Subaortic and midventricular obstructive hypertrophic cardiomyopathy with extreme segmental hypertrophy

BACKGROUND: Subaortic and midventricular hypertrophic cardiomyopathy in a patient with extreme segmental hypertrophy exceeding the usual maximum wall thickness reported in the literature is a rare phenomenon. CASE PRESENTATION: A 19-year-old man with recently diagnosed hypertrophic cardiomyopathy (HCM) was referred for sudden death risk assessment. The patient had mild exertional dyspnea (New York Heart Association functional class II), but without syncope or chest pain. There was no family history of HCM or sudden death. A two dimensional echocardiogram revealed an asymmetric type of LV hypertrophy; anterior ventricular septum = 49 mm; posterior ventricular septum = 20 mm; anterolateral free wall = 12 mm; and posterior free wall = 6 mm. The patient had 2 types of obstruction; a LV outflow obstruction due to systolic anterior motion of both mitral leaflets (Doppler-estimated 38 mm Hg gradient at rest); and a midventricular obstruction (Doppler-estimated 43 mm Hg gradient), but without apical aneurysm or dyskinesia. The patient had a normal blood pressure response on exercise test and no episodes of non-sustained ventricular tachycardia in 24-h ECG recording. Cardiac MRI showed a gross late enhancement at the hypertrophied septum. Based on the extreme degree of LV hypertrophy and the myocardial hyperenhancement, an implantation of a cardioverter-defibrillator was recommended prophylactically for primary prevention of sudden death. CONCLUSION: Midventricular HCM is an infrequent phenotype, but may be associated with an apical aneurysm and progression to systolic dysfunction (end-stage HCM)

A novel Desmoplakin mutation associated with left dominant arrhythmogenic cardiomyopathy and cutaneous phenotype

n/

Risk factors for sudden cardiac death in hypertrophic cardiomyopathy

Aim of this study was the evaluation of six non invasive clinical indices as risk factors for sudden death (SD)in hypertrophic cardiomyopathy (HCM). Previous syncope, family history of SD, non sustained ventricular tachycardia, abnormalblood pressure response during exercise, excessive hypertrophy ≥3 cm and left ventricular outflow tract obstructionwith a peak gradient ≥30 mmHg were evaluated in a cohort of 166 patients(112 males, 51.8 ± 15.6 years), followed up for amedian of 32.4 months (range 1 to 209 months). During follow up 13 patients reached study’s endpoints: SD, cardiac arrest,documented sustained ventricular tachycardia and/or Implantable Cardioverter Defibrillator (ICD)-discharge. Patients havingexperienced syncope or presenting with a Maximum Wall Thickness ≥3cm in echocardiography were more sensitive to SDemergence since they had a 13.07 (95%CI: 4.00-46.95, p < 0.0001) and a 10.07 (95%CI: 2.92-34.79, p = 0.003) greater relativerisk respectively. In our cohort of patients only two of the six ‘recognised’ potential risk factors for SD were found sensitive,a result causing scepticism about the validity of criteria used for ICD implantation in HCM patients for SD prevention

Identification of high risk patients with hypertrophic cardiomyopathy in a northern Greek population

This is an Open Access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution Licens

Hypertrophic cardiomyopathy with midventricular obstruction and apical aneurysm formation in a single family: case report

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>Hypertrophic cardiomyopathy (HCM) is an extremely heterogeneous disease. An under recognized and very often missed subgroup within this broad spectrum concerns patients with left ventricular (LV) apical aneurysms in the absence of coronary artery disease.</p> <p>Case presentation</p> <p>We describe a case of HCM with midventricular obstruction and apical aneurysm formation in 3 patients coming from a single family. This HCM pattern was detected by 2D-echocardiography and confirmed by cardiac magnetic resonance imaging. A cardioverter defibrillator was implanted in one of the patients because of non-sustained ventricular tachycardia detected in 24-h Holter monitoring and an abrupt drop in systolic blood pressure during maximal exercise test. The defibrillator activated 8 months after implantation by suppression of a ventricular tachycardia providing anti-tachycardia pacing. The patient died due to refractory heart failure 2 years after initial evaluation. The rest of the patients are stable after a 2.5-y follow-up period.</p> <p>Conclusion</p> <p>The detection of apical aneurysm by echocardiography in HCM patients may be complicated. Ventricular tachycardia arising from the scarred aneurysm wall may often occur predisposing to sudden death.</p

