Testing of Different Scanning Protocols Used for Precise 3D-printing of Mandibular Models

Multidetector computed tomography (MDCT) is often necessary to manufacture 3D-printed medical models (MMs) required for mandibular restoration due to trauma or malignant tumor. Although cone-beam computed tomography (CBCT) is a preferable method of mandibular imaging, additional scanning is often unjustified. To test whether a single radiologic protocol could be used for mandibular reconstructions, the human mandible was scanned with 6 MDCT and 2 CBCT protocols and later 3D-printed using a fused-deposition modelling technique. Then, we assessed linear measures on the mandible and compared them with MDCT/CBCT digital scans and 3D-printed MMs. Our data revealed that CBCT0.25 was the most precise protocol for manufacturing 3D-printed mandibular MMs, which is expected considering its voxel size. However, we noted that CBCT0.35 and Dental2.0H60s MDCT protocols were of comparable accuracy, indicating that this MDCT protocol could be a single radiologic protocol used to scan both donor and recipient regions required for mandibular reconstruction

Fiziologija koštanog tkiva

Kost je deo vezivnog tkiva ljudskog organizma iz organskog matriksa koga čine kolagena vlakna koja su dodatno ispunjena neorganskim solima kalcijuma i fosfata, posebno hidroskiapatitom. Među najvažnijim ulogama koštanog tkiva izdvajaju se zaštitna uloga unutrašnjih vitalnih organa i omogućavanje kretanja. Postoje dve vrste kosti, kompaktna ili kortikalna, koja čini spoljašnji sloj kostiju i trabekularna ili sunđerasta kost koja je smeštena ispod kortikalne kosti. U kompaktnoj kosti se nalaze zrele koštane ćelije - osteociti, koji hranljive materije primaju putem kanalića koji prolaze kroz kompaktnu kost. Trabekularna kost je izgrađena od spikula ili gredica, a ishranjuje se iz okolne ekstracelularne tečnosti. Tokom fetalnog razvoja većina kostiju se stvara iz hrskavičavog tkiva procesom enhondralnog okoštavanja. Izuzetak su ključne kosti, mandibula i određene kosti lobanje, koje se formiraju procesom endezmalnog okoštavanja. Tokom rasta kost se povećava u dužini kako epifizna ploča sintezom matriksa dodaje novo tkivo na već postojeću kost. Rast kostiju je takođe pod uticajem brojnih hormona među kojima su najznačajniji hormon rasta i IGF-1. Periost predstavlja spoljašnju membranu kosti koja je građena od gustog vlaknastog veziva i dobro je vaskularizovana. Periost služi kao mesto vezivanja ligamenata i tetiva. Ćelije odgovorne za sintezu kosti zovu se osteoblasti, dok su osteoklasti ćelije odgovorne za resorpciju. Osteoblasti predstavljaju modifikovane fibroblaste, dok osteoklasti predstavljaju ćelije nastale iz monocita. Najbitniji joni za metabolizam kostiju su joni kalcijuma i fosfati, dok su za hormonsku regulaciju metabolizma odgovorni vitamin D, njegov aktivni metabolit kalcitriol, paratireoidni hormon i kalcitonin. Od drugih hormona i humoralnih faktora koji utiču na metabolizam kalcijuma važnu ulogu ostvaruju leptin, polni hormoni i glukokortikoidi

Komplikacije povreda zuba

Komplikacije povreda zuba predstavljaju kliničke situacije koje se dešavaju nakon povrede zuba. Ispitivanjem je utvrđeno da se komplikacije češće razvijaju kod dečaka u odnosu na devojčice. Najčešće povređivani zub bio je levi centralni sekutić, a komplikacije su se najčešće razvijale nakon preloma gleđi i dentina bez otvaranja pulpe. Najučestalija komplikacija bila je hronični apikalni parodontitis, praćen nekrozom pulpe i eksternom resorpcijom. Do nastanka komplikacija je najčešće dolazilo u toku prve godine od povređivanja, a najčešće primenjivana terapija bila je endodontska. Komplikacije povreda zuba su česte, ali pravovremenim tretmanom može se sprečiti njihov nastanak

