Properties of elastomeric materials based on polychloroprene/chlorosulfonated polyethylene rubber blends

In this work the elastomeres based on polychloroprene/chlorosulphonated polyethylene rubber blends (CR/CSM) intended for rubber-metal bonding has been studied. The rheographs and curing characteristics of blends reinforced by active precipitated silica and diatomaceous earth were obtained using a Monsanto rheometer. Crosslinking has been performed by sulphur at 160 °C up to optimum cure time. Temperature dependence of storage modulus (E’), tanδ and glass transition temperature were determinated by mechanical spectroscopy. Adhesion strength has been measured by two methods. It was concluded that a adhesion strength value can be increased by using nano fillers as reinforcing agensPhysical chemistry 2004 : 7th international conference on fundamental and applied aspects of physical chemistry; Belgrade (Serbia); 21-23 September 200

The isolation, analytical characterization by HPLC-UV and NMR spectroscopy, cytotoxic and antioxidant activities of baeomycesic acid from Thamnolia vermicularis var. subuliformis

The aim of this work was the analytical characterization of the β-orcinol depside, baeomycesic acid in lichens extracts. The extract of Thamnolia vermicularis var. subuliformis was analyzed by the two different methods, namely HPLC-UV and 1H NMR analysis. The results showed that baeomycesic acid was the most abundant depside in the lichens. These results could be of use for rapid identification of this metabolite in other lichen species. Besides baeomycesic acid, three depsides and one monocyclic phenolic compound were isolated from the lichen extract on the chromatographic column. The structure of baeomycesic acid was confirmed by HPLC-UV and spectroscopic methods. In addition, antioxidant and cytotoxic activities of baeomycesic acid were determined. The result of the testing showed that baeomycesic acid exhibited a moderate radical scavenging activity (IC50 = 602.10 ± 0.54 μg/mL) and good cytotoxic activity. This is the first report of detailed analytical characterization, isolation, as well as antioxidant and cytotoxic activities of baeomycesic acid from Thamnolia vermicularis. These results may be helpful in future industrial production of herbal medicines that include this important natural product

The influence of different doses of γ-radiation on the hydrolytic stability of modified urea-formaldehyde (UF) resins