A chimeric EBV gp350/220-based VLP replicates the virion B-cell attachment mechanism and elicits long-lasting neutralizing antibodies in mice

Epstein-Barr virus (EBV), an oncogenic gammaherpesvirus, causes acute infectious mononucleosis (AIM) and is linked to the development of several human malignancies. There is an urgent need for a vaccine that is safe, prevents infection and/or limits disease. Unique among human herpesviruses, glycoprotein (gp)350/220, which initiates EBV attachment to susceptible host cells, is the major ligand on the EBV envelope and is highly conserved. Interaction between gp350/220 and complement receptor type 2 (CR2)/CD21 and/or (CR1)/CD35 on B-cells is required for infection. Potent antibody responses to gp350/220 occur in animal models and humans. Thus, gp350/220 provides an attractive candidate for prophylactic subunit vaccine development. However, in a recent Phase II clinical trial immunization with soluble recombinant gp350 reduced the incidence of AIM, but did not prevent infection. Despite various attempts to produce an EBV vaccine, no vaccine is licensed. Herein we describe a sub-unit vaccine against EBV based on a novel Newcastle disease virus (NDV)-virus-like particle (VLP) platform consisting of EBVgp350/220 ectodomain fused to NDV-fusion (F) protein. The chimeric protein EBVgp350/220-F is incorporated into the membrane of a VLP composed of the NDV matrix and nucleoprotein. The particles resemble native EBV in diameter and shape and bind CD21 and CD35. Immunization of BALB/c mice with EBVgp350/220-F VLPs elicited strong, long-lasting neutralizing antibody responses when assessed in vitro. This chimeric VLP is predicted to provide a superior safety profile as it is efficiently produced in Chinese hamster ovary (CHO) cells using a platform devoid of human nucleic acid and EBV-transforming genes

Crisis management in small and medium-sized companies using the example of the corona-crisis

Diese Arbeit befasst sich mit dem Thema Krisenmanagement in kleinen und mittelgroßen Unternehmen am Beispiel der Corona-Krise. Ziel der Arbeit ist es, Aspekte des Krisenmanagements näher zu beleuchten, um schließlich Erfolgsfaktoren und Handlungsempfehlungen für kleine und mittelständische Unternehmen zu eruieren. In dieses Ziel fließen auch Erkenntnisse aus ausgewählter Fachliteratur sowie Recherchearbeit auf verifizierten Internetseiten ein. Die wirtschaftliche Situation der Unternehmen wird beschrieben sowie ein aktuelles Fallbeispiel aufgeführt. Das Ergebnis dieser Arbeit zeigt auf, dass ein klein- und mittelständisches Unternehmen externe Krisen mithilfe von Verfahren und Methoden des Krisenmanagementansatzes bewältigen bzw. deren Folgen eindämmen kann

Η Εργασιακή Ικανοποίηση των εργαζομένων σε Φορέα Υγείας. Μελέτη Περίπτωσης: Mediterraneo Hospital

Η ικανοποίηση στο χώρο της εργασίας σχετίζεται άμεσα με την συναισθηματική και ψυχολογική κατάσταση ενός ατόμου στο επαγγελματικό περιβάλλον του. Η οργανωτική του λειτουργία καθώς και η σχέση του με τους συναδέλφους ή και με τα ανώτερα στελέχη είναι μια ακόμη παράμετρος. Η επαγγελματική εξουθένωση από την άλλη πλευρά είναι ένα σύνδρομο σωματικής και ψυχικής εξάντλησης όπου ο εργαζόμενος χάνει κάθε ενδιαφέρον για την εργασία και κάθε θετικό συναίσθημα γι’ αυτήν. Τα τελευταία χρόνια, η επαγγελματική εξουθένωση έχει γίνει αντικείμενο μελέτης σε διάφορες ομάδες επαγγελματιών που ασχολούνται με τον τομέα της υγείας και την παροχή υπηρεσιών στον άνθρωπο.Workplace satisfaction is directly related to the emotional and psychological state of a person in their professional environment. Their organizational function as well as their relationship with colleagues and / or senior executives is another parameter. Occupational burnout on the other hand is a physical and mental exhaustion syndrome during which the employee loses any interest in work and any positive feeling about it. In recent years, burnout has been the subject of studies in various groups of healthcare professionals and service providers

Right ventricular diastolic function in patients with dilated and ischemic cardiomyopathy