HIV-Infected Patients as a Model of Aging

We appraised the relationship between the biological and the chrono- logical age and estimated the rate of biological aging in HIV-infected patients. Two independent biomarkers, the relative telomere length and iron metabolism parame- ters, were analyzed in younger (,35) and older (.50) HIV-infected and uninfected patients (control group). In our control group, telomeres of younger patients were significantly longer than telomeres of older ones. However, in HIV-infected partici- pants, the difference in the length of telomeres was lost. By combining the length of telomeres with serum iron, ferritin, and transferrin iron-binding capacity, a new for- mula for determination of the aging process was developed. The life expectancy of the healthy population was related to their biological age, and HIV-infected patients were biologically older. The effect of antiretroviral HIV drug therapies varied with respect to the biological aging process. IMPORTANCE This article is focused on the dynamics of human aging. Moreover, its interdisciplinary approach is applicable to various systems that are aging

Formiranje instrumentacione putanje ručnim i mašinskim instrumentima u povijenim kanalima - in vitro studija

Introduction: Preparation of glide path is an important precondition for the safe use of rotary NiTi instruments during endodontic treatment. Aim: The aim of this study was to examine the duration of glide path preparation as well as all the changes in canal morphology and canal diameter after the use of hand K-files and NiTi rotary PathFiles. Material and methods: This research was performed on a total of twenty Endo Training Blocks (Dentsply, Maillefer, Switzerland). The glide path was prepared using hand stainless steel K-files ISO #10-15-20 (Dentsply, Sirona, USA) (n = 10) and NiTi rotary PathFiles ISO #13, #16 and #19 (Dentsply, Sirona, Switzerland) (n = 10). The time required to establish the glide path was measured with an iPhone stopwatch (Apple Inc. Cupertino, California). The images of the apical segment of canals before and after glide path preparation were taken under the stereomicroscope (Boeco BSZ-405, Germany), and then images were analyzed and processed with Scopeimage 9.0 (Teleskop, Austria). Statistical analysis was performed with the Mann-Whitney test at the level of significance 5% (a = 0.05). Results: A statistically significant difference was observed in terms of the time required for glide path preparation. The mean total time for glide path preparation was significantly longer with K-files (382 ± 62 s) than with PathFile (200 ± 11 s) (p 0.05) was not observed. The difference in the diameter of the root canal was at the limit of statistical significance (p ≈ 0.05). Conclusion: Instrumentation with NiTi rotary PathFiles reduces the time required for glide path preparation. Preparing endodontic space for rotary instrumentation with hand K-Files and rotary PathFiles leads to similar changes in the morphology of the apical segment. A slightly larger diameter of the root canal was measured after preparation with the hand K-files.Uvod: Uspostavljanje instrumentacione putanje je važan preduslov za bezbednu primenu mašinskih NiTi instrumentata tokom oblikovanja kanalskih sistema. Cilj: Cilj ovog rada je bio da se uporedi vreme potrebno za formiranje instrumentacione putanje, kao i promene u morfologiji apikalnog segmenta i prečniku apikalnog otvora kanala posle primene ručnih K-turpija i mašinskih PathFile instrumenata. Materijal i metode: Istraživanje je realizovano na 20 "endo trening" modela (Dentsply Maillefer, Switzerland). Instrumentaciona putanja je uspostavljena primenom ručnih K-turpija od nerđajućeg čelika (#10-15-20) (Dentsply, Sirona, Switzerland) (n = 10), odnosno mašinskih PathFile NiTi instrumenata (Dentsply, Sirona, Switzerland) (n = 10). Vreme potrebno za uspostavljanje instrumentacione putanje mereno je iPhone stopwatch (Apple Inc. Cupertino, California). Slike apikalnog segmenta kanala, pre i posle formiranja instrumentacione putanje, snimane su stereomikroskopom (Boeco BSZ-405, Germany), a zatim obrađene i analizirane u softverskom programu Scopeimage 9.0. Dobijeni podaci statistički su obrađeni Man-Vitnijevim (Mann-Whitney) testom (a = 0,05). Rezultati: Uočena je statistički značajna razlika u pogledu vremena potrebnog za uspostavljanje instrumentacione putanje između ručnih K-turpija (6 min. 22 s) i mašinskih PathFile instrumenata (3 min. 20 s) (p 0,05). Razlike u prečniku apikalnog otvora bile su na granici statističke značajnosti (p ≈ 0,05). Zaključak: Primena mašinskih PathFile instrumenata rezultirala je bržim formiranjem instrumentacione putanje u poređenju sa ručnim K-turpijama. Obe ispitivane grupe instrumenata dovele su do sličnih promena u morfologiji apikalnog segmenta kanala. Nešto veći prečnik apikalnog otvora kanala izmeren je posle primene ručnih K-turpija