Zbog emisije formaldehida (CH2 O) iz drvenih proizvoda, gde se urea- formaldehidne (UF) smole, između ostalog, koriste za impregnaciju drvenih panela koje se koriste u unutrašnjosti stambenih i drugih objekata poželjno je da procenat slobodnog formaldehida (CH2 O) u samoj smoli bude što manji, jer je poznato da formaldehid ima štetno dejstvo na čoveka, odnosno ceo živi svet. Pare formaldehida jako nadražuju disajne puteve. Koncentracije od 10-20 ppm otežavaju disanje, a koncentracije od 650 ppm mogu uzrokovati i smrt za samo nekoliko minuta. Često udisanje para niskih koncentracija mogu uzrokovati hronična oboljenja disajnih puteva. Simptomi i granice su individualni i javljaju se u širokim granicama izloženosti. Pojedine osobe mogu da osete simptome, kao što su iritacija očiju, grla, umor, glavobolja i mučnina, usled izloženosti i niskoj koncentaciji formaldehida (0.1 do 1 ppm). Osim slobodnog formaldehida, u samoj smoli, koji se spontano emituje, zbog niske otpornosti na vlagu, može doći do hidrolize UF smole što podrazumeva raskidanje samih veza u smoli (metilenetarskih) i dodatne emisije formaldehida u okolinu [1,2]. U ovom radu je ispitivana hidrolitička stabilnost modifikovanih UF smola sa “hvatačima” formaldehida, TiO2 sa različitim sadržajem (3,75 g i 7,25 g) u UF smoli i kombinacijom TiO2 i drvnog brašna (TiO2 /DB) u ekvimolarnim količinama. Tri modifikovane UF smole s odnosom formaldehida i uree (F/U) 0.8 s modifikovanim punilima su sintetizovani istim postupkom [3]. Hidrolitička stabilnost ispitivanih modifikovanih UF smola je određivana merenjem koncentracije oslobođenog formaldehida [4] iz modifikovane UF smole nakon kisele hidrolize. Zračenje sintetisanih modifikovanih smola je vršeno u vazdušnoj atmosferi u Co-60 radijacionoj jedinici na Institutu za nuklearne nauke, Vinča, Srbija. Uzorci smola su zračeni γ–zračenjem na sobnoj temperaturi i ukupnom apsorbovanom dozom od 50 kGy i 100 kGy [5]. Pre zračenja najmanji procenat slobodnog formaldehida (0.06%) imaju uzorci koji su modifikovani TiO2 . Usled γ-zračenja dolazi do degradacije makromolekula što uzrokuje povećanje slobodnog formaldehida u zračenim uzorcima u odnosu na nezračene. Povećanje doze zračenja sa 50 kGy na 100 kGy dovodi do smanjenja količine slobodnog formaldehida u umreženoj UF smoli. Najmanji procenat slobodnog formaldehida nakon zračenja sa ukupnom apsorbovanom dozom od 100 kGy nalazi se u UF smoli koja sadrži 100% TiO2 u količini od 0.12%. S druge strane i drvno brašno koje sadrži celulozu i hemicelulozu ima veliki broj hidroksilnih grupa, takođe reaguje sa slobodnim formaldehidom iz UF smole. γ-zračenjem je smanjen procenat oslobođenog formaldehida u svim ispitivanim modifikovanim UF smolama, posebno kod uzoraka smole sa TiO2 u količini od 100% u izosu od 0.25%. To se objašnjava činjenicom da kisela hidroliza nakon zračenja dovodi do dodatnog umrežavanja u svim uzorcima, što rezultuje „hvatanjem“ formaldehida u toku samog procesa hidrolize. Uzorci ispitivane kompozitne smole sa TiO2 /DB pokazuju lošiju hidrolitičku stabilnot zbog povećane interakcije između hidroksilnih i karbonilnih grupa u drvnom brašnu i hidroksilnih grupa sa površine TiO2 , zbog čega dolazi do smanjene interakcije hibridnog punila sa polimernom matricom odnosno smanjuje se procenat slobodnih grupa koje bi inače reagovale sa formaldehidom i smanjile njegovu emisiju iz smole.8th Symposium Chemistry and Environmental Protection : May 30 - June 1, Kruševac, 2018

Analiza nivoa poslovne standardizacije u svetu i kod nas

The development and implementation of standardized management system (SMS) has allowed that today we are talking about business standardization, as the new model of good business practices applied worldwide. ISO 9000 was the forerunner, and today is the basis of business standardization. This can be said for ISO 9001: 2015, which was edited on September 15, and he will bring new models for other SMS. This paper provides a detailed analysis of the certification process in the world, Europe, the West Balkans and Serbia on various aspects, for seven standardized management systems for 2012/2013. year, and the first example of the application the new QMS model in Serbia.Razvoj i primena standardizovanih menadžment sistema (SMS) je omogućila da danas govorimo o poslovnoj standardizaciji, kao novom modelu dobre poslovne prakse, primenjene širom sveta. Serija ISO 9000 je bila preteča, a danas je osnova poslovne standardizacije. To se može reći i za ISO 9001:2015, koji je izašao 15. septembra, a on će doneti nove modele i za ostale SMS. Ovaj rad daje detaljnu analizu stanja sertfikacije u svetu, Evropi, Zapadnom Balkanu i Srbiji, po različitim osnovama, za sedam standardizovanih menadžment sistema za 2012/2013. godinu, kao i prvi primer primene novog QMS-a u Srbiji

New records and noteworthy data of plants, algae and fungi in SE Europe and adjacent regions, 15

This paper presents new records and noteworthy data on the following taxa in SE Europe and adjacent regions: saprotrophic fungus Geastrum morganii, Guignardia istriaca and Hypoxylon howeanum, mycorrhizal fungus Amanita friabilis and Suillus americanus, xanthophyte Vaucheria frigida, stonewort Chara hispida, liverwort Calypogeia integristipula and Ricciocarpus natans, moss Campylopus introflexus, Dicranum transsylvanicum, Tortella pseudofragilis and Trematodon ambiguus, fern Ophioglossum vulgatum subsp. vulgatum, monocots Epipactis exilis, Epipactis purpurata and Epipogium aphyllum and dicots Callitriche cophocarpa, Cornus sanguinea subsp. hungarica and Viscum album subsp. austriacum are given within SE Europe and adjacent regions

