1952, a year after Kwame Nkrumah became the first Prime Minister of what was then the British colony of the Gold Coast (now Ghana), the decision was made to build a brandnew harbour as part of the ambitious Volta River Project. For the relocation of Tema, a small fishing village that stood in the way of the new development, the English office of Maxwell Fry, Jane Drew and Denys Lasdun was engaged. Although there was a plan for a whole new city to be built on the site of the demolished village, it was decided not to incorporate the villagers in this new city. Instead, a separate settlement was designed (Tema Manhean) so that the villagers could keep their own identity while still improving their living environment. This decision caused a serious dilemma: because of its authenticity the tribe was condemned to remain an enclave of traditional living, while next door in the new Tema (p. 194) modern progress unfolded in all its attractiveness. Fry and Drew developed a social and participatory hands-on approach, working in cooperation with the African chiefs. In Old Tema, they started mapping the existing fishing village spatially and socially, and examined the cultural traditions and the social structure. The process initiated for the resettlement of the villagers was remarkable, since it involved participation of the residents to a degree uncommon at that time, even in Europe. The main problems the architects encountered had to do with the power structure within the village and conflicting interests of residents, as well as discussions about identity, respect, individual versus collective interests, social structure and last but not least, money. It took seven years and some bulldozers to convince the whole community to move.In 1952, een jaar nadat Kwame Nkrumah de eerste premier werd van wat indertijd de Britse kolonie Goudkust was (nu Ghana), werd in het kader van het ambitieuze Volta River Project besloten een splinternieuwe haven aan te leggen. Voor de verplaatsing van Tema, een klein vissersdorp dat de nieuwe ontwikkeling in de weg stond, werd het Britse architectenbureau van Maxwell Fry, Jane Drew en Denys Lasdun in de arm genomen. Hoewel er een ontwerp lag voor een nieuwe stad op de plaats van het te slopen dorp, werd besloten de dorpelingen niet onder te brengen in deze nieuwe stad. In plaats daarvan werd er een afzonderlijke nederzetting ontworpen, Tema Manhean, waar de dorpelingen met behoud van hun eigen identiteit in een verbeterde leefomgeving zouden wonen. Deze beslissing veroorzaakte een ernstig dilemma: de stam werd er omwille van zijn authenticiteit toe veroordeeld een traditionele enclave te blijven, terwijl in het naburige Tema (p. 194) de zo aantrekkelijke, moderne vooruitgang werd uitgerold. Fry en Drew ontwikkelden in samenwerking met de Afrikaanse stamhoofden een sociale, op participatie gebaseerde, praktische benadering. In het oude Tema brachten ze de ruimtelijke en sociale structuur van het bestaande vissersdorp in kaart en onderzochten ze de culturele tradities van het dorp. Het met de verhuizing van de dorpelingen samenhangende proces was des te opvallender, omdat het een mate van bewonersparticipatie impliceerde, die indertijd zelfs in Europa ongekend was. De grootste problemen die de architecten ondervonden, hadden te maken met de machtsverhoudingen in het dorp en de tegengestelde belangen van bewoners, en met discussies over identiteit, respect, individuele versus collectieve belangen, de maatschappelijke structuur en, niet te vergeten, met geld. Het kostte zeven jaar en een paar bulldozers om de hele gemeenschap ervan te overtuigen te verhuizen

Rare predicted loss-of-function variants of type I IFN immunity genes are associated with life-threatening COVID-19

BackgroundWe previously reported that impaired type I IFN activity, due to inborn errors of TLR3- and TLR7-dependent type I interferon (IFN) immunity or to autoantibodies against type I IFN, account for 15-20% of cases of life-threatening COVID-19 in unvaccinated patients. Therefore, the determinants of life-threatening COVID-19 remain to be identified in similar to 80% of cases.MethodsWe report here a genome-wide rare variant burden association analysis in 3269 unvaccinated patients with life-threatening COVID-19, and 1373 unvaccinated SARS-CoV-2-infected individuals without pneumonia. Among the 928 patients tested for autoantibodies against type I IFN, a quarter (234) were positive and were excluded.ResultsNo gene reached genome-wide significance. Under a recessive model, the most significant gene with at-risk variants was TLR7, with an OR of 27.68 (95%CI 1.5-528.7, P=1.1x10(-4)) for biochemically loss-of-function (bLOF) variants. We replicated the enrichment in rare predicted LOF (pLOF) variants at 13 influenza susceptibility loci involved in TLR3-dependent type I IFN immunity (OR=3.70[95%CI 1.3-8.2], P=2.1x10(-4)). This enrichment was further strengthened by (1) adding the recently reported TYK2 and TLR7 COVID-19 loci, particularly under a recessive model (OR=19.65[95%CI 2.1-2635.4], P=3.4x10(-3)), and (2) considering as pLOF branchpoint variants with potentially strong impacts on splicing among the 15 loci (OR=4.40[9%CI 2.3-8.4], P=7.7x10(-8)). Finally, the patients with pLOF/bLOF variants at these 15 loci were significantly younger (mean age [SD]=43.3 [20.3] years) than the other patients (56.0 [17.3] years; P=1.68x10(-5)).ConclusionsRare variants of TLR3- and TLR7-dependent type I IFN immunity genes can underlie life-threatening COVID-19, particularly with recessive inheritance, in patients under 60 years old