Until today there is no other study in the literature relating to the assessment of right ventricular diastolic function in patients with ischemic (ICM) and dilated (DCM) cardiomyopathy using tissue Doppler and to the differential diagnosis of these two groups according to the finding results. Of course the gold standard of diagnosis is coronary angiography, but because of the fact that it is an invasive technique, the implementation of new methods becomes essential. Tissue Doppler technique (TDI) is easy, available and reproducible, and therefore it can facilitate the estimation of cardiomyopathy etiology, as a tool to the hands of the clinical doctor before coronary angiography. The present study used pulsed tissue Doppler for the assessment of right ventricular diastolic function in patients with ICM and DCM. Study population composed of 82 consecutive patients with chronic heart failure who underwent an echocardiographic examination at the A' Cardiology Clinic of AHEPA Hospital. All patients also underwent diagnostic cardiac catheterization-coronary angiography, with the Judkins technique. The inclusion criteria to the study were: good quality echocardiographic imaging of mitral and tricuspid annular motion, adequate tricuspid valve regurgitation Doppler signal in order to assess pulmonary artery systolic pressure, sinus rhythm at ECG and stable clinical condition. Patients with atrial fibrillation, recent (<3 months) myocardial infarction, unstable angina, severe hypertension (≥170/100 mmHg) and cases in which the entity of coronary artery disease was felt to be disproportionately mild to explain the severity of left ventricular function, were excluded from the study. No patient had a right ventricular infarction or primary valvular heart disease. Two dimensional (2D) and one dimensional (m-Mode) echocardiogram, at the left parasternal axis and the apical four chamber view, were obtained in all patients. Also, standard (pulsed, continuous, color) and pulsed tissue Doppler recording were performed at the four chamber view. The possibility of functional (secondary) atrioventricular valve regurgitation was estimated by color Doppler. Pulmonary artery systolic pressure (PASP) was evaluated from the maximum velocity of tricuspid regurgitant jet (continuous Doppler) using the Bernoulli equation. All left and right ventricular dimensions were measured from the 2D echocardiogram, according to the guidelines of American Heart Association. The estimation of left ventricular systolic function was made from the 2D with the Simpson method (LVEF) and with the gated m-Mode (LVFS), as well as with the pulsed tissue Doppler by measuring the mitral peak systolic motion velocity. Right ventricular systolic function was estimated from the apical four chamber view by evaluating the fractional area change of the right ventricle (RV area change) and with the pulsed tissue Doppler by measuring the tricuspid peak systolic motion velocity. Moreover, the isovolumic contraction time was measured for the left and right ventricle from TDI recording. The diastolic function was assessed primarily with the pulsed Doppler having the sample volume sited at the tips of tricuspid leaflets, by evaluating the peak early and late filling velocities as well as the deceleration time for both ventricles. Moreover, the peak early and late motion velocities of the mitral and tricuspid annulus were measured with the pulsed tissue Doppler, as well as the isovolumic relaxation time. After the acquisition of demographical, clinical and echocardiographical data, the statistical analysis and elaboration of the