Novi i značajni podaci o biljkama, algama i gljivama iz JI Evrope i susednih regiona, 9

This paper presents new records and noteworthy data on the following taxa in SE Europe and adjacent regions: red algae Lemanea fucina and Paralemanea annulata, parasitic fungus Anthracoidea pratensis, saprotrophic fungi Cyathus olla, Massaria campestris, and Xylaria sicula, stonewort Chara canescens, liverworts Gymnomitrion commutatum and Porella baueri, moss Acaulon triquetrum, monocots Anacamptis laxiflora, Cephalanthera damasonium, and Himantoglossum robertianum and dicot Jacobaea othonnae are given within SE Europe and adjacent regions.U radu su prikazani novi i značajni podaci sa područja JI Evrope i susednih regiona o sledećim taksonima: crvenim algama Lemanea fucina i Paralemanea annulata, parazitskoj gljivi Anthracoidea pratensis, saprofitskim gljivama Cyathus olla, Massaria campestris i Xylaria sicula, pršljenčici Chara canescens, jetrenjačama Gymnomitrion commutatum i Porella baueri, mahovini Acaulon triquetrum, monokotilama Anacamptis laxiflora, Cephalanthera damasonium i Himantoglossum robertianum i dikotili Jacobaea othonnae

Biomaterijali

Početak XXI veka nesumnjivo je obeležen interdisciplinarnim i multidisciplinarnim naporima istraživača u različitim oblastima nauke. Jedna od najizrazitijih tendencija ovog tipa uočava se u biomedicinskim istraživanjima, gde se združuju napori lekara, biologa, genetičara i biohemičara, s jedne strane, i biofizičara i inženjera, s druge strane – sa ciljem dubljeg razumevanja zdravlja i bolesti, i primene ovih saznanja u biomedicinskoj praksi, tako važnoj u svakodnevnom životu ljudi.Kao rezultat ovih svetskih trendova, u Srbiji već više godina na nekoliko fakulteta postoji nastava iz oblasti biomedicinskog inženjerstva, sa ciljem da osposobi inženjere ovih usmerenja za multidisciplinarno povezivanje znanja iz oblasti tehnike sa biomedicinskim znanjima. Jedan od bazičnih predmeta ovih usmerenja jesu Biomaterijali, kojima je i posvećen naš udžbenik, čiji je cilj da predstavi pregled teorije i prakse biomaterijala u biomedicinskoj nauci.Nauka o biomaterijalima je nesumnjivo najmultidisciplinarnija od svih nauka, jer zahteva ovladavanje znanjima iz mnogih oblasti nauke i tehnologije, inženjerstva i medicine, kako bi naučnici iz oblasti biomaterijala mogli da se uhvate u koštac sa ovom profesijom. Zato posle uvodnog dela, udžbenik iz Biomaterijala sadrži četiri celine: (I) Osnovni biomedicinski koncepti i reakcije organizma na biomaterijale, (II) Struktura, fizičko-mehanička karakterizacija i modeliranje biomaterijala i tkiva, (III) Savremeni biomaterijali i tehnologije, (IV) Perspektive biomaterijala i tehnologija, iza kojih slede Zadaci sa rešenjima, Ispitna test pitanja i Ispitna teorijska pitanja, koji pomažu studentima da lakše savladaju veoma obimno i kompleksno gradivo. Na kraju svakog poglavlja data su pitanja za rekapitulaciju, kao i spisak dopunske literature za opcionu detaljniju obradu pojedinih oblasti.Grupa od dvadeset četiri profesionalca sa univerziteta i naučnih instituta, pod okriljem Instituta tehničkih nauka Srpske akademije nauka i umetnosti, Beograd, i Društva za istraživanje materijala Srbije (MRS Srbija) doprinela je pisanju ovog kapitalnog udžbenika o biomaterijalima, prvog do sada na srpskom jeziku. Mada uključivanje veće grupe autora nužno dovodi do stilske neujednačenosti, ipak je oblast biomaterijala toliko multidisciplinarna da je ovakav pristup bio neophodan, kako uostalom pokazuju slična svetska iskustva sa uključivanjem i preko pedeset autora. Ipak urednici su se potrudili da koliko je to moguće stilski i pedagoški ujednače udžbenik, kako bi bio korisna literatura za sve studente diplomskih, master i doktorskih studija iz biomedicinskog inženjerstva u Srbiji i okruženju