Urgentna endodontska terapija

Urgentna endodontska terapija je neizostavni deo svakodnevnog rada stomatologa. Ovakav vid terapije se sprovodi kod akutnih reverzibilnih i ireverzibilnih pulpitisa, akutnih apeksnih periodontitisa. Takođe, traume zuba i potpornog aparata zahtevaju urgentnu terapiju. S obzirom na brzi i nagli razvoj simptoma, pacijenti često dolaze uplašeni sa prisutnim jakim bolom ili otokom, što su dva najčešća simptoma koja pacijenti prijavljuju. Bol je odlika inflamacije pulpe ili periapikalnog tkiva. Karakteristike bola razlikuju reverzbilne i ireverzibilne pulpitise. Inflamacija periapikalnog tkiva je posledica infekcije kanala korena u vidu akutnog apeksnog periodontitisa koji može progredirati u apsces što se manifestuje intraoralnim otokom. Daljim razvojem infekcije prisutni su i ekstraoralni simptomi. Širenjem infekcije dolazi do poremećaja opšteg stanja pacijenta. Očekuje se da intervencija bude brza, što se postiže definitivnim tretmanom i medikamentnom terapijom zasnovanoj na temeljnoj anamnezi, kliničkom pregledu, primeni pomoćnih dijagnostičkih sredstava. Poštovanje ove ,,3D” procedure čini intervenciju efikasnom. Bilo kakvi propusti dovode do grešaka i neuspeha primenjene terapije, što može rezultovati pogoršanjem kliničke slike i razvojem komplikacija. Primena antibiotika i analgetika mora biti opravdana i primenjena samo kao dopunska urgentnoj endodontskoj terapiji. S obzirom na varijetet akutnih kliničkih stanja, terapija se sprovodi u vidu indirektnog ili direktnog prekrivanja pulpe, pulpotomije, pulpektomije ili terapije inficiranog kanala korena. Hitan endodontski tretman se najčešće odnosi na terapiju akutnog apeksnog periodontitisa i zasniva se na transkanalnoj drenaži i inciziji i drenaži apscesa u slučaju postojanja fluktuacije. Definitivni tretman podrazumeva endodontsku terapiju inficiranog kanala korena. Urgentna stanja predstavljaju i traume u vidu fraktura krunica i korena, kontuzija, subluksacija, luksacija i avulzija. Postoje različiti terapijski modaliteti navedenih trauma. Endodontska terapija se izvodi neposredno kod fraktura krunice sa otvaranjem zubne pulpe u vidu pulpotomije i pulpektomije. Povrede potpornog aparata zuba se prvenstveno saniraju repozicijom i imobilizacijom, dok se endodontska terapija obično sprovodi nakon 7-10 dana. Nakon izvršene urgentne endodontske terapije, kao i definitivnog tretmana, neophodni su redovni kontrolni pregledi

Aspekti hibridizacije adhezivnih sistema

Dentalni adhezivni sistemi su tečne smeše koji obezbeđuju vezu između kompozitnih materijala i čvrstih zubnih tikva. Hibridizacija je proces formiranja hibridnog sloja koji predstavlja proces preplitanja smole u demineralizovanoj površini dentina. Demineralizacijom dentina, infiltracijom monomera i naknadnom polimerizacijom formira se hibridni sloj i na taj način se ostvaruje mikromehanička veza između dentina i smole. U gleđi se dešava sličan proces, polimerizacijom materijal ostaje zaključan u površinu gleđi i formiraju se mikrotagovi i makrotagovi, odnosno prstoliki produžeci koji predstavljaju osnovu mikromehaničke veze gleđi. Dentalni adhezivni sistemi se mogu podeliti na adhezive sa kiselinskim nagrizanjem koji mogu biti trofazni i dvofazni i na samonagrizajuće adhezive koji mogu biti dvofazni i jednofazni. U kliničkoj praksi se koriste tri vrste protokola primene dentalnih adhezivnih sistema to su protokol ,,totalnog nagrizanja“, protokol ,,samonagrizanja“ i protokol ,,selektivnog nagrizanja“

Terapijske mogućnosti u zbrinjavanju bezube vilice

Terapijske mogućnosti u zbrinjavanju bezube vilice su izrada totalnih zubnih proteza i izrada fiksnih zubnih nadoknada na implantatima. Na ove načine se rehabilituje funkcija oro-facijalnog sistema (žvakanje, gutanje, govor) i vraća izgled pacijentu kakav je imao u prisustvu prirodnih zuba