results took place. The two groups had no differences in functional NYHA class severity, risk factors and drug therapy. Patients with ischemic cardiomyopathy were older and mainly men. Bivariate analysis of standard echocardiographical data showed that patients with ICM had more severe pulmonary hypertension than patients with DCM (44,4 mmHg vs 34,7 mmHg, p=0,006) for the same degree of mitral and tricuspid regurgitation. Furthermore, the two groups did not differ in the ejection fraction of the left and right ventricle. Pulsed Doppler results were statistically non-significant between the two groups and they could not give important information about the differential diagnoses of the patients with ICM and DCM. On the contrary, bivariate analysis of the pulsed tissue Doppler ended in important results. Patients with ICM exhibited lower peak systolic tricuspid motion velocity (0,06 m/sec vs 0,09 m/sec, p=0,0001) and lower peak early (0,05 m/sec vs 0,07 m/sec, p=0,0003) and late (0,07 m/sec vs 0,11 m/sec, p=0,0016) tricuspid diastolic motion velocity. They also exhibited higher ratio of peak early transtricuspid filling velocity to peak early tricuspid diastolic motion velocity (8,2 vs 5,7, p=0,0008). In a multivariate regression analysis model (stepwise selection method) all the demographical, clinical and echocardiographical data that had statistical significance, were included. Values that did not have normal distribution were subjected to a logarithmic transformation according to the nature logarithm of the corresponding value. The prognostic factors associated with the probability of ICM diagnoses were: age, pulmonary artery systolic pressure and logarithm of tricuspid peak systolic motion velocity. Finally the sensitivity and specificity of right ventricular tissue Doppler indices, for the identification of ischemic etiology in patients with cardiomyopathy were evaluated. According to the results, the value of peak early tricuspid diastolic motion velocity of 0,05 m/sec exhibited the greater specificity (72,5%) and the value of ratio of peak early transtricuspid filling velocity to peak early tricuspid diastolic motion velocity of 5,25 exhibited the greater sensitivity (88,1%) for obtaining a diagnoses of ischemic cardiomyopathy. On the whole, from the present doctoral thesis the following conclusions are drawn: • Tissue Doppler technique allows the quantitative and non-invasive assessment of right ventricular diastolic function with accuracy and reproducibility. • Ischemic and dilated cardiomyopathies are accompanied by right ventricular dysfunction which is more pronounced in ICM patients. • Peak velocities of early and late tricuspid diastolic motion and the ratio of peak early transtricuspid filling velocity to peak early tricuspid diastolic motion velocity differ significantly in the two groups of patients. • The above tissue Doppler parameters can be used together with clinical and standard echocardiographical findings, for the discrimination of the patients with ischemic and dilated cardiomyopathy helping the clinical doctor before the coronary angiography.