Biomaterijali

Početak XXI veka nesumnjivo je obeležen interdisciplinarnim i multidisciplinarnim naporima istraživača u različitim oblastima nauke. Jedna od najizrazitijih tendencija ovog tipa uočava se u biomedicinskim istraživanjima, gde se združuju napori lekara, biologa, genetičara i biohemičara, s jedne strane, i biofizičara i inženjera, s druge strane – sa ciljem dubljeg razumevanja zdravlja i bolesti, i primene ovih saznanja u biomedicinskoj praksi, tako važnoj u svakodnevnom životu ljudi.Kao rezultat ovih svetskih trendova, u Srbiji već više godina na nekoliko fakulteta postoji nastava iz oblasti biomedicinskog inženjerstva, sa ciljem da osposobi inženjere ovih usmerenja za multidisciplinarno povezivanje znanja iz oblasti tehnike sa biomedicinskim znanjima. Jedan od bazičnih predmeta ovih usmerenja jesu Biomaterijali, kojima je i posvećen naš udžbenik, čiji je cilj da predstavi pregled teorije i prakse biomaterijala u biomedicinskoj nauci.Nauka o biomaterijalima je nesumnjivo najmultidisciplinarnija od svih nauka, jer zahteva ovladavanje znanjima iz mnogih oblasti nauke i tehnologije, inženjerstva i medicine, kako bi naučnici iz oblasti biomaterijala mogli da se uhvate u koštac sa ovom profesijom. Zato posle uvodnog dela, udžbenik iz Biomaterijala sadrži četiri celine: (I) Osnovni biomedicinski koncepti i reakcije organizma na biomaterijale, (II) Struktura, fizičko-mehanička karakterizacija i modeliranje biomaterijala i tkiva, (III) Savremeni biomaterijali i tehnologije, (IV) Perspektive biomaterijala i tehnologija, iza kojih slede Zadaci sa rešenjima, Ispitna test pitanja i Ispitna teorijska pitanja, koji pomažu studentima da lakše savladaju veoma obimno i kompleksno gradivo. Na kraju svakog poglavlja data su pitanja za rekapitulaciju, kao i spisak dopunske literature za opcionu detaljniju obradu pojedinih oblasti.Grupa od dvadeset četiri profesionalca sa univerziteta i naučnih instituta, pod okriljem Instituta tehničkih nauka Srpske akademije nauka i umetnosti, Beograd, i Društva za istraživanje materijala Srbije (MRS Srbija) doprinela je pisanju ovog kapitalnog udžbenika o biomaterijalima, prvog do sada na srpskom jeziku. Mada uključivanje veće grupe autora nužno dovodi do stilske neujednačenosti, ipak je oblast biomaterijala toliko multidisciplinarna da je ovakav pristup bio neophodan, kako uostalom pokazuju slična svetska iskustva sa uključivanjem i preko pedeset autora. Ipak urednici su se potrudili da koliko je to moguće stilski i pedagoški ujednače udžbenik, kako bi bio korisna literatura za sve studente diplomskih, master i doktorskih studija iz biomedicinskog inženjerstva u Srbiji i okruženju

GM-CSF-Producing Th Cells in Rats Sensitive and Resistant to Experimental Autoimmune Encephalomyelitis