Μέχρι σήμερα δεν αναφέρεται στη διεθνή βιβλιογραφία μελέτη σε ασθενείς με ισχαιμική και διατατική μυοκαρδιοπάθεια, στην οποία η εκτίμηση της διαστολικής λειτουργίας με το ιστικό Doppler να έχει συμβάλει στη δυνατότητα εκτίμησης και διαφορικής διάγνωσης των ασθενών αυτών. Τον κυρίαρχο ρόλο για το σκοπό αυτό έχει βέβαια η στεφανιαία αγγειογραφία, αλλά λόγω του ότι είναι επεμβατική τεχνική προτρέπει στην ανεύρεση νέων μεθόδων. Η τεχνική του ιστικού Doppler (TDI), εύκολη, προσιτή και αναπαραγώγιμη μπορεί να προσφέρει βοηθητικά στην εκτίμηση της αιτιολογίας της μυοκαρδιοπάθειας, ως ένα εργαλείο στα χέρια του κλινικού ιατρού, πριν τη στεφανιογραφία. Στην παρούσα μελέτη χρησιμοποιήθηκε το παλμικό ιστικό Doppler για την εκτίμηση της διαστολικής λειτουργίας της δεξιάς κοιλίας στην ΙΣΜ και ΔΤΜ. Υλικό της μελέτης αποτέλεσαν 82 διαδοχικοί ασθενείς με χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια, που προσήλθαν για διενέργεια υπερηχοκαρδιογραφικής εξέτασης στο εργαστήριο υπερήχων της Α' Καρδιολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε διαγνωστικό καρδιακό καθετηριασμό-στεφανιογραφία σύμφωνα με την τεχνική Judkins. Κριτήρια εισαγωγής των ασθενών στη μελέτη ήταν: η καλής ποιότητας απεικόνιση της κίνησης του μιτροειδικού και τριγλωχινικού δακτυλίου, το ικανοποιητικό σήμα λειτουργικής ανεπάρκειας της τριγλώχινας στο συνεχές Doppler (προκειμένου να υπολογισθεί η συστολική πίεση της πνευμονικής αρτηρίας), ο φλεβοκομβικός ρυθμός στο ΗΚΓ και η σταθερή κλινική κατάσταση. Αποκλείσθηκαν από τη μελέτη ασθενείς με: κολπική μαρμαρυγή, πρόσφατο (<3 μήνες) έμφραγμα μυοκαρδίου, ασταθή στηθάγχη, σοβαρή αρτηριακή υπέρταση (≥170/100 mmHg), καθώς και περιπτώσεις όπου η έκταση της στεφανιαίας νόσου ήταν σχετικά περιορισμένη ώστε να μπορεί να εξηγήσει τη σοβαρότητα της δυσλειτουργίας της αριστερής κοιλίας. Κανείς ασθενής δεν είχε έμφραγμα της δεξιάς κοιλίας και δεν έπασχε από πρωτοπαθή βαλβιδοπάθεια. Η μέθοδος περιλάμβανε την τέλεση διδιάστατου (2D) και μονοδιάστατου (m-Mode) υπερηχοκαρδιογραφήματος, στον επιμήκη αριστερό παραστερνικό άξονα και στην κορυφαία τομή των τεσσάρων κοιλοτήτων. Επίσης πραγματοποιήθηκε καταγραφή κλασικού (παλμικού, συνεχές, έγχρωμου) και παλμικού ιστικού Doppler στις τέσσερις κοιλότητες. Η πιθανότητα λειτουργικής (δευτεροπαθούς) ανεπάρκειας των κολποκοιλιακών βαλβίδων εκτιμήθηκε ποιοτικά με το έγχρωμο Doppler. Ο υπολογισμός της συστολικής πίεσης της πνευμονικής αρτηρίας (PASP) έγινε από τη μέγιστη ταχύτητα του κύματος ανεπάρκειας της τριγλωχίνας (συνεχές Doppler), σύμφωνα με την εξίσωση Bernoulli. Η μέτρηση όλων των διαστάσεων της αριστερής και δεξιάς κοιλίας έγινε από το 2D υπερηχοκαρδιογράφημα, σύμφωνα με τις οδηγίες της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας. Η εκτίμηση της συστολικής λειτουργίας της αριστερής κοιλίας πραγματοποιήθηκε από το 2D με τη μέθοδο Simpson (LVEF) και με το καθοδηγούμενο m-Mode (LVFS), καθώς επίσης και με το παλμικό ιστικό Doppler μετρώντας τη μέγιστη συστολική ταχύτητα κίνησης του μιτροειδικού δακτυλίου. Η συστολική λειτουργία της δεξιάς κοιλίας εκτιμήθηκε από την κορυφαία τομή των τεσσάρων κοιλοτήτων με τον υπολογισμό της ποσοστιαίας μεταβολής της επιφάνειας της δεξιάς κοιλίας (RV area change), καθώς επίσης και με τη μέτρηση της μέγιστης συστολικής ταχύτητας κίνησης του τριγλωχινικού δακτυλίου με το παλμικό ιστικό Doppler. Με την ίδια μέθοδο (TDI), μετρήθηκε και ο χρόνος ισογκοτικής σύσπασης για την αριστερή και δεξιά κοιλία. Η διαστολική λειτουργία εκτιμήθηκε αρχικά με το παλμικό Doppler ροής έχοντας το δείγμα όγκου τοποθετημένο στις κορυφές των γλωχίνων των κολποκοιλιακών βαλβίδων και υπολογίζοντας τις μέγιστες ταχύτητες της πρώιμης και όψιμης πλήρωσης και το χρόνο επιβράδυνσης για την αριστερή και δεξιά κοιλία. Στη συνέχεια με το παλμικό ιστικό Doppler μετρήθηκαν οι μέγιστες ταχύτητες της πρώιμης και όψιμης διαστολικής κίνησης του μιτροειδικού και τριγλωχινικού δακτυλίου, καθώς επίσης και ο χρόνος ισογκοτικής χάλασης. Μετά την καταγραφή των δημογραφικών, κλινικών και υπερηχοκαρδιογραφικών δεδομένων, ακολούθησε η στατιστική ανάλυση και επεξεργασία των αποτελεσμάτων για τις δύο ομάδες ασθενών. Οι δύο ομάδες δε διέφεραν ως προς τη λειτουργική τους κλάση κατά ΝΥΗΑ, τους προδιαθεσικούς παράγοντες και τη φαρμακευτική τους θεραπεία. Οι ασθενείς με ισχαιμική μυοκαρδιοπάθεια είχαν μεγαλύτερη ηλικία και ήταν κυρίως άντρες. Από τη διμεταβλητή ανάλυση των κλασικών υπερηχοκαρδιογραφικών δεδομένων προέκυψε ότι οι ασθενείς με ΙΣΜ είχαν υψηλότερες τιμές συστολικής πνευμονικής πίεσης από τους ασθενείς με ATM (44,4mmHg έναντι 34,7 mmHg, p=0,006) για τον ίδιο βαθμό ανεπάρκειας της μιτροειδούς και τριγλώχινας βαλβίδας. Επίσης οι δύο ομάδες δε διέφεραν ως προς το κλάσμα εξωθήσεως της αριστερής και δεξιάς κοιλίας. Τα αποτελέσματα από το παλμικό Doppler ροής δεν παρουσίασαν στατιστικά σημαντική διαφορά, μη προσφέροντας έτσι αξιόλογες πληροφορίες για τη διαφορική διάγνωση των ασθενών με ΙΣΜ και ATM. Αντίθετα η διμεταβλητή ανάλυση των δεδομένων του παλμικού ιστικού Doppler κατέληξε σε σημαντικά ευρήματα. Αναλυτικότερα: οι ασθενείς με ΙΣΜ είχαν χαμηλότερη μέγιστη συστολική ταχύτητα κίνησης του τριγλωχινικού δακτυλίου στο ελεύθερο τοίχωμα της δεξιάς κοιλίας (0,06 m/sec έναντι 0,09 m/sec, p<0,0001) και χαμηλότερη μέγιστη πρώιμη (0,05 m/sec έναντι 0,07 m/sec, p=0,0003) και όψιμη (0,07 m/sec έναντι 0,11 m/sec, p=0,0016) διαστολική ταχύτητα κίνησης του δακτυλίου. Ακόμη ο λόγος των μεγίστων ταχυτήτων της πρώιμης διαστολικής πλήρωσης της διατριγλωχινικής ροής προς την πρώιμη διαστολική ταχύτητα κίνησης του τριγλωχινικού δακτυλίου ήταν υψηλότερος στους ασθενείς με ΙΣΜ (8,2 έναντι 5,7 p=0,0008). Για όλα τα κλινικά, δημογραφικά και υπερηχοκαρδιογραφικά δεδομένα που παρουσίασαν στατιστική σημαντικότητα, πραγματοποιήθηκε πολυπαραγοντική ανάλυση με τη μέθοδο της λογιστικής παλινδρόμησης κατά βήματα. Οι τιμές που δεν ακολουθούσαν κανονική κατανομή μετασχηματίστηκαν σε νέα μεταβλητή, βάση του φυσικού λογαρίθμου της αντίστοιχης τιμής. Οι ανεξάρτητοι προγνωστικοί παράγοντες που σχετίζονταν με την πιθανότητα διάγνωσης της ΙΣΜ έναντι της ΔΤΜ ήταν: η ηλικία, η συστολική πίεση της πνευμονικής αρτηρίας και ο λογάριθμος της μέγιστης συστολικής ταχύτητας κίνησης του τριγλωχινικού δακτυλίου. Τέλος υπολογίσθηκε η ακρίβεια των δεικτών του ιστικού Doppler της δεξιάς κοιλίας για τον καθορισμό της ισχαιμικής αιτιολογίας της μυοκαρδιοπάθειας. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, τη μεγαλύτερη ειδικότητα (72,5%) είχε η χαμηλή μέγιστη πρώιμη διαστολική ταχύτητα κίνησης του τριγλωχινικού δακτυλίου για τιμές <0,05 m/sec και τη μεγαλύτερη ευαισθησία (88,1%) ο υψηλός λόγος των μέγιστων ταχυτήτων της πρώιμης διατριγλωχινικής πλήρωσης προς την πρώιμη διαστολική κίνηση του τριγλωχινικού δακτυλίου για τιμές ≥5,25. Συνοψίζοντας από την παρούσα διδακτορική διατριβή προκύπτουν τα εξής συμπεράσματα: • Η τεχνική του ιστικού Doppler επιτρέπει την ποσοτική και αναίμακτη εκτίμηση της διαστολικής λειτουργίας της δεξιάς κοιλίας με ακρίβεια και αναπαραγωγιμότητα. • Η ισχαιμική και η διατατική μυοκαρδιοπάθεια συνοδεύονται από διαστολική δυσλειτουργία της δεξιάς κοιλίας, η οποία είναι πιο έκδηλη στους ασθενείς με ισχαιμική μυοκαρδιοπάθεια. • Οι μέγιστες ταχύτητες της πρώιμης και της όψιμης διαστολικής κίνησης του τριγλωχινικού δακτυλίου, καθώς επίσης και ο λόγος των μέγιστων ταχυτήτων της πρώιμης διατριγλωχινικής πλήρωσης προς την πρώιμη διαστολική κίνηση του τριγλωχινικού δακτυλίου διαφέρουν σημαντικά στις δύο ομάδες ασθενών. • Οι ανωτέρω παράμετροι του ιστικού Doppler μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε συνδυασμό με τα κλινικά και τα κλασικά υπερηχοκαρδιογραφικά ευρήματα για τη διάκριση των ασθενών με ισχαιμική και διατατική μυοκαρδιοπάθεια βοηθώντας τον κλινικό ιατρό, πριν τη στεφανιαία αγγειογραφία