Given that granulocyte macrophage colony-stimulating factor (GM-CSF) is identified as the key factor to endow auto-reactive Th cells with the potential to induce neuroinflammation in experimental autoimmune encephalomyelitis (EAE) models, the frequency and phenotype of GM-CSF-producing (GM-CSF+) Th cells in draining lymph nodes (dLNs) and spinal cord (SC) of Albino Oxford (AO) and Dark Agouti (DA) rats immunized for EAE were examined. The generation of neuroantigen-specific GM-CSF+ Th lymphocytes was impaired in dLNs of AO rats (relatively resistant to EAE induction) compared with their DA counterparts (susceptible to EAE) reflecting impaired CD4+ lymphocyte proliferation and less supportive of GM-CSF+ Th cell differentiation dLN cytokine microenvironment. Immunophenotyping of GM-CSF+ Th cells showed their phenotypic heterogeneity in both strains and revealed lower frequency of IL-17+ IFN-gamma+, IL-17+ IFN-gamma-, and IL-17-IFN-gamma+ cells accompanied by higher frequency of IL-17-IFN-gamma- cells among them in AO than in DA rats. Compared with DA, in AO rats was also found (i) slightly lower surface density of CCR2 (drives accumulation of highly pathogenic GM-CSF+ IFN-gamma+ Th17 cells in SC) on GM-CSF+ IFN-gamma+ Th17 lymphocytes from dLNs, and (ii) diminished CCL2 mRNA expression in SC tissue, suggesting their impaired migration into the SC. Moreover, dLN and SC cytokine environments in AO rats were shown to be less supportive of GM-CSF+ IFN-gamma+ Th17 cell differentiation (judging by lower expression of mRNAs for IL-1 beta, IL-6 and IL-23/p19). In accordance with the (i) lower frequency of GM-CSF+ Th cells in dLNs and SC of AO rats and their lower GM-CSF production, and (ii) impaired CCL2 expression in the SC tissue, the proportion of proinflammatory monocytes among peripheral blood cells and their progeny (CD45(hi) cells) among the SC CD11b+ cells were reduced in AO compared with DA rats. Collectively, the results indicate that the strain specificities in efficacy of several mechanisms controlling (auto) reactive CD4+ lymphocyte expansion/differentiation into the cells with pathogenic phenotype and migration of the latter to the SC contribute to AO rat resistance to EAE

A biased Gm haplotype and Gm paraprotein allotype in multiple myeloma suggests a role for the Gm system in myeloma development

The association between a particular Gm haplotype and susceptibility to multiple myeloma (MM) is not clear. The reason is probably because no investigations have so far been carried out on the relationship between the Gm haplotype, which represents the inherited combination of IgG Gm allotypes, and the Gm allotype expressed at the IgG paraprotein (M-component), which reflects the enhanced gene expression within the haplotype in MM. We studied the incidence of Gm allotypic markers present in IgG subclasses in the serum from 52 patients with MM and in parallel with the isolated IgG paraproteins. The results showed that 84.6% of the patients were heterozygous for haplotypes Gm(a; z; n-; g;)/Gm(f; n+/n-; b1; b0; b5) and 15.3% were homozygous for Gm(f; n/n-; b1; b0; b5), while no homozygous Gm(a; z; n-; g) individuals were found among the studied patients. The incidence of these combinations in the healthy population in Serbia is 34%, 66% and lt 1%, respectively. Subjects with Gm(a; z; n-; g)/Gm(f; n+/n-; b1; b0; b5) combination are over 10 times [odds ratio (OR) = 10.69; 95% confidence interval 1.67-68] as likely to be affected by the disease as the subjects with homozygous Gm(f; n+/n-; b1; b0; b5) combination (OR = 0.35, 95% confidence interval 0.06-2.23). However, despite the Gm heterozygosity, most of the Gm(a; z; n-; g;)/Gm(f; n+/n-; b1; b0; b5) positive patients with MM (86.3%) had IgG paraprotein with the allotypic marker from the Gm(f; n+/n-; b1; b0; b5) haplotype. Together with patients homozygous for this haplotype, the relative number of patients with serum IgG paraprotein carrying allotypic marker from the Gm(f; n/n-; b1; b0; b5) haplotype was 88.5%. These results suggest that the development of an M-component could be related to a disturbance on chromosome 14q32 carrying the Gm (f; n+/n-; b1; b0; b5